Ik wil zeker geen hoezee roepen wat betreft Corona. Integendeel. 

'Alles' valt of staat met wat ik doe, of niet doe.

Ik heb weinig controle over de omstandigheden, wel over hoe ik er mee omga. Daarin wel degelijk een keuze. En dat voelt soms zeer oncomfortabel. Want kiezen..tja...dan neem ik verantwoording. Vind ik (nog) steeds hartstikke eng.  Ook al  weet ik dat niet kiezen, verliezen is. Ik bereid me voor om 'straks' als het weer gaat draaien voor mij daar bewuster mee om te kunnen gaan.  En dat betekent heel concreet, helder hebben wat ik wil met mijn werkzaamheden,  grenzen aangeven,  nee durven zeggen.  En nog wat zaken in mijn eigen proces

En ik voel me bevoorrecht dat ik dat kan. De ruimte heb. En vind het ontzettend naar  te zien hoe mensen nu worstelen met het overeind houden van hun bedrijf, werk...zichzelf. 

,Ik heb net dat boek van Dirk de Wachter gelezen. De kunst van het ongelukkig zijjn.

Hij citeert een hoogleraar genetica en welzijn en die zegt dat je voor geluk genetische aanleg kunt hebben. De een moet harder werken om het te ervaren dan de ander.

Dat gezegd hebbend en -dit voor ieder die maar hard werkt- gaat hij in op mensen in zijn praktijk. Soms zegt hij dat mensen niey altijs zo keihard hoeven te werken. Je màg je ook wel eens gewoon somber voelen. Want, zo zegt hij, als gevoeligheid je parten speelt, zou niet gevraagd mogen worden harder te werken voor je geluk.

Ik vond dit bevrijdend te lezen. Misschien verwoord ik het niet helemaal goed, maar het raakt me. 

3 minuten geleden zei Lika:

Je màg je ook wel eens gewoon somber voelen. Want, zo zegt hij, als gevoeligheid je parten speelt, zou niet gevraagd mogen worden harder te werken voor je geluk.

Dit snap ik niet. 

Mensen die depressie kennen, vechten al hard om zich gelukkig te voelen. We willen allemaal gelukkig zijn. Dat gunnen we elkaar ook. En hij (= psychiater) gelooft ze als ze zeggen niet gelukkig te zijn. En soms mag je even stoppen met zo hard te werken. 

 Het lijkt soms alsof je niet hard genoeg werkt om je gelukkig te voelen. De erkenning dat dàt niet zo is, kan al helpend zijn.

Zo lees ik het.

Zo zie ik dat ook @Lika. 
Ik ben bijvoorbeeld heel gevoelig voor thuis alles op orde hebben. Dat lukt me echter niet. En daar mag ik me best “somber” over voelen. Ik hoef daar niet harder voor te werken dan ik al doe. Mijn gevoel mag er gewoon zijn. De erkenning die mijn man mij hierin geeft, zorgt ervoor dat ik rust in mijn hoofd krijg en het kan laten. Dat mijn huisarts vanmorgen tegen mij zei; je hebt een mindere periode he? En ik reageer met ja. Het mag er op zo een moment zijn. Dat is een soort opluchting.

Acceptatie 

https://www.nu.nl/coronavirus/6053708/rol-aerosolen-onbewezen-dit-weten-we-wel-over-verspreiding-coronavirus.html

Hmm, wat weten "we" toch nog steeds weinig.

Tja, dit verbaast natuurlijk niemand. Nertsen kunnen het virus ook op mensen overbrengen (en hebben dat ook gedaan), hoewel het RIVM een paar weken terug nog zo stellig in haar uitspraak was dat dit niet kan.

https://www.nu.nl/coronavirus/6053848/minister-schouten-over-ruimen-nertsenbedrijven-sluit-niets-uit-geen-taboes.html

En wat is dit nou?

"Tot nu toe zijn er twee mensen besmet geraakt via een nertsenbedrijf.

"Dat zijn er twee te veel, maar de kans dat het virus van mens op mens wordt overgebracht is groter", zei Schouten. 

Ja, de kans dat je overlijdt tijdens een ritje op de snelweg is ook groter dan de kans dat je overlijdt aan Corona. Moeten we daar ook maar niks aan doen dan? Ik vind de politiek zo kinderachtig vaak...

