Houtje,

Ik hoop dat Tactus, op het forum, laat weten, hoe de zaken ervoor staan.

We wachten af, bedankt voor je bemoedigende woorden. En ik ga echt niet drinken.

liefs Ferry.

Beste forumleden,

Naar aanleiding van deze vervelende kwestie hebben we inmiddels passende maatregelen getroffen.

De moderator

Lieve mensen,

Ik zit hier met een bonzend hart. Ik had zo'n sterk vermoeden al een poos dat er iets heel ergs met deze man was, iets waar ik de vinger niet op kon leggen.
Ik heb dat een aantal dagen terug hier ronduit uitgesproken, wat me niet in dank is afgenomen....en daar heb ik veel over nagedacht en besloten dergelijke gedachten niet meer direct te uiten.
Tactus heeft me daar dan ook op aangesproken en dat het ik ter harte genomen.
Gisteravond heb ik iedereen een goed jaarwisseling en een goed 2007 gewenst.
Daarna heb ik uitgelogd, maar af en toe nog bijgelezen.
Wederom had ik vele vraagtekens en gemenge gevoelens.
De twijfels, de emoties, de verwarring speelden door mijn hoofd en lijf.
Schuldgevoelens, verwarring.
Ik heb zelfs nog twee kaarsen angestoken voor hem en zijn vriendin.

Rond 1.00 uur ben ik naar bed gegaan en heb nog een poos in m'n dagschrift geschreven en liggen nadenken.
Enerzijds hoopte ik dat mjn gevoel van wantrouwen klopte; dat zou betekenen dat hij niet was overleden immers.
Anderzijds heb ik erg liggen worstelen met mijn geweten, want stel dat hij inderdaad wel was overleden, wat heb ik hem dan aangedaan met mijn directheid afgelopen week?

Ik vind het alles heel verschrikkelijk.

Ferrie, via een privebericht heb ik je afgelopen week al aangeraden dat het misschien verstandig was afstand te houden, omdat je aangaf zoveel bedenkingen te hebben in jullie kontakt.
Je gevoel gaf dat toen al duidelijk aan.

Neem het jezelf alsjeblieft op geen enkele wijze kwalijk dat je er wilde zijn voor een medemens in nood, dat is een mooi iets en goed van vertrouwen zijn is beslist niet fout.
Het is een moeilijke levensles je je nu voor je kiezen kreeg, voor ons allen, maar je hebt gehandeld zoals je dacht dat het goed was, vanuit je medemenselijkeid.

Ik wens een ieder sterkte hiermee om te gaan, mezelf idem.

Nah, beter kan ik nu even niet omschrijven wat er in me omgaat, ik ben er flink beroerd van in ieder geval.

Liefs, Lady.

Wat ik wel helder heb is dat je altijd mag vertrouwen op je intuitie.

Vannacht was ik behoorlijk aangedaan door het overlijdensbericht van Sally(Alex).
Vandaag ben ik kwaad en teleurgesteld over de manier waarop ik in de maling ben genomen.
Neemt niet weg dat ik blijf geloven in het goede in de mens.
En daar horen ook teleurstellingen bij.
Anders kan ik niet verder met mijn leven.

Ik heb mededogen met deze mens en ben blij dat ik sinistere grappen als deze niet nodig heb om aan mijn trekken te komen.
De geestelijke armoede die hier uitspreekt heb ik achter mij gelaten.

Ik ga, niet meer erg onder de indruk van het hele voorval, normaal door met mijn leven.
Op dit forum ben ik me er van bewust dat ondanks mijn goede bedoelingen er altijd weer mensen zijn die niet zo integer met mijn berichten omgaan.
Ikhoud daar rekening mee.

Eenmaal op het internet ben je nooit meer anoniem.

Hartelijke groet.
Rudy.

Beste Mensen,

Wat Kohtje schrijft, daar voel ik erg met mee.

Ik logde gisteren in om mijn 'niet drinken collega's' een gelukkig nieuwjaar te wensen. Welliswaar schrijf ik niet vaak meer (na 14 maanden droog staan) maar ik voel me toch nog bij de familie horen en wilde dus even fijn nieuwjaar wensen.

