Kohtje, voor mij is het weliswaar al heel lang geleden dat ik gestopt ben met roken, maar bij mij werkte het niet als ik mijn laatste sigaretten weggaf of weggooide. De eerste dagen kostte het mij nooit moeite om niet te roken, omdat ik altijd stopte op een moment dat ik hevige astma had. Maar als de ergste benauwdheid weer over was kreeg ik weer trek in een sigaret. En als ik hevige trek had, dan maakte juist het idee dat ik niet KON roken, dat ik uiteindelijk naar de winkel ging om weer een pakje te kopen, waarna ik geleidelijk aan weer steeds meer ging roken.
De twee keren dat het me wel gelukt is (ik heb een keer een terugval gehad na 2 jaar) had ik gewoon nog een half pakje sigaretten in een la liggen. En iedere keer als ik wilde roken, nam ik zelf heel bewust de beslissing om dat niet te doen.

In feite heb ik dat met drinken in het begin ook zo gedaan. Mijn laatste halve fles wijn (geopend!) heb ik pas na een week weggekiept, omdat hij toch niet lekker meer zou zijn. En ik heb drie maanden nog drie flessen wijn in de kamer gehad liggen. Die heb ik toen pas weg gedaan, omdat ik ineens het gevoel had dat ik het anders dat weekend misschien niet ging redden, en dat bleek achteraf ook waar te zijn. Maar toen stond ik wel al drie maanden droog!

Overigens heb ik die belofte gisteren gemist, dus je had me zo voor de gek kunnen houden. Weet ik in ieder geval waar het aan ligt als je chagrijnig wordt.

Frannie, succes met je werk! Ik hoop dat je humor snel weer terugkeert.

Knuffie, 4 Fijn dat je lekker uit kon slapen.

Pffffff, ik ga hier weg, hoor! Ik zoek wel een forum voor mensen met gebreken...

O, leuk Fran. Laat je het me even weten als je er een gevonden hebt Fran? Ik heb namelijk ook een heleboel gebreken.

hallo allemaal!

Sinds een week snuffel ik hier ( Forum)in de rondte..Nu voor het eerst op de dagdraad..tot nu toe veel leuke reacties mogen ontvangen. Ik zelf probeer zoveel en zo goed als ik kan ook andersom te ondersteunen waar ik denk dat het nodig is of ik denk dat ik dat kan.

Vind dit trouwens een geweldig initatief en ben blij dat ik dit gevonden heb..voel me nog niet echt vrij om me compleet te laten gaan maar dat zal niet echt lang op zich laten wachten denk ik.
Een wat praktischere vraag; is het middels dit forum alleen mogelijk om via mail /berichtjes contact te hebben of zijn er ook begeleiders die je kunt bellen of zoiets? Verder wens ik iedereen heeeel veel sterkte en succes..tot gauw!

gr. Mike

Mike, als je naar de site van Tactus gaat dan kun je daar wel ergens een telefoonnummer vinden waar je in geval van nood naartoe kunt bellen. Maar dat is volgens mij ook echt voor noodgevallen bedoeld. Verder werkt deze site voorzover ik weet inderdaad alleen via berichten/mail. Maar het kan zijn dat ik het mis heb hoor.

Veel succes, Kohje. Ik kon vorige week niet roken maar ik miste mijn rustpuntje.
Ik loop nu al maanden te denken hoeveel anderen dingen ik zou kunnen doen als ik niet zou roken maar de weegschaal is nog niet naar de rookvrije kant doorgeslagen.
Misschien ooit maar nu nog even niet. Een ding tegelijkertijd eerst Jan buiten de deur houden.

Leuk om te lezen dat het gisteren zo goed is bevallen. Ik heb best veel aan jullie gedacht dus leuk om te lezen dat het gezellig was.

