Ja Pip, hou die kinderen es bij je...zucht. Al dat geschooi:angry:

Ben een beetje hyper, weinig geslapen, daar zal het van komen.
Zal ik dan nu ff gaan slapen of...juist niet. Ik denk van wel, heerlijk dat ik daar soms aan toe kan geven.
Het is hier erg somber weer. Jammer hoor, de derde dag al. Rest van het land vrij zonnig, nou ja, dan komt tie vanzelf nog es hierheen.

Kate, zoals ik gister al zei was het Jezus die zich afvroeg warom z'n discipelen zo bezorgd waren.
Ik heb het uit een boek van Eckhart Tolle, de Kracht van het NU.

'Waarom zijn jullie zo bezorgd?'vroeg Jezus aan zijn discipelen. 'Kan bezorgheid ook maar één dag aan je leven toevoegen?
Ja die Jezus wist wel t'één en ander:) Dat hij dat toen al wist! Al dat zorgen maken, ben er een kampioen in.
M'n moeder zegt ook altijd:'t'komt toch oars. En ook dat is vaak waar. Piekerhoofd

Ja BB, 't kumt toch aors.....(wat een woord hihi)
Dutjes zijn ook goed, geef maar lekker aan toe.

Marjo, je gaat supergoed
6 weken, dat heb ik ook ooit een paar jaar geleden gered. Nou ja ik durf nu niet meer te tellen, legt teveel druk op me, nee dat is ook een smoes.
Ik drink vandaag niet. Daar hou ik het maar op.

Marion het is niet gek dat al die stress er lichamelijk uitkomt. Voor jou een bosje :present:
Sterkte meid.

Tapas, gelukkig kan je kat weer opknappen nu. Zielig zo'n beessie.

Koh, natuurlijk hoor jij er bij. Maar iedereen gaat geloof ik door fases in relatie met het forum.

Ik ben meestal wel opgewekt maar de winter is ook niet echt mijn seizoen.
BB het raam wijdopen 's nachts, ik zou je!!! Je zult het niet geloven maar ik heb vannacht met een warme sjaal om geslapen... En het raam potdicht.
Het liefst zou ik een winterslaap doen en in de lente weer wakker worden.

FF een stukje over relaties. Die blz sla ik open.

"Aan de positieve kant ben je verliefd op je partner. Dat is aanvankelijk een heel bevredigende toestand. Je leeft heel intens. Je bestaan heeft opeens zin gekregen omdat iemand je nodig heeft, je wil, je het gevoel geeft heel bijzonder te zijn, en je voelt hetzelfde voor hem of voor haar. Als je bij elkaar bent voel je je heel. Dat gevoel kan zo intens worden, dat de rest van de wereld op de achtergrond komt te staan.
Maar het kan je ook zijn opgevallen dat die intensiteit iets hulpbehoevends en kleverigs heeft. Je(ik) wordt verslaafd aan de andere persoon. Hij of zij heeft de uitwerking van een drug op je. Je bent high als de drug beschikbaar is, maar alleen de mogelijkhied of gedachte dat de ander er misschien niet meer voor jou is, kan leiden tot jaloezie, bezitterigheid, pogingen de ander te manipuleren door emoitionele chantage, verwijten en beschuldigingen- angst voor verlies. Als de ander je verlaat, kan dat aanleiding geven tot de meest intense vijandschap of diep verdriet en wanhoop. In een oogwenk kan liefdevolle tederheid omslaan in een woeste aanval of vreselijk verdriet. Waar is de liefde nu? Kan liefde in een ogenblik veranderen in haar tegendeel? Was het eigenlijk wel liefde of gewoon een verslavend graaien en je vastklampen?"

Sorry Kate, dan kennen wij geen verkering hebben:D
Het raam potdicht....ik zou gek worden van de benauwdheid. Slaap zelfs met dikke vorst met het raam open, dan wel maar een heel klein beetje hoor.

