Pippi: het hoort bij de leeftijd joh. Ik ga af en toe met een juf of meester praten. Beetje geruststellen, zoonlief de wacht aanspreken en hopen dat het beter gaat. Maar dat ligt echt niet aan jou hoor. Die leerkrachten kunnen ook behoorlijk zaniken. Tjee het zijn jongens, die iets moeten doen waar ze het nut totaaaaaal niet van inzien. Straf krijgt hij al genoeg op school. Ik draai het andersom en ik zeg wanneer ik een week niks van je school hoor dan beloof ik hem het een of ander. Als hij hier de boel op stelten wil zetten dan zeg ik dat ik daar niet van gediend ben en als hij door blijft gaan ga ik zelf op mijn kamer zitten of in bad, de kraan aan, stopt vanzelf.

Het is maar goed dat mijn kinderen niet alles hebben verteld wat ze op school en daarna hebben uitgevreten.
Die verhalen hoor ik nu pas soms een beetje aangedikt maar wel smakelijk om te lachen.

Rudy: precies. De oudste kwam laatst met verhalen aanzetten wat die allemaal had uitgevoerd. Hemel, dat wil je niet weten. En inderdaad we lagen in een deuk. Nu.... naderhand kan je er om lachen. Ach zelf was ik ook niet zo'n brave. Kinderen moeten nu eenmaal van alles uitproberen en als ouder kan je niet alles onder controle houden. Je kan niet meer doen dan je best. Ik probeer ze wel zoveel mogelijk thuis te laten spelen en vrienden uit te nodigen. Dus het huis zit hier vaak bomvol.

Wat ik inmiddels wel weet is dat kinderen structuur nodig hebben.
Ze vinden het niet erg als ze streng worden behandeld als de "straf" maar rechtvaardig is.

Ik weet nog goed dat mijn exgenoot en ik wat dat betreft nooit op één lijn zaten en dat voelen kinderen perfect aan en maken daar geheid misbruik van.

ik lees weer bij en tref de verhalen over kinderen, opvoeden, school enz. aan. Onze oudste is 6, maar wij hebben daar op school ook al aardig wat mee te stellen. Niet wat ondeugd of zo, maar ze hoort niet goed en daar wil de school (lees juf) dan weer niet aan. 1x per 14 dagen heeft ze een andere juf en die benadert haar heel anders en dat geeft mij een beter gevoel dan die juf die ze alle andere dagen heeft.
Ik ben geen alleenstaande moeder, maar zelfs ik heb veel te vaak het gevoel te falen. Maar ik denk ook wel eens, dat ouders op en rond het schoolplein mooi weer spelen en thuis de boeman zijn. Ik zie het wel eens aan de reactie van kinderen naar hun vader en/of moeder, die ze naar school brengt. Ik schrik er soms van, hoe ouders zo erg tegen hun kinderen kunnen uitvallen (verbaal) en wat gebeurd er thuis dan??? Okee, die van mij kan ik ook regelmatig achter het behang plakken, maar ik heb toch om hun gevraagd, zij niet om mij...
Nu ook, ze spelen weer eens buiten, maar elke 10 minuten gaat hier weer de bel voor het een of ander. Ik kan daardoor niet fatsoendelijk de strijk wegwerken. Maar kunnen zij daar wat aan doen? Nee, ze willen lekker buitenspelen, maar lusten ook wel drinken, moeten plassen of weet ik veel.
Nu heb ik steeds onze buurvrouw ( die van die fles wijn van gisteren ja) om onze kids heenhangen. Ga toch weg!! Die van mij luisteren wel en ik kan ze notabene zien. En zij maar klagen, dat ze niet aan het huishouden toekomt...ga dan naar binnen, mens!! oh, sorry, liet me weer gaan...maar ik was al niet vrolijk vandaag...
Het begint hier weer te kriebelen, lhet loopt tegen 4 uur en dan krijg ik trek...en mijn humeur helpt me zo ook niet verder...
Ik hou mijzelf voor, dat ik over anderhalf uur in de auto moet zitten op weg naar zwemles en ik heb nog nooit met een drup op achter het stuur gezeten...en nu dus ook niet...

Je kan ze niet hele dagen in het vizier houden.
Gewoon laten ontwikkelen door tegen hun eigen grenzen aan laten lopen.
Het is goed als ze thuis in een veilge sfeer over hun dagelijkse belevenissen durfden praten.
Ik denk dat het opvoeden van kinderen niets anders is dan bijsturen

Hen het gevoel geven dat ze altijd welkom zijn ook als het wat minder gaat.

Als ik dit opschrijf besef ik weer dat ik over mijn gemis van vroeger praat.
Ik word daar toch weer even stil van.

