Ik ben ook altijd een buitenbeentje geweest, veel te gevoelig en die stomme stemmingswisselingen, de ene keer was ik helemaal blij als ik met mijn vrienden ging stappen en ging het zelfs makkelijk zonder drank en de andere keer kwam er bij mij geen stom woord uit.. zat ik potdicht en dan was drank een uitkomst.. Echt hele rare dingen met drank op heb ik nooit gedaan want daar ben ik te scheiterig voor. Wel ben ik dan veel gevatter en zeg waarschijnlijk iets rakere dingen.. of zwamde vooral erg uit mijn nek denk ik en vertelde alles 3 keer.

geen relatie, geen kinderen, beide nooit gehad. Geen duur huis, wel een uitkering, geen behoefte aan carierre, geen auto, affijn, voor de middelmaat voldoe ik aan weinig maar voor echte vrienden maakt dat gelukkig niks uit! Ik draai nu al een jaar of 8 mee in het circuit van kwetsbaren, op mijn werk en in mijn vriendenkring, en dan zijn wij een club buitenbeentjes met heel veel overeenkomsten, dus het is net op welke plek je zit of je ook echt een buitenbeentje bent.

In de "normale" maatschappij voel ik me vaak niet thuis en daar heb ik me ook wel bij neergelegd. Daar voel ik me vaak heel klein en kwetsbaar en vooral anders. In mijn submaatschappij, het circuit van mensen met een psychische en of pschiatrische achtergrond voel ik me beter thuis en daar mag ik zijn wie ik ben.

Lieve Tapas wat is 'normaal'??? ???? Ooit een normaal mens ontmoet: 'en beviel het?'

Als we ons moeten meten aan wat een mens 'heeft', dan schiet het niet op. Wat zijn nu bezittingen??? Het gaat erom hoe je bent, een uniek persoontje, er is maar een safidepafi!!! Ik hoor wel van je dat je je een buitenbeentje voelt, maar daarmee doe je je zelf volgens mij wel tekort.

Noem eens al je talenten op (ieder mens heeft n.l. talenten), noem eens de dingen op waarom jij belangrijk bent hier b.v.!!!!!

correctie:

er is maar een TAPAS haha, schrijf ik Safidepafi... er is inderdaad maar EEN safidepafi..... ach ja, ik word een dagje ouder he.

Tapas,
Wat een mooi verhaal over jezelf.
Je bent echt uniek en ook zo helemaal jezelf.
Groet van Pepita

Nok nok nok.
Het klopje van Houtje.

Ik zat gisteren en vandaag mee te lezen, en tja, eigenlijk merk ik steeds vaker, dat dezelfde thema's (of variaties op een thema) aan de orde komen.

Das helemaal niet erg, ik vind het wel prettig en een soort van vertrouwd (ja ja ik trek die warme quilt nog maar eens even flink aan, zonder zonnetje is het best fris).

Ik ben ook een wiebelig maar vooral depressief tiep helaas, sinds ik me kan herinneren (toen ik 10 was) liep ik al naar school met de vraag in mijn kop waarom ik op deze wereld was/ben. Toch heb ik e.e.a. bereikt, al weet ik niet goed hoe ik dat moet zeggen. Toen ik nog getrouwd was, was mijn leven nog veel onrustiger, ook door de A natuurlijk. Eerlijk is eerlijk, dat heeft de boel natuurlijk niet verbeterd.

Maar gisteren of vandaag las ik iets in de zin van "eerlijker naar jezelf" (geloof ik) en dat wil ik van harte onderschrijven. Ik vind het een zeer zware verantwoordelijkheid, alleenstaand, afgekeurd, niet echt meedraaien in de maatschappij, toch proberen mee te doen voor je kids, maar ik sta er nét niet echt in, zeg maar met één teen hang ik in de maatschappij en de rest ligt er buiten. Tja, het is niet anders. Maar die vreselijk zware verantwoordelijkheid is (als ik het zo mag vergelijken) voor mij soms een soort lelijk dier, dat ik vroeger niet aankeek. Ik draaide mijn hoofd weg (en nam nog een glaasje).