Kon vannacht niet slapen, na een half uur kouwe voeten toch maar ff mn kruikje gepakt. Gek he, altijd kouwe voeten en voor de rest zo warmbloedig als wat.
Volgens mn hapthopeut heb ik niet overal een goede verbinding in mn lijf. Geloof ik meteen, ik heb nog een hoop werk te doen, zucht. Gelukkig hoeft alles niet meteen en heb ik nog tijd. Tenminste, dat hoop en denk ik wel.

Anjo, al op de foto geweest en je paspoort in je zak?

Maar ja Kate, JIJ hebt wel NEGEN uur geslapen:huh: Dat heb ik al maanden niet meer meegemaakt.....

Moet er niet aan denken, slapen met het raam dicht. Ik zou meteen een aanval van claustrofobie krijgen. Nee hoor, ik lig met wapperende haren in bed, maar voor de rest wel met flanellen pijama en bedsokken aan.
BamBam, wat je beschrijft over een verslavende relatie lijkt op elke verslaving, behalve dan dat je met drank het liefst wil dat iedereen er ook aan is, anders voel je je zo lullig. En met een geliefde wil je maar dat ieder ander er vanaf blijft.
Maar het blijft een klef gedoe, ergens verslaafd aan zijn.

Samen slapen zou er niet inzitten BB

Over afhankelikheid en relaties gesproken. Ik heb ooit een behoorlijk zieke relatie met iemand gehad die ziekelijk jaloers was. Hij controleerde me in alles en er was altijd een onveilige sfeer. Maar zelf was ik natuurlijk ook afhankelijk waardoor ik de relatie zo lang liet voortduren en niet voor mezelf opkwam. Het is inmiddels lang geleden maar die jaren raak ik nooit meer helemaal kwijt. Ik heb er wel erg veel van geleerd.
Ik heb nu al heel lang een relatie met een enorme lieverd, maar realiseer me altijd dat er zomaar wat kan gebeuren waarna je wel jezelf moet zien te redden. In het begin meer dan nu. Want het is ook zonde als het gewoon goed gaat en je je zorgen blijft maken. Maar het is nooit vanzelfsprekend. Zo hou ik mijn onafhankelijkheid. Is dit nog te volgen. Ik voel me zeker niet 1 met mijn man, zoals sommigen zeggen. Ik ben een apart persoon, net als hij.
Jaloers ben ik wel eens, maar ik heb geen controle over wat er kan gebeuren. Als hij verliefd wordt op een ander heb ik dat maar te accepteren. Hij is mijn bezit niet. Dat er dan waarschijnlijk een eind aan de relatie komt is een ander verhaal.

En dat even tussen de was ophangen door.

Hihi, Kate, ik was ook de was aan het ophangen. Ben het met jou eens, hoe meer je een ander vrij laat (en zelf vrijgelaten wordt) des te meer kunnen beiden zich ontwikkelen, ook samen met elkaar. Ben ik ook nog maar sinds kort aan het ontdekken.
En ja, er zijn grenzen. Vreemdgaan vind ik ook geen optie, maar als het nou gebeurt, ja, je hebt iemand niet aan het lijntje, hij of zij jou ook niet. Ik vind trouwens vreemdgaan maar een kleine zonde vergeleken met emotioneel verraad.
En ik heb ook zo'n huwelijk achter de rug dat ik geen vinger op kon lichten of hij dacht dat er iets achter zat. Je wringt je dan in zulke bochten, zo ongezond, kost jaren om daar weer uit te komen.
Het is nog steeds zo dat ik de pleebril na het schoonmaken van de plee, weer naar beneden doe. Waarom? Mijn toenmalige huwelijkspartner kwam een keer thuis en donderde meteen de kamer in: Er Is Een Man In Huis Geweest!!!!
Ik zei, huh?, wat?
Ja, want de wc-bril staat omhoog!!!! Allemachtig, dat is twee dagen ruzie geweest.
Je komt er maar weer moeilijk overheen, nietwaar?
Ik denk maar zo, de neiging om zo'n partner uit te kiezen was er al eerder, blijkbaar moesten we er doorheen.

