Anna, doe iets!!!!

Blacky,

Gebruik de woordkeuze zoals die JOU het beste bevalt. Het is al zwaar genoeg zonder discussie over hoe je het zegt of schrijft en het leidt je ook af van de inhoud van de pijn.

En daar moet je de komende dagen doorheen meisje. Er zal een tijd komen dat de datum niet zo'n zeer meer doet, maar dat kan je je nu nog niet voorstellen hè. Toch heelt de tijd bijna alle wonden. Soms houd je alleen een litteken over dat je nog voelt als je er overeen strijkt. Maar als het goed is zal de wond zich wel sluiten en zul je niet meer dagelijks verdriet en pijn erover hebben. Het is nu wel heftig en confronterend, ook omdat je geen afleiding hebt met je werk, maar dat bedoelde je arts waarschijnlijk ook dat je NU de tijd kan nemen om het te verwerken.

En huilen hoort daarbij (in het donker in bed graag zodat niemand het ziet).

Ik kopieer een artikeltje dat ik op het Internet vond voor je waar ook wat boekentips bij staan.

Sterkte en je mag me altijd mailen hè.

---------------------------------------------

Vraag: Mijn moeder heeft zelfmoord gepleegd, hoe kan ik mijn verdriet verwerken?
Meisje 18 jaar. Mijn moeder heeft 4 jaar geleden zelfmoord gepleegd. Nu zit ik nog steeds met een schuldgevoel en heel veel verdriet. Mijn familie en vrienden weten niet hoe ik me voel, ik ben namelijk niet zo'n prater. Hoe kan ik dit gevoel, dat ik al zo lang heb, kwijt raken?

Antwoord
Ik begrijp heel goed dat je het moeilijk vindt om je verdriet een plaats te geven. Hoe lang iemand rouwt verschilt per persoon. De een heeft meer tijd nodig om het verlies te verwerken dan de andere. Voor mensen die iemand hebben verloren door zelfdoding is dit bijzonder moeilijk. Je vraagt je waarschijnlijk af waarom je moeder het heeft gedaan en of het voorkomen had kunnen worden. Je bent misschien ook boos op je moeder, omdat zij je in de steek gelaten heeft. Gevoelens van kwaadheid, schuld, onmacht, teleurstelling en soms ook opluchting maken het je moeilijk om het verdriet te verwerken.

Je zegt dat je niet zo'n prater bent. Ook veel anderen die een dierbare (door zelfdoding) hebben verloren, vinden dit moelijk. Ze voelen zich onbegrepen door hun omgeving. Daarnaast is zelfmoord een taboe in onze samenleving.
Als je toch met iemand die je vertrouwd erover praat, kan dat helpen om je verdriet te verwerken. Praat bijvoorbeeld met iemand uit je familie. Ook zij hebben verdriet en kunnen dus beter dan vrienden of klasgenootjes begrijpen wat je meemaakt. Als het niet lukt om er met iemand uit je familie over te praten, misschien lukt het je dan wel om er met een onbekende over te praten. Bijvoorbeeld in een gespreksgroep voor nabestaanden na zelfdoding. Vraag de Landelijke Stichting Rouwbegeleiding waar deze gehouden worden.
Ook kun je met lotgenoten op internet praten. Op verliesverwerken.nl, in-de-wolken en verliesouders.verwerk.nl vind je een forum. Op deze sites kun je ook meer informatie vinden over rouw (na zelfdoding).
Heb je geen behoefte om te praten dan kun je ook je verlies verwerken door je gevoelens op te schrijven, een tekening te maken, naar muziek te luisteren of te sporten.

Professionele hulp
Als je verdriet niet vermindert - je emoties blijven nog steeds heftig en je schuldgevoel gaat niet weg - zoek dan hulp bij een professionele hulpverlener. Je huisarts kan je doorverwijzen.

Meer informatie
Zoek meer informatie over verdriet / rouw na verlies van een dierbare (door zelfdoding). Het kan helpen als je leest hoe anderen hier mee omgaan.

