Marjo is knettergek:D

Ach, daar zit wat in...

Ik ben niet gek
Ik ben een vliegtuig

En al het je niet bevalt
dan stap je maar uit!



(ik hou op)

Wing, ik snap je.... dat verwondert je miss niet.
Mijn vriendje is net zo. Ongeveer als jou.

We ontmoeten elkaar in een storm en wisten nog iets van toen we 22 waren.
Vrij puur enzo.
Maar 32 jaar later ben ik veranderd en heb ik een bang leven overwonnen door alles alleen te moeten doen. Ratio hield me overeind, al ken ik ook de andere kant.
Ik dacht dat hij werkelijk begreep hoe eenzaam dat was en hoopte dat hij het ondanks mijn angsten, maar wel met mijn inzet zou durven aangaan.
Dat was niet zo.

Ik kan moeilijk mijn muren zomaar slechten.
Dat is ernstig pech. Ik ben een goede vrouw.
Dat er weing geduld is of praten over....
Als het praten stopt... Kijk als dat niet hoeft, okay.
Maar wanneer hoef je niet meer te praten??
Als je beide zover bent??


Toch geloof ik er niet in dat we enkel leven voor onszelf en ons eigen ikje.
Je leert van elkaar. Er is meer.

Je komt niet voor
niets op elkaars pad

Alles heeft zin

Boeiend hoe zo 's avonds laat leuke gesprekken nog ontstaan. Ik lees ze gretig mee, maar het is hier te druk om eigen inbreng te geven. Jammer.
Ben er ook wat te gevoelig voor momenteel denk ik

Nou Marjo, ik stap uit.

Maar niet omdat het me niet bevalt!!!!
Het was een prima vlucht, maar nu ben ik moe.

Ik dank jullie voor vandaag

Spiegels komen dinsdag, Cathy, my dearest

Jannigje

Slaap lekker
Goed van je!

Nog even voor jou Wil
Je kunt niet alles tegelijk, fijn dat je meeleest.

En "te gevoelig zijn" , bestaat dat?
Mag dat niet van jezelf of wil je dat op dit moment liever niet?

Nog even
off the record

Maar ik ben in
mijn leven nog
nooit zo ADB geweest
als de laatste tijd

Je kunt je heel
eenzaam voelen

Marika

Ik voel domweg heel veel pijn omdat mensen maar langs elkaar heen schaven en vleien en er weinig verantwoordelijkheid wordt genomen. Voor de pijn van de ander, ook. Omdat je die wel degelijk pijn doet: ook ik en ook ik neem mijn verantwoordelijkheid. (niet altijd) Ik ben geen slachtoffder. Maar ik wil er wél contact over met die ander, welke ander dat ook is! Werk, supermarkt. Sorry zeggen kan al zooo'n gorot verschil uitmaken. Doe ik dat altijd wel? (?)
Een beetje begrip voor waar de ander staat. Begrijpen.......belangrijk woord.
Lekker op je eigen stuk gaan zitten is makkelijk zat.

Ik heb gister de wind van voren gehad van mijn dochter van 32 omdat ik het niet trek in mijn relatie.
Ondanks dat was ze ook liefdevol.
En IK : ik heb het gewoon met mezelf te doen, ik bedoel: te maken. Het is okay. Want het is zoals het is.


Jaghh, ik ben mensen even beu geloof ik.

Het bljven zo vaak mooie verhalen, als sprookjes.

Het zijn de verhalen
Die het hem doen

Ik doe ook pijn
En dat haat ik
In mij

Maar ik heb zo lief
Alles




Nu ga ik slapen
met mij
met alles

Cath

Dat laatste zinnetje raakt me eigenlijk best wel. Geef aub de hoop niet op in de mensheid. Er zitten echt wel goede zielen tussen hoor. Zeker hier op dit forum heb ik toch al gemerkt.
Laat dit een vluchtig moment zijn, en klim uit het dal. De beloning wacht je

Word er een beetje triestig van.

Marjo, je bent en blijft een erg bijzondere vrouw waar erg veel liefde inzit volgens mij. Slaaplekker !

Ik ga alweer naar het volgende schip, het houdt hier niet op. Wat ga ik moe zijn straks !
Tot seffes, als er nog iemand is ?

Marika, hier alvast een voor onder je riem

Wing, ik begrijp je beter en beter

Op zich Marika, is het er ook niet
Het kan wel heel erg zo voelen
Dat hebben we zo gemaakt

Je bent nooit alleen
je bent met alles
bent alles
Niets

Dank je
je bent lief!

Tsjonge jionge
niet triest
en toch

laten we dansen
het leven

Dag lieve vriendin

Ik lees al even mee nu.
En kwam binnen omdat ik me alleen voelde. Liever zou ik nu echt met iemand in gesprek zijn. niet via een scherm, maar iemand die ik écht ken.
Ik heb mn alleen zijn voorheen steeds weggedronken. Om dát maar niet te hoeven voelen. Werkte best goed.

Dank voor de knuffel Marika. Wil je er graag eentje terug?

Ik realiseer me tegelijkertijd ook wel dat het ook een soort zelfverkozen eenzaamheid is hoor. Teveel muurtjes die ik opgebouwd heb. En dan komt er weer een moment waarop ik denk: die kan ik best eens afbreken. Dat doe ik dan. En BAMMMM, komt er weer iets of iemand tussendoor die me weer laat denken dat ik het beter maar weer op kan hogen, die muur.

Wij zijn er hier voorbij geschampt Marika: wat verwoordt je dat mooi!

Jemig.... ik ben hartsikke verdrietig.
Alles bestaat namelijk naast elkaar.....natuurlijk......
ik voel me supersterk.... heb ook verdriet, maar kan het allemaal plaatsen.
Ik kan in de energie van de ander meegaan (het samen) , maar.... moet dan weer die van mezelf in de gaten houden. Want het moment komt: pats.... Gevoelig? nee hoor!!......

Oh, er is misbruik van me gemaakt! Ik zeg niet nu, maar ooit.

Ik kijk dus naar openende bewegingen om me heen, die me kunnen helpen. Die hoop geven.
Geen gesloten systemen.

Ik heb ruimte nodig....pfff

Welterusten Wing en Marika.

Weltrusten Marika en Wing en alle anderen, Mupke ook. Het is laat meid.

We komen er nu niet uit in elk geval (ik niet)

Morgen verder,......

Ik snak naar mijn vriendje maar die zit op een andere planeet!

Mn huis ziet er nu wel ontploft uit...
Over eenzaamheid, Oum Kalthoum zingt er prachtig over.
Eens zien of ik wat op kan zoeken...