Ja Benthe, daardoor ben je ook geworden wie je nu bent, en nu kan ik best soms een felle zijn.
Zulke dingen als de wc bril, ja ik herken het. Als ik een dag alleen thuis was werden de glazen geteld. En als er teveel stonden had ik ook mannen op bezoek gehad. Hij ging zelfs kijken als ik een feestje van school had, of het wel echt zo was.
Daar heb ik later wel aan moeten wennen, om niet steeds meer rekening te hoeven houden met wat hij ervan zou kunnen denken. Ik denk het zelfs nu nog wel eens. Dat ik iets gewoon kan doen.

Maar ik weet niet of ik vreemdgaan als een kleine zonde zou zien....
Emotioneel verraad, ja ook heel erg, maar is dat ook niet hoe je dingen zelf soms interpreteert, terwijl je partner zich dan echt van geen kwaad bewust is?
Zijn beleving kan nogal verschillen van de jouwe.

Mijn vrouw liet me juist erg vrij om mezelf te ontwikkelen, en moedigde me aan, maar ik zette mezelf klem door dat stomme gezuip. En bij de eerst vlagen van vrijheid die ik voelde wist ik totaal niet hoe ik ermee om moest gaan en nam de benen door weg te vluchten in een verliefdheid met eveneens een herstellende alcoholiste. Tja, soms moet je door dingen heen, ik had het ook niet anders gekund. Ik wilde los, wilde vrij zijn. Maar wat is vrijheid als je meteen in iets anders schiet?
Raar toch hoe dat werkt. Ik zou er goed aan doen eerst de vrijheid in mezelf te ontdekken. Wie ben ik, wat wil ik, wat voel ik, hoe goed sta ik op eigen benen(vaak nog niet) hoe heb ik het goed naar mn zin met mezelf.

Ben blij dat je het begrijpt Katie. Dat wc-verhaal is natuurlijk maar een incident, maar het dekt de lading een beetje. Het nakijken van je mail, wie je gebeld hebt, met wie je praat, dat je op een verkeerde (?) manier naar iemand hebt gelachen, echt alles wordt gewogen en je wil het goed doen. Dus ga je in een keurslijf zitten en weet je op den duur niet meer wie je eigenlijk bent.
Zag het er bij jou aan de buitenkant ook leuk uit, voor vrienden en familie?

Hihi Benthe, ja precies zoals je zegt; je wilt graag dat iedereen drinkt, veel zelfs zodat jij niet opvalt maar van een geliefde moet men afblijven. Meteen die rottige jaloeziegevoelens, alles meteen zien als een bedreiging en dat je als persoon meteen moet versmelten met die ander. Yuk maar ik doe het wel zo, vaak. Ach ja, al doende leert men. Toch?

wat is dat met die was... is dit soms het was alcohol de baas... met was als was tussenaanhalingstekens... ik was net de was (hihi) van het droogrek aan het halen en dacht toen.. kom, weer even op het forum kijken..

Marieke, dat gedicht is van Freek de Jonge... hij zingt het ook. Ik had het in geschreven toestand boven m'n bed hangen in de verslavingskliniek waar ik maandenlang zat, en ook op een cd-tje, en elke ochtend, middag, avond, als ik maar even op mijn kamertje was, draaide ik dat nummer.. het heeft mijn zelfvertrouwen ontzettend goed gedaan. Het laatste couplet had ik zelfs heel duidelijk op het kaft van mijn dagboek geschreven... het dagboek waaruit we elkaar in de groep elke ochtend voorlazen...

Anna, ik kan niet anders zeggen dan: lieverd....

Bambam, volgens mij liggen liefde en haat, net als huilen en lachen, heel dicht bij elkaar. Zonder merkbaar een grens over te gaan kun je zo van het één in het ander overgaan... het zijn allebei ook heel heftige emoties/gevoelens... Net zoiets als dat ijskoud heel heet kan aanvoelen (bijv. bij het wegbranden van wratten met ??????gas... voelt heet, maar is ontzettend koud..
en verder is het hier in het midden oosten (van het land) ook al de hele dag grauw en grijs...dus da's misschien een schrale troost voor je...

Verder weet ik effe niks... ik heb nog steeds trek maar gelukkig niks in huis.. en ik moet er van mezelf maar mee leren leven...

Maar als hij 1x vreemdgaat is toch ook emotioneel verraad?
Zo zou het voor mij wel voelen denk ik.