En toen zag ik dat rare bericht. Om redenen genoemd door Houtje geloofde ik er al niets van, maar wie gaat nu de dood van een medemens in twijfel trekken? Zeker toen Ferry schreef Sally telefonisch te kennen was ik boos op mijzelf. Ik ook altijd met mijn wantrouwen over iedereen. Ik was écht boos op mijzelf. Dat wantrouwen is toch al een probleem waar ik (en ik denk een aantal mensen hier met mij) vanaf moeten komen. Dat is door de jaren heen opgebouwd, doordat je als drinker liegt en bedriegt om jezelf goed te praten en als je dat doet ga je anderen ook wantrouwen. Kortom, daar moet een nieuw evenwicht in komen.

Vooral voor Ferry vind ik dit heel erg vervelend. Maar ook voor Lady, die zich als ze het heeft gelezen, vast schuldig voelt door haar ruzie met Sally, 2 dagen geleden. Heel erg lullig. En Ferry, die telefonisch zaken uitwisselt met iemand die anders blijkt te zijn dan hij denkt. Echt lullig voor jullie.

Maar, het goede nieuws is: er is niemand dood. Dus hier verlaat alsnog mijn nieuwjaarswens

Lieve medeforummer

ik wens jullie allemaal een heel droog 2007. Ik hoop dat het een jaar wordt waarin je 'het heft in eigen hand neemt/houdt' en de alcohol niet meer laat bepalen hoe het leven eruit ziet.
Heel fijn jaar iedereen

Pietjepuk

ps ik had tijdens mijn schrijven niet gezien dat Lady ook schreef. Gelukkig gaat het (betrekkelijk_) goed met je. In ieder geval zie je het heel scherp. Dat is duidelijk. Ik heb niet dat ik van mijn intuitie uit moet gaan volgens mij, mijn intuitie is wat 'verknipt' geraakt door het drinken denk ik. Dat is denk ik ook wat Kohtje bedoelt. Maar in dit geval had het dus wel gekunt in dit geval....! Ongelooflijk.

Lieve Lady,

Je omschrijft alles erg goed. bedankt. Dit is inderdaad een goede levensles voor me geweest. En ik moet niet meer zo snel mijn tel. nummers, mail en adres afgeven. Ik hoop dat je, je snel beter zukt voelen.
Want ik heb me ook erg beroerd gevoeld. Maar dat is dankzij, alle bovenstaande teksten, gelukkig voorbij.

liefs Ferry.

Bedankt moderator, we weten wel niet wat die passende maatregelen zijn, maar jullie zullen ongetwijfeld wel weten wat te doen.

Allemaal, ik moet eerlijk zeggen dat ik me op dit moment na deze hele toestand helemaal niet zo slecht voel.

Ik was gisteravond en vannacht geschokt door wat er gebeurde, werd heen en weer geslingerd tussen gevoelens van twijfel (die achteraf dus terecht waren) en verdriet om wat ik dacht dat er gebeurd was. Maar ik heb me daar niet door laten meeslepen, wat ongetwijfeld voor een groot deel te danken is aan het feit dat ik broodnuchter was.
Vanmiddag was ik ook geschokt door het bedrog, maar ook dit keer raakte het mij niet heel persoonlijk. Ik was niet persoonlijk gekwetst, en ik kan voldoende afstand nemen om geen wrok te koesteren en boos te zijn. Ik heb zelfs medelijden met iemand die duidelijk erg ziek is, en hoop dat hij de hulp krijgt die hij nodig heeft.

Al met al vind ik dus dat ik behoorlijk sterk en evenwichtig ben geweest op een toch turbulente nacht en dag, en daar ben ik heel blij om. Ik heb weer een les geleerd, een positieve les dit keer. Ik weet nu dat ik nuchter een stuk rustiger en evenwichtiger ben dan ik jarenlang geweest ben. Dat ik emotionele gebeurtenissen beter aan kan, en dat ik beter afstand kan nemen. Deze ervaring kan ik toevoegen aan mijn groeiende lijst met voordelen van ADB zijn, die ik zoals jullie weten nog regelmatig doorlees.

Ik zou iedereen toe willen roepen, MENSEN GA ERVOOR IN 2007! Laat dat eerste glas gerust staan, je bent zoveel beter af zonder.

Ik ben blij dat ik nuchter ben.

