Joann,

dan, dan, dan, ja wat dan ?????
Kweetniet. In elk geval spreek ???? Schrijf ik je morgen dan wel weer.

ADB'ers, ik ga me om kleden, laat de PC nog effe aanstaan, kijk ik nog effe voordat ik ga.

Koh, sterkte, jullie allemaal veel plezier op het forum vanavond, en duim voor me !!!!!!!!!!


Aju paraplu.

Hallo Belgje, hoe is tíe

.

Bam Bam,

Heel herkenbaar, zoals jij je gevoel MET alcohol beschrijft.
Gekukkig kan ik ook wel dollen zonder alcohol,


Zeeman, aanmaken, anders moeten ze nog met de taxi.

hallo mensen

op de hele dicussie over erfelijkheid.
ik denk dat het familiar en erflijk belast is.

het is echter ook zo bij erfelijkheid dat de sociale omstandigheden meespelen
net zo als bij een ziekte.
heb je een erfelijke hartafwijking maar leef je heel gezond dan word je daar 100 mee zonder dat je weet dat je die afwijking hebt.

met alcohol idem dito, word je opgevoed met dat alcohol iets is wat je met mate moet doen, (ik kom uit het zuiden, dus niet) dan kan het zijn dat je nooit een probleem ontwikkeld, is het erfelijk aanwezig loop je dus meer risico dat het getriggert word, je omgeving/opvoeding kan dit triggeren.

over het zelfbeeld en onzekerheid heeft het er mee te maken waar je voor kiest, je wil er iets mee alcohol geeft je snel een oplossing, je voelt je vrijer, ontspannen, je durft meer. (in eerste instantie)
het is een geaccepteerd middel in onze samenleving(dat scheelt een hoop) als je een spuit in je arm jent in de kroeg zullen mensen hier minder tolerant op reageren terwijl de gevolgen even groot zijn op den duur. alcohol is een harddrug zeg dat in de kroeg en de mensen lachen je uit.

drinken wordt daarom op den duur een middel/gewoonte om om te gaan met gedrag/gevoel/ waar je nog geen andere oplossing heb gevonden om er mee om te gaan, hoe langer je drinkt hoe meer die gewoonte is ingesleten.

of te wel: oude bruggen branden langzaam

ik voel wel mee met rudy die zegt dat hij heeft moeten accepteren gevoelig te mogen zijn en dat dat verder terug gaat dan het moment dat je ging drinken dat kan ik ook onderschrijven.
en dat het moeilijk is dit te onderzoeken ook mee eens.
en er dan nog gezondere manieren voor in de plaats te zetten ook niet makkelijk.

toch niet onmogelijk!!!

ooit kreeg ik de tip op dit forum om de cirkels van van dijk te lezen
zeer de moeite waard maar ook confronterend!!!!
tik het maar eens in bij google

verder voor alle mensen die energie nodig hebben
denk ook aan vitamine b1 of b100
ik slik het nu 4 weken
en voel me beduidend beter vooral sóchtends
en aan de vermoeiheid toegeven als het mogelijk is !!!!!!!!!ik dacht een laat naar bed gaander te zijn
ja dan zat ik te hijsen vroeger nu lig ik er op tijd in


groet van flipsen

Lieve Rudy,

Je hebt vandaag weer heel mooie dingen geschreven! Heel herkenbaar voor mij, ook.

Wat me vooral zo trof, is toen je schreef over je pianospelen. Ik ben een paar weken geleden met zangles begonnen en ik raakte ineens helemaal in paniek en dus geblokkeerd. Wilde niet meer voortdoen, wilde niet meer zingen...

Dat had met twee dingen te maken:

1. Ik kan niet NIET perfect zijn. Ik heb een zeer goed muzikaal gehoor, en hoorde dus elk foutje van mezelf. Ik weet rationeel ook wel dat zangles bedoeld is om te LEREN zingen, en dat je dus best fouten mag maken, maar zo ben ik niet opgevoed. 't Was nooit goed genoeg, dus kreeg je nooit de liefde waar je zo naar verlangde. Nu ja, kreeg ik ook niet toen ik 10/10 haalde...

