Oe..Blondie da's niet zo mooi...

Goed uitzieken...heb het vorig jaar gehad,

heeft tijd nodig...en rust......

Take care!!

Ben ook wel effe geschrokken.

Huisarts was ook flink boos dat ik niet eerder was gekomen en gewoon door ben blijven lopen ondanks dat ik mij niet lekker voelde.

Valkuil bij mij, goed voor anderen zorgen maar niet voor mijzelf.

Dat ga ik nu dan maar eens wel doen...

Herkenbaar Blondie...

Ik wilde al niet belerend reageren...

De antibiotica zal best snel werken,

maar het duurde bij mij echt een tijd 

voordat ik mijn conditie weer terug had.

Ik heb het maar gezien als een waarschuwing van mijn eigen lijf...

Inderdaad Blondie, goed voor jezelf zorgen...

En als het kan ook anderen inschakelen.

Beterschap!

Beterschap Blondie....een dokter zegt dit niet voor niets.

mentaal heb je nog veel te voorduren,fysiek verg je ook behoorlijk veel.

als ik je zo lees

Toch sterk van je...dat weggooien...succes

Blondie, dat is schrikken, nu uitzieken. En wie weet kom je van de sigaretten af.

Blondie nu maar eens goed voor jezelf zorgen hé? Das nu hard nodig. :rose: :rose:

Goedemorgen,

Beterschap Blondie, herkenbaar dat eerst voor anderen zorgen en dan pas voor jezelf. Een echte verslavings-eigenschap. Er is natuurlijk niks mis met de zorg voor een ander maar dat kun je pas echt goed als je zelf goed in je vel zit.

Ik merk dat het lang duurt voordat de mens stabiliseert na het stoppen. Ik wiebel qua gemoed nog steeds wat heen en weer tussen een lichte melancholie en "waar hebben we het over, ik kan de de hele wereld wel weer aan" gevoel. Het lijf schreeuwt om suikers en op de achtergrond is een gevoel van hebberigheid, het maakt niet uit wat, steeds maar aanwezig. Door de refu kan ik gelukkig niet drinken en moet gewoon door deze gevoelens heen. Ik ben benieuwd hoe lang dat duurt. Het zal wel van persoon tot persoon verschillen.

Carpe Diem, en beter niet drinken vandaag. Ik doe het in ieder geval NIET!.

Goedemorgen,

Blondie, het nadeel van een longontsteking hep dan nu misschien het voordeel van beginnen te tellen van dagen niet gerookt.. kan een stapje in de goede richting zijn, mits je, zodra je je wat beter voelt, die eerste niet weer opsteekt.. . Beterschap in elk geval.

Even iets over het eenzame gevoel als je gestopt bent met drinken.

Toen ik stopte was ik ook erg gericht op complimenten van anderen. Vooral van die mensen die ik het erg moeilijk had gemaakt tijdens mijn actieve verslaving. Als ik daar alles van af had laten hangen, van de hoeveelheid complimenten dus, dan was ik nu nog steeds actief als alcoholist.

Het is zoals Gerrit al zei: de meeste complimenten vallen "te halen" bij lotgenoten.

Hier op het forum heb ik menig compliment ontvangen voor m'n droogstaan, maar ook in de zelfhulpgroepen waar ik nog elke week twee keer heen ga krijg ik nogal eens een opgestoken duim, zowel letterlijk als figuurlijk.

Heb ik dat nodig?

Ja.

Zaterdag stond ik zes jaar droog. Maar nog steeds overvalt mij wel eens het verlangen naar een alcoholische versnapering. Dat is voornamelijk het geval als ik best lekker in m'n vel zit en er bij speciale gelegenheden om mij heen wat gedronken wordt. Dan komen gedachten in me op van: wat heerlijk toch om zo van een enkel glaasje wijn of bier, of zelfs van een enkel borreltje, te kunnen genieten. Zonder ook maar het geringste schuldgevoel... Dat moet ik toch ook kunnen?

Dan komt gelukkig meteen datgene om de hoek kijken wat ik in al die jaren van gebruik en herstel geleerd heb: ik ben alcoholist en ik ben niet anders dan andere alcoholisten.. één is teveel en tien, twintig, honderd, zijn bij lange na niet genoeg.

Aan de ene kant helpt het me te weten dat ik in het verleden vele malen heb geprobeerd zgn. "sociaal" te drinken zonder succes,

aan de andere kant helpt het me te weten dat zes jaar leven zonder alcohol me absoluut geen kwaad heeft gedaan.

Hoe nu die zes jaar volgehouden?

Zoals het alcoholist wórden een eenzame aangelegenheid was (is) omdat ik het aan alle kanten verborgen wilde houden, zowel voor anderen alsook

voor mezelf, zo is herstel dat ook. Alleen niet omdat ik het verborgen wilde houden, integendeel, ik wilde het wel van de daken schreeuwen.

Terugkeren naar de wereld van de "normale mensen", de "niet verslaafden" was voor mij een enorme stap. Niet alleen het afkicken, wat op zich al

een hele prestatie is, maar vooral ook het vinden van een draai in die lang vergeten "normale wereld". Dat is een heel proces. Maar voor mensen die steeds in die "normale wereld" hebben geleefd is het heel normaal dat ik normaal meedraai. Ik val niet meer zo op als toen ik nog actief verslaafd was.