Heb je nog een goed contact met je ex BB?
Ja eerst maar eens met jezelf kunnen leven en ontdekken wie je bent. Dat zeggen ze dan he.
Ik ben ook van de ene ralatie in de andere gegaan maar dat is toevallig wel goed uitgepakt. Heb ik geluk mee gehad denk ik. En niet meteen samenwonen, dat durfde en wilde ik niet.

Benthe, niemand had het in de gaten. Toffe peer was het voor de buitenwereld.
Kwam er bezoek, ging-ie ineens wel koken. En je maakt jezelf een hoop wijs he. Je wilt toch graag aan dat ideaalplaatje voldoen.
Toen het genoeg was was het ook helemaal genoeg. Ik kon geen seconde langer nog in zijn buurt zijn.
Ik kon mezelf niet meer voor de gek houden. Dat was een heel sterk gevoel. Een soort megakracht die me leidde. Hij heeft nog van alles geprobeerd om me terug te krijgen, met allerlei beloftes, maar ik braakte ervan.

Ha Koh, las even over je heen...dacht dat ik het zelf was....
Ook de was weer opgeruimd?
Ja strijken en wassen kunnen we hier wel

Niet toegeven aan de trek Koh, gaat wel weer een keer voorbij....

Nu kruip ik op de bank met een boek. Wie weet doe ik nog wel een dutje

Later,

Kate

BamBam, dat is zo mooi wat je zegt. Ja hoe doe je dat, die vreugde in jezelf vinden? Ik ben ook nog maar een schaatsertje met een stoeltje voorop om overeind te blijven. Je wil je in iets verliezen. Hm. Nog even over nadenken hoor, komt erg dichtbij.

Ja Kate, dat was bij ons ook zo. We hadden alles, prachtig huis, de nieuwste dure auto's, leuke avondjes met vrienden, het was zo ideaal.
Ben zo blij dat ik er uit gestapt ben. (Trouwens ik heb nu wel een fijne vriendschap met die man hoor, na de scheiding is het wel opgeklaard. Maar blij dat hij met iemand anders is getrouwd.)
Was dat bij jou zo plotseling Kate, dat je INEENS... Hoe ging dat, als je het wil vertellen?

Hihi, Kate... ja, zoveel potloden tegelijk op het forum....haha... that was back in the bad old days ook wel eens anders, maar niet meer zo gewoon.....nou ja, ga ik je niet mee vermoeien...
Strijken en wassen kunnen we hier wel, zeg je... nou, ik ben het aan het leren. Heb me er altijd verre van gehouden maar moet nu wel... en het is zoals met zoveel nieuwe dingen: je vindt het nog wel leuk, of liever gezegd, grappig ook... je moet mijn gestreken goed eens zien, hahaha... ik denk dat je in een deuk ligt... maar ja, ik heb gestreken... vouwen hier en daar waar ze niet horen (waar horen ze eigenlijk wel???) maar ik voel me goed als ik dat klusje ook weer eens helemaal in m'n uppie geklaard heb... Ik ben overigens tot nu toe nog niet aangehouden wegens ondeugdelijke strijkvouwen of zo, dus het zal allemaal wel meevallen...

stel dat je wel aangehouden wordt wegens ondeugdelijke strijkvouwen... raak je dan je strijkbout kwijt???? gelukkig heb ik het bonnetje nog, er zat een jaar garantie op....

Benthe, dat moment staat in mijn geheugen gegrift. Maar is te prive.
Maar ook goed om te hebben ervaren dat als het echt niet meer gaat dat er dan een kracht in jezelf is die het overneemt. En dat je jezelf dan kunt bevrijden.
Net zoals met drank eigenlijk. Je wilt jezelf niet langer voor de gek houden met datgene wat je eigenwaarde ondermijnt.

Ga nu echt.

Koh je lijkt wel dat liedje van Toen was geluk... heel gewoon. De dingen gaan door hoor.
Doet soms een beetje auw, maar het aardige is dat er nieuwe mensen en dingen voor in de plaats komen. Heb jij daar moeite mee? Niets blijft ooit zoals het is.