2. Als je zingt, komen er emoties boven. Ik kreeg een krop in mijn keel. Oud verdriet, nieuw verdriet. Ik was als de dood dat ik zou gaan huilen, en dat wilde ik niet. Dus protesteerde ik. Wilde ik stoppen. Vooral niks voelen, of liever: vooral niks laten zien. Want wat als je (weer eens) uitgelachen zou worden? Gekwetst tot in het diepste van je ziel omdat je je emoties liet blijken. De 'juf' (23) begreep me heel goed. Na een hoop gepalaver stemde ik toe om ontspanningsoefeningen te doen met haar. Toen vertelde ik haar ook dat ik bang was om emotioneel te worden. En zij zei: 'En dan?' En ik: 'Jamaar, wat als ik niet meer kan stoppen met huilen?' En zij: 'Dan huil je toch gewoon?'

Ze vertelde me ook dat je bij zangles gewoon met de billen bloot moet. Niet dat je niet kunt zingen als een automaat. Net zoals je ook piano kunt spelen als een automaat. Maar muziek, daar moet je je ziel in leggen, en dus moet je je kwetsbaar opstellen. Ik heb me er maar aan overgegeven. Volgende week 'moet' ik weer voor het eerst zingen. Maar door haar oefeningen, voel ik me wel al vrijer. En nu ik jou lees, weet ik dat er ook bij mij tranen zullen vloeien. Maar die komen dan maar, zeker?

Ik ben echt blij dat je dat zo heel open en kwetsbaar verteld hebt hier op het forum! Nu weet ik ook weer dat er nog mensen zijn die daar moeite mee hebben.

Ik ben het ook eens met de rest van je stellingen.

Of alcoholisme een ziekte is? Net als Anna vind ik het een beetje de schuld buiten mezelf leggen. Ik heb al eerder droog gestaan, dus ik kan het wel. Ik beschouw het puur voor mezelf meer als een vorm van zwakte. Misschien is de ene mens wel gevoeliger voor verslavingen dan de andere. Dat zegt mijn huisarts ook. Maar kijk: mijn zussen drinken of roken niet. Mijn ouders dronken ook niet. Maar mijn moeder was neurotisch op andere gebieden. En mijn twee zussen zijn poetsziek. En poetsen kan net zo goed een middel zijn om te ontsnappen aan zielenpijn. Alleen wordt het anders bekeken. En workaholics zullen ook wel proberen te ontsnappen op een of andere manier... Ik wou alleen dat ik marathonlopen gekozen had als verslaving...

Ik las bij Petra (verwijderd bericht): 'de moederborst!' staan. Volgens mijn therapeute komt het daar ongeveer op neer. En ik ben ervan overtuigd dat het waar is. Alleen is het een hele theorie en zou ik nog een hele pagina nodig hebben om ze uit te leggen.

Doe ik maar niet.

Fran

.

Francesca, wat heb je dat mooi onder woorden gebracht. Ik denk dat zingen voor jou een heel goede therapie is, om te kunnen/mogen voelen. Ik zou er dus ook zeker mee doorgaan. Geleidelijk aan leer je je waarschijnlijk wel beter ontspannen. En erbij huilen af en toe mag. Dat doe ik ook als ik muziek heel mooi vind.

BamBam, roken vond ik eerst ook heel vies, en daar was ik ook heel snel weer vanaf. Als je alleen nog maar loopt te piepen en te hoesten wil je wel hè. Maar met drinken was het bij mij een ander verhaal.
Het ligt dus aan de dopamine Sneeuwwitje?

Ja, BamBam, was ik nog vergeten: wij hebben inderdaad veel doorzettingsvermogen om te roken en bier door onze strot te gieten! Lees Allen Carr maar! (Goede boeken, helaas doe ik lekker voort. Bah!)

Flipsen en Francesca,

Ik heb jullie verhalen met grote belangstelling gelezen.
Allebei mooi verwoord en doeltreffend.

