Ik denk Petra, dat juist die onverwerkte oude angsten en dat oude onverwerkte verdriet herbeleefd moet worden om ze ten slotte een plek te kunnen geven.
Het is als het hervinden van het referentie kader van de emoties en gevoelens die wij, jij in ieder geval ik..vroeger niet mocht hebben.

Terug gaan voelen en emoties herbeleven die vroeger van tafel werden geveegd zijn de basis (referentie kader)geworden van mijn nieuwe leven, mijn leven zonder drank.
Mij werd duidelijk waarom ik als kind ernstig verward ben geraakt door de tegenstrijdige berichten van opvoeders.
De twijfel verdween, het vertrouwen keerde terug..
Het verwerken en verinnerlijken van oud leed heeft pijn gedaan en het verdriet was soms hartverscheurend maar ik kwam daardoor steeds dichter bij degeen die ik werkelijk was.

De leugen van vroeger werd geleidelijk aan ontrafeld en mijn leven kreeg steeds meer kleur.
En dat proces vind niet van de één op de andere dag plaats, maar duurt een levenlang mits je risico's durft te nemen in het leven, de uitdaging aangaat.

Na twee jaar gestopt te zijn met drinken en veel zelfonderzoek te hebben gedaan wist ik wat mijn problemen waren.
Ik kon niet omgaan met verdriet, pijn,kwaadheid, haat wrok, eerlijkheid, houden van en ik wist niet wat liefde was.
Er was me al veel duidelijk geworden in de afgelopen twee jaar en even dacht ik dat ik nu klaar was, maar er ontbrak nog iets aan al mijn analyses en dat was de emotie.
Het geheel voelde koud en afstandelijk aan...

Ik was veel over mijzelf aan de weet gekomen, maar ik had al deze kennis nog niet getoetst aan de praktijk.
Dat is denk ik wat Ziza bedoeld, ik leefde nog steeds in een schijnwereld.
Het is een kwestie geweest van de nek uitsteken en alles aanpakken wat vroeger moeilijk was.
Angsten zijn een uitdaging geworden.
Steeds weer oefenen en opnieuw proberen want het Aaprogramma wil geleefd worden..

Om uit de negatieviteit te geraken heb ik positieve gedachten patronen moeten ontwikkelen, want positief denken betekend ....aktie ondernemen..
En zoals vaker gebeurt ging er weer een nieuw werelddeel voor mij open.
Ik mijn nieuwe relatie heb mijn oude normen en waarden over sexualiteit volledig moeten herzien en bijstellen, ben met mijn vluchtgedrag geconfronteerd en met mijn jaloers gedrag.
Mijn verleden huwelijk wat ik dacht te hebben verwerkt kwam na tien jaarin, gedeeltijk, in alle hevigheid weer op mij af..
En dat is wat ik eigenlijk tegen Ferry probeer te zeggen in mijn vorige bericht.
Luister naar je gevoel en laat de emotie toe...praat erover, wordt kwaad verdrietig, voel de pijn en laat zien wat de situatie waarin je nu verkeerd met je doet..

Petra, Kohtje en andere adb- ers het is niet van belang hoever iemand is gevordert op het pad dat hij bewandeld in het genezingsproces dat verslaving heet, belangrijk is denk ik, dat wij hetzelfde pad bewandelen..

Allemaal een fijne avond toegewenst..
GroetRudy..

Hoi Ik nog even voor Cato

He Cato alles was oke hoor in berichtje en wat er na komt is niet in de vragende zin bedoelt door mij dus, als je nog in logt, this prima wat schreef dus verantwoorden, of beter uitleg? nergens voor nodig. oke ?

Helder

Rudy,

Ik heb vandaag veel nagedacht, over je wijze woorden. Accepteren, zoals het is, je kunt het toch niet veranderen. En de emoties toelaten. Bedankt.

groet Ferry.

