hallo lieve mensen,

Effe een paar regels om te laten weten dat alles toppie gaat.

Ik heb de bloeddruk van een jonge God, tel de ADB dagen weer gestaag bij, m'n longen zijn weer schoon, wat willen we nog meer. Lees af en toe de draadjes bij, off line dan, en ben oprecht blij dat het met een ieder goed gaat.

Afgelopen week een constructief gesprek gehad met ARBO en werkgever, dus volgende week weer met frisse tegenzin aan de slag

Morgen nog even bezoek aan de huisarts afwachten en volgende week weer rustig aan beginnen.
Dank voor jullie zorgen, maar we zitten weer op de juiste koers en reken zo weer in rustig vaarwater, al zou je dat hier aan de kust niet zeggen. We gaan jullie weer op de hoogte houden.

LOL en gaan met die banaan !!!!!!!! Tjakaaaaaa

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.

Fijn voor je Zeeman!

Nog niet zo lang geleden terug van de AA vergadering..

Ik vind het heerlijk donderdagmorgen te gaan en maak er aansluitend een gezellige boel van.
Vorige week was ik aan de beurt mijn ervaringen aan de hand van een stap te vertellen, toen ik zomaar dicht klapte, ik blokkeerde.
De angst en het gevoel van onmacht van vroeger was weer terug.
Maar niemand lachte me uit, niemand werd kwaad en dat was een andere reactie dan ik me had voorgesteld, een andere reactie dan die waarvoor ik in het verleden altijd angst had gehad.

Toen ik nog dronk en voor mijn werk een vergadering moest voorbereiden stond na nachten te hebben gewerkt en gezopen mijn vergadering kant klaar op papier.
Geen spelt meer tussen te krijgen.
Ik liet niets aan het toeval over.
Ik bedacht zelfs de vragen en de antwoorden en wist niet hoe mij in allerlei bochten te wringen om aan een moment van stilte te ontkomen.
Ik was doodsbang te blokkeren, stil te vallen.
Ik was bang voor de reakties van de mensen.
Feitelijk ....bang voor het antwoord uit het verleden.

Nu achter af vallen de antwoorden wel mee, er was zoals vorige week niemand die het me kwalijk nam dat ik even niet meer wat wist te zeggen.
Het voelde veilig in deze omgeving te mogen falen.

En nu ga ik op de bank met een goed boek, luisteren naar de prachtige geluiden van de voorbijstormende wind.

Hallo allemaal,

Het gaat een stuk beter met me. Ik ben ook weer wat rustiger gelukkig.
Mijn vader verdient een dikke pluim.
HIj heeft vorig jaar het VOF contract gemaakt en dat zit gelukkig zo goed in elkaar, dat we de vennoot op alle fronten kunnen pakken. HIj maakt nu de ene fout na de andere.

Twan , leuk dat je zo stormachtig binnen komt. Ik dacht echt dat je verdwaald was. Goed dat je weer de moed hebt gevonden om opnieuw te beginnen.

Fran, heerlijk die droge humor op zo'n natte dag.

Ferry, wie gaat er nu fietsen met dit weer!!!!!!!

Poeh, moet nog heel veel bijlezen.

Zeeman... het ga je goed...

doe stille voort.....

Hai Zeeman, fijn voor je joh. Hopelijk zien we je hier weer wat vaker.
Rudy, heerlijk moet dat zijn geweest dat niemand je veroordeelde. Liefs Visje

Oké, STORMSCHADE TEN HUIZE FRAN!!!!!

Ik zag dat mijn pergola (houten bank met frame waarop een dikke druivelaar groeit) scheefgezakt was. Ik ga naar buiten. Duw het ding vloekend recht. Ga in het tuinhuis koortsachtig op zoek naar touw om hem vast te leggen. Doe in paniek 10 dozen open en vind mijn touw nergens, en ondertussen zakt de hele constructie volledig in elkaar op de plaats waar ik 1 minuut eerder stond om hem weer recht te duwen!!!!! Rododendron kapot, hortensia's kapot, druivelaar waarschijnlijk ook!

Maar stel je eens voor dat ik dat ding net stond op te binden! Lag ik eronder!!!!!!!


*********************


Mijn tijd is blijkbaar nog niet gekomen. Schrok me wel een AAP!

Klopt Visje ...het zijn voor mij momenten die me vertellen.. dat ik er mag zijn... met mijn fouten.

Geleidelijk aan verdwijnt daardoor mijn minderwaardigheid en zelfvertrouwen komt ervoor in de plaats.