Onze emoties tonen, is zeker iets wat de meesten van ons niet geleerd hebben,
Voor mannen lijkt het mij nog veel moeilijker,
want werd er vroeger niet gezegd, mannen mogen niet huilen.
Maar uiteindelijk hebben we wel allemaal een alcohol probleem hier,
of het nu erfelijk, een ziekte, een negatief zelfbeeld is of wat anders.

Ik ga even douchen en optutten, want we hebben vanavond een vergadering,
van de buurt en dat is qua alcohol, soms nog gevaarlijker, dan een groot feest,
tenminste voor mij.
Ze weten niet, dat ik probeer te stoppen en dan krijg je al gauw,
Oh kom op, wat is dat nou enz.
Op een groot feest, met een ober wordt het niet gezegd,
tenminste, ik heb nog nooit een ober gehoord, die dat zei.

Ja Anna, toen ik jouw berichtje las ben ik ff naar google gegaan en er zijn inderdaad veel onderzoeken naar gedaan.
Overal komt de dopamine te voorschijn, het wordt daar ook wel goed uitgelegd.
Flipsen verwees ons ook al naar google, dus dat zal een rustig avondje worden.

Francesca, als ik jouw verhaal lees, vind ik het gewoon jammer, dat ik niet muzikaal ben.
Muziek roept sowieso emoties op, wanneer je erna luistert.
Bij mij vooral herinneringen, daarom blijf ik natuurlijk ook vast zitten in de goeie ouwe tijd.
Het lijkt me prachtig, als jezelf speelt of zingt.
Het valt me ook altijd op, dat die mensen stralen.

Zit ik nu tegen mezelf te l-llen?

Feestgangers, veel plezier en hou vol. Bier, wijn, gin, cognac alles is heeeeeeeel vies, bleh, gadver, het stinkt, het smaakt naar pis en ga zo nog maar even door. hihi.
Sterkte en tot vanavond/morgen toedeloe

Nee Marion, ben er ook. Maar misschein moet iemand wel es ff in t;eten roeren ofzo. Of weer een fles Rivella opentrekken.

Sneeuwwitje,

Ik ben wel muzikaal, maar of ik kan zingen is een andere zaak. We wachten af.

Tegen jezelf l*llen is niet slecht, als er maar zinnige praat uitkomt!

One day, my prince will come...
Hier moet je ook lieflijk fluitende vogeltjes bij denken...

Sorry, word weer melig. Ik dacht aan Sneeuwwitje, de tekenfilm dan.

Fran

Bam Bam, je hebt gelijk.
Als ik aan Friezen denk, denk ik aan stugge mensen.
Is ook iets wat aangepraat is waarschijnlijk,
want bij jou heb ik dat totaal niet.
Ik zie je als een ontzettende vrolijke, vriendelijke vrouw.

Ik denk aan BamBam als een Surinaamse of zo...

Francesca, mijn prins heb ik al, alleen nog niet op het witte paard.

Vreeeeeeeeselijk. Nu heb ik toch ineens de kriebels....... pffffffff, en dan zijn ze heftig. Twijfel de twijfel.... wel niet wel niet. Gezellig uit eten en zo'n ontzettende trek in een biertje.
Moest het even kwijt. Lijkt anders wel erg gemakkelijk te gaan, maar heb vanavond dan echt een moment.

Oh ik moet douchen, moet er om 19.00 uur al zijn en ik ben altijd zolang bezig met mijn haren fóhnen.

Na ja, witte paarden worden hogelijk overschat, hoor!

Moet er nu ook echt vandoor. De visite is binnen.

Heel veel succes voor iedereen.

Sorry, dat ik op niemand heb gereageerd, maar dit was gewoon even snel een kreet tussendoor....
Waaaaah.

Doei, tot later.

Oh Mick, shit na zolange tijd.

Houd vol, versla ze, draai ze de nek om, vreet ze voor mijn part op, zijn wij ze ook kwijt.

@sneeuwitje:
komt vast wel goed.

Nu echt weg.