Inderdaad Anna en Ferry, daar geloof ik ook in, door je jeugd, en meerdere dingen in je leven, ook genen spelen hierin mee. Mijn vader had ook het "stempel"alcoholist, maar ik heb hem pas later leren kennen. En ik moet zeggen, nu ik hem ken, dat stempel had hij niet verdiend. Mar dat het bij mij zo uit de klauwen is gelopen, verwijt ik niet aan m`n familie. Daar ben ik zelf bij geweest. Oke, ik heb veel alcoholmisbruik gezien in m`n jeugd, maar om dat nou als excuus te gebruiken, nee, daar ben ik nog altijd zelf bij geweest. Ik weet ook wel dat wanneer je in je jonge jaren veel drank heb gezien dat je dat "normaal"gaat vinden, maar je heb altijd je eigen gedachten daarover. Vandaar dat sommige zussen of broers een hele andere kant opgaan. Het zit toch in jezelf. Ik hoop niet dat mijn gedachengang "raar"overkom hier, ik wil alleen maar iets uitleggen. groetjes van Monique.

Neen Monique, je gedachtengang is niet raar. Wat je zegt over genen, geloof ik ook wel. Mijn opa nam ook goed in. Nu ik zo terug denk, maar wij hadden altijd voor hem een excuus. Hij runde samen met mijn oma een Hotel, café, restaurant. En ja, dan "moest" hij met de gasten mee drinken. En mijn oma dronk alleen maar fris. Dus zo zie je maar.

groet Ferry.

Monique...alcoholmisbruik hoeft geen verwijt te zijn naar ouders en het is al helemaal geen schuldvraag, want jij en ik zijn zelf verantwoordelijk voor de al de glaasjes drank die wij naar binnen hebben gekiept..maar de opvoeding en kindertijd kunnen wel mede oorzaak zijn van ons drankmisbruik..
GroetRudy...

Rudy... ik weet. groetjes van Monique.

Jongens, Meiden,

Wat een mooie en inhoudelijke draad.
Ik heb in het verleden een heel stuk geschreven "het gat in je hart" over waarom WIJ allemaal zijn gaan drinken. Zal ff kijken of ik het nog kan vinden.

Maar weet je, alles wat jullie schrijven, klopt, allemaal, voor iedereen. De een een beetje meer dit, de ander een beetje anders. (over)gevoeling, stemmingswisselingen, hsp (hoeft niet licht en geluid) ik heb bv. overgevoelige antennes voor de gevoelens van anderen (soms niet, soms wel) ik kan niet tegen enge dingen op TV bijvoorbeeld en tegen een Sony-TV (scherpe kleuren) doe mij maar zwart-wit eigenlijk.
Mijn ouders dronken allebei mucho te veel.
En wat PietjePuk zegt over het piekeren, wij doen soms een piekercompetitie, en dat verdwijnt niet.

Wat wél verandert: ik ben nu bijna 13 maanden ADB zeg maar "clean" en NU pas krijg ik tijd voor andere dingen. Ik ben zo lang aan het knokken geweest om ADB te worden, dat kostte zoveel energie, en niet 1,2 of 3 maanden nee zeg maar 6-8 maanden écht veel energie, 8-12 maanden iets minder (hé het gaat makkelijker) en pas nu (13m) denk ik aan nieuwe dingen.

Begonnen met zingen in een koor, mijn huis beter op orde, op tijd in bed, meer regelmaat, en natuurlijk nog altijd depressief. Maar ik denk dan, mijn zorgen zijn niet ingegeven omdat ik door een kater niet voldoende functioneer maar zuivere zorgen. Net zoals mijn tranen eerlijk en zuiver zijn en niet ingegeven of versterkt door drank.

Als je meer dan 20 jaar (ik ben nu 43) zeg maar 25 jaar teveel hebt gezopen, heb je heel wat verdriet uit je jeugd weggezopen om het niet te voelen. Maar ik geloof (en ik voel me er nu meer aan tóe) dat het echte verwerken nu pas begint omdat ik zuiver en clean ben.