Ik heb weer eens vakantie. De laatste vakantie is nog de laatste paar dagen geheel in de alcohol gevallen en dat was ik deze keer niet van plan. Kreeg vanmorgen al gelijk weer telefoontjes om dit en dat te doen en voelde gelijk weer wat wrevel op komen en gelijk voelde ik me weer schuldig.
Hoeveel iniatief komt er nog van mij? Niet veel en waarom dan niet? Voel ik me te saai om nog iemand te kunnen boeien?
Kreeg helaas ook telefoon van docher 1, zij komt van de week niet naar Nederland. Dus ook geen knuffel met de kleine. Zo jammer, ik dacht gelijk even aan mijn persoonlijke bankier te bellen en vandaag nog op de Eurostar te stappen. Maar het is te ver weg, en ik ben vorige week een beetje over mijn grenzen gegaan door te gaan werken met bronchitus.
Nu zit ik dus op de bank met het gevoel dat ik iets van deze vakantie MOET maken.
Enfin stap voor stap maar.

Ariel, Brazilie lijkt me top!

Hallo allemaal,
Wilde even laten weten dat het met mij wel goed gaat. Mijn pc is gecrasht en ik schrijf dus nu even een berichtje via de pc van het werk. Ik heb nog wel overwogen om te gaan gisteren, maar na de training die ik pas in Utrecht heb gehad, dacht ik dat het misschien toch teveel zou worden, ook financieel gezien...want a.s. woensdag heb ik ook al weer een terugkomdag in Utrecht. Dus ook weer oppas nodig voor kindjes. Maar misschien komt er nog weer een nieuwe gelegenheid...

Fijn in ieder geval, dat het jullie goed is bevallen, maar het zal ook wel vermoeiend zijn geweest, wat ik heb begrepen...

Iedereen de groetjes...ik hoop, dat mijn pc binnenkort weer thuis is...

Liefs Moesje:D

Anjo, het gevoel iets te MOETEN is voor mij in ieder geval een enorme valkuil. Ik probeer dan ook al een tijd, mét hulp, af te komen van dat zelfopgelegde moeten. Zeker omdat je vorige week over je grenzen bent gegaan, lijkt op de bank zitten me voor jou op dit moment heel heilzaam. Goed van je dus.
Natuurlijk herken ik dat gevoel wel. Ik heb ook iedere vakantie (en ik heb er niet zoveel) het gevoel dat ik de tijd moet benutten door allerlei dingen te doen. En meestal doe ik helft nog niet, en voel me daarna schuldig omdat ik geen flikker uitgevoerd heb naar mijn gevoel. En door het schuldgevoel voel ik me ook nog eens niet uitgerust of ontspannen. Achteraf besef ik dat ik zoveel jaren consequent over mijn grenzen ben gegaan, dat ik in die spaarzame vakanties stomweg de energie niet had om alles te doen wat ik me voornam.

Jammer dat je niet naar je dochter kunt, en jammer dat ze niet naar jou kan komen. Laat deze week gewoon op je afkomen meid. Je MOET helemaal niets, je kunt wat je WIL doen. En als je even niets wil, is dat ook goed toch? Geniet ervan meid, in plaats van in de stress te schieten.

Ik ga lekker een eind met mijn hond lopen, en daarna naar mijn afspraak toe.

Toedeloe!

Frannie, blijf maar hoor. Ik zie niet roken op dit moment als een heel groot gebrek. En Anna geeft ook al aan dat ze er nog wel wat heeft. Jij bent ook gebrekkig, anders wilde je geen forum met mensen met gebreken. Zijn we op z'n minst al met z'n drieën. En ik mag omvallen als er hier niet ergens nog meer mensen met gebreken zijn.

Mike, fijn dat je hier bent en ik hoop dat je 'los' komt..

Anjo, fijne vakantie en maak er iets van, stap voor stap.

Moesje, succes met je terugkomdag. En hopelijk gauw weer een computer thuis tot je beschikking.

Anna, wat denk je, zal het makkelijker worden als ik gitaarman m'n sigaretjes terugvraag? Of zal ie die al op hebben? Had dat eerder gezegd, meid. Maar ja, je wist dus niet van m'n voornemen... En Visje ook al niet. Maar daar zat ik naast tijdens het eten, dus daar heb ik misschien wel gewoon langsheen gekletst.. Neeeeee, ik ga maar geen pakje sigaretten halen om half leeg te roken... gewoon die eerste laten liggen en dat gaat toch makkelijker als die eerste niet in huis is. Toch??

Ik wens me sterkte en succes, en degenen die dat al gedaan hadden, bedankt daarvoor...

Ik heb ook gebreken, hoor, fran, ik rook namelijk!:D

Hoi kohtje, veel succes, hé!! Ik kan het nu nog niet aan om te stoppen maar misschien later wel!! Als je wat 'sjagerijnig' (leuk woord) wordt laten we je wel iets weten, hoor! Je weet hoe tactvol we hier allemaal zijn!!

Hoi moesje, blij je nog eens te horen!!

Knuffie

Fran, ik sluit me aan bij de rij gebreken. Wie is hier overigens perfect?

Koh, knap dit besluit, ook ik wist hier niets van.

Ik voel me op dit moment Grrrrrrrrrrrrr. Net terug van de huisarts, kom ik natuurlijk weer terecht bij een assistent arts. Hadden ze me van te voren moeten vragen en niet gedaan anders was ik niet gekomen.
Zodra deze assistent er lucht van kreeg dat ik zelf een pleeg ben werden de rollen omgedraaid.
Wat denk je zelf? Ik heb nog gezegd dat ik hier niet voor niets kom, als ik het zelf al wist.
Nou binnen twee minuten stond ik weer buiten, kassa!!!! De dame kon het niet plaatsen en ik dus ook niet. Nu ben ik het zat en heb me ziekgemeld voor de komende dagen. Dat is iets wat ik niet gauw doe, meestal houdt ik hier schuldgevoelens aan over. Maar ja ik voel dat dit zo ook niet goed gaat.

Hoi stien,

Vervelend ,zeg!! Rust maar wat uit en geef jezelf de tijd om alles op een rijtje te zetten, hé!! En jezelf geen schuldgevoel aanpraten, dat doet je meer kwaad dan goed!!!

Knuffel van knuffie!

@anna, danke voor de 4:sun:

Ik ben nu even weg, kindjes uit bed halen, boterhammetjes klaarmaken, pamperkes verversen, badjes geven, kortom alle leuke dingen van een druk gezinneke!!

Hoi luitjes,

Ik heb het gisteren gezellig gevonden op de meeting. Ik voelde me vooraf al een beetje met 'schoolreisje'. Erg spannend om te kunnen kijken of de beelden die je van mensen hebt gekregen met de werkelijkheid kloppen. En, waarachtig, het waren allemaal net echte mensen, ze zagen er helemaal niet uit als verslaafden en mijn stemming werd uitgelaten. Het is natuurlijk wel gek als je van jezelf er achter komt dat je denkt in stereotiepen als het over verslaving gaat. Om te beginnen krijg ik nog steeds niet het woord 'alcoholist' uit de bek zonder om me heen te kijken of iemand het hoort. Ik heb dus stiekem een beeld in mijn hoofd van verwaarloosde mensen, met bloed doorlopen ogen, een blauwe neus en gesprongen aderen. Niets van dat alles, iedereen verzorgd, fris koppie en ook nog normaal ABN praten. Ook onze Knuf en haar man, knap hoor! Je moet ons eens frans horen praten, als we het uberhaupt al spreken.

Ik heb energie van de meeting gekregen en vandaag in de tuin bielzen gecarbolineumd. Ik heb zin in het voorjaar. Nu het terras nog schrobben. Alles moet, vanwege die carbolineum, wel ingepakt worden met doorgeknipte vuilniszakken voor de poes. De laatste keer dat ik het deed, had het arme beest het aan haar poten gekregen en dus ook binnen en werd ziek. Ze heeft een hele dag uit haar bek staan schuimen, maar het gelukkig overleefd.

Ook heeft de meeting me weer aan het denken gezet over mijn gedrag. Visje zei op een gegeven moment tegen me, toen ik reageerde op haar opmerking dat ze mijn jas mooi vond, en ik antwoordde dat ik 'm in de uitverkoop gekocht had, met de woorden: 'Waarom zeg je dat?'
Als ik een compliment krijg of een positieve opmerking, doe ik dat altijd. Erg vervelend om iets positiefs altijd te kleineren. Waarschijnlijk zo weinig complimentjes in mijn leven gehad, dat ik er verlegen mee ben. Daar gaan we wat mee doen. Bedankt Visje.

Ook moet ik oppassen met m'n uitgelaten stemming want op die manier kan ik, als ik er geen erg in heb, teveel aandacht naar mezelf trekken. Grapjes maken is ook zo'n mechaniek van vroeger. Onzekerheid compenseren is dat volgens mij.
'Ergens bijhoren' is niet alleen erg prettig, maar voor iemand die het overwegend 'alleen' gewend is te doen, ook wat bedreigend. Ook dat realiseerde ik me. Ik doe me denken (soms) aan m'n oude moeder die zogauw ik in zicht kom, begint te ratelen en pas ophoudt als ik de deur weer uit ben.

Ik vond het jammer dat ik Stien nauwelijks heb gesproken en Koh ook haast niet. Ik ben nieuwgierig om meer van hem te horen, ook over zijn schilderen. Ik hoop dat ik die kans gauw nog eens krijg.
Wat mij betreft is deze meeting voor herhaling vatbaar en ik zie jullie allemaal graag op afzienbare tijd (een half jaar?) terug.

Ook was het een spannende dag omdat ik voor het eerst 'zwart' gereisd heb met de trein. Een vriend van mij had verteld dat ik goed moest opletten omdat het Spoorwegmuseum op de ticketautomaat stond aangegeven. Een kaartje gekocht naar het Spoorwegmuseum en in de trein gestapt. In de trein keek ik eens op het kaartje en vond 2 euro erg voordelig voor een retour van de NS. Maar ja, het was natuurlijk een stunt om meer bekendheid te geven aan dat museum. Gelukkig geen controle gehad en voor de terugweg alsnog een kaartje gekocht en prompt controle natuurlijk. Ik vraag me af, of ik er me uit had gered.

Iedereen een goede dag verder en Kohtje sterkte met RDB dag 1.

Liefs van Rufus

Erg herkenbaar Rufus, niet om kunnen gaan met het applaus.
Ik maakte grapjes en wuifde het compliment weg.
Werd cynisch, om mijn verlegenheid te verbergen.
Kortom deed van alles om het compliment te ontwijken.
Enerzijds deed ik alle moeite om de emotie uit de weg te gaan want ik kon niet omgaan met emoties.
Ik wist me geen houding te geven.
Anderzijds wilde ik serieus genomen worden.

Pas na gestopt te zijn met drinken ben ik mijzelf serieus dus ook het compliment serieus gaan nemen.
Ik kreeg warempel het gevoel dat ik gewaardeerd werd door menigeen en dat was een hartverwarmende
ontdekking.
Achteraf was het een kwestie van aanvaarden en kwetsbaar durven opstellen.

Rudy

Rudy,

Bedankt voor je reactie. Ik kom er gaandeweg achter dat ik gewaardeerd word door sommige mensen. Dat ze het soms als een eer ervaren als ik ze iets vraag voor me te doen. Terwijl ik daarmee zo lang heb geworsteld om het te durven vragen. Het blijft wennen en ik ben iedere keer verrast en verbaasd.

Wat grappig, nou ja, is dat ik soms dagen leeuwen en beren en gaandeweg de hele dierentuin op mijn pad zie opdoemen omdat iemand een emailtje niet beantwoordt. Als ik dan bel met allerlei negatieve scenario's in het hoofd, blijkt iemand drie dagen op cursus te zijn geweest en gewoon zijn mail niet gelezen te hebben.

Wie zei het ook weer; 'Waar de mens het meest van lijdt, is het lijden dat hij vreest!'

Rufus

Rufus en Rudy, ook ik vind het heel herkenbaar niet met een compliment om te kunnen gaan. Die heb ik als kind, en in een latere fase van mijn leven ook niet veel gehad, dus weet ik er ook niet mee om te gaan. Laatst zei iemand tegen mij dat ze het jammer vond dat ik mezelf altijd zo naar beneden haal. Ik kan nogal cynisch over mezelf praten zo af en toe.
Nu ik jullie stukjes lees moet ik daar ineens aan denken. Want ik doe dat inderdaad vaak denk ik. Ik kraak mezelf vaak al bij voorbaat af, zodat mensen er tenminste op voorbereid zijn dat ik een fout kan maken, en hoop dat de kritiek dan niet te groot is. En als ik een compliment krijg heb ik de neiging dat meteen te ontkrachten.

Tijdens mijn gesprek van vanmiddag kwam dit punt ook aan de orde. We hebben een aantal voor mij moeilijke gesprekken besproken die ik de afgelopen twee weken op mijn werk heb gehad. En mijn voorbereiding op een nog moeilijker gesprek dat er aan zit te komen.
Mijn hulpverlener viel het op dat ik voortdurend reageer naar de anderen toe. Krijg ik kritiek A, van wil ik me onmiddellijk aan gaan passen om dit probleem op te lossen. Als vervolgens blijkt dat niet A, maar B toch meer het probleem is, dan verschuif ik mee in mijn focus naar B.
In mijn voortdurende aanpassing aan wat anderen van mij willen, vergeet ik datgene te doen waar ik goed in ben, en daar trots op te zijn. En het feit dat ik me niet happy voel bij al dat geschuif straal ik ook uit, zodat ik altijd kritiek zal blijven krijgen. Doordat ik niet kán voldoen aan de onrealistische wensen die er aan mij gesteld worden (namelijk iemand te zijn die ik niet ben), kan ik geen compliment accepteren voor datgene waar ik wel goed in ben.

Op de een of andere manier heeft de combinatie van mijn gesprek vanmiddag en jullie woorden een kwartje doen vallen, waarmee ik weer een stapje verder kan komen. Ik weet nog niet precies wat of hoe, maar ik ga hier wel iets mee doen. Bedankt hiervoor!

Ik zit het gesprekje van Rufus en Rudy te volgen, herken hier ook weer zoveel in.
Ik had voor mezelf nog niet eens de link gelegd naar wat jullie bespreken en het drankgebruik.
Het niet of nauwelijks om kunnen gaan met complimentjes, hoeveel je eigenlijk voor anderen kunt betekenen, je eigenwaarde , de kwetsbaarheid.. ik herken het zo goed, herken zoveel.

Het ziet er naar uit dat mijn gedachte om hier op dit forum de mogelijkheid te hebben best een hele grote puzzel voor mezelf in elkaar te kunnen gaan leggen, dubbel en dwars uitkomt!

Bedankt hiervoor!

Succes allemaal!

Ik heb mijn levenlang altijd van alles tegen mijn zin in gedaan.
Ik irriteerde me aan de hele wereld.
Ik was ongenietbaar.
Zoals met veel andere dingen kon ik aan deze situatie geen draai geven in positieve zin.
En nu nog kom ik momenten tegen dat ik sta te walgen van afkeer bij het zien van b.v twee bestekjes en twee borden die moeten worden afgewassen.
Ik heb vroeger thuis een aantal jaren in de zaak gewerkt van mijn vader en bergen afwas savonds na het werk met de hand moeten weg wassen soms alleen soms samen met mijn moeder.
De aanblik van die afwas maakte me na een toch al vermoeiende dag zo dorstig dat ik eerst een paar liter bier naar binnen moest werken alvorens ik de moed kon opbrengen eraan te beginnen.

Als dat gevoel van onbehagen me NU weeral bekruipt laat ik alles uit mijn handen vallen en ga op de bank zitten en zoek de stilte.
En dat helpt me er over heen.

Als ik me iets heb voorgenomen moet dat ook koste wat het kost af.
Als me iets dwars zit kan ik dat moeilijk loslaten en ik moet oppassen dat het ontstane probleem of de situatie me niet gaat beheersen.
Vooral als ik het gevoel heb dat ik niet serieus genomen of onrechtvaardig ben behandeld word ik kwaad en moet oppassen dat ik niet in mijn oude gewoontes terugval.

Anna sinds ik weet dat ik niet schuldig ben aan alles wat er in mijn omgeving gebeurt maar het een bepaalde situatie is waar dat schuldgevoel bij hoort voel ik me niet meer schuldig.
In plaats van tien dingen tegelijk aan te pakken en niet af te maken maak ik nu af waar ik aan ben begonnen alvorens met iets nieuws te beginnen.

Zo zie je maar dat de associaties met vervelende dingen,vroeger gebeurt en nooit wat van gezegd vragen om verwerkt te worden.
Nu en dan komt het oud zeer met de drang naar drank om de hoek kijken en die onrust vraagt om onderzocht te worden.
Maar niets is het waard om te gaan drinken en dat heeft al veel inzichten opgeleverd die al de tijd dat ik dronk voormijn voeten lagen maar ik schopte ze steeds weer weg als ik bukte om het op te rapen.

Mensen maak er een mooie avond van...

Anna je bent al genoeg gestraft, straf jezelf niet langer en wees goed voor jezelf.
Dit heb je het echt verdiend zonder dat er iets voor wordt terug verlangd.

Rudy

Rufus wij zijn meesters in het bedenken van negatieve scenarió's en ik ben er achter waarom.
Je kunt je achter die gedachten prachtig verbergen in plaats van de confrontatie aan te gaan.
Vragen deed ik niet meer.
Een verlammende angst sloeg me om het hart en in de benen als ik iets voor mezelf wilde vragen.

Rufus de boodschap van vroeger is krachtig en het altijd wederkerend negatieve antwoord heeft blijkbaar vroeger zoveel pijn gedaan dat ik ben gestopt met iets te vragen voor mezelf.

en dat alles heb ik geleidelijk aan terug moeten leren zonder drank.
dóór angsten gaan.
Kijken wat er achter de angst zit.
En dat is goed gelukt.

Rudy..

Anna ik dacht een meester te zijn in het problemen oplossen van anderen.
Maar ik kon niet eens uit de voeten met mijn eigen problemen laat staan met die van de ander.
Ik was altijd op zoek naar oplossingen om zo snel mogelijk van het probleem verlost te zijn.
Het is de rationele manier van problemen oplossen.

Sommige problemen zijn niet optelossen en door altijd maar met oplossingen te komen aandragen belemmer je de ander in zijn emotionele ontwikkeling.
Door te luisteren en te vertellen uit eigen beleving bereik je mensen emotioneel beter in plaats van met een oplossing komen aandraven.

Wordt zelf het probleem vertelde iemand mij en kijk dóór het probleem heen.
Door er naar te kijken lost het probleem op den duur van zelf op.

Maar Anna alles moet geleerd zijn.
Vroeger op jeugdige leeftijd stond ik al te scheidsrechteren tussen strijdende ouders.
Conflicten werden altijd via via uitgevochten en nooit rechtstreeks.
Ik was bang dat deze mensen uit elkaar zouden gaan en mij in de steek laten.
De koortsachtige manier van zoeken naar oplossingen was een feit geworden.
Deze twee mensen namen elkaars emoties niet serieus wat resulteerde in scheldpartijen
en wederzijdse verwijten.
Ik heb dat dus niet van een vreemde.

Ik ga eruit mijn vrouw zal zo van haar werk terug zijn.

Rudy

Hoi,

ik heb een rare dag achter de rug. Vandaag wenste ik dat ik vrij had genomen, ik was nog niet klaar voor m'n werk. Ik voel me doodmoe maar ga wel door. Stilstaan is er niet bij. Maar ja van wie mag dat niet, doe ik zelf, toch.