Nu sta ik oog in oog met het kreng. Ik word er niet vrolijk van. Maar ik voel me wel eerlijker, toegewijder, meer verantwoordelijk, zeg maar volwassen. Ik sta nu recht overeind, in plaats van ingedoken in een hoekje met mijn wijntje (denk er maar een fles bij hoor, doe maar een literfles hoor) ik zet mijn handen in mijn zij, ik sta met twee benen op de grond en kijk het kreng aan en heb zo iets van: houd effe rekening met MIJ, ik sta hier ook nog en MIJ mep je niet zomaar meer omver. Ik heb niet het lef om het beest te lijf te gaan (misschien na morgen, mijn derde lichtgebakje) maar jongens, ik ben er en ik STA ER.

Ja, in mijn eigen wereldje tel ik wel mee, in mijn vrijwilligerswerk word ik serieus genomen. Op school ook, ik doe eigenlijk minder dan vroeger, maar dat deed ik meer uit misplaatst schuldgevoel naar de maatschappij, die mijn uitkering betaalt.

En voor mijn kinderen compenseerde ik mijn falen (want zo ervaarde -- of is het ervoer?-- ik het wel, dat ik mijn verantwoordelijkheid niet recht in de ogen durfde te kijken) met ander overmatig gedrag. Dat is nu ook een stukje minder. Natuurlijk, ik moet voor twéé personen ouder en opvoeder spelen, én vader én moeder en dat is verdomd lastig, maar met de beperkingen die ik heb, denk ik (gut nee hè ik ga mezelf toch geen compliment geven, neeeeeeeee help !!!!) ....... laat ik het anders zeggen: ik doe mijn uiterste best mét de beperkingen die ik heb om toch een (vol)waardig mens, moeder, vriend, vriendin, collega, forumgenoot?, te zijn.

Ik bedoel het ook niet als aanklacht, zeker niet! ik ben blij dat ik die 'andere' wereld heb gevonden en daarin mag meedraaien, daar is het veel vriendelijker en respectvoller, zoiets als dit forum, je mag kwetsbaar zijn en hoeft niet te voldoen aan een norm waar bijna niemand aan kan voldoen maar die wel verwacht wordt. Je mag fouten maken, en zijn wie je bent al is het vaak anoniem

Ik ben veel liever mezelf en dan maar zonder betaalde baan en gezin en mooie auto en grote sociale kring... en vooral zonder drank trouwens! Ik heb lang geprobeerd om te voldoen aan 'hoe het zou horen' maar voelde me daar nooit mezelf! tig banen gehad die niet bij mij pasten, bazen waar ik geheid ruzie mee kreeg... of waarin ik mezelf helemaal verloor.

Ik ben trouwens ook een einzelganger en vind dat ook prettig! Niets fijner dan gewoon lekker alleen thuis zijn en vrijwilligerswerk voor de sociale contacten en soms een uitdaging zoals een expositie hihi

Kohtje, zou ik het lapje waarmee ik mijn lens schoonmaak ook kunnen verkopen? Grappig is dat he, kunst kan alles zijn! doe je dagen over een schilderij, kopen ze uiteindelijk het doekje waarmee je de kwasten hebt schoongemaakt!

Morgen zijn mijn collega en ik vrijgemaakt om de expositie te kunnen voorbereiden! Ben daar erg blij mee! dus er komt beweging in.

Ik weet eigenlijk waar dit verhaal nou op moet slaan, behalve dat het op mij slaat.

Ik wilde eigenlijk aansluiten bij Tapas, over dat drinken en die onzekerheid (killing !!!!) of je zo rot voelen (more killing !!!!) of er niet bij passen (even more killing !!!) het buitenbeentje zijn.......

Tja, Tapas, ik HAD alles. Een mooi huis, een man die over het algemeen door de buitenwacht "leuk" werd gevonden, een baan op niveau, een auto, een schattige peuter en toen nog een baby. Maar je kan ook minder hebben (een uitkering, een huurhuis, alleen zijn met twee kids, het leven maar gewoon een moeilijke zaak vinden) en toch voor je gevoel dan wél recht overeind staan. Snappie?

