3 uur geleden zei Lonster:

Aanvankelijk voelde deze moeilijke periode als een uitnodiging om gezond te eten en geen alcohol te drinken. Maar ik merk dat dit deze week erg afzwakt. Heb moeite om mezelf een beetje positief en aan de gang te houden.

Had ik vorige week ook. Dit weekend keihard in de tuin gewerkt en dat is eigenlijk de oplossing. Gewoon iets gaan doen, iets wat een hoop werk is. En niet teveel met het nieuws bezig zijn. 

Weltrusten iedereen,hier ook een droge afmelding,ga zo  boterhammen smeren en de eerste nachtdienst in.

Ben ook in mijn tuin begonnen. Hele kleine tuin, maar veel werk. De laatste jaren te weinig aandacht aan besteed. Maar dat ga ik goedmaken.

Ik ben vanavond zo brutaal geweest om met een buurman en enkele anderen van de afdeling waar hij onder valt mee te gaan wandelen. Flink stuk gelopen door de bossen en een prachtige zonsondergang kunnen zien. 

Nu net een lange douche genomen. Even alle zorgen en problemen van me af laten spoelen. Geen nieuws meer gekeken, gewoon niks. Zelfzorg. Niet of bijna niet drinken valt me zwaar. Niets is te doen maar (een beetje) toegeven is bij voorbaat ramp. Het gaat wat beter maar ben er lang niet. Gisteren heb ik ook gehoord dat juist bij de kliniek waar ik aangemeld ben een quarantaine wordt ingericht. Het zal allemaal dus nog wel even duren, daar ga ik vanuit. Rotsituatie maar begrijpelijk. Ik doe intussen mijn uiterste best om deze tijd zo goed en gezond mogelijk door te komen. 

Sterkte voor alle zieken, mensen in de zorg of andere vitale beroepen. En natuurlijk ook voor anderen die getroffen worden in deze tijd.

Goed gewerkt, wij hebben nog maar 1 iemand met bewezen corona. Die vrouw moet in afzondering op haar kamer blijven maar ze blijft steeds haar kamer uitkomen(bijna rennend), ze is heel bang. Cognitief is zij nog heel goed weet wat zij heeft(zij is opgenomen met een psychiatrische indicatie) Ze rent er steeds uit(uit die kamer) en we moeten dan steeds beschermende kleding, mondkap, schort handschoenen aandoen. Was geen doen. Heb 1 collega maar de hele avond bij haar op haar kamer gelaten, tot ze in slaap viel. Was geen andere oplossing voor. Je moet wat, straks heeft die hele afdeling het en dan ook de gehele instelling, kun je op wachten dan.

 Andere locaties binnen onze stichting is het heel erg en ik weet nu al, dat dat ons ook staat te wachten. Verschrikkelijk vooruitzicht. Ga het maar van dag tot dag bekijken. Als het bij ons uitbreekt, ga ik de gevolgen niet overzien. Zien we dan wel. 

Logisch dat alles van kracht blijft en ik denk nog wel wat langer dan 28 april. 

Samen met een aantal bewoners de persconferentie gezien, zij begrijpen het heel goed cognitief. Huilende mensen, nog langer mijn familie niet in het echt zien en was ik maar dood, hoe lang gaat dit nog duren? Breng maar geruststelling, want ik weet de antwoorden ook niet. Doe net alsof ik het allemaal weet en dat brengt weer rust. Die arme schatten.

Nog een paar avonddiensten, komt wel goed, moet!

Succes @Rapid. werk goed/veilig!!

9 uur geleden zei niks:

 vandaag weer iemand overleden bij ons. Zo verdrietig, dosis morfine erin, zo vreselijk benauwd en niemand van de kinderen die erbij mag zijn. Wat een verdriet, wat een pijn en dan lees je hier. Ga meteen weer afsluiten, dit is niet goed voor mij. 

Bij ons mogen de kinderen/familie /meestal eerste en tweede contactpersoon(1 voor 1 op afspraak) nog wel bij een terminaal iemand op bezoek komen en afscheid nemen. Wel meteen naar de kamer, daar blijven en meteen weer de meest directe snelle weg naar buiten. Niet naar andere ruimtes, contact met andere bewoners. Het waken idd liever niet meer, maar goed als ze op de kamer blijven, is het geen probleem meer(althans dat lijkt mij en gedoog ik/we)

Bij jullie niet??

Ook weer zo raar, dat daar dan niet een geheel landelijk beleid in is, als dit zo is bij jullie en bij ons zo. Heel raar, gruwelijk bijna, je moet toch afscheid kunnen nemen/je naaste/geliefde kunnen bijstaan tijdens het sterven?

Ga het nu ook even loslaten, morgen weer.

Welterusten 

Klopt hoor @Smaragd hier mag ook 1 bezoeker er bij. Maar gisteren ging het zo snel dat de familie te laat was. Maar dan nog, de situatie is zo anders dan normaal. Genoeg met meerdere kinderen, die vaak samen tot het eind erbij zijn, kleinkinderen soms erbij. En inderdaad het verdriet, het niet begrijpen van de maatregelen. Het snijd echt door je hart als iemand huilt en zich afvraagt of ze ooit hun kinderen, kleinkinderen soms achterkleinkinderen nog gaan zien. Even over jou, wat ben je een ander persoon als je niet drinkt. Zo liefdevol over je werk. Man, hou dat toch eens vast!