Liefs, Anna

Nah, helaas; ik moet nu uitloggen, mijn dochter is begin van de middag weer thuisgekomen van haar papa-dagen en wil achter de computer en ik heb beloofd eten te halen bij de patatboer.
Later vanavond hoop ik er weer te zijn.

.

Anna, applaus, voor jou, ik kan het niet beter omschrijven en ben het geheel met je eens.

Ferry.

Ja, Ferry okee,

maar ook applaus voor jou dat je die stoute schoenen hebt aangetrokken en gebeld hebt. Gewoon actie genomen. Gelukkig maar

Pietje

Joann, wat er gebeurd is heeft niets te maken met dit forum, en met het grootste deel van de mensen die hier schrijven. Het heeft alleen te maken met 1 ziek persoon. Probeer de dingen in het juiste daglicht te zien, en lees de reacties op dit draadje.

Ook voor jou kan dit een les zijn. Je hebt je laten meeslepen door je gevoel om wat je dacht dat er gebeurd was. Daar is niets verkeerd aan, je voelde mee met de ellende en het verdriet van een ander mens.
Misschien kun je iets leren van jouw reactie, dat je daarop ging drinken. Waarom werd je zo emotioneel? Had het met die avond te maken, met de tijd van het jaar? Je kunt alles aangrijpen om er iets van te leren.

Heel veel succes in dit nieuwe jaar! Veeg je knietjes af, sta op, en ga met goede moed weer verder op je ingeslagen weg.

Anna

Hoi Joann,

Dan hebben we dus twee dombo's eerste klas!!!!!

Zijn we een mooi koppel.


Ferry.

PP,

Dank je.

PP heeft gelijk Ferry, je hebt iets gedaan met je twijfel, je hebt actie ondernomen, en dat is hartstikke goed.

.

Je zult in het leven altijd mensen blijven tegenkomen die je vertrouwen schaden Joann. En het enige wat je daartegen kunt doen, is voorzichtig zijn. Want wantrouwen vreet aan jezelf, en berokkent je uiteindelijk alleen maar schade.

Ik hoop dat die vieze smaak in je mond snel overgaat. Het heeft geen enkele zin om nu slecht over jezelf te denken, en jezelf in een verdomhoekje te plaatsen. Je hebt iets geleerd over een ander, maar nog meer over jezelf. Wees daar blij om, en doe iets met die kennis. Leren, het opdoen van zelfkennis, is een levenslang proces, waardoor je groeit en een beter en completer mens wordt. Daarin heeft (zelf)veroordeling geen plaats.

Ik zou hier even gebruik willen maken van Anjo's onderschrift (ik hoop dat je het goed vindt Anjo):

"If you have made mistakes......you may have a fresh start any moment you choose......for this thing we call "failure" is not the falling down, but the staying down."

Joann

Kop op !!!

Je hebt een hart en dat is een mooi iets, er zijn al te veel harteloze mensen.

Maar in dit geval was je zó geraakt door je emoties dat je door de emotionele bomen het ijskoude bos met de waarheid niet meer kon zien.

Niemand neemt dat je kwalijk. Maar het scheelt wel, is mijn ervaring, als je stug volhoudt om niet te drinken dat die heeeeeeele erge gevoeligheid minder wordt.

Dus: laat die fles staan dat is geen hulp maar een verrader.

Blijf alsjeblieft hier bij ons, vertel je verhaal, jank maar. Dan weet je weer dat je hier bij oprechte mensen bent. En daar ben je nog steeds welkom.

Ik wens je al het goede voor 2007 !!!!

Ofschoon je het tegen Joann richtte treft het bij mij toch ook wel doel, Anna.
Waar eindigt (blind) vertrouwen, waar begint voorzichtigheid, waar begint ingekankerd wantrouwen op voorhand?

Ik heb goed ontwikkelde voelsprieten voor psychiatrische wantoestanden, omdat ik daar zo veel te maken mee heb (gehad), maar onlangs ben ik zeer teleurgesteld in mijn leidinggevende, die ik hoog acht en die zijn vertrouwen in mij zei te hebben verloren. Deze man snapte mij, zo leek het, belde me thuis toen ik echt in rottige omstandigheden terecht kwam en toen ik uitsprak, op zijn vraag, over hoe ik mezelf verder zag functioneren kapte hij alles af, geldgebrek.
Mijn vertrouwen is zo geknakt dat ik naar beneden ben gedonderd, in mijn zwarte gat.
Met heel veel moeite en met toch maar weer medicatie kom ik een beetje terug in het daglicht.
Ik had mijn plannen voor de toekomst zo voorzichtig mooi en veelbelovend uitgestippeld, weer terug werken, meer gaan werken, uitbreiding van uren, een bestaan weer opbouwen en daar komt zó een streep door.