Oeps, dalijk stijg ik op zeg. Moet ik wel XXL vleugels hebben, ben 1.80+

Braak, Helmut Lotti sings Love Songs, twee wenende ex-en en tig kids kijken naar hun ex-man en ex-vader hoe on-echt kan je zijn?

Op jullie ben ik SUPER trots, en wat een fijne schrijfdag (twééde keer, zeker een Korsakopje hihi).

Houten/Houtje/Koekie.

Hoi Ferry, ik snap dat heel goed, :van dat moeten"Ikzelf zit al vanaf m`n 14 de in de motorwereld, dus ik was een van de mannen. Het is maar net in wat voor soort wereld je terecht komt. Bij jouw opa was het een soort klantenbinding, als je niet meedrinkt, hoor je er niet bij. M`n inspiratie is op, dus ik ga maar weer `ns uitloggen. groetjes van Monique.

Rudy, dank je voor je heldere uitleg.

Toen ik enkele weken niet meer dronk, raakte ik depressief en gespannen, door alle herinneringen aan mijn traumatische relatie met mijn ex-partner, de scheiding, de jarenlange nasleep die er achter aan kwam. Ik realiseerde me dat ik al die emoties nooit goed had verwerkt, doordat ik ze onderdrukt had in een alcoholroes, en dat ik ze alsnog moest beleven. Gelukkig bleken de allerscherpste randjes er in de loop van de jaren toch een beetje afgesleten te zijn. En ik dacht dat ik er bijna was.

Dat proces was nog niet eens helemaal afgerond toen ik (ik was toen ongeveer 2 maanden droog) heel plotseling geconfronteerd werd met een nieuwe reeks emoties en innerlijke problemen, dit keer van veel oudere datum. Herinneringen aan mijn jeugd, mijn ouders, hoe ik ben opgevoed, maar ook hoe ik zelf in elkaar zit, mijn manier van denken (heel chaotisch, en altijd aan meerdere dingen tegelijk), een bepaalde aanleg. Allemaal zaken die ik in de loop van de jaren, al van heel jongsaf, onderdrukt heb omdat het te pijnlijk was, omdat het onacceptabel was, omdat ik ervan in de war raakte. Toen ik eenmaal het effect van alcohol ontdekt had, had ik mijn vluchtweg gevonden. Dit alles kwam bijna allemaal tegelijk naar boven, en ik raakte er heel erg door van streek. En in de loop van de weken erna zijn er steeds weer nieuwe dingen bovengekomen, die ik zozeer onderdrukt had dat ik ze zelfs stomweg vergeten was.

Ik begin er nu mee te leren leven, begin te beseffen dat ik niet hóef te vluchten, dat ik ermee kán leven. Maar het is een proces van vallen en opstaan. En ik besef maar al te goed dat ik nog te zeer in de analyse blijf steken, ik kan uitstekend analyseren. Zoals jij het ook beschrijft. De bijbehorende emoties komen wel nu, maar ik kan ze nog maar mondjesmaat toestaan, ben bang erdoor overspoeld te worden. Soms raak ik er ook door overspoeld, omdat ik ze niet altijd tegen kan houden. Daarom ben ik denk ik op dit moment wisselend depressief, en heel gespannen. Het is een energievretend proces, en kleine gebeurtenissen, spanningen buiten mezelf, kunnen mijn balans erg verstoren. Maar ik probeer open te staan, probeer te voelen probeer te accepteren. En dat alles zonder alcohol, dat is mijn winst.

Monique, alcoholisme komt in mijn familie verder niet voor. Ik ben de enige. En ik ben me er wel van bewust dat ik het zelf gedaan heb, dat ik steeds opnieuw zelf die keuze gemaakt heb om te drinken. Mijn zus heeft andere keuzes gemaakt, hoewel ik zie dat ook zij een manier gezocht en gevonden heeft om met het leven om te kunnen gaan. Ik ben anders dan zij, wordt sneller en harder geraakt, denk ik. De confrontaties in mijn jeugd waren ook veel heftiger dan die van haar, want zij ging de confrontatie niet aan, en ik wel.