Ik moest veel terugdenken aan gisteren. Ik zie mezelf nog zitten, wat onwennig rond te kijken, gek hoor.En zoals Anna al zei; ik wil hier helemaal niet zijn want dat betekend dat ik een alcoholprobleem heb.
Maar niet alleen aan gisteren. Ik merk dat er zoveel zaken in beweging worden gezet dat het me overspoeld. Grenzen stellen is ook hier weer belangrijk. Ik had een gesprek op m''n werk waar ik, achteraf, steeds kwaaier en verdrietiger over wordt. Ligt nog wat werk, ga daar morgen mee aan de gang. Belangrijk om op mezelf te passen. Veel weten is gemakkelijk, veel op mezelf toepassen is een ander verhaal.
Straks lekker in bad en vroeg naar bed. Morgen is er weer een dag.

Heb een fijne avond.


Alleen vandaag drink ik niet!

Rosie, meid, als dat die lijst is met alle smerige dingen die in sigaretten zitten, wil je die dan ook een keer naar mij sturen? Ik meen het, hoor!
Thanks!

Hoi allemaal,

Harstikke gaaf om te lezen dat de bijeenkomst gisteren een zeer positief effect heeft gehad op jullie... mijn ervaring met zulke bijeenkomsten is precies hetzelfde... we hebben een gemeenschappelijk probleem en SAMEN werken we aan de oplossing...

Om gaan met complimenten....mmmmm..... ik moet bekennen dat ik zeer tegenstijdig was toen ik nog vol in de waanzin zat... aan de ene kant hunkerde ik naar complimenten en aandacht en als ik dat dan kreeg dan voelde ik me erg oncomfortabel (want ik wist dat ik vaak hypocriet was) en als ik het niet kreeg schreeuwde ik van de daken dat ik zo weinig aandacht kreeg...dat de wereld niet zag wat IK allemaal deed... mij is uitgelegd dat mijn angst om complimentjes aan te nemen omgedraaide arrogantie is....en ook het gevolg van oneerlijk en egoistisch zijn naar mijn medemens...ik was verlegen en had tegelijkertijd een hele grote bek tegen mensen... het draait voor mij allemaal om ego en angst (vaak onterecht)... het spreekwoord "je krijgt wat je verdient" of "je oogst wat je zaait" zijn voor mij heel duidelijk vandaag... ik oogst de vruchten van mijn eigen gedrag..als dat negatief gedrag is (oneerlijk , puur op Ziza gericht, egoistisch en onrespectvol naar anderen) dan zullen de vruchten zuur smaken.... en ik spreek uit ervaring...alles heeft een prijs... andersom geldt het ook.... positief gedrag geeft lekkere vruchten... alleen het tijdstip waarop dat gebeurt bepaal ik niet...dat doet mijn Hogere Macht...ik moet het footwork doen ; werken aan de 12 stappen en mijn Hogere Macht doet zijn werk...in zijn tijd... maar toen ik nog dronk en gebruikte was bovenstaande onmogelijk in de praktijk te brengen...om vooruitgang te boeken moest ik eerst verlost zijn van de obsessie om te drinken en te gebruiken...en dat is door de 12 stappen tot stand gekomen....en door geestelijk te groeien blijf ik verlost van de obsessie (= moeder van aller gedachten die alle andere ideeen verdrijft , centrale gedachte in het leven) en daardoor drink ik en gebruik ik niet...niet omdat ik meer wilskracht heb gekregen en niet omdat ik meer zelfkennis heb maar omdat ik de 12 stappen in de praktijk breng...
En dat bedoel ik als ik zeg dat er voor mij vandaag geen strijd meer is met alcohol en drugs... het probleem cq de gedachten om te drinken en gebruiken zijn weggenomen....dus er valt nergens tegen te strijden..

Wat in mijn verleden is gebeurt is vandaag voor mij van ondergeschikt belang...het gaat erom wat ik vandaag doe om beter te worden... niet morgen maar vandaag...

Groeten,

Ziza