Tja, Schouten. Sowieso geen goed woord voor over hoe er in Nederland (en andere landen) met dieren wordt omgegaan. Belachelijk dat die nertsenfokkerijen nog mogen bestaan. Vandaag nog undercover filmpje gezien van nertsenfokkerij in Alphen. Trouwens ook een vijfde van alle werknemers in slachthuizen besmet. Gooi vooral nog een paar kiloknallers op de bbq. 

18 minuten geleden zei Adri02:

Maar wat 'we' in ieder geval wel zeker weten is dat social distancing helpt. En dat uitbraken vooral in afgesloten, bedompte ruimtes plaatsvinden. 

Ja?

En ik zeg alvast ; dagpact geslaagd

Vond het niet makkelijk vandaag

Nieuwe telefoon uitgezocht en ook nog van provider veranderd

Dat vind ik dan altijd zo vreselijk spannend..

Vandaar. Maar goed, wel gelukt dus

6 uur geleden zei Lika:

Mensen die depressie kennen, vechten al hard om zich gelukkig te voelen. We willen allemaal gelukkig zijn. Dat gunnen we elkaar ook. En hij (= psychiater) gelooft ze als ze zeggen niet gelukkig te zijn. En soms mag je even stoppen met zo hard te werken. 

 Het lijkt soms alsof je niet hard genoeg werkt om je gelukkig te voelen. De erkenning dat dàt niet zo is, kan al helpend zijn.

Zo lees ik het.

Hier ook een droge afmelding,nog even tv kijken en dan naar bed,alvast weltrusten allen,

5 uur geleden zei Jopie:

... Dat eisen we zelfs! 

. En dat is wat hij doorbreekt? 

Ja. Of in ieder geval zegt hij :

"Streven naar het geluk als levensdoel is een vergissing. Streven naar zin en betekenis, daarentegen, is waar het leven om draait." (En dat maakt je vaak gelukkig) 

Wat mij betreft zou dit op school en thuis natuurlijk, daar begint het, geleerd mogen worden.

En zij leefden nog lang en gelukkig... 

@Lika ik denk weleens, konden kinderen op school maar vast leren waar volwassenen later pas achter komen ipv veel dingen die je toch weer vergeet. Gewoon bepaalde levenslessen. Die je niet van je ouders leert zeg maar. Had ik wel graag gehad. Of moet je die per se van het leven zelf leren? Kost zoveel tijd en schuldgevoelens.

1 minuut geleden zei Rosee:

@Lika ik denk weleens, konden kinderen op school maar vast leren waar volwassenen later pas achter komen ipv veel dingen die je toch weer vergeet. Gewoon bepaalde levenslessen. Die je niet van je ouders leert zeg maar. Had ik wel graag gehad. Of moet je die per se van het leven zelf leren? Kost zoveel tijd en schuldgevoelens.

Ja. Sommige dingen moet je zelf meemaken, maar dan nog, het weten dat je niet de enige bent (die bang, ongelukkig, eenzaam, depressief etc is) , het idee dat het je zomaar kan overkomen, dat je geen blaam treft, niet jouw schuld is, kan helpen denk ik. Je kunt het misschien herkennen. Ook misschien bij een ander. En daarmee in verbinding blijven. Een arm omheen slaan. Of je het nu zelf bent of de ander. Dat is zingeving wellicht, betekenisvol. Dat vult en geeft je iets. 

De bv IK (wil, heb recht) wat naar de achtergrond. Dat zou ik zeer waarderen.

12 minuten geleden zei SanMiquel:

Pff droge dag 4 ook weer voorbij. Helaas wel definitief einde aan laatste relatie (via whatsapp )
nou ja als de gifbeker dan toch leeg moet... neem ik eerst maar bakje thee.

Voel me best triest eigenlijk

Snap ik man. Kan ik me voorstellen. Knuffel voor jou. Zorg goed voor jezelf.

Levenslessen. Nou, je zegt het al, dat zijn geen schoollessen. 

Maar goed, leg het maar weer bij de scholen neer, dat wordt bij elk probleem op welk vlak dan ook geroepen. De scholen mogen het opknappen. Vind je het gek dat men op de scholen steeds minder toekomt aan de schoolse vakken??  En men dan later weer klagen dat het niveau zo achteruit gaat...ja, dank je de koekoek. Een school is tegenwoordig eerder een opvoedingsinstituut dan een onderwijsinstelling. 