Anna

Hallo mensen,

Ik ga vroeg naar bed, knappende hoofdpijn. Een paracetemol en eens kijken of ik de slaap kan inhalen
Vandaag een fijne schrijfdag gehad en veel gehad om over na te denken.
Bedankt allemaal

Groet welterusten Ferry.

Welterusten Ferry, slaap maar lekker bij, na die half doorwaakte nacht.

Komt ie: hat is een lap tekst, en slaat hier en daar op mensen die er nu niet meer zijn (op het forum) maar het gaat om het idee.

---------------------------------
Mijn persoonlijke theorie over het Gat in je Hart.

Ik ben er inmiddels van overtuigd dat mensen die met een verslaving te kampen hebben (dit is een volstrekt Privé Theorie, niet in enig Deugdelijke Wetenschappelijke Werken na te slaan) door een of andere oorzaak - of een combinatie van oorzaak en opvoeding en ervaring - nature en nurture kruisen elkaar hier geluidloos, "iets" missen, mankeren of iets dergelijk bv. een soort mentale insuline waardoor zij gevoeliger zijn voor allerlei invloeden van buitenaf. Kijk naar de verhalen op dit forum over afwijzing, verdriet, boosheid en rouw. Over depressies, overgevoeligheid, paniekstoornissen e.d.

Dit gebrek of ontbreken veroorzaakt een soort "gat" in je wezen, in je wezenlijkheid, en na enige jaren (ik was slechts 10 jaren oud toen ik per ongeluk een glas martini in één keer leegdronk) ontdek je een middel (drank, druks, roken, eten, snoepen, you name it) wat die bijtende pijn, dat lege gevoel en die onrust enigszins verzacht.

Omdat je gewend raakt aan de werking hiervan, is de stap naar gewoonte snel gezet. Het is een gewoonte (heb ik bij Tactus geleerd) die zichzelf in stand houdt. Je hebt een korte termijn effect (de dempende werking, het wegenemen van de pijn, het helen van het gat, whatever) en een middellange termijn (zeg maar de kater komt later) en een langere termijn (je uiteindelijke gezondheid). Maar op het moment dat je de pijn beleeft, lees gisteren: de afwijzing, lees vandaag: de ellende in de keuken, mensen die je in de steek laten, dan brandt het gat en denk je niet aan morgen maar wil je die behoefte NU GESTILD hebben.

Dan ga je, bv. (voeger kon het nog) naar het Tankstation, bij de buren leuren ("plotseling bezoek") Chinees halen voor en 12 biertjes vanwege de biertjes, of ging pizza bestellen met slechte en dure wijn, of je rijdt langs een avondwinkel voor onnodige boodschappen en komt thuis met 2 flessen wijn en een een rol wc-papier en onnodige beschuit of zo (als ze maar niet denken....)

De glasbakken in in mijn dorp kennen het geluid van mijn auto en als ze terug konden praten zouden ze er schande van spreken. Tegenwoordig gaan er alleen nog lege sauspotten en sapflessen en zo is, scheelt overigens een hoop benzine !!!!

De spijt op de middellange termijn wordt steeds groter en je gaat steeds minder van jezelf houden, ziek, hoofdpijn, kater en de rest. De lange termijn kun je zelf wel invullen.

Pas als je heel bewust naar jezelf durft te gaan kijken, en jezelf op een manier aardig vinden die misschien wel heel erg nieuw is voor jezelf, gaat het gat minder pijn doen. Dan gaat de vicieuze cirkel de andere kant op. Je bespaart bakken met geld, je wordt actiever, socialer, gezelliger, gezonder, ga-maar-door.

Dan moet je in de spiegel kijken en durven zeggen (in dit geval tegen Erica die pillen koopt om af te vallen ) "Ja, dit gewicht past bij mij. Ik zou liever kleren kopen in twee maten kleiner, maar die passen niet bij mij. Dat ligt niet aan mij, maar aan die stomme kleren". Niet is alles JOUW SCHULD.

Als mensen je afwijzen omdat je voor hen niet meetelt, dan passen die mensen niet bij jou omdat dat aan hen ligt en niet omdat er iets met jou mis is.

En ga zo maar door.

Vult uw eigen plaatje maar in.

Pas dan is er rust in je hoofd, die je verdient omdat je als mens de moeite waard bent.

Wij weten dat hier van elkaar, omdat we dat in elkaar herkennen. Maar als je je als lerend persoon openstelt hiervoor (en ik ben nu bijna 3 maanden bezig) gaat het best aardig snel vind ik die omslag. soms ook helemaal niet. Voor de periode daarná ben ik meer bevreesd, als je er niet meer zo mee bezig bent om in die spiegel te kijken en te zeggen kijk: daar staat een leuk persoon die is de moeite waard.

En zo, kan heel erg langzaam dat pijnlijke gat of hoe je het ook wil noemen, dichtgroeien en helen.
Het is beterworden, beter van een ziekte in jezelf, en dat maskeer je met een andere ziekte die alcoholisme heet of een andere verslaving.

Zo, genoeg gedachtenkronkels, nu maar weer eens braaf aan het huishouden voordat de wurmen er weer zijn.

Dit schreef ik ergens in januari 2006 na 4 maanden ADB de moed is me inmiddels meermalen in de schoenen gezakt, de weegschaal neigt soms de wijzer te lanceren, en 100% droog lukte ook niet altijd. Dat zijn de niet-helpende gedachten zouden de Cactussen zeggen.

Inmiddels is het november 2006 geworden (ik plak er steeds een stukje aan). Van de zomer was ik weer mooi op gewicht, nu weer (even) niet, je kan niet alles tegelijk hè. Ik heb zoveel stress aan mijn kop, dat eerst maar oplossen.

Zo, dat is wel een mooie lees-bijdrage uit de oude schoen.

Zeeman, het verhaal uit de oude doos volgt.

Anna ...jouw verhaal weerspiegeld grotendeels mijn angstige kindertijd en in het verlengde daarvan mijn onmacht te kunnen leven en in het verlengde daarvan mijn onmacht met drank te kunnen omgaan...

Achter mijn negativiteit kon ik me mooi verbergen, want dan viel het niet meer op hoe angstig ik in wezen was..
Door mijn gedachten niet uit te spreken raakte ik in paniek
of in een depressie..
Door het verkregen inzicht leerde ik praten over mijn problemen en raakte mijn hoofd leeg en kon ik helder denken, om vervolgens tegen het volgende probleem aan te lopen.
Niet het alcoholisme maar eigenschappen als negativieteit, kwaadheid, oneerlijkheid, manipuleren... allemaal gescheiden circels maar onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden met mijn leven zijn verbonden.... moesten worden doorbroken en dat was vaak heel zwaar en koste zoals je zelf al aangeeft ...veel energie..

Ik heb mijn alcoholisme evenals mijn onvolkomenheden geaccepteerd als zijnde een deel van mij.
Pijn verdriet en vreugde zijn een deel van mijn leven geworden.
Het ontbrekenden onontwikkelde deel van mij, waar ik altijd naar op zoek en voor op de vlucht ben geweest en waarvoor ik uiteindelijk sloten drank nodig had uit angst voor de confrontatie.

Ik was in het begin doodsbang voor het zwarte gat achter de emotie.
Ik vermoedde achter dat zwarte gat de pijn uit mijn verleden en die kon ik niet aan.
Anders gezegt...ik was bang voor het antwoord van vroeger als ik mijn emotie toe liet.
Als niemand in mijn omgeving was liet ik mondjesmaat mijn verdriet toe en achteraf is dat mijn redding geweest.
In groepsverband leerde ik mijn gevoel en emotie delen en uit de daardoor onstane onderlinge verbondenheid haalde ik op den duur steeds weer een positieve Kracht waardoor ik verder kon met mijn leven.
Ik ben onvoorwaardelijk gaan geloven in het goede van mensen, ondanks ik weet dat ik misschien door diezelfde mensen weer wordt gekwetst.
Toch helpt deze gedache mij door te blijven gaan met het houden van mijn medemens.
Wat niet inhoud dat ik Nu over mij laat lopen.
Inmiddels ben ik zover dat ik niet meer toe laat dat men met mij omgaat zoals vroeger..

Anna leef per dag, loop ook met je gedachten geen weken vooruit.
Zet je gedachten telkens weer op een rij als deze met je op de loop dreigen te gaan.
Als je dat werkelijk wilt kun je deze gedachten een halt toe roepen.
Het is een kwestie van dikwijls herhalen...
Neem niet te veel hooi op de vork en pak je problemen één voor één aan.
Leg naast je neer waar je door verward raakt.
Zorg goed voor jezelf Anna..

GroetRudy

Hey Houten sinds mijn gedachten achter wat ik denk en doe eerlijk zijn, voel ik me goed.
Sinds ik niet meer hoef te liegen is mijn schuldgevoel verdwenen en door het inzicht dat ik heb verkregen in schuldgevoelens die mij werden aangepraat ben ik in een positieve energie beland waar het goed toeven is...

Ik betrap me er weleens op hoe dat liegen er in de loop der jaren is ingesleten door b.v te vertellen dat ik om drie uur thuis was terwijl ik om vier uur thuis was en ik twee appels van de fruitschaal moest weg gooien terwijl het er maar één was.
Niet de moeite waard zou je zeggen maar in de nieuwe situatie waarin ik verkeer is het niet nodig dat ik lieg en toch kan ik het niet laten..het gebeurt gewoon.
Om aan te geven hoe krachtig de boodschap van vroeger is zal ik een voorbeeld geven.
Vroeger is mij gezegt dat ik een stommeling was omdat ik geen antwoord kon geven als mij iets werd gevraagt.
Ik heb mij dat ter harte genomen want een stommeling wilde ikniet zijn, ik wilde er bijhoren, gezien worden.
Ik leerde woordenboeken uit mijn hoofd omdat ik het zoeken naar woorden tijdverspilling vond.
Ik sloeg alles wat ik waarnam op in mijn geheugen tot mijn hoofd bijna knapte.
In plaats van uittreksels te maken leerde ik alle studieboeken uit mijn hoofd.
Gezichten sloeg ik op met een ezelsbruggetje waardoor ik nog meer moest onthouden.
Op de lange duur speelde mijn leven zich alleen nog maar af in mijn hoofd.
Ik heb ook vaak gedacht dat ik gek werd...eigenlijk was.
Het heeft me moeite gekost om van deze waanzin af te raken.

Een tijd geleden stond ik naar een marathon te kijken om mijn neef die mee liep op de foto te vereeuwigen.
Midden op een vluchtheuvel stond ik gespannen te kijken of ik tussen 2000 andere hardlopers al een glimp kon opvangen van neefje.
Neefje liep uiteindelijk helemaal achteraan maar intussen had ik al die anderel opers al zoveel mogelijk in mijn geheugen opgeslagen.
Twee nachten daarna heb ik bijna niet geslapen omdat telkens ik mijn ogen sloot een horde marathonlopers aan mij voorbij trok.

Tot overmaat van ramp hoorde ik plots een bekende stem naast me die riep héééééé Ome Rudy en weg was neefje...
Achteraf had ik alleen zijn rugnummer gefotografeerd..

Waar ik alleen maar mee wil zeggen hoe krachtig de boodschap van vroeger is en wat voor desastreuze gevolgen dat voor mijn verdere leven heeft gehad..