Houtje, potverdorrie, nou begin jij ook al!!!! Je bent echt niet minder waard dan wie dan ook!!!! Hallo, wie heeft jou dat wijs gemaakt. Ja bepaalde mensen willen ons dat wijs maken omzichzelf groter te laten lijken. Ga voor de spiegel staan en zeg: kijk hier staat de enige echte HOUTJE.

Ja die verantwoordelijkheid, dat kreng, daar heb ik heeeeeeeel veel moeite mee. Met vlagen gaat het goed, maar heel vaak grijpt het me naar de keel.
Nuchter in de ogen zien en ervoor gaan, valt niet mee. Dus al moeilijk genoeg allemaal: dus geen minderwaardigheid gevoelens erbij!!!!!

Houtje, je brengt het prachtig onder woorden..oef dat monster wat verantwoordelijkheid heet.. ik haat het.. heb er anderhalf jaar over gedaan om voor mijn hond te kunnen zorgen zonder stress en zonder het gevoel te hebben dat het perfect moest..met kinderen moet dat nog eens 10x erger zijn.

en volgens mij gaf je jezelf inderdaad een compliment in de laatste zin!! joepie!!
daar krijg je van mij een compliment voor!! top!!!

en wat is er mis met die wat kwetsbaardere wereld? volgens mij is die normaler dan wat nu de norm is.

okee, ik ga mijn hond het bos insturen met mezelf erbij!

tot later weer!

Ik ben jaren geleden begonnen om mijn angsten weg te drinken, als ik een verjaardag of ander feestje had. Ik begon dan voor de tijd al moed in te drinken en dat werd van kwaad tot erger. Ik kwam nergens meer op een gegeven ogenblik. Toen mijn dochter in de zesde klas zat (wat nu groep 8 is) wilde ik persé 's avonds naar haar eindfeest, waar ze in een musical optrad. Die dag heb ik toen voor het eerst overdag gedronken. Ik ben wel naar haar optreden geweest, maar realiseerde me toen die dag, dat ik aan de alcohol verslaafd was geraakt en heb toen met mezelf afgesproken om nooit meer alleen te gaan drinken overdag. Dat heb ik tot heden ook nooit meer gedaan. Ik ben toen aan de medicatie gegaan en en twee maanden later was ik voor alcoholvrij, 16 jaar lang. gggrrrgrgrgr en nu alweer bijna 6 jaar aan de alcohol, maar gelukkig al wel een heel stuk minder. Nu alleen nog met vallen en opstaan.

Ik dacht dat alcohol mijn angsten weghaalde, dat klopte ook wel een beetje, want je wordt tijdelijk rustiger, maar nu valt het me op als ik een tijd lang niet gedronken heb en dan wel weer, dat juist de alcohol de angsten weer terug doet komen.

Zonder alcohol heb ik geen angsten meer
zonder alcohol word mijn figuur beter
zonder alcohol geen maagzuur
zonder alcohol, gewoon mezelf.

hoi adb'ers
even voorstellen blacky niet kiddos niet getrouwd en een beetje anders als een ander
mooi zaken zijn hier vandaag geschreven .
ik denk dat ik de einzelgange ben of hoe noemt men dit , ik ben nooit vlot geweest in kontakten maken heb het een klein beetje geleert dank zij internet .
mijn drinkers bestaan speelde zich tussen mijn vier muren af wat soms moeilijker maakt maar dit is mijn persoonlijke mening .
fiesta's waren aan mij niet besteed .
al sinds mijn jonge jaren werk ik hoofdzakkelijk alleen dus niets collega's rondom mij voelt in het algemeen prettig aan soms eenzaam .
blacky heeft vandaag een redelijk fijne dag achter de rug werken en ondertussen psy en mijn huisarts aan de lijn , blacky is er nog niet uit wat ze juist gaat doen maar ik denk dat een opname er wel inzit .
opnamen is in een psychoterapeutisch centrum te brugge
ik heb in mijn hoofd al wel evt enkele voorwaarden en dit is o.a dat ik niet verplicht ben te blijven als het mij niet moest bevallen want ik gruwel bij het gedacht gevangen te zitten .
karinneke sorry het is juist jij had ooit al geschreven dat je in belgie gewoond hebt maar nu terug in nederland woont.
kohtje ik moest lachen met het lapje geniet van je dagjes dat je weg gaat bij je vrienden .
safierke ik lees graag je bus verhalen mogelijk omdat ik een deel van je reisroute ken .
ik had in 1995 een vaste baan hier in belgie maar heb zomaar de beslissing genomen naar spanje te vertrekken , huis verkocht en noem maar op en auto gevuld met chiquita bananen dozen en ups weg was ik , in spanje had ik niets geen woonst en ook geen zaak wel een klein centje in de pocket en ja k ben blij om de keuze die ik toen gemaakt heb want van mijn vader geleerdt " wie niet waagt , niet wint "
het werk dat ik nu in belgie doe mening trekt er zijn/haar neus voor op maar ik ben fer dat ik het werk mag en kan doen en mijn klanten zijn tevreden met mij wat wil een mens nog meer .
kate jou bijdrage ivm ex roker en ex drinker vindt ik mooi beschreven
zo en nu laat ik jullie want krijg blijkbaar bezoek
tot zo