- Jou langzaam loslaten, de verwerking van de dood van mijn moeder / Karin van Frankenhuyzen / ISBN: 90 6020 711 4
- Wie ben ik zonder jou?, Jong zijn en verder leven na een verlies / Riet Fiddelaers-Jaspers / ISBN 90-804773-5-4
- Kun je de dood ook groeten?, 101 afscheidsgedichten / Kok, Kampen / ISBN 90-435-0602-8
- Verlies door suïcide, werkboek voor nabestaanden / Marieke de Groot en Jos de Keijser
- En hoe nu verder...?, verliesverwerking bij zelfdoding / E. Monsjou-Krijger / ISBN 90-202-0097-6
- www.verliesverwerken.nl/
- www.in-de-wolken.nl/ (kijk bij rouwinformatie / jongeren)
- www.achterderegenboog.nl/



-------------------------------------------------------------

houtje enorm bedankt om dit door te sturen , zeker de sites en boeken .
andere abd'ers die het hier mogelijk moeilijk mee hebben scrollen maar , maar voor mij is het een heel leerzaam iets dat ik het geschreven heb en de raad die ik gekregen heb .
lieverds ik ga een siestake doen , ter sprake veel van jullie hebben dit al over genomen het woordje siesta;) en het doen misschien ook .
lieve warme abrazo aan iedereen

Burton, refusal slik je als voorbehoedsmiddel. Als je bij refusal tóch drinkt word je geod beroerd, en het kan zelfs gevaarlijk zijn! Niet mee spotten dus!
Campral werkt pas als je minstens 2 weken geen alcohol meer hebt gebruikt, dan gaat het die heftige trekmomenten tegen.
Maar....uiteindelijk zal je het toch ZELF moeten doen! En voor jezelf!
De wist die je de eerste dagen kan behalen, is de bemerking dat zo'n heftige trekaanval ook weer over gaat! Als je die wetenschap eenmaal hebt, ga je verder werken! Dag voor dag, uur voor uur!
Succes!

Heel, heel graag gedaan Blacky.

k vind het ook hartstikke dapper dat van je je dat je het hier gemeld hebt dat je het er zo moeilijk mee hebt. Dat laat zien dat je een moedig persoon bent.

En ik zei het ook al eens tegen Tapas: het is soms aantrekkelijk (tenminste dat lijkt het) om alcohol als pijnstiller te gebruiken tegen de pijn van het leven (ik had het er toen over dat ik het "monster" van mijn verantwoordelijk nu pas aan durf te kijken, grommen of slaan durf ik nog niet.....) dus je hoeft alleen maar te kijken en te voelen: ja, het doet pijn en het doet verdriet. En dan mag je gewoon huilen.

Meer niet. Vanavond iets lekkers voor jezelf te eten maken, en kan je niet lekker in bed TV gaan kijken of op de bank met een plaidje of zo? En zolang als wij er allemaal zijn ben je dus niet alleen op de wereld hè.

En we nemen de eerste vandaag NIET, okee? Ik doe met je mee.

Rudy, ook toevallig, zo was ik vanmorgen ook aan het denken 'hoe ik het vroeger deed'. Ik was en ben altijd een einzelganger geweest, met tijden erbij dat ik me ook echt eenzaam voelde en heeft niks met mijn alcoholgebruik te maken en ja het zit tussen de oren. Het maakt niks uit of je werkelijk alleen leeft of met een huis vol mensen.
Maar al dat mijmeren helpt me niet verder, melancholie gaat dan toeslaan. Het was zoals het was.

Vandaag start dag 12 en steven op de 2 weken af!! Joepie. Zit vol energie en nu zien vast te houden.

Ik doe met jullie mee vandaag!!! STERKTE ALLEMAAL

Lieve Blacky,
de juiste term in Nederland is zelfdoding. Ten minste dat heb ik eens gehoord van nabestaanden, dat ze daar minder moeite mee hebben dan zelfmoord. En dat kan ik me ook wel voorstellen, want moord klinkt in dit geval crimineel, en de mensen willen niemand anders pijn doen, ze willen alleen niet meer leven!
En dat is al erg genoeg!
Strekte:heart:

@Blacky,

Ik zelf neem persoonlijk ook het liefste suicide in m'n mond, bij de andere benamingen zit er voor mij nogal een veroordeling in verborgen en ik wil de mensen die ik verloren heb niet veroordelen omdat ik hun keuze stiekem wel een beetje begrijp. Ik merk ook dat mensen milder reageren als je suicide gebruikt i.p.v. zelfmoord of zelfdoding.

Ik wens je veel sterkte!

Lieve Blacky,

Ik ben het ermee eens: noem het zoals het voor jou het prettigst voelt, en laat het daarbij.
Wat een ander vindt, doet er helemaal niks toe, hoe goed bedoeld ook.
Het gaat om jouw moeder, jouw ervaring, jouw gevoelens.
Het is ook jouw taak om hier goed mee om te leren gaan, nu eens en voor altijd en je krijgt nu de kans van je leven aangeboden, om het nu te doen op een pure wijze, zonder verdoving.
Grijp die kans, nu je er niet alleen voor staat, en zoveel mensen om je heen hebt die je handje vast willen houden, je een droge schouder aanbieden, een luisterend oor voor je hebben, virtueel of niet.

