Bolletje zeer indrukwekkend je verhaal.

Ja An we zullen maar denken dat het allemaal erg goed is voor mijn pers. groei.

En het was zwaar maar ik zou het weer overdoen denk ik. Maar dan toch ff iets anders.

dank je wel bol, kan ik wat mee.....

zijn veel mensen laatste tijd in mijn naaste omgeving overleden en denk steeds als een van mijn ouders komt te overlijden of mijn broer, dat ik dat never nooit zal trekken en waarschijnlijk knettergek zal worden, dit beangstigd mij en verpest vaak het heden.

maar wat je zegt, acceptatie, ja erg moeilijk, maar het is wat het is en dat ga je niet veranderen.

het lijkt de laatste tijd net of ik nu pas volwassen aan het worden ben en leer met het leven zeg maar om te gaan met al zijn voors en tegens en daarin een balans, evenwicht of plekje te vinden

zo nu ga ik toch echt even douchelen met badeentjes

Lieve Toine,

Dat is vaak de grote angst van kinderen, o God als maar niet een van mijn ouders of dierbaren komt te overlijden. Ik heb dat zelf ook gehad hoor dus ik vind het een hele normale angst.

Maar als het eenmaal gebeurd, heb ik gemerkt dat het lukt om ook zelf door het leven te gaan zonder mijn ouders. Nu was ik heel snel een van mijn ouders kwijt.

Mijn vader toen ik zo'n 14 jaar was en mijn moeder toen ik 23 was. Ik was nog helemaal niet zelfstandig en leefde in een inrichting. toen ik op mijzelf moest gaan wonen ( ik was inmidels 29) was dat een hele zware tijd. Ik was erg bang voor de grote boze maatschappij. Maar kijk een, ik ben er gekomen, wel eens waar door schade en schande maar nu gaat het goed met me.

Heb een eigen huisje, een paar hele lieve dieren, toch wel wat vrienden maar vooral, en dat was heel belangrijk voor mij, tevreden zijn met mezelf, ondanks mijn fouten. toen kwam er een stukje rust bij me omdat een groot gedeelte van mijn angst gebaseerd was op ontevredenheid bij mezelf. Ik keek altijd naar wat ik niet kon. Ja en dan schiet je zo in een depressie. Ik koos op een gegeven moment om me op andere dingen van mezelf te gaan richten. Dat gaan niet ineens daar zijn jaren overheen gegaan, maar het is me uiteindelijk gelukt.

Je kan de toekomt nooit veranderen maar wel de manier waarop jij het ervaart.

Toine, een mens lijdt het meest voor wat hij vreest ....

Bol, pb

Een mens lijdt dikwijls 't meest

Door 't lijden dat hij vreest

Doch dat nooit op komt dagen.

Zo heeft hij meer te dragen

Dan God te dragen geeft.

Het leed dat is, drukt niet zo zwaar

Als vrees voor allerlei gevaar.

Doch komt het eens in huis,

Dan helpt God altijd weer

En geeft Hij kracht naar kruis.

An, mn Mem haar favoriete tekst:)

Maar zo ist wel.

goede tekst, moet ik eigenlijk elke ochtend even lezen voor ik de dag begin!!

Bambam, ja het is een heel oud, of misschien wel ouderwets versje.

Maar voor mij enorm herkenbaar.

Is je mem, je mam?

Toine, ik heb het voor jou opgezocht.

Pluk de dag en geniet van de mensen zo lang ze er nog zijn.

Rouwen kan altijd nog en lang genoeg.

Afscheid nemen zullen we allemaal wel eens moeten.

De een van dit en de ander van dat.

Het hoort bij het leven.

Maar dat maakt het natuurlijk niet minder zwaar en ik begrijp je goed hoor.

Maar als er geen liefde is dan zou je ook niet kunnen rouwen.

Dus ik lees dat er veel goede mensen om je heen zijn waar je van houdt?

:heart:dank je wel bol

ja an, zoals ik al zei, mijn broer en ouders en verder ben ik nogal op mijzelf, vandaar die angst, van alleen over blijven enzo, al dat negatieve...

wat je zegt "pluk de dag" deed ik vroeger ook, maar dan met aardig wat alcohol, nu ik dat laat staan, kom ik vaak in zo een piekermodus waar ik niets mee oplos en alleen maar af en toe diep depressief van wordt.

aanvaarden en meer zelfvertrouwen denk ik, weet wel waar het allemaal aan schort, maar dat wordt dan een heel lang psychologisch verhaal en daar heb ik geen zin in.

pluk de dag, drie woorden, maar als het lukt zo te leven, ben ik op weg...

moet weer eens wat vrolijker worden

ga ik wat meer bewust aan werken, maar ja soms lukt het evekes niet..

dank toine:present:

Toine, eerst ander doen en dan volgen de goede emoties vanzelf.

Wij draaien het vaak om.

Het moet maar op ons afkomen.

Dat deed de drank immers.

Je gaat zitten, giet het naar binnen en je humeur is prima (voor dat moment).

