Akelei, ik ben niet zeker maar ik geloof ooit te hebben gelezen dat de eerste 48 uur "gevaarlijk" zijn ivm insult/delirium.

Dus mij lijkt dat als je je nu na 3 dagen nergens speciaal last van hebt je je niet echt zorgen moet maken, daarover dan.

Verder is het natuurlijk de kwestie van vol te houden en ik denk dat dat in jouw geval (spreek ook voor mezelf!) "gevaarlijker is.

Bol, toch lekker meegenomen die 100

teveel maakt je volgens mij ook niet gelukkig, even dan....

Ik denk dat je goed gaat Akelei,

ik heb het ook zo gedaan, middenin de overgang

en op het slapen na, ging alles best snel zonder

gekke verschijnselen. Het is voor iedereen anders, ook

afhankelijk van je drinkjaren en hoeveelheden, maar over

het algemeen ben ik van mening dat als de psychische knop om is,

het lichaam daarin meegaat. Als je gezondheid erg zwak is, misschien extra

begeleiding bij arts of zo zoeken.

Maar dat zweten wordt heel snel beter en nu heb ik af en toe een klein opvliegertje nog,

zo om me er op attent te maken dat ik nog niet helemaal klaar ben en alert mag blijven, zoiets dus.

Ik zeg,

goedemorgen allemaal,

ik schaam me diep,

kom net mijn bed uit.

zit nu op mijn werk, en heb een duf hoofd!!! morgen weer beter hoop ik.

pffffft Tina

hoop dat je ervan hebt genoten, heerlijk toch?

was al bang dat je iets anders kwam opbiechten:$

ik ga mn tanden poetsen

krijg zo een soort van onderbitje

(frame); ouderdom komt met gebreken he

en geen geld voor implantaten.

Morninkjes Jane.

Ik weet nog niet wat ik er mee ga doen maar dat het iets voor de dieren is dat is zeker.

Akelei blijf goed luisteren naar je lichaam meid, dat is het belangrijkste. Je voelt zelf het beste aan wat wel of wat niet kan.

jane,

nééé, ik moet er niet aan denken,

het idee alleen al.

Bol,

mag ik eerst even koffie pakken?

He bol gefeliciteerd, weet je al wat je er mee gaat doen ?

hahaha Bol,

ik lees van je honderd fleuries,

leuk.

Een vriendin van mij had in

postcodeloterij ook een prijs

een rooworst van de Xonu.

Zij eet alleen kosher dus

had ze er ook niets aan.

Ze heeft hem weggegeven

aan de man die hier met de

daklozenkrant staat.

Die was er superblij mee.

Sha, een paar zakken hout op de fiets?? Respect!!!!

Da met die wisseling gaat 'm nie worden ha, heb zelf nog wat te poetsen hier.

Akelei, scherm alcohol uit, scherm yessss aan! Goed dat je zo doorgaat.

Net even op internet opgezocht:

Waar komt de uitdrukking een flinke bos hout voor de deur hebben vandaan?

Een flinke bos hout voor de deur hebben wordt gebruikt om uit te drukken dat een vrouw een flinke boezem heeft.

Toen ik het zo las dacht ik, oh ja! Bietje naïef hier, ahum. Oke vlaamse ik kom eraan!!

Snoepje nog van harte gefeliciteerd met je 9 maanden, ik vind het moedig dat je

doorzet met stoppen. Hoe langer je volhoudt hoe gewoner en makkelijker het wordt ( bij mij dan.)

Dus op naar het jaar, je weet nu dat je het kan :present::present::present::present::present::present::present::present:

Angst voor delirium of insult

Ik was met mijn drinken al zo ver heen dat ik, toen ik eenmaal had besloten te stoppen omdat ik zo niet verder wilde, geen angst had voor een delirium, insult, hartstilstand of wat dan ook. Ergens was de gedachte aan de dood nog wel geruststellend, dan was het "gevecht" ten minste voorbij.

Zo'n vier dagen lang heb ik me overgegeven aan allerlei enge ontwenningsverschijnselen zonder er ook maar iets tegen te doen.. ja, liggen op bed, half kruipend naar het toilet, waterflesjes bijvullen.. zweten, draaien, hartkloppingen, spookbeelden in m'n hoofd, geen besef van tijd en toch de minuten op de wekker voorbij zien kruipen, geen besef van wat dan ook.. alleen dat lichaam dat tekeerging en het besef dat elke minuut een minuut verder van de drank af stond. En een begin van overgeven aan machten die groter zijn dan ikzelf ben.

Na een dag of twee begon er iets van hoop te gloren. De hartslag werd rustiger, de duizelingen werden minder, geluiden van buitenaf begonnen weer door te dringen, gedachten begonnen weer vorm te krijgen. Vooral de gedachte: wat hierna? Chaos alom in m'n hoofd, maar steeds die terugkerende vraag: hoe kan ik, als ik dit eenmaal heb overleefd, verder met m'n leven? Voorlopig alleen maar minuut na minuut.. uur na uur.. een dag, een nacht, weer een dag.. Tot ik me lichamelijk weer zover hersteld voelde, dat ik daadwerkelijk actie kon gaan ondernemen.

Ik ben toen terechtgekomen bij een behandeling waar ik in eerste instantie nogal sceptisch tegenover stond. Maar hé.. wat voor grond had ik nog om tegenover welk hulpmiddel dan ook, sceptisch te zijn?? Het 12-Stappen programma had vele verslaafden al goede diensten bewezen. Dus ik besloot het te proberen, en langzaam aan (of eigenlijk best wel snel) veranderde mijn scepsis in hoop, in dankbaarheid dat dit op mijn pad was gekomen, in overtuiging dat het voor mij goed kon werken.

Ik had me, toen ik stopte met drinken, min of meer overgegeven aan de dood. De dood wilde mij nog niet hebben, het leven gaf me een reddingsboei die ik eerst wat lacherig vastgreep (moet dít mij redden??) om tot de ontdekking te komen dat die boei op zich mij niet zou redden, maar me wel drijvende kon houden en dat ik zelf moest zwemmen om weer vaste grond onder de voeten te krijgen.

Ik zwem nog steeds, ben nog steeds niet veilig. Ik leer in te zien dat leven gevaarlijk is of kan zijn, maar ook dat ik het met de hulp van het programma aan kan. Het leven is echt niet makkelijker geworden, misschien zelfs wel moeilijker omdat ik nu mijn problemen aan moet gaan. Maar het geeft me op deze manier wel het gevoel dat ik leef, mens ben. En niet meer het slachtoffer van m'n eigen geboorte..

mooi gezegd kohtje, niet meer het slachtoffer van mijn eigen geboorte.....

Daar was ik weer,

excuses...stond wel ingelogd maar ben weer even m,n bed ingekropen.

Ben echt niet lekker! bah!