Ik snap de verhalen over "het erbuiten staan". Tenminste, ik snap ze op mijn manier, dus alle respect voor de heel eigen ervaringen van anderen.
En toch en toch en toch.... ook heel ogenschijnlijk zelfverzekerde en succesvolle mensen hebben ook allemaal wel hun gevoel van afgescheiden zijn van anderen.
Onzekerheid is niet helemaal aan ons voorbehouden, het is iets dat je overal leest en om je heen ziet. De een doet populair om erbij te horen, de ander zondert zich af om er juist niet bij te horen, met alle nuances er tussenin. Sommige mensen rationaliseren om hun gevoelens te ordenen, anderen gaan in therapie.
Maar stel dat je nou eens helemaal jezelf wordt, gewoon met alle goede dingen en gebreken erbij, zou je dan niet heel misschien tot de hele mensheid behoren?

Nou ja, voor mij is dit een diepgeworteld gevoel, dat ik niet alleen ben maar steeds geaccepteerd kan worden waar en met wie ik ook ben. En dat heb ik ook nog maar ontdekt sinds ik een stapel volkorenspeculaasjes in de koffie zit te dopen, hmmmm!

Ik ken mensen die ontzettend jaloers zijn, jaloers op de materie van een ander. Ik heb dat nooit gehad gelukkig. het maakt me niets uit of een ander een duurder huis, auto, kleding heeft.

Ik kan nu naar jaren straatvrees te hebben gehad gelukkig zijn met kleine dingen, die een ander niet een ziet. Kleine kinderen, die ik niet eens ken zeggen me altijd goeie dag, echt allemaal, dat is toch mooier dan de duurste sportwagen en niemand je aan kijkt.( want ze kijken vast naar de auto)
Mensen kunnen het nog zo mooi hebben, maar als er geen warmte van af straalt blijft zelfs de mooiste inrichting kil en koud
Waar ik wel jaloers op ben zijn de mensen die met mate van alcohol kunnen genieten, maar dat is ook maar tijdelijk, want als je het echt overwonnen hebt, dan valt je dat ook niet meer op.

Houtje en Tapas.

Jullie krijgen allebei een:) van mij, voor twee mooie levensverhalen.

Wat mij hier zo aanspreekt is de eerlijkheid van jullie.

Het leven is niet volgens de standaardnorm, maar daarom niet minder waardevol.

Houtje, je kids kunnen blij zijn met zo'n moeder, je investeert in je kinderen en in veel andere dingen in je leven. Dat is toch prachtig.

Echt bij iedereen voel ik dat hij/zij zijn best doet en wat kun je nou nog meer verlangen.

Ik ontvang naast mijn baan een stukje ww-uitkering, terwijl ik helemaal geen zin heb in nog een baan erbij.
Ik probeer me hier niet schuldig over te voelen.
Maar dat lukt maar matig.

Heb nu wel stofgezogen en de ramen gezeemd, maar helaas mijn vaatdoek weggegooid.
Had ik nog best wat geld voor kunnen vragen. haha
groetjes van Pepita

VANDAAG DRINK IK NIET

Goeie middag beste mensen,
De zon begint er hier door te komen en dat geeft een prettig gevoel.
Ik heb aardig productie gedraaid vanochtend.
Ondertussen heb ik ook het draadje doorgelezen.

@Marieke,
Gefeliciteerd met je 10 maanden adb :clock::light:

@Sandra,


@Delta,


@Water,


@Blacky,


@Stien,


@Benthe,
Ik hanteer de gedachte: "Ik hoef niet meer te drinken". (Die last is van me afgevallen.)
Leuke opdracht, dat boekje voor doven en slechthorende kinderen.
Een vriendin van me is al sinds haar geboorte slechthorend.

@Calimero,


@Tapas,


@An,
Een om je "oude, roestige" soepel te maken, van een andere "oude taart".

@Safi,


@Anna,


@Kohtje,
Wat de gek al niet koopt. Diegene die dat kocht was zeker zo een "kunstkenner".

@Pepita,
Veel van ons hier op het form zijn nogal ongeduldig. Hoe zou dat komen.
Maar ik blijf geduld oefenen.

@Karinneke,
En heeft het uitzendbureau een leuke baan voor je in voorraad?
Wat voor werk zoek je eigenlijk?

@Safi, Pepita,
Ik maak voor geen enkele op bezoekkomende extra schoon of ruim alles in kasten.
OK, de WC krijgt een extra beurt, maar verder niets.
De stapels die iedereen hier op de eettafel creërt, worden tijdelijk elders gedeponeerd.
En als er veel mensen komen, verplaatsen we de stapels die op twee stoelen liggen ook.
Als iemand onverhoeds zou zeggen dat het niet schoon genoeg is (niemand heeft dat ooit gezegd), krijgt hij/zij prompt van mij de weg gewezen naar stofzuiger, emmers en schoonmaakmiddelen.
Ik ben ook on-sociaal. Ik ga nergens op af om mensen te leren kennen, bovendien vind ik het moeilijk om contacten te leggen. Met een glas de moed indrinken hielp wel. Toch zit ik het liefst thuis op mijn gemak.
Ik weiger mij te laten betitelen als een doorsnee huisje, boompje, beestje-mens. OK, wij zijn getrouwd (omdat dat nu eenmaal makkelijker is als je kinderen neemt), hebben ieder een baan, zijn de trotse ouders van een zoon en een dochter, hebben 2 katten. Maar noem ons a.j.b. niet de familie Doorsnee.
Ik vind het prima om de hele dag met dezelfde mensen op kantoor te werken, mits die mensen wat toevoegen. Het is leuk om met collega's over interessante onderwerpen te praten, dieper op bepaalde dingen in te gaan. Maar ja, misschien heb ik altijd wel de mazzel gehad om met leuke collega's te mogen werken.

@RJB,
quote
Vorige week vrijdag fietste ik langs een weiland. Er kwam een buizerd aangevlogen met iets tussen zijn poten. Hij maakte een landing, waarschijnlijk om hetgeen hij had gevangen te gaan verorberen. De buizerd zat nog niet of hij werd aangevallen door twee reusachtige kraaien. In het gespartel wist hetgeen zich tussen de poten van de buizerd bevond zich te bevrijden en huppelde weg. Het was een eekhoorntje.
unquote
Bijzondere ervaring. Er zijn vogelliefhebbers genoeg die zoiets hopen te zien.

@Kate,
What's in a name.
Beterschap.

@Kaia,
De ontdekkingstocht naar je eigen IK is idd interessant en spannend. Je kunt er veel van leren.

@Pippi,
Jij gebruikte dus eigenlijk drank als medicijn voor je depressie.
Maak het beste van deze "rotdag". Als je eenmaal in actie bent gekomen, zul je merken dat er toch nog wat te halen valt uit deze dag.
Vervelend is dat in je pubertijd onder de puistjes te zitten. Ik werd er destijds ook door geteisterd. Die rothormonen. Nu word ik er ook mee geconfronteerd, alleen zijn het er weinig en zitten ze niet altijd in mijn gezicht.

@Marion,
Dat vind ik ook saai, mensen die het alleen over kinderen, kleren en schoonmaken kunnen hebben.
quote
Mensen kunnen het nog zo mooi hebben, maar als er geen warmte van af straalt blijft zelfs de mooiste inrichting kil en koud
unquote
Daarmee ben ik het voor de volle 100% mee eens.