Ja dat is absoluut heel lastig als je als ouder niet op een lijn zit. Maarja dat geeft ze ook de kans om dit lekker slim onder elkaar uit te spelen. Ja haha, alsof ik dat niet door zou hebben. Ach, we moeten er ook niet al te moeilijk over doen. Tegenwoordig met al die opvoedprogramma's gaat de voorbeeldigste ouder nog twijfelen aan zichzelf. Belangrijk is dat we er zijn als ze thuis komen. En volgens mij heeft ieder mens wel een periode in zijn leven waar je niet helemaal goed functioneert. Niet om het drinken goed te praten, maar ik heb wel ervaren dat kinderen veel kunnen hebben van ouders, wanneer je ze naderhand probeert te vertellen hoe het zat en dat je nu je best doet om het beter te doen.

Rudy: je bent er nu wel. Kinderen kunnen uiteindelijk ook van je leren. Toen dronk je en nu ben je zo goed bezig en doe je je best. Ook oudere kinderen hebben behoefte aan aandacht, en erkenning van hun vader nodig. We moeten onszelf niet te hard afvallen, daar worden we nu geen betere vader of moeder door. Vandaag telt en vandaag drinken we lekker niet!

Orleando, wat doe je als je thuiskomt van zwemles en je niet meer hoeft te rijden? Heb je al een goed helpend plan??

Marieke: het is nooit te laat om weer het vertrouwen van je zoon te winnen. Ik ben op een gegeven moment met de kinderen, ieder apart een dagje op stap gegaan. Daarna vaker. Naar ze luisteren. Samen dingen doen. Laten merken dat je echt je leven betert, dat je het serieus meent en dan natuurlijk ook doen. Schuldgevoelens, schaamte en onzekerheid zijn zaken die moeilijk te verwerken zijn voor ons. Het triggert je tot drinken. Nogmaals het is nooit te laat om je zoon te laten zien, horen en merken dat je van hem houdt.

Nee Pippi ik was met tijden depressief voordat ik dronk.

Toen ik dronk vond ik mezelf een slecht mens.
dat heb ik vroeger meegekregen.
Ik loog bedroog manipuleerde en stak de draak met alles en nog wat.
Alleen Rudy telde de rest was bijzaak.
Voor het feit dat ik geld in huis bracht moest men thuis door het stof.
Enkele van mijn overlevings mechanismen heb ik boven genoemd.
Ik was onmachtig "normaal"" te leven.
Ook onmachtig normaal te drinken.
In feite was mijn leven een hel en die heb ik met drank proberen te verbloemen maar dat is niet gelukt want ik werd verslaafd.

Toen ik stopte met drinken ontdekte ik dat ik niet zo/n slecht mens was en best goede kwaliteiten had.
Mijn problemen hebben niet zozeer met drank te maken gehad.
Mijn problemen werden uitvergroot door de drank.
Drank werd een overlevingsmechanisme.

Pip,
je vroeg om raad bij je kind? Heb ik niet...o,ja,,..even bedenken hoe wij zelf vroeger waren? Wij groeiden immers ook op voor galg en rad (in ieder geval volgens mijn ouders) en kijk eens hoe we zijn terechtgekomen...ach, een beetje alco, maar verder toch oké?

Het heeft jaren geduurd voor ik het vertrouwen van mijn kinderen terug heb gewonnen.

Ik wilde zelf niet eerder of ik moest iets anders te bieden hebben dan materiele zaken.

Inmiddels zijn het volwassen knapen die hun weg hebben gezocht en gevonden in hun jonge leven, ze doen het goed.
We hebben weer contact maar lopen elkaar de deur niet plat.

Ik sprak met mijn zoon over mijn te kort komingen en dat ik daar spijt van had.
Waarop hij zij, pa toen je dronk was je Niemand.
Jij hebt je ontwikkeling stop gezet door te gaan drinken en ik niet, dat is het verschil tussen jou en mij.

En nu ben ik weg.
Zorgen voor een hap eten vanavond.
ik denk een koude schotel.
Even met stoffer en blik de koelkast in.
Eens zien wat ik tegen kom en geschikt is.

Tot later.

Tot later Rudy.

Ik heb zelf geen kinderen, maar wel twee ouders die drinken.
Laatst had ik daar met mijn vader een gesprek over, dat ik het niet prettig vond als hij dronk.
Hij zei: ik heb je toch nooit kwaad gedaan? nee dat klopt, maar hij is zo totaal anders als hij wat gedronken heeft. Dat zorgde ervoor dat wij als kinderen altijd op ons hoede zijn en waren. Ik kan mijn vinger er niet opleggen maar iemand die drinkt is gewoon anders. Bij mij moeder merk ik het regelmatig als ze een kwade dronk heeft. Dan is ze verstrooid, zegt 10 keer hetzelfde en zit maar een beetje medelijden met zichzelf te hebben. Dan kan ik ook echt niet met haar omgaan (wat ik toch al bijna niet kan...).
Kortom, drinkende ouders zijn een hel om mee op te groeien. Sorry als ik mensen hiermee kwets, maar het heeft mij echt schade gedaan. Ik vind mezelf ook te kort schieten dat ik ze niet kan helpen. Ze ontkennen het altijd glashard dat ze een probleem hebben. Maar stiekem drinken vanaf 12uu 'smiddags en niet meer dronken worden.....Need I say more...
pffff dat lucht op...n

Ik kan het niet helpen maar ik moet altijd lachen als jullie de anekdotes van jullie
kids hier schrijven, ik denk dat het gewone kwajongens streken zijn, maar ik kan
makkelijk praten, ik hebgeen kids, het lijkt me soms ook wel lastig om goed te
reageren, maar volgens mij zijn jullie supermoeders!!!!