Het bevestigt mijn gevoel, dat op den duur alles weer goed komt.

FRAN. BINNEN BLIJVEN. Als ik het nou weer moet zeggen zwaait er wat!!!!!!!!!

Fijn Rudy:present:

Maar ik wilde alleen maar mijn planten en pergola redden, MamMam!

Fran, mazzeldingessie. Laat alles maar in elkaar zakken nu, na de storm de schade pas gaan opnemen.

Rudy, die tijd om te mogen oefenen in fouten maken had ik tijdens m'n behandeling. Ik was altijd geneigd om als ik iets in mijn ogen fout deed, dat dan luidkeels te gaan verkondigen en me al bij voorbaat te gaan verontschuldigen. Tijdens m'n oefenperiode bleken vaak fouten die ik maakte helemaal niet op te vallen. Ze vielen pas op op het moment dat ik me in bochten ging wringen om ze te maskeren. Nu stapel ik in mijn ogen nog steeds fout op fout maar zeg er niets van. Aan de reakties om me heen zie ik dat mijn fouten niet als grove blunders gezien worden maar vaak als 'gekke' dingen waar mensen om moeten lachen of ze worden dus helemaal niet opgemerkt. Dan kan ik stiekem lachen om m'n eigen drukmakerij om niets. Nu wel, vroeger niet. Voelde ik me bezwaard. Het komt er op neer dat ik het vroeger als wel heel erg lichtvoetig opnam als iemand zei: ach de wereld vergaat hierdoor niet. Maar nu heb ik mij deze uitspraak ter harte genomen en dat maakt het leven een stuk draaglijker.

niet meer doen!!!!!!!

Ach ach, ik bel net naar de man van het onvervulde verlangen om mijn ongelukje te melden, blijkt dat zijn prachtige STENEN pergola, 10 keer groter en volledig overgroeid met rozen, in stukken en brokken van elkaar ligt. Tristan en Isolde, verbonden door pergola's en klimplanten. Zucht.



Sorry dat ik je ff overschreeuwde Rudy. Herkenbaar wat je schrijft.

Ja, Marieke, stom dat ik toch buiten ging. Stoere Fran ging weer een keer sterker zijn dan het weer. Moet ik niet doen.

Ik duim voor je schutting!

Dat kan toch niet helemaal toeval zijn Fran??!

Ach, BamBam, zelfs als het geen toeval is, dan zijn het nog altijd KAPOTTE pergola's en klimplanten.

Achja, sorry is ook zo. Toch sneu. Nix meer aan te redden?? De planten dan he

We zullen wel zien in de lente. Planten zijn taai. En ik ben onkruid!

Hoi bb en Sabine, dank voor jullie extra steun. Vandaag heb ik de desbetreffende collega aangesproken en tegen mijn directe chef gezegd dat ik ontzettend boos ben en dat ik achtebakse zaken niet op prijs stelt. Door zo de confrontatie aan te gaan is de spanning bij mij gezakt. Als ik gedronken heb geef ik mezelf de schuld van alles omdat ik me schuldig voel dat ik bijvoorbeeld onverwacht verlof moet nemen omdat ik een mega kater heb en niet op het werk durf te verschijnen, maar vandaag na toch 8 dagen nuchter kon ik echt voor mezelf opkomen. Volgens mij is het niet drinken echt goed voor lichaam en geest. Maar voel echt trots.

Beste Sandra,

Dat herken ik volkomen! Je voelt je zelfs schuldig over dingen waar je niks mee te maken hebt. Ik had maandag een afspraak met een werknemer, en ik heb bloed, zweet en tranen gezweet van tevoren. Toch viel het allemaal best mee.

Veel succes nog!

Fran

Nou mensen,
Hier gaat het ook aardig te keer. Ik heb buxusfiguren in de tuin staan van gemiddeld 150 cm hoog. In totaal 11 stuks. En nu is eral een omgegaan, een pauw. Ik hoop dat de schade ervan meevalt. Maar dat zie ik morgen wel. Direct even de hond zijn poot op laten beuren en weer snel naar binnen.

Je heb gelijk francesca, we maken ons druk en achteraf valt het allemaal mee

Het zijn vooral de schuldgevoelens. Maar ik dacht maandag: ik krijg een nieuwe kans, en die wil ik grijpen! Je kunt het lot ook niet oneindig blijven tergen. Dus: vooral voortdoen zoals je bezig bent (het positieve dan )