En ik ben ook van mening dat verslavingzorg industrie is, publiek te korte zorg en te duur en privaat heb ik niks mee.

Heb meegemaakt bij private instelling dat mensen er voor zesde keer kwamen. Voor mij betekent dat failliet van je, maar geld stroomt wel binnen.

Zoek alleen nog redacteur voor boek, meer prater dan schrijver

Goedemiddag allemaal,

Even getwijfeld of ik wel zal reageren, maar doe het toch maar.

jowan, wat weet jij het toch allemaal vreselijk goed voor iedereen

Sorry, hoor, maar ik erger me daar dood aan.

Agnieta, verteld gewoon wat haar ervaring was in die kliniek

Ach laat ook maar..

En ik ben onrustig, maar merken jullie wel, ben aan stoppen met roken en moet toch echt straks naar winkel. Wens me geluk haha, nee hoor.

Tot later

Wijfie, 

ik lees steeds jou verhaal, over J., en alle deuren dicht, terwijl jij alles open wilt.

Gekke is, dat het bij mij en mijn toenmalige partner precies andersom was.

Hij, wilde juist alles open.

Alle deuren open, ramen open , gordijnen sávonds open.

Hij vond dat ook ruimtelijk, fris, alles goed te overzien.

Ik wilde best een klein raampje open, maar zeker de deuren dicht, en sávonds de gordijnen dicht.

Ik vond dat knus,warm, veilig.

In mijn eigen huisje, heb ik voor een uitgebroken deur een gordijn gehangen.

Juist..knus, warm en kneuterig.

Het is maar hoe je de dingen ervaart he.

Ik wil hiermee wel zeggen, dat dat verschil van mening, tot wederzijdse forse irritaties kunnen lijden

Probleem wijfie is dat bezuinigingen bij ggz erg zijn. Voorwaarde om mijn angsten te behandelen was dat ik niet meer dronk, terecht.

Maar behoudens gesprek met ggz 1 keer in 14 dagen bieden ze niks.

Misschien iemand suggestie?

Kate, dank je voor je voorspellende gaven.

Gaat inderdaad niet bijster goed hier...

Kotsen, etc...

Pas terug nemen.

Ik weet het, nu nog doen!

En ja hoor...Kermis is weer begonnen.

Zo moe en dit keer niet door slecht slapen

maar door minecraft. Wat is dat verslavend zeg en je raakt helemaal de besef van tijd kwijt, voor dat ik het wist was het 3 uur en ik moet gewoon vandaag werken.

vanavond zet ik maar een weker of zo. Dat ik op tijd ga slapen -.-

Ik ga vanavond naar mijn duizendste NA meeting. Ook dát hou ik bij in een hoekje van mijn agenda, net als het aantal dagen

dat ik op aarde vertoef, het aantal dagen dat ik "droog" sta, het aantal dagen dat ik niet rook..

Niet dat het nou zo belangrijk is, maar ik vind dat gewoon leuk.

Dat bijhouden laat me overigens wel zien dat ik wel wat heb moeten doen om van m'n drankobsessie af te komen, tevens

laat het me zien dat zelfs duizend meetings me bij lange na nog niet "volmaakt" hebben gemaakt. Ik heb nog altijd het

gevoel dat ik meetings nodig heb om mijn ziekte verslaving onder een zekere mate van controle te houden.

Ik heb betreffende mezelf veel dingen gevonden/geleerd en ik ben nog naar veel dingen op zoek.

Duizend NA meetings. Daarnaast nog honderd en één meetings van andere 12-stappen fellowships. Zeven jaar.

Had ik niet geluisterd naar de suggesties die andere herstellende verslaafden me aan de hand deden, had ik het allemaal

beter geweten dan die gekke mensen die ik daar allemaal tegenkwam, had ik me niet opengesteld voor al die

in mijn ogen (wereld)vreemde mogelijkheden, had ik me al die jaren alleen op mijn eigen wil en kennis moeten verlaten,

dan was ik er óf al niet meer geweest óf ???????

Tja, het is gelopen zoals het gelopen is en het loopt zoals het loopt.

Ik heb me met mijn verbintenis aan het 12-stappen programma een geschenk gegeven dat ik gaandeweg mijn herstel

steeds meer ben gaan waarderen en elke dag ben ik dankbaar voor het feit dat dit programma bestaat. Een eenvoudig

spiritueel, niet religieus programma waar we allemaal gebruik van kunnen maken, ongeacht leeftijd, ras, sexuele geaardheid,

levensovertuiging, geloofsovertuiging of gebrek aan geloofsovertuiging.

Ach Blondie toch. Ik heb je vannacht in mijn droom nog geknuffeld.

Doe ik dat nu virtueel.

Kots me niet onder hi.

Nou, hier ook niks lekker hoor,

verkouden, hoesten, moe slaperig,gammel, ongelukkig

vanochtend schoon gemaakt, vanmiddag nog ergens koken en vanavond naar de fysio voor shock wave

Morgen ook weer veel werken, en latex, is waarschijnlijk gewoon ex geworden

Agnieta, hoe voelt dat voor jou om al die dingen zo op te schrijven. Komt allemaal weer helemaal naar boven he. Jammer zulke ervaringen op een plek waar je toch eigenlijk voor je herstel zou moeten zijn.

Ik voel me ook nog ellendig. Zit het in de lucht vandaag ofzo?

Wat rot voor je Blondie. Kun je er wel wat inhouden aan voedsel of drinken?

Ik hou momenteel niks binnen...

Maar ga naar mijn meeting vanavond.

Thnx voor je knuffel Kate.

Duik de bank weer op.

Bed onmogelijk door die @Kermis...

Wat een herrie!

Gaat dus ook niet lekker met je momenteel rapilos.

Kan je het ondanks alles nog een beetje droog houden?

Vorige week, is dat wel even mis gegaan wijfie, zoals ik eerder schreef.

Laatste 4 dagen weer droog,

En ja, Sowhat, ben erg verdrietig, is allemaal nog erg vers en pril

Wil en kan er daarom nog niet teveel over uitweiden 

Je hoeft een uitgestoken helpende hand niet te voelen, alleen maar te grijