Kohjte en anderen, ik lees wel vaker en zelf heb ikme daar in het verleden ook schuldig aangemaakt, dat wij goed zijn in het bedenken van angstaanjagende scenario's die ons dan uiteindelijk boven het hoofd groeien.
Paniek en kurk van de fles..
Angst...

En waarom, ik denk om de pijnlijke momenten vóór te zijn.
En dat kan niet...
Mijn hele leven was er op ingericht de momenten van pijn vóór te zijn.
Tot ik ontdekte dat pijn een deel was van mijn leven.

Sindsdien durf ik het leven op mij af laten komen en dat geeft rust.

Daarom ben ik ook zo blij met mijn AAgroep.
Daar wordt mij symbolisch aangereikt wat ik vroeger heb gemist.
Dan denk ik aan veiligheid, begrenzen, bescherming, vertrouwen en liefde.

Fran het is oh zo waar wat je zegt.
Blijf jezelf niet nodeloos pijnigen of kwellen.

Doe stille voort zeggen ze in België

Hoi allemaal

Hier ook stormschade, 3 houten schuttingen die rondom mijn tuin staan zijn omgewaaid!! Net met mijn man ze terug wat proberen vast te sjorren maar we waaiden bijna weg met palelen en al!!! Moet wel een leuk zicht geweest zijn ,haha!!!

Hoi kohtje
nog steeds pc-problemen?

Veel groetjes van knuffie!

Lieve Rudy,

Door al die werken in huis de laatste tijd, en door al de rest, begin ik eindelijk te leren om niet te veel te panikeren van tevoren. Ik voel nog altijd de paniek opkomen, maar kan mezelf snel weer kalmeren. Zo ook met mijn foute software van 500 euro! Bestelling kon ongedaan gemaakt worden, en het nieuwe programma is op komst!

Pergola kapot? God ja, ik zat er niet onder. En nieuwe planten zijn zo gekocht. En de druivelaar deugde toch niet, dus als ie kapot is, plant ik wel iets anders...

En ja, liever 500 euro kwijt dan een been of een arm.

Toch heb ik nog altijd die paniekmomenten, maar dat gaat gelukkig steeds beter!

Maar als mijn geweten zwaar opspeelt, zoals met die werkgever, is het zwaar afzien. Toch kreeg ik een nieuwe kans, en die grijp ik!

Liefs,
Fran

Fran sinds ik niet meer drink kan ik ook beter relativeren, makkelijker de boel de boel laten.
Komt tijd komt raad..

Behalve de momenten waarbij oud zeer om de hoek komt kijken en ik geconfronteerd word met de daarbij behorende onaangename gevoelens is aanvaarden dat "het" er bij hoort ....niet makkelijk, maar niet onoverkomelijk.
De grond verdwijnt niet meer onder mijn voeten bij de geringst of minste tegenslag die ik krijg te verwerken.
Daar ben ik dankbaar voor..

Ja, Rudy, de reflex is er nog altijd. Ik weet eigenlijk niet of het ooit weggaat. Maar de paniek ebt steeds sneller weg, en dat vind ik wel een enorme opluchting. Je gaat steeds meer op je eigen innerlijke stem vertrouwen, en die stemmen van vroeger ("jij bent waardeloos" in alle mogelijke varianten) vervagen. Ik moet zeggen dat sinds de echte stem er niet meer is, mijn eigen innerlijke stem het steeds meer overneemt, en dankzij mijn therapie wordt die eigen stem ook helemaal anders dan vroeger, toen ik gewoon de stem en uitspraken van mijn moeder overnam.

Liefs,
Fran

Vanmiddag gebeld. Vanavond ook geen bijeenkomst van de zelfhulpgroep. Voor mij is het maar vijf minuten lopen naar die bijeenkomsten, maar de meesten moeten toch wel op z'n minst een stief kwartiertje met de fiets of van nog verder weg komen. Volkomen begrijpelijk dus. Maar geen nood. Het forum is er ook nog, hoewel wat traag nog altijd.

Nu ga ik even een eindje vliegen met het hondje.

Neem gewoon een anker mee, Koh. En een lang touw. Verwittig je vrouw, en die haalt jullie wel weer binnen. Als twee visjes aan de haak.

Of verwar ik nu een aantal dingen?

Ja Fran, helemaal logisch klinkt me je advies niet. Lijkt me lastig om twee visjes aan de haak binnen te halen als die visjes een anker mee hebben... Wordt nog een heel getouwtrek.
Maar hoe goed bedoeld ook, advies is niet meer nodig. Ben (zijn) al weer terug. Viel allemaal wel mee. Slechts één afgewaaide tak gezien.
Wel een machtig gevoel hoor. Te bedenken dat het eigenlijk alleen maar lucht is die tegen je aan botst. Wat is nou lucht. Normaal loop je daar moeiteloos doorheen. Maar als de elementen tegenwerken....

Goedenavond allemaal,

Het heeft heel wat bloed, zweet en tranen gekost om thuis te komen vandaag. Diverse wegen afgesloten door stormschade, dus al het verkeer werd omgeleid via precies de route die ik moest hebben, jawel. Tegensturend tegen de wind, laverend om afgewaaide boomtakken, maar ik heb het gered en zelfs mijn auto is nog heel.

Rudy en Fran, heel herkenbaar, jullie discussie over in paniek raken. Ik heb daar nog steeds te snel last van, maar er wordt aan gewerkt. Heel fijn Rudy dat jij bij de AA een groep gevonden hebt waar je je veilig kunt voelen, en die paniek niet nodig is. In ieder geval weet ik nu zeker, dat ik helder na kan denken, en als ik niet meteen een antwoord paraat heb of het even niet weet, is dat niet omdat de drank van de vorige avond nog niet uitgewerkt is.

Fran, gelukkig dat je niet onder die pergola bent gekomen. Blijf maar allemaal veilig en droog binnen.

Neenee, Koh, dat anker zat dus in de grond, daaraan een touw, daaraan jij met je hondje. Dat van dat haakje klopte niet. Tenzij jullie allebei een haakje in jullie lip hadden en vrouwlief beneden met een vishengel stond om jullie weer binnen te halen. Maar dan was dat anker weer nergens voor nodig.

Hoi BB,

Hoe is het bij jullie in het hoge noorden?
Als ik zo op de tv zie, gaat het er hard aan toe. Of merk jij het niet zo? Ik moet zo, ook de hond uit gaan laten, maar heb de wind pal op de voordeur staan. Durf hem niet open te maken, want ben bang dat alles in de gang gaat verschuiven. Maar het zal toch moeten, want aan de achterkant, in de tuin, staan allemaal bomen te zwiepen. Dus ik ga het toch maar proberen.

Francesca, lieverd, zie je nou wel dat drank iets overbodigs is. Onlogische verwarrende verhalen kun je zo ook wel fabriceren.

Ik durfde al niet meer, maar ik wilde Ferry gewoon een paar keien in zijn jaszak aanraden. Lijkt me nog het eenvoudigste.

Het allersimpelste zou natuurljk zijn om KATTEN te houden!

Allemaal goedeavond,

Ook ik ben na uren naar huis gewaaid, treinen lieten het afweten, bussen reden de haltes afgeladen voorbij. Heel wat geduld moeten hebben, uitgewaaid, natgeregent, koud, verkleumd en moe.
Om 5.00uur opgestaan, drukke werkdag, en dan een rondreis door eigen land. In de bus in slaap gevallen, echt iets voor mij. Manlief belde me betijds wakker, waar ik uithing.
Maar ik ben thuis, dat is al heel wat voor vandaag en hoef morgen niet weer zo vroeg op.

Als ik het zo hoor is een ieder op het forum tot nu toe zonder al teveel schade doorgekomen.

Ik lees hier over paniek aanvallen, daar had ik het gisteravond dus even knap moeilijk mee.
Moest laatste keer huiswerk voor Tactus maken alvorens de therapie af te sluiten. Ik kon er werkelijk niets mee, wat heb ik geleerd? Hoe moet ik het verwoorden? Hoe moet het verder met mij, zonder Tactus? Het vloog mij knap aan en mijn keel werd dichtgesnoerd. Ik heb uitstel van executie gevraagd.
Angst en nog meer angst, ben mijn bed ingekropen. Maar dat kan ik niet blijven doen. Weet nog steeds geen oplossing, hoe verder? Ik heb het gevoel dat ik mijn grip ga verliezen, de therapie was/is mijn houvast.

Tja, maar wij hondenbaasjes kunnen moeilijk onze hond in een kat veranderen Fran.

Met deze storm weet ik nog zo net niet of het zo simpel is om ze te houden als je ze naar buiten laat. Een hond zit nog aan een riem, maar een losse buitenkat is zo weg.

Ze zijn best wel bereid er nog een paar weken aan vast te knopen hoor Stien, als je denkt dat je het alleen nog niet redt. Dat hebben ze bij mij ook gedaan. Goed van je dat je het gevraagd hebt. En ik moet eerlijk bekennen dat ik ondanks alles blij was dat ik niet met het openbaar vervoer naar huis hoefde, want dat was inderdaad ook een ramp.

Je bent duidelijk geen kattenbaasje, Koh. Probeer maar eens een kat van je af te schudden met 20 klauwen in je arm! Die waaien nergens heen, hoor!

Maar Stien, je hebt toch wel het één en ander geleerd van die therapie. Dat kun je toch altijd nalezen. En kun je, als je het echt niet meer weet geen contact opnemen met je begeleiders? Je moet je niet zo verloren en verlaten voelen hoor. D'r zijn altijd mensen die je willen steunen.

O Fran. Ik dacht dat je laatst zei dat katten zo makkelijk zijn: deur open, kat naar buiten, deur dicht, klaar. Maar wij hebben, voor we aan honden begonnen, ook een kat gehad. Die kwam echter nooit buiten. Ja, op het balkon, maar verder niet. En die is toch nog twintig jaar geworden. Lieve knuffel jeweetwelkater was dat...

Stien, lieverd, vraag gewoon wat uitstel. Dat vind ik nou zo rottig aan internettherapie. Alles is standaard en na x aantal weken moet je zomaar op je eigen benen staan. Alsof iedereen gelijk is. Volgens mij heeft Tactus ook centra waar je terecht kunt. Of je kunt een groep zoeken.

Sorry, Stien, weet niet wat voor raad ik je kan geven. Maar misschien maakt je paniek over het stoppen met de internettherapie je ook wel iets duidelijk?

Tuurlijk zijn katten gemakkelijk. Ik wilde je alleen maar een punt duidelijk maken. Hier is het altijd: deur open, kat buiten (met bordje eten indien nodig), deur dicht. Katten zullen NOOIT WEGWAAIEN! Nooit! Katten slaan hun klauwen zelfs in een betonnen muur als het moet!

En waarover zeur je dan, Koh! Jij moest de jouwe zelfs niet buiten laten! Maar met die hond van jou moet je door wind en regen. Zeg nou niet dat ik geen punt heb!

Zo, ben weer terug. En uitgerekend nu heeft mijnheer, alle tijd. Even hier snuffelen en dan weer daar en ik maar omhoog kijken of er niets naar beneden komt. En dan eindelijk gaat hij zitten pfff. Maar nu ga ik er vanavond ook niet meer uit. Ik heb toch in de buurt wel wat schades gezien. Vooral deksels van open haardpijpen zijn weg gewaaid. 2 Deuren verder ligt een boom dwars door de tuin. Er liggen wat dakpannen, ben benieuwd ,hoe het er morgenvroeg als het licht is, uit ziet.

groet Ferry.