Ik krijg echt geen complimenten voor het feit dat ik niet opval, daar waar ik in actieve verslaving wel op- en aanmerkingen ontving doordat ik wel opviel, in negatieve zin, dan.

Een eenzame aangelegenheid dus, dat herstel. Maar niet in de wereld van herstellende verslaafden. In die zin ben ik nog steeds een beetje apart van de "normale wereld". Ik ga, om normaal te kunnen zijn, naar zelfhulpgroepen waar ik in alle openheid over mijn abnormaliteit kan praten, waar ik over een zelfde soort abnormaliteit van anderen hoor. Waar nu en dan complimentjes over en weer gaan, waar begrip is voor de persoonlijke strijd.. Ik heb het nodig dat ik m'n verslaving niet verborgen hoef te houden, maar ook dat ik de mensen waar ik in het dagelijks leven mee te maken krijg, niet steeds hoef te vertellen dat ik alcoholist (in herstel) ben. Doe ik dat dan om een compliment uit iemand te peuren, of doe ik dat dan om iemand voor wat dan ook te waarschuwen? Of alleen maar voor de aandacht? Ik voel me dan net zo vervelend als mensen die ik tegenkom en die dan al hun kwalen uitgebreid uit de doeken doen..

Lotgenotencontact is belangrijk voor me. Om de eenzame strijd van herstel te kunnen delen, zonder daarbij anderen ("de normalen" ) te vervelen.

Groetjes en succes allemaal.

En veel fruit eten Wimmelt? Daar zit ook suiker in maar dan wel de goeie.

Ik heb echt veel gesnoept maar sinds ik fruit eet, (zo'n 3-4- stuks) snoep ik alleen nog maar een reep chocolade met meer dan 70% cacao. En dat kan geen kwaad heb ik gelezen. De behoefte aan meer zoetigheid is weg bij mij.

Net verzuim aan de foon gehad.

Pislink nu!

Accepteren mijn verzuim nu als ziek, maar volgende keer moet ik maar verlof opnemen...

Ps. Geraak nu al geïrriteerd zo zonder peuk!

Wat fijn om te horen Sowhat!

God zij dank Sowhat, nu zijn die zorgen weer aan de kant. Want het is toch altijd erg spannend als je op een uitslag zit te wachten. Ik ben heel blij voor je.

Ach, hebben deels ook wel gelijk daar bij het verzuim want is ook niet de eerste keer dat ik te ver doorga met als gevolg dat door de verzwakte weerstand ik vatbaarder ben voor.

Is een goede tip om tijdiger aan de rem te trekken als ik dreig mijzelf voorbij te lopen.

Anderzijds ben ik over mijn grenzen gegaan omdat ik mijzelf een ziekmelding niet kon veroorloven.

En het cirkeltje is rond!

Sowhat, ik sluit me aan bij voorgaande berichten. Wachten, wachten, wachten.. op onheilstijdingen waar niemand op zit te wachten..

De opluchting als het niet de onheilstijding is die je tegen alle hoop in toch min of meer bent gaan verwachten is niet te beschrijven..

Ik ben ook heel blij voor jullie.

Hihi... nou voel ik me toch weer een beetje of ik naar complimentjes heb zitten vissen, in dit geval felicitaties.. Ik gaf net toe dat ik dat nodig heb, maar het was niet dáárom dat ik schreef. Wilde alleen zeggen dat herstel een voortgaand proces is en dat respons in herstel daar onlosmakelijk aan verbonden en nodig is.

Zodat ik me niet isoleer in m'n "normaal" proberen te functioneren...

Bolletje :rose:

Koh. van harte gefeliciteerd :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose:

Kohtje ...6 jaar..van harte

Die mag je in de zak steken

De werkgever is zelf ook een grote factor met dit soort uitlatingen dat je uitsteld met ziek melden

Je een schuldgevoel aanpraten terwijl je niet schuldig bent..je bent ziek en niet schuldig

Het feit dat je moet bellen is al rot genoeg.

En blondie...zij laten je lange dagen maken..extra dienstjes draaien..terwijl zij ook jou achtergrond en weer aan het opbouwen bent

Kop op..blondie

He agnieta...wat wil je nog meer

Niet drinken en dsn ook nog melig worden

Thats life

Geniet ervan

Wat gebeurt er hier toch weer een boel.

Blondie, je hebt m door he meis, eerder

naar je signalen luisteren en handelen

en dat scheelt jou zowel als werk, ziekendagen.

Maar fijn dat het nu een naam heeft, dat helpt wel :rose: :rose: :rose: :rose:

Sowhat, meid wat een opluchting!

en Koh, ja 6 jaar is ook wel weer een giga mijlpaal he van harte Koh! en wat veertjes voor de rest

Jopie, geen...

Soep zit erin, binnen gebleven.

Nu onder de wol.

O Kabouter, wat krijgt jouw kind een hoop voor zijn kiezen.

En jij ook.

Van mij een virtuele arm om je schouder en een knuffel.

Blondie zorg goed voor jezelf nu.

En hoe verleidelijk ook als je gaat opknappen: niet te vroeg beginnen met werken!!

Een longontsteking is niet niks.

Kohtje, mooi geschreven dat stuk over complimenten.

Hartstikke goed: 6 jaar droog. Kanjer.