Daar heb ik erg last van.

Dus ook ik ben afhankelijk en kwetsbaar, zelfs heel sterk, in sommige opzichten. Daarom compenseer ik zoveel in mijn streven naar onafhankelijkheid, naar autonomie. Maar dit streven is vaak weer ernstig strijdig met het vertrouwen in eigen kunnen. Het blijft knokken vooral tegen mezelf.
En vooral op een dag die het begin van een nieuwe periode inluidt, zo gruwelijk angstig weer alles fout te gaan beslissen.

Iedere beslissing draagt het risico in zich een verkeerde beslissing te zijn Petra. Maar een beslissing nemen, vérder gaan in het leven, en zonodig bijsturen, is altijd beter dan elke beslissing uitstellen en niets doen. Ofwel lethargisch in dat zwarte gat blijven zitten.
Ik kan dit nu prachtig zeggen, en terwijl ik het neerschrijf weet ik dat het ook heel erg voor mij geldt. Ook ik zit regelmatig in dat zwarte gat, of de put zoals ik meestal zeg, hulpeloos en besluiteloos om me heen te staren. Dus als ik dit opschrijf, doe ik dat ook voor mezelf, zodat ik het kan lezen als ik daar weer zit.

Zie het zo, van elke fout, en van elke foute beslissing, leer je. En door dat leerproces ben je in de toekomst wellicht in staat betere beslissingen te nemen. Door niets doen snij je je eigen leerproces af, en ontneem je jezelf de kans op een dag een heel erg goede beslissing te nemen.

Streven naar onafhankelijkheid en autonomie is prima. En sluit het accepteren van een uitgestoken hand niet uit. En al lerende kun je soms zelf ook een hand uitsteken naar iemand die hulp nodig heeft. Soms maak je daarbij een vergissing, en soms doe je precies het goede. Laten we onszelf niet de kans ontnemen iets goeds te doen, uit angst ons te vergissen.

Hoi allemaal. Ik zit helemaal te beven! Mijn man zei van de week nog. is het geen zieke geest die een spelletje speelt. Neee zei ik, (teveel vertrouwen in de mensheid) Vannacht las hij met mij over het overlijden van Alex, hij zei, goh misschien is het wel nep joh.! Nou dat kon er niet in bij mij. Dat doet een mens toch niet? Al denkende in bed ga je toch twijfelen. Een laptop mee naar de IC??? Een vriendin die vraagt om een wachtwoord, maar ze schreef toch al mee? Inderdaad zo snel een datum weten voor de crematie en waarom geeft ze geen adres en tijd dan als ze wilt dat er mensen komen? Hij wilde graag het vuurwerk nog zien en toevallig overlijdt hij vlak daarvoor.?? Maar ja, ik wilde er niet aan geloven. Ongeloofelijk!!
Nou ja, heb niet gedronken vandaag, heb alles wat er nog was weggegooid, maar anders was dit weer een moment geweest om mijn klote gevoel weg te drinken.
Kan de moderator niet nog meer vertellen over hoe of wat ?

Ik vind dit toch nog een geweldig kluppie mensen bij elkaar....

wilde ik gewoon even kwijt.

Mijn probleem nu is is dat ik op de nieukomelingen niet meer durf te reageren. Kan het niet weer Alex zijn op een of andere manier? Het is jammer want nieuwkomelingen wil ik ook graag helpen.
Zijn er nog meer mensen hier met dit probleem.?
Joann, meissie, ik weet hoe je je voelt. Sterkte en schouders er maar weer onder.

.

Visje, alles kan wat dat betreft. Maar ik vind het niet eerlijk om een nieuwkomer meteen met wantrouwen tegemoet te treden. We zijn hier allemaal als nieuwkomer gekomen. We waren allemaal vreemden voor elkaar in het begin. Banden worden in de loop van de tijd gesmeed. De tijd zal leren.