GroetRudy

Dank je Rudy, ik vind je reactie heel ontroerend. En ik probeer goed voor mezelf te zorgen hoor, om te beginnen door niet meer te drinken. In ieder geval vandaag niet, en dat is al heel wat, als je bedenkt dat het vrijdagavond is.

Koekie, jij ook bedankt voor het herhalen van je verhaal. Ik had het al eens gelezen, en ook toen al trof het me heel erg door de herkenning.

Ik wil nog even zeggen dat ik vandaag een heel erg fijne dag vind op het forum. Het is al eerder gezegd vandaag, maar ik wil het toch nog even kwijt. Ik heb heel veel aan de berichten die ik hier vandaag lees, de rust, het begrip. Ik hoop heel erg dat het zo kan blijven.

Liefs, Anna

Weltrusten allemaal.

Ik vond het een fijn, steunend, stof tot nadenkend gevend draadje.

Tot morgen.

BB

Sorry voor wie het al gelezen had, ik heb 3 of vier stokpaardjes, de keukenwekker, het gat in je hart en nog 2 (korsakopje of gewoon alzheimer???)

Vandaag volgehouden, moeilijk moeilijk, vriendje maakte het vanmiddag uit, het was niet echt "aan" maar we trokken veel met elkaar (allebei gescheiden) en elkaars kinderen op. Doet toch weer pijn, de afwijzing.

Ik red het wel, het is niet de eerste keer (goh Koek, en wat leer je daar nou van?????).

Dat ik de was nog moet ophangen omdat morgen om 8 uur alles weer droog moet zijn voor de hockey.
Daar gaan we dus weer morgen, geen bericht van mij, 9 uur hier spelen, en 12 uur Culemborg, strak achter elkaar, dus 3 uur thuis. Joe-hei, want het kan drukker!

Slaap ze allen en tot morgen !!!

Het is vandaag weer gelukt en daar gaat het om !!!

Warme groeten

Koekie/Houtje/Houten

Koekie, je moet maar denken; alle goeie dingen komen langzaam!
Weer een dag ADB, dat heb je toch heel goed gedaan. Slaap lekker en veel plezier morgen.

Wel je zuidwester meenemen voor lnags het veld, ze voorspellen veel regen.

ligt het nou aan mij of past er vandaag wel heel erg veel tekst op 1 pagina? hihi, doeiii

Niks sorry Koekie, ik kwam toevallig een keer bij dat verhaal uit omdat ik eens in oude draadjes zat te snuffelen. Fijn om weer te lezen, en nu kan ik het gemakkelijker nog een keer terugvinden. Ik hoop dat je was nog droog wordt, en klasse dat jij droog bent gebleven. Fijne dag morgen, blijf je bij iedere wedstrijd kijken?

BamBam, slaap lekker. Jij ook weer een dag erbij.

slaap lekker allemaal ik sluit dit machien af.
komende tijd ben ik niet in de gelegenheid om te schrijven.
Ik vertrek morgen weer naar mijn lief in België en zit daar zeker en vast
tot woensdag zonder internet aansluiting.

Hou het droog
Ik leef met julllie mee

groeten van Rudy

Hoi allemaal,

Ben zelf net thuis van een meeting...

Leuk draadje vandaag...bedankt daarvoor allemaal....

Welterusten voor zo en tot morgen

Ziza

.

Heb veel terug moeten lezen. Dit forum is top! Heb jarenlang gedacht dat ik de enige was met een kronkel, maar zoveel herkenbaarheid! Ik ben pas met tactus therapie begonnen, maar met dit forum erbij maakt mijn brein overuren. Ten goede, jullie maken mijn ogen open, door alleen maar mee te lezen werd ik al stiller. Begrijp dat het al laat is, maar allen bedankt, dit was een belangrijk draadje! Overigens ben ik weer in het gareel, het nachtleven is weer even voorbij. Truste.