@Houtje,
Van mij mag jij er zijn zoals je bent. Je bent een aardig, betrokken mens en vast ook een hele goede moeder en vader.
Weet je wat ik in mijn huidige baan als heel prettig ervaar? Ik heb er niet zoveel verantwoordelijkheid te dragen. Dat heb ik in mijn laatste vaste baan te veel gehad al was dat ook wel een beetje mijn eigen schuld (ik ben er ook een die moeilijk nee kan zeggen).

@Blacky,
quote
opnamen is in een psychoterapeutisch centrum te brugge
ik heb in mijn hoofd al wel evt enkele voorwaarden en dit is o.a dat ik niet verplicht ben te blijven als het mij niet moest bevallen want ik gruwel bij het gedacht gevangen te zitten
unquote
Dat zou voor mij ook een hele belangrijke voorwaarde zijn.

Ik ben gelukkig omdat ik niet hoef te drinken.

Pepita, idd die had je moeten inlijsten;)

Corinne, wat ben jij snel zeg.

@Pepita,
Dus jij zit ook nog opgescheept met sollicitatieplicht voor die resturen.
Geef me de hand.

Blacky, ik vind je een prachtmens! En je beschrijft de dingen ook zo grappig (met een auto vol bananen op weg naar Spanje!).

Ik hoop dat je wat aan die opname zult hebben. Er is - althans in Nederland - geen psychiatrische instelling waar je moet blijven als het je niet zint (behalve als je er op last van de rechter zit, neem ik aan..).

ff tussendoor: pfffffffffffff.................... sta ik weet ik hoe lang te koken, ontploft hier de boel. Zit nu ver weg van iedereen, te bibberen, krijg er stress van. Heb wel geleerd de afgelopen tijd dat ik dan gewoon WEG moet uit die situatie, maar het went niet echt. FFFF luchten hieroo..

Ja Corinne,
Ik maak me er maar met een Jantje van Leiden vanaf hoor.
Op mijn werk die VMBO school hebben ze twee jaar geleden al mijn tijdelijke uren afgepakt en aan een jong deerntje van 21 gegeven.
Ik hartstikke kwaad natuurlijk, enfin niets aan te doen.
Het jaar daarop bleek, dat het jonge ding het werk helemaal niet aankon.
Ze hebben haar met man en macht op de been moeten houden.
Hoewel ik haar best een leuk collegaatje vind, had ik wel leedvermaak.
Niet naar haar toe, maar naar de schoolleiding, zo van 'dat komt er nu van als je oude rotten in het vak aan de kant zet.'
Dit jaar weet ik dat de uren gewoon niet beschikbaar waren, niemand heeft uitbreiding gehad.
Vorig jaar heb ik nog op een andere locatie uren kunnen draaien, maar ook daar waren dit jaar geen extra uren beschikbaar (leraren tekort??????)
Dus nu maar even uitkering.
Het bedrijf van mijn man staat op het punt een vrij grote klus binnen te halen, misschien als ik goed reken en heeeeeeel zuinig leef is het wel niet meer nodig over een tijdje.

Ik merk wel, dat het me beter lukt om verantwoordelijkheid te dragen zonder alco.
Kan ik mijn huis ook beter poetsen, niet voor de visite, maar gewoon lekker voor mijzelf en mijn lief.

Marion zou ik hem nog uit de afvalbak kunnen vissen, denk je
Heeft iemand misschien een suggestie over de prijs, die ik ervoor zal kunnen vragen.

Hi Hi liefs van Pepita

VANDAAG DRINK IK NIET

An, wat is er aan de hand?

Is er echt iets ontploft, of spreekwoordelijk??+

In ieder geval:"rustig ademhalen!

An,
Wat is er aan de hand,
Wat, wie ontploft er?????

Pepita,

Met het verhaal erbij (van hoeveel goede schoonmakenwerkzaamheden je ermee hebt verricht, en hoe je het - per ongeluk - kwijtraakte, en weer terugvond!) en ingelijst. denk ik toch aan een eurootje of 150.

Dank je RBJ, ik zal het onmiddellijk doen, maar wat is er met An?????????