Daar zijn de corona-moeders nu inmiddels wel achter gekomen denk ik nancy, wat jullie allemaal voor hen doen al normaliter.

en trouwens; ik was vroeger klassemoeder en mocht er wel eens bij zitten als er kringgesprekken waren, sjonge wat was ik
jaloers op mn kinderen dat ze deze kansen kregen, om over gevoelens te praten, leren communiceren op menselijk niveau.
Maar het lijkt niet echt uitgemaakt te hebben. Noch bij hen, noch bij de rest. Blijkbaar loch ook kwestie van leren aan het leven,
leren leven met je eigen karakter, rugzak, tijd waarin ze leven, moderne middelen gebruiken hierin, en de emoties als schaamte,
angst, depressies, voorbeelden in families enz, vormen ons en hen nog steeds. Zlef ervaren, dan zit de ervaring in het lijf, kan
soms niet anders. Jammer soms, maar het is wel wat ons vomt. Ik ben nog nooit geestelijk gegroed van meevallers.

6 minuten geleden zei nancy:

Levenslessen. Nou, je zegt het al, dat zijn geen schoollessen. 

Maar goed, leg het maar weer bij de scholen neer, dat wordt bij elk probleem op welk vlak dan ook geroepen. De scholen mogen het opknappen. Vind je het gek dat men op de scholen steeds minder toekomt aan de schoolse vakken??  En men dan later weer klagen dat het niveau zo achteruit gaat...ja, dank je de koekoek. Een school is tegenwoordig eerder een opvoedingsinstituut dan een onderwijsinstelling. 

Ik bedoelde niet dit voornamelijk bij school neer te leggen hoor @nancy. Het begint allemaal thuis. 

Het idee dat ongeluk, verdriet inherent is aan leven, mag in de maatschappij meer aandacht krijgen. 

21 minuten geleden zei Rosee:

@Lika ik denk weleens, konden kinderen op school maar vast leren waar volwassenen later pas achter komen ipv veel dingen die je toch weer vergeet. Gewoon bepaalde levenslessen. Die je niet van je ouders leert zeg maar. Had ik wel graag gehad. Of moet je die per se van het leven zelf leren? Kost zoveel tijd en schuldgevoelens.

Ik snap wat je zegt, maar dit valt niet te leren, alleen door meemaken. Er wordt al aandacht besteed aan alcohol, roken, loverboy’s, drugs. Toch gebeurt het allemaal nog. Al doende leert men. Wat ik vaak dacht is dat ze de autotheorie op school zouden moeten halen. Ook al ga je nooit je rijbewijs halen, je leert dan wel hoe  een auto bestuurder kijkt etc. 

4 minuten geleden zei Adri02:

Nou, jij schrijft dat je vindt dat 'we' nog maar heel weinig weten over corona. Waarop ik schrijf dat 'we' het belangrijkste wel weten, namelijk dat we aan social distancing moeten doen en dat dat helpt. (In afwachting van de rest, maar daar hebben 'wij' toch geen invloed op.) Is toch zo gek niet?

Het gaat mij er met name om dat de rol van aerosolen wetenschappelijk niet bewezen is tot nu toe. 

Als ouder zijnde weet je ook nooit of je het goed doet. Ik ben altijd heel vrij geweest met de kinderen. Praten over alles, blote kont door het huis etc. En dan komt er een met een coke verslaving. Ben ik te vrij geweest? Was het als ik strenger was geweest niet gebeurd? Hij kwam wel uit zichzelf bij ons om het te vertellen, en hulp te vragen. Zou hij dat anders ook gedaan hebben? Je weet het niet, maar doet je best. 

1 minuut geleden zei Penny:

Als ouder zijnde weet je ook nooit of je het goed doet. Ik ben altijd heel vrij geweest met de kinderen. Praten over alles, blote kont door het huis etc. En dan komt er een met een coke verslaving. Ben ik te vrij geweest? Was het als ik strenger was geweest niet gebeurd? Hij kwam wel uit zichzelf bij ons om het te vertellen, en hulp te vragen. Zou hij dat anders ook gedaan hebben? Je weet het niet, maar doet je best. 

Heftig hoor. Ik heb twee veel jongere kinderen, maar het is nu al worstelen. En ik zie nu de gevaren al. Maar je kunt er zo weinig mee. We zijn allemaal jong geweest en weten hoe dat gaat.

Ik vind wel dat ik wel erg vrij werd opgevoed. Kon bijna alles maken en ermee weg komen. Daar ben ik als ouder wel strenger in. Maar of het helpt...we gaan het zien.