Tina

Hoi,

Ik laat sinds heel kort mijn kinderen een beetje vrijer.
Hoor en weet ook niet alles, maar vertrouw ze wel.
Ik hoop dat ze dat voelen. Ik heb mijn jongste de hele middag niet gezien, hij was met twee vriendjes het weiland in. Kompas, zakmes en touw mee... geen idee! Volgens mij hebben ze het erg leuk gehad.
Dochter was gister ook de natuur in, hadden groot kampvuur gemaakt ..slik! Maar wel óntzettend veel LOL gehad
3 maanden geleden had ik me nog door m'n angst laten leiden
Nu ben ik rustiger en eigenlijk blij dat ze niet als brave hendrikjes op de bank zitten!
Leuk idee, An! Moet ik ook weer eens doen, apart met ze een dagje weg. Vinden ze idd altijd gezellig. ik ook. Knus!
Pip, als je maar met Pietje blijft praten en laat merken dat het je heus wel menens is. Hij heeft dit waarschijnlijk nodig om te groeien. Het is ook best wel moeilijk hoor om groot te worden...

Tja, en om het te zijn ook!
Kies voor jezelf meis!
En ga maar even lekker tekeer, lucht op!
Het ligt dus niet aan jou. Da's dan ook weer duidelijk, toch?!

Nou, je weet in ieder geval dat je goed in de markt ligt....

Hoi,
Ik heb een beetje bijgelezen, maar heb mijn hoofd er niet erg bij.
Ik ga vanavond naar mijn vriendin. Onderwerp van gesprek = ik, mijn probleem en verhaal.
Vanmiddag kreeg ik een brief van de ggz-instelling. Heb contact opgenomen. Het wordt ws. therapie die hoofdzakelijk via internet gaat. Nou, vind ik prima. Of ik daarmee bekend ben. Ja, ben ermee afgekickt. Was dat er ook meteen uit. Ik word nog teruggebeld om een afspraak te maken voor een intakegesprek.
Twee dingen waar ik tegelijkertijd blij mee ben en tegenop zie.
Mijn man kwam thuis terwijl ik het telefoongesprek had met de ggz. Die vond zich afgewimpeld door mij. Heeft daarna nog niet eens gevraagd met wie ik belde.
Later kwam mijn dochter thuis met een rothumeur, dus die begon ook gelijk haar ongenoegen ventileren.
Ik heb nu nog niet de kans gehad om te zeggen dat ik vanavond weg ga en dat iig de eerste contact is gelegd om wat te gaan doen aan mijn depressiviteit.
Ik gebruik het woord maar zelden, maar ik voel echt k*t en heb flink de p*st in.

Ja, is't niet wat Corinne..
Werken we eindelijk aan onszelf, voelen ze zich afgewimpeld!
Nou, dan eerst maar weer de rust laten neerdalen.. en daarna weer verder.
Ook al drinken we niet meer, we zijn niet opeens supermensen, en ach, de anderen naast ons dus ook niet
Daarom lijkt bijv. rennen me ook zo lekker; Toedels! Even stoom afblazen...
Of kickboksen,
Of gewoon tegen je man zeggen; wat doe je nou verongelijkt!

Goed dat je het hebt genoemd, dat je via internet bent afgekickt!
Sterkte!

't Is toch niet die boer???!!!

Dat is rot, Corinne, ik hoop dat je de rust kan opbrengen om ze straks rustig duidelijk te kunnen maken dat dit heel belangrijk is voor je. Waarschijnlijk begrijpen ze niet dat je er niet bent met alleen (alsof dat nog niet genoegh is!)het afkicken!
Diep ademhalen en voor jezelf opkomen!

Trees,
Tja, tijdens het eten kunnen ze moeilijk weglopen.

Pippi,
Wat moet je met zo een vent. Laten lopen, ben je er van af.
Volgende keer niet je hele hebben en houden toevertrouwen.

Marieke,
Dit gaat niet eens om veranderen.

Ik ga koken

Oh, Pippi, wat een kl@@tzak, die weet echt niet dat hij leeft:ohoe kan je nu na 3 dagen samenwonen???
Wees blij dat je van hem af bent, gelijk heb je ik zou ook razend zijn:angry:
Corinne, wat naar om je zo te voelen, zou het ook niet iets met de hormonen te maken hebben?
Ik ken dat depressieve gevoel maar al te goed deze dagen, al neem ik dan mijn AD er zijn toch
dagen dat alles zo somber is, jakkes.

Nou ik stuur gewoon iedereen een:present::present::present::present::present:
Velen van ons hebben hun dag niet volgens mij ik ook niet.

Tina