Applausje voor Sowhat

Ja lekker huiskneuteren. Oh leuk een pup Lotus.

Maar je zult het druk krijgen met boom en pup

Dat is een goeie vraag Sowhat.

Ik ben nooit een hele dag ongelukkig, of er moet echt wat loos zijn.

Maar dan nog. Zijn er meestal wel leukere momenten op een dag. Of momenten die je kunt waarderen.

mits je ze herkent Kate

soms overheerst een zware deken

en schijnt het licht daar niet doorheen

ik vergeet dan ook wel eens een puntje

van die deken weg te trekken

Ik zit nu na te denken of ik dat ooit heb gehad. Misschien ben ik het weer vergeten.

ik heb het erg veel gehad

zeker in mijn drinkjaren

de laatste tijd zelden of nooit

maar weet het nog heel goed

en wil daar nooit meer naar terug

'Sugar...o honey honey...you are my candy girl...'

Heel oud liedje plopt op als ik zie dat jij er bent, Suiker!

Lang geleden hier...

Geen licht zonder donker...maar als het donker overheerst...niet fijn.

Dan is er toch wel wat aan de hand...

Natuurlijk wordt het, als je ouder wordt, anders Wijfie. Ik merk inderdaad dat ik heel anders tegen dingen aan kijk dan jaren geleden. Ook realiseer ik me dat ik de verzorging van mijn manneke niet meer aan zou kunnen. Dat was een week na zijn overlijden al.

Maar zolang ik jou lees hier op het forum, lees ik eigenlijk bijna altijd een hele hoop onvrede in jouw leven. Onvrede in je huwelijk, onvrede met J, onvrede toen je zoon samen met zijn vriendin bij jou thuis woonde, onvrede bij de muziekbijeenkomsten en een kerel die je achter je kont hebt hangen, onvrede als je zus komt, vroeger onvrede omdat het huis niet prettig aanvoelde, maar die onvrede zit denk ik grotendeels in jezelf, het is al een tijd veel te veel waar je iedere keer tegenaan loopt en dat stapelt zich maar op. Je raakt het niet kwijt.

Je hebt het er ooit in het verre verleden over gehad dat je zo graag eens even helemaal weg wilt, even op vakantie, even uit die zwarte sombere omgeving. Als je echt denkt dat je daar van opknapt, zou je misschien eens kunnen proberen om er ff uit te gaan. Lekker op vakantie. Ook vriendinnen kun je zoeken waardoor je er wat meer op uit kan trekken. Maar niemand komt zo maar aanlopen, dat zou een stuk gemakkelijker voor je zijn.

Lange dag geweest.

Nu eindelijk op de bank met de benen omhoog.

Opslomen...

Wijfie, nog gefeliciteerd met J! Ik hoop dat jullie een leuke dag hebben gehad (en nog).

Somberte, ik heb er wel last van maar eigenlijk nooit langer dan een dag; vaak maar een paar uurtjes. 's Winters wat eerder dan 's zomers. Niets bijzonders dus.

Ik weet dat er mensen zijn, die dat een tijdlang na elkaar hebben. Dat lijkt me niet fijn, om het voorzichtig uit te drukken.

Ik ben vanmiddag bij de tandarts geweest en alles nog goed. Ik zie daar nooit tegenop, maar ben wel altijd blij als er niets hoeft te gebeuren.

Nu zo sporten.

Suikertje gezien; ik weet het ook niet. Maar wel even leuk zo.

Om nog aan te sluiten bij eerdere postings vanavond.

Ik lees op de eerste bladzijde van mijn dagboek begin vorig jaar.

over mijn werk:

af en toe ben ik de vreugde helemaal kwijt. En:

Ik voel me af en toe (geregeld) in zwaar weer zitten. Nooit lang, nooit de hele dag. Toch.

Jee.

Ik hoef niet te twijfelen aan mijn beslissing als ik dat lees. En nee, het duurt niet de hele dag bij mij, als ik me rot voel.

Toch?

Ik lees gelukkig ook allerlei leuke en fijne dingen, die ik ook heb opgeschreven.

Mooi toch als je zo jezelf kunt bevestigen, Kate?!

Wijffie...Bol zegt het al, meestal zit de onvrede in jezelf, en alleen jij kunt er wat aan doen....

Neemt niet weg dat het heel vervelend is je zo te voelen en lastig kan zijn om uit die cirkel te komen.

Maar 't kan wel...

Ik kijk met een redelijk tevreden gevoel terug op mijn werkdag.

Nog 3 te gaan en dan heb ik vakantie.

Somberheid, ik weet er alles van. Mij helpt het (al lukt me dat niet altijd) om bewust stil te staan bij de lichtpuntjes op een dag.

Hoe klein ook of vanzelfsprekend voor een ander. Bij mij is het bijv.: lekker koken voor ons of aan tafel zitten eten. Ik kan natuurlijk (gebeurd me nog wel eens) stilstaan bij de keren dat ik niet aan tafel eet, maar dan praat ik mezelf de put in.

En zo moet ik bewust op zoek naar de kleine lichtpuntjes.

Dochterlief net op moeten halen van dansen. Ze is door haar enkel gegaan. Pijnlijk, maar het lijkt mee te vallen.

Dan is de confrontatie met het er alleen voor staan weer heel erg voelbaar.

Goed nu weer op de bank, opslomen en me nog niet druk proberen te maken hoe ik het morgen weer allemaal geregeld moet krijgen.

tja...somberheid...

is ook moeilijk te kaderen, moeilijk te benoemen voor mij dan..

soms overvalt het mij ook, net als vandaag, had zoveel zin om zoveel te doen, en uiteindelijk vanmiddag moeten gaan rusten op de bank, was lang geleden dat ik er aan toe heb gegeven maar toch...

kan dan nu even boos zijn op mezelf, wilde zoveel doen, niet erg veel gehaald, maar dan zou ik blij moeten zijn met wat gelukt is, gekookt, voor zieke dochter gezorgd...

pfff...winter en grauwe dagen

wijfie...

facebook is fake, vaak toch...

en familie en vis, tja, hier evenzo...

door omstandigheden zijn we meestal op onszelf aangewezen, soms pijnlijk en verdrietig, maar soms versterkend, je doet t m maar he

he Kabouter!

hoe gaat t met de clown? 

en de uittocht vd Sint?

al bezig met kerst?

(hm sorry ben lui, niet altijd zin om hoofdletters te typen )

Als je de eisen aan jezelf te hoog, teveel zijn Wijfie, kan je daar ook nooit aan voldoen en zal je altijd ontevreden blijven. Misschien wat minder eisen stellen aan jezelf en inderdaad kijken wat je allemaal gedaan hebt.

Als je valt Kaboutertje zijn wij er om je weer op de arrenslee te hijsen. Kom op meid, doe maar mee, je kan het.  

zou zo willen dat ik iedereen kon helpen nu...

heel veel sterkte, zonder hoofdletters...    

geen te hoge eisen stellen, liefste Kaboutertje..

dag per dag 

.

.

.

.

.