Het zelf willen om in actie te komen.

Dingen doen of laten die je leuk vindt en niet heel de tijd dat moeten.

Daarom is stoppen met de drank zo moeilijk.

Ons doen en laten leren aanpassen aan de nieuwe situatie.

Ik denk dat ik morgen naar de dokter ga. Terug op de AD voor langere periode..niet het zware soort maar de lichte versie. Die kreeg ik een jaar geleden ook. Geen bijwerkingen, geen afbouw. Ik heb de kracht niet om aan mezelf te werken als ik zo blijf kaatsen. Denk ik..Verder denk ik dat ik hulp nodig heb. Ik weet niet of dit normaal is en bij het leven hoort. Ik weet niet hoe of wat..ik weet alleen dat ik dit niet meer elke keer opnieuw aankan.

Toch?

Een pluimpje zou de toren kunnen doen instorten! Naast de oorzaak, is er ook een concrete aanleiding Fleur?

Je weet opmerkingen goed te plaatsen van anderen vind ik. Ook lees ik heel wat zelfinzicht iedere keer! Welk puzzelstuk mis je?

Ik begrijp het niet zo goed Janneman. De aanleiding ben ik, denk ik..ongeveer..begrijp het niet helemaal

Ik mis de daadkracht. De basis.

Weten is één ding, doen een ander. Ik mis die stap. Ik weet niet hoe ik die nemen moet zonder terug te vallen in het eeuwige ingebakken denkpatroon.

Ik weet het niet.

Ik kan niet volgen borretje..

FLeur, ik heb je gelezen en ........

Ik hou van jou!

Je inzicht,

Je scherpte

Je betrokkenheid

Je doorzettingsvermogen

Je levenswijsheid

Je ingepakte liefde

Zoek de wind

Zoek de ontwapening

Zoek de bevestiging



Fleur, speciaal voor jou:

Janneman

Het is niet veel om terug te antwoorden op zulke mooie woorden, een simpel hartje mijnentwege. Maar soms zijn woorden..je weet wel.

Dank je wel Tatum

Ik merk dat ik de neiging heb om complimenten te ontkrachten maar daarmee laat ik ze niet in hun waarde natuurlijk..dus ik bijt op mijn tong

Ik ben er weer eventjes mee weg. Dochter is net thuis.

Fleur, mag ik even met "mijn boerenverstand".

Ik denk niet dat jij de aanleiding bent, maar de drank.

Of beter gezegd het niet drinken.

Het komt allemaal nog al depressieachtig over.

Ik weet niet of je veel dronk, ook niet of je vaak dronk.

Maar het stoppen heeft bepaalde gevoelens, die door de drank

gemaskeerd waren, actueel gemaakt.

De drank houdt de gevoelens op de achtergrond en daar sta je nu

zonder enig houvast.

Moet je nu gaan drinken, neen!

Dat zou heel onverstandig zijn, omdat er opnieuw

een onderhuids vuurtje gaat smeulen, dat met drank en wellicht

in dit geval méér drank getemperd moet worden.

Inderdaad misschien een AD en zeker een vorm van therapie.

Je lijkt me goed instaat je koers te bepalen, maar dat er wat gebeuren moet staat

als een paal boven water.

Zelf voel ik me slechter dan twee jaar geleden.

Het gaat niet echt lekker, dus ook ik ben zoekende en voel me soms knap verloren.

Drank is geen optie, dat niet meer. Dus er moet wat anders gaan gebeuren.

Fleurtje, het leven is een golfbeweging. Alles is altijd aan verandering onderhevig.

Eens komen er weer betere tijden.

Natuurlijk moeilijk in te zien als de golven je dreigen mee te sleuren.

Fleurtje houd je bijeen en de drank buiten de deur, dat staat verwerken in de weg.

Sterkte.

Toine toen ik een huis had, heb ik echt jaren alleen gezeten, samen met de drank. Ik belandde van de ene depressie in de andere. Werkte me kapot in m'n huis en m'n tuin en daarop volgde altijd een fikse dip. Ik begreep niet waar het vandaan kwam want ik deed toch m'n werk? Ik verzorgde mezelf goed, at goed en ja ik dronk wel maar wat gaf dat daar kon het toch niet aan liggen?

toen ben ik een cursus gaan volgen. Vaak kreeg ik paniekaanvallen, maar heb volgehouden. Want de enigste manier waarop ik echt kon groeien was als ik met anderen in contact kwam. Het heeft echt heel lang geduurd voordat het angstig mensje een beetje los kwam. Langzaam durfde ik iemand uit te nodigen en nog met zweet in m'n handen. Maar zo heb ik geleerd om contact te maken, gewoon door te gaan doen. Er op uit te trekken.

En voor het alleen zijn kun je nog kiezen maar je kiest niet voor de eenzaamheid. die krijg je gratis en voor niets als je er niets aan doet.

Haddock., ben je er nog?

De namen blijven zolang hangen. Vaak is iemand al hoog en breed uitgelogd.

Beetje storend,naar mijn mening.