Ach ik ga ook maar slapen, zit ik hier met mezelf

te ouwehoeren. Das ook niks.

Hoi Jaap,

dat alcoholisme als ziekte wordt aanschouwd, leverde me ooit iets zeer concreets op: ik kreeg van een arbeidsgeneesheer ziekteverlof (bescherming tegen ontslag) op voorwaarde dat ik iets aan mijn probleem zou doen.

Hoi Jen,

Toch nog volk.

Dat is aardig geweest van hem.

En natuurlijk ging je als een gek aan je verslaving werken.

Tsja, ik heb me daadwerkelijk laten opnemen. Heb er achteraf ook nog een paar jaar gewerkt. Tot er economische crisis was. En toen en etcetera.

Mij is dat niet overkomen.

Ik zou het er denk ik even goed van

genomen hebben. Maar dat blijft

koffiedik kijken.

Beter vanwege de crisis ontslagen worden dan door het gezuip.

Voor je ego dan. Voor de rest maakt het niet uit.

Maar goed, het kan dus iets opleveren dat verslaving als ziekte wordt

gezien.

Ja dat ligt ook wel voor de hand... Maar 'k had een man en zodoende. Wellicht had die geen zin om de rekeningen alleen te betalen. En ook niet om me elke dag na zijn werk ladderzat aan te treffen. Vermoed ik.

Oh, daar had ik wel een trucje voor. In mijn slechtste tijd, tenminste

toen ik het meest dronk deed ik het wel eens zo:

Drinken in de middag en om een uur of vier stoppen om een

beetje bij te komen. En dan zo rond zes uur een biertje nemen

om weer een beetje fris te worden. En dan koken met veel

knoflook en kruiden zodat het huis lekker ruikt.

Maar dit soort dagen waren de uitzonderingen.

Enfin, 'k ga ook eens onder de wol kruipen. Mijn zonden overdenken.

Slaap ze, Jaap.

Haha. Zelf ben ik nooit erg inventief geweest.

Eigenlijk was dat een hele leuke tijd, toen ik dat wel eens deed. Had

leuk werk, in het weekend soms ook en was dus door de week

alleen thuis.

Waarom ik toen nou zo veel moest drinken?

Meestal dronk ik juist vanaf eind van de middag. En moest dus laat gaan slapen.

Dan wordt je wel nachtmens.

Zonden? Zo erg is het toch niet? Gewoon andere normen stellen. Verdwijnen alle

zonden.

Welterusten.

De flexibele