Ja Joann, dat gevoel van hier helemaal thuis zijn heb ik ook wel. Ik ben hier een paar dagen voor jou begonnen en het lijkt of het nooit anders is geweest. Toen ik me hier aanmeldde schreef ik dat ik in dit forum zoiets als een vervanging zocht voor de groep tijdens m'n behandeling..Aanspraak op een gebied waar je niet met Jan en Alleman zomaar over praat. Tijdens de behandeling zat je met acht mensen op een kluitje en was je de hele dag bezig met het leven voor, tijdens en na (alcohol) gebruik.

Eenmaal weer thuis viel dat weg en ik miste dat toch wel heel erg. Niet dat je het er nou de godganse dag over hoeft te hebben, was in die groep buiten de behandelblokken om ook niet zo. Maar het sociale, het elkaar aanhoren of een luisterend oor als je ergens tegenaan liep, en ook de warmte ontvangen en geven viel thuis voor een groot gedeelte weg. Overdag ben ik hier veel alleen, alleen met twee honden. Ik kan me prima bezighouden alleen, maar wat je zegt Joann, een beetje aanspraak met collega's of wie dan ook is ook erg belangrijk en dat heb ik hier op het forum ook gevonden... Het is dus gewoon ook een groot stuk eigenbelang..

Ik zie het al met al als een nuttige verslaving, krijg de kriebels als ik het forum om de een of andere reden niet opkan, maar word er niet neerslachtig van... En geen kater na afloop.

Kohtje je hebt een welkome aanvulling geschreven op mijn bericht en de spijker op zijn kop geslagen.

Je hebt gelijk wanneer je zegt dat wij ....of om wat dichter bij huis te blijven...ik...al een negatief zelfbeeld had voordat ik dronk....
Mijn (geestelijk) leven was al ontwricht voor ik ook maar één druppel drank had aangeraakt.
Door erbij te gaan drinken heb ik de weg naar volwassenheid afgesloten en zijn mijn reeds bestaande problemen door de drank alleen maar uitvergroot.
Ik wil nog een stap verder gaan door te zeggen dat wij niet onzeker geboren worden maar door allerlei omstandigheden als tegenstrijdige berichten van opvoeders en onze omgeving onzeker zijn gemaakt.
Ons... althans ik ..ben mij door de steeds weerkerende twijfel erg onzeker en minderwaardig gaan voelen.

Als wij geboren worden zijn wij volmaakt, ook een mongool is volmaakt, totdat mensen zich er mee gaan bemoeien!!!
Ik was ook zo'n mens wat de boodschap verkeerd heeft door gekregen, verkeerd begrepen en ook zo heeft doorgegeven aan mijn kinderen wat ik niet kan terug draaien... maar wel spijt van heb...

Van harte beterschap en een goed weekend gewenst..

GroetRudy..

Rudy,

fijn dat je toch nog reageert. Toen ik m'n stukje net geplaatst had zag ik dat je al weg was en dacht dat je je computer al op slot had gedaan voor het weekend. Tussen jouw stap verder kan ik geen speld meer krijgen momenteel, maar toch voel ik ergens iets nog steeds niet helemaal kloppen...Ik ga er dit weekend nog eens over nadenken en dan hoor je nog wel hoe en wat.

Ik wens je in elk geval een goed (plezant) weekend in Holland. Bedankt en tot hoors...

Joann::present:

Joann,
Ik dacht, dat alleen Sneeuwwitje kabouters had, maar nu zeg jij ook al , die kabouters doen niets,
Klopt, ik ken ze.

Cato, fijn dat het zo goed met je gaat, je klinkt alweer een stuk positiever.

Mick, ook jij gaat ontzettend goed, knap hoor

Lianne: Goed, dat je er toch aan begonnen bent en dat de refusal je helpt.

Rudy, ik ben het met Kohtje en Katrina eens, we worden niet zo geboren, we worden zo gemaakt, door ons karakter, maar zeer zeker door onze omgeving.
Er zijn vele onderzoeken gedaan, met een eiíge tweelingen

Zeeman, jij bent vandaag de BOB, veel plezier en een behouden vaart.

Kohtje, ik vind jou bericht eigenlijk heel mooi aansluiten, op het verhaal dat Mieke had en hier geen aansluiting kan vinden. Het is voor sommigen ( bijna de meesten) weleens vreemd, dat wij niet allemaal inhoudelijk op hun problemen ingaan en dat wij soms ontzettend aan het ouwehoeren zijn op het forum.
Dat owehoeren heeft voor mij een functie, ik kan daardoor mijn verslaving en sores een beetje aan de kant zetten. Het helpt me soms gewoon, om de Gremlins te verjagen. Zeeman gaf het ook duidelijk aan en zei de tijd vliegt voorbij.

Goh, ik was eigenlijk aan het strijken........

Hoi Kohtje,

Om terug te komen op jouw veronderstelling dat alkies een negatief zelfbeeld hadden al voor dat ze dronken (en dat is mijn ervaring ook !) alleen als je het aanvoert als DE reden om te drinken ben ik het niet helemaal met je eens....want er zijn zat mensen met een (heel) negatief zelfbeeld die drinken maar geen alcoholist zijn .... waarin zit volgens jou het verschil dan ??


