Net met spoed met onze oudste hond naar de dierenarts geweest. Had echt het idee dat het m'n laatste ritje met hem zou zijn.
Hij heeft, na een vreugdesprongetje twee dagen geleden, last van z'n achterlijfje.. wiebelig op de pootjes en een hangende staart.
Steeds heel voorzichtig en vooral rustig kleine eindjes met hem gelopen zodat ie in elk geval z'n behoeftes kon doen, maar eten doet ie
nog even gulzig als altijd, en drinken (alcoholvrij, hoor) doet ie ook goed. Maar vanmiddag kon ie niet meer opstaan en lopen. Géén piepjes, géén gekreun..
alleen steeds onrustiger omdat ie natuurlijk ook niet weet wat 'm overkomt.
Bij de dierenarts liep ie echter weer 'gewoon' naar binnen, ietsie wiebelig, maar toch....
Prednison-injectie gehad en nu lijkt het weer te gaan. Dierenarts vond het echt niet nodig om het het laatste spuitje te geven.

Pfff... best wel weer even opgelucht. 19 November hopen we dat ie 16 wordt.

Mijn baas is het waard. Hij steunt mij.

Is er nog iemand.?

Was ik al bang voor, een gesprek met mijzelf lijkt nu de enige optie.

Ik ben er @Jannigje. Hoe is het?

Fijn dat jij er nog bent @IJsvogel, met mij gaat het niet zo goed.

Dat is balen! Wil je vertellen wat er is?

Ik zou nu graag een glas wijn willen kunnen drinken om me te ontspannen, Om me even beter te voelen. Dat kan ik opzich wel, een tijdje, maar na dat tijdje blijkt toch de rem wel echt kapot en verandert de ontspanning heel snel in beheerst worden door.

En dat wil ik niet, dus het kan niet. Maar de behoefte is zeer sterk aanwezig. Ik vind het leven te moeilijk en dat ook al  behoorlijk lang.

 Ja die rem... Dan toch maar liever ups en downs zonder drinken. Maar hoe herkenbaar, die momenten. Dat het even allemaal te zwaar is en je weg wilt van dat gevoel.Maar gun jezelf het beste, je hebt genoeg levenservaring om te weten dat goed voor jezelf zorgen belangrijk is. Hoe gaat het met je gezondheid? 

8 minuten geleden zei jopie:

Het leven (eigenlijk) te moeilijk vinden is....   heel alleen en zwaar....... 

Ja zo voelt het ook, heel alleen en heel zwaar. Het moeilijkste vind ik dat ik dan geen verbinding meer kan voelen met anderen en me daardoor extreem eenzaam ga voelen. Daarbij ligt dat bij of aan mijzelf, maar ik voel mij niet bij machte om het te veranderen, weet ook letterlijk niet hoe.

12 minuten geleden zei IJsvogel:

 Ja die rem... Dan toch maar liever ups en downs zonder drinken. Maar hoe herkenbaar, die momenten. Dat het even allemaal te zwaar is en je weg wilt van dat gevoel.Maar gun jezelf het beste, je hebt genoeg levenservaring om te weten dat goed voor jezelf zorgen belangrijk is. Hoe gaat het met je gezondheid? 

Weet je, als het beperkt zou blij en tot momenten was het al lastig genoeg, maar de momenten zijn inmiddels aaneengeregen tot maanden.

Met mijn gezondheid gaat het niet zo goed, ik word nog erg beperkt door pijn in verschillende delen vAn mijn lichaam, daardoor kan ik nooit echt ontspannen en ben ik bovendien fors beperkt in mijn fysieke mogelijkheden. Maar het allermoeilijkste vind ik mijn psychische gesteldheid, de somberheid, de moedeloosheid, de angsten. 

 geen woorden maar een bloem om je te steunen. 

Ik lees je nu pas Jannigje..een  voor onder je riem. 

11 uur geleden zei jopie:

 het leven écht niet fijn vinden is ook júist zo eenzaam omdat iedere poging het wél te delen hooguit bevestigt hoe anders anderen denken, je boodschap niet lijken te (willen?) horen 

@jopie, ja die confrontatie is voor mij vaak groot en pijnlijk. De afstand is vaak erg groot en dat voelt eenzaam.

Dank jullie wel voor jullie reacties gisteravond, ik voelde me even minder alleen