Maak hier gebruik van lieverd, zodat je volgend jaar rond deze tijd een heel stuk lichter door het leven kan gaan.

Sterkte!

Liefs, C

Delta, even een berichtje voor jou.
Natuurlijk allereerst heel veel sterkte voor jou en je vrouw.

Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik niet meer weet op wat voor een goudschaaltje men zijn woorden moet leggen voordat een boodschap goed aankomt bij jou. En soms denk ik dan: ik schrijf maar liever niets meer aan je, dan dat iets weer verkeerd kan worden opgevat!
Het forum staat bol van de meelevingen met jou en je vrouw, maar dan komt er gisteren ineens zo'n sneer in een antwoord op een bericht van Stien: (zo heb ik vandaag al heel wat afgescrolld)

Je bent gisteren meer dan 20! (twintig!!!) sterkte gewenst, moed, kracht en weet ik wat al niet meer ontvangen! En dan besluit jr toch weer om één berichtje forumvrij te nemen.

Man, ik weet het echt niet meer! We hebben het bijna allemaal al eens gezegd: neem het eens met een korrel zout, Delta.
Twintig + keer een meelevend berichtje en hóp, je vindt er wel weer wat negatiefs bij!
Het is jammer voor het forum, maar nog veel jammerder voor jezelf! Probeer eens wat losser met jezelf en ons allemaal om te gaan!

wederom sterkte,
Trees

Pff, druk is van de ketel, alhoewel ik nog niks weet. Heb zojuist gebelt voor m'n droombaan of ze al wat meer wisten en ik kreeg meteen excuses dat ze me niet gebeld hadden omdat het te druk geweest is. Ik mag de 14de terug bellen.
Klinkt toch positief als ze bij het horen van je naam meteen weten wie ze voor zich hebben toch?
Enfin, door dit telefoontje zijn de spanning i.i.g. voor even gezakt want ik zag er best tegenop om te bellen. Veelste bang dat ik het voor mezelf zou verprutsen! Hoe onzeker kan een mens worden als die echt iets heel graag wil...

Trees, neem me niet kwalijk dat ik vreselijk moest lachen:

"Burton, refusal slik je als voorbehoedsmiddel" ........

Mooi zo Spud, zou tussendoor nog een keertje bellen nut kunnen hebben dat je niet kan wáchten om aan je droombaan te beginnen (bij wijze van spreken?).....

@houtje,

Heb het al in dit gesprek laten weten dat ik erg enthousiast ben Hij had het nu ook heel erg druk dus ik denk dat ik een beetje iri over ga komen als ik elke dag bel. En de 14de is maandag dus dat overleef ik wel denk ik.
Morgen me weer afreageren op een muur met tegeltjes die eraf moeten en vrijdag een afspraak bij de tandarts voor een bitje ofzo want nu mis ik aan de andere kant ook weer een stuk tand. Gevaarlijk hoor! In slaap vallen

Kan je niet gewoon met je tanden dan die tegeltjes te lijf gaan?

Goeie middag allemaal,

Weer goed geslapen vannacht. Mensen, echt waar, lekker slapen geeft energie. Ik was het bijna vergeten. Voorlopig blijf ik die melatonine gebruiken. Als het ritme er weer goed terug inzit, doe ik wel weer zonder.

Vanochtend weer flink gewerkt. We gaan weer een mailing de deur uitdoen, dus eventjes aanpoten.

De nieuwe printer is nog niet aangesloten. Mijn dochter heeft zo nog even mijn computer en printer nodig. En ik moet toch eerst de handleiding even goed doorlezen, dat ga ik nu maar even doen.

Tot straks.

Een kunstgebit aan de muur?!?!!? Aparte smaak heb jij. .

Hahaha! Ja kan best mooi zijn hoor!
Doet me denken aan een vriendin van m'n moeder, was kunstenares en die was die gebitten zo zat dat ze er daadwerkelijk een schilderij van gemaakt heeft met de protheses erin verwerkt. Was erg appart!

Kijk zo ontstaan hier nog eens hele nieuwe kunstvormen.

In elk mens schuilt een artiest :$ dus.

Met welke tanden?

Wat voor tanden heb jij dan Cacao?

Nou ik ga iets anders doen, merk dat ik het forum vandaag ook een beetje gebruik om verder niks te hoeven doen. En klusjes zijn er nog zat hier!