Groetjes,

Ziza

Ziza,

Volgend mij zijn er mensen zijn, die heel verslavings-gevoelig zijn en anderen kunnen iedere dag drinken en zullen nooit alcoholist worden.
Mijn psychiater zei tegen mij, dat van alle alcoholisten ongeveer 60% paniekstoornissen hebben en ook niet alle mensen met paniekstoornissen drinken en zo kunnen we natuurlijk nog een tijdje doorgaan.
Alcoholisme is een ziekte en volgens mij wordt die versterkt door "problemen"

Katrina, ik zelfs mensen, met een overdreven positief zelfbeeld, neigend naar arrogantie, die aan de alcohol zijn. B.v. mijn buurvrouw

Hoi Sneeuwwitje,

Ik ben het helemaal met je eens dat het een ziekte is....

Maar wat maakt een alcoholist een alcoholist ??

wat ik geleerd heb is dat elke alcoholist een lichaam heeft dat anders reageert op alcohol dan "normale" mensen...dus behalve het mentale deel is er ook een fysieke afwijking...
en die fysiek afwijking maakt dat ik nooit en te nimmer meer veilig kan drinken/gebruiken....want als ik er maar 1 neem dan wil er gelijk nog een en nog een etcetc...

en misschien dat jij nog een andere theorie hebt ?

Ziza

Goedenmiddadag alle ADB'ers (lekker formeel met een hete aardappel in de mond),

BamBam, ik was op de zaak heel even ingelogd, gewoon, effe checken !! (van die reclame).
Was op weg naar een boot die kwam lossen, even m'n laptop en m'n verdere zooi ophalen. Al met al nog geen 5 minuten.
Maar ik zie dat mijn zaakwaarneemster het probleem keurig voor me heeft opgelost en daarvoor krijgt ze van mij een en een

Leuk zo, doet me goed, zo met en voor elkaar

Ja Zeeman, er wordt hier goed op elkaar gepast. Spreek je morgen.

Hallo Ziza,

Ik moet zeggen dat ik altijd een beetje moeite heb met het zien van alcoholisme als een ziekte. Ik krijg daarbij altijd een beetje het gevoel alsof ik mezelf vrijpleit, alsof ik er niets aan kon doen dat ik zover gekomen ben. En ik wil mijn eigen verantwoordelijkheid niet uit de weg gaan.

Maar wat je daarnet zei, over die lichamelijke reactie op alcohol, zette me wel even aan het denken. Natuurlijk ben ik het ermee eens dat wij als mensen een product zijn van zowel nature als nurture. Voor mij was alcohol al vanaf het eerste begin een vlucht, voor mijn jeugd, mijn opvoeding, de chaos in mijn hoofd, noem het maar op.
Sinds ik niet drink heb ik veel over het ontstaan van mijn verslaving nagedacht, vooral ook omdat alles wat ik in de loop van de jaren met behulp van alcohol verdrongen had alsnog moest verwerken, er alsnog mee moest leren omgaan. Een leerproces dat nog lang niet voltooid is, en dat misschien ook nooit zal zijn.
Wat mij bij die gedachten opgevallen is, dat is dat ik eigenlijk al op 14- of 15-jarige leeftijd, bij de eerste biertjes overstag was. Ik vond het lekker, ik vond het effect lekker, en ik wilde meer, veel meer. Dat is van begin af aan zo geweest. Wat jij zegt vind ik dus heel herkenbaar.

Ik vraag me af of hier ooit onderzoek naar gedaan is. Of wij misschien een of andere stof in ons lichaam hebben, die maakt dat wij zo op alcohol reageren. Zelfs toen ik als kind met Kerstmis een borrelglaasje wijn mocht proeven, vond ik het al helemaal geweldig, en probeerde ik stiekem mijn glaasje bij de vullen als niemand het in de gaten had. Ik zou graag meer willen weten over dit effect, en ook of anderen hier dit herkennen?

Anna

Hallo Cato,

Off shore: Daar weet ik alles van. Ik heb een keer met die gasten in Italie in een hotel gezeten. Glazen hadden we nog nooit van gehoord, ja dat zat om de whiskey en noemde ze geloof ik een "fles" of zoiets. Nou die stonden gewoon op tafel en daar dronk je dan uit, en was die leeg ?? geen probleem, pakken we toch gewoon een andere....
Ach ja die 'goeie' oude tijd???? snik, snik, hahahahahahahahahaha

.

.

Wat maakt een alcoholist een alcoholist? Tja, that's the question.
Mijn vader was een alkie, mijn opa was een alkie, ik ben een alkie, m'n zus is een alkie, m'n broer is een alkie. Zit het in de familie, ja wis en waarachtig. Is dat de enige reden. Nee. Ik ben gezegend met nog meer broers en zussen waarvan er twee helemaal niet drinken en daar ook totaal geen problemen mee hebben. Zus vier drinkt, soms zakt ze door maar is absoluut geen probleemdrinker en dat geldt ook voor m'n andere broers.
Doet goed voorbeeld volgen, jazeker maar slecht voorbeeld ook.

Ik heb laatst iets gelezen over een onderzoek. Vergeet altjd alleen waar ik het gelzezen heb maar anyways; de strekking van dat onderzoek was dat alcoholisme deels erfelijk is maar ook dat je gedrag van éen van je ouders kopieert.
En daar zit wel wat in.
De alcohol was niet in eerste instantie wat ik over heb genomen. Wat ik overnam was:
Het niet kunnen omgaan met emoties
Op emotioneel nivo nooit kunnen delen wat ik vond en voelde, wel in discussies hoor over de wereldvrede, emancipatie, politiek etcetctetcetc.
Maar een keer zeggen dat ik iets wat iemand had gezegd of gedaan mij gekwetst had, NOOIT.
Geen ruzie kunnen maken.
Me altijd minder voelen, een dubbeltje wordt nooit een kwartje.
Niet kunnen voldoen aan de hooggespannen verwACHTINGEN die, met name, mijn moeder van me had. Ik kon nl goed leren en zij had graag naar de huishoudschool gewild maar moest van school om thuis te gaan helpen.
Niet om kunnen gaan met de angsten die ik voelde, ik moest stoer en sterk zijn. Niet zeuren het gaat wel weer over. En nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik kopieerde gedrag zoals ik het had gezien en geleerd. Er was geen alternatief. Later kwam dat alternatief wel maar vond ik dat zoooo beangstigend dat het jaren heeft geduurd voordat ik dat aandurfde. Ik deed mondjesmaat wel dingen. Diverse therapién achter de rug maar de stap om te stoppen met drinken durfde ik niet te zetten. Blijft toch eenraar fenomeen he.
Maar ja. Ik denk wel dat ik door die diverse therapeutische dingen nu, redelijk gemakkelijk, overeind blijf. Als ik terugdenk aan al dat verdriet en die woede, pfffffffffffff. Niet te zuinig.

Ik begrijp wel dat ik me niet ineens superfit voel omdat ik niet meer rook en drink. Maar door dat voorwerk hoef ik nu niet meer door alle stront heen. Er zijn, her en der, nog wel wat bultjes blijven liggen hoor, maar ja ik kan niet alles tegelijk. En dat hoeft ook niet.
Tjonge wat een verhaal zo ff uit de losse pols...

Anna, in het begin vond ik alles vies, bier, wijn, beerenburg, cognac. Maar ja ik ben een doorzetter he.............

Joann,

Yepp, alles kits. Jij gefeliciteerd .

Ik las dat je papa zeeman z'n raad hebt opgevolgd, grote meid, mag je vanavond een kwartiertje langeropblijven,maar daarnam tandjes poetsen en naar bed.

Net zoals met roken. GOOOOOR, tot kotsens toe. En maar pakjes shag kopen en oefenen, samen met m'n neefjes, om shagjes te leren draaien. Tís gelukt, natuurlijk.

.

.

Joann,

Niks gnif gnif, als ik vanaond thuis kom zal ik eens inloggen en kijken hoe laat, of vroeg je het hebt gemaakt.
Big Brother is watching !!!!

.

Bam Bam.

Het zal inderdaad gedeeltelijk erfelijk zijn, net zoals andere ziektes.
Maar het spul, wat we drinken of slikken, zoals ,alcohol, nicotine, bepaalde medicijnen is van zichzelf al een verslavend goedje.

Anna, het stofje in de hersenen is dopamine, dat aanzet tot verslavingen.

Ziza, waarom de een wel kan drinken, zonder gevolgen en de ader niet, zal een kat en muis spel blijven.
Waarom, durf ik wel in een lift en een ander niet.
Waarom hen ik geen kanker en een ander wel.

De meeste verslaafden spreken ook met verkleinwoordjes. Sigaretje, doe mij nog maar een glaasje, pilletje e.d.

Wat ik wel herken is het gevoel wat alcohol me geeft.
In wezen ben ik heel verlegen en vind veel nieuwe dingen eng. Mensen die me, oppervlakkig, kennen zouden van hun stoel rollen van verbazing bij deze bekentenis maar diep van binnen voel ik me zo.
Door drank viel dat weg. Ik was gevat, lachen gieren brullen. Met mij erbij jolijt en plezier.

Daarnaast was het dan ff stil in mijn hoofd. Als ik dronk hielden de radertjes ff op met draaien(teveel vocht hahaha) Ik voelde de zorg niet meer, de verantwoordelijkheid, m'n hoofdpijn, alles viel weg, heeeerlijk. Dat blijft, mijns inziens, de grootste valkuil. Het dagelijkse leven met al z'n leuke dingen en beslommeringen, nuchter het hoofd te bieden. Dat valt niet mee.

Want waarom hebben wij, heb ik, toch jarenlang voor die shit gekozen? Terwijl we allemaal veel voordelen op kunnen noemen van het niet drinken. Waarom die hang naar dat destructieve, waarom.
Alcoholisme is een kloteverslaving, net als alle andere verslavingen.
Na de fysieke afhankelijkheid moet er iets veranderen in je manier van denken anders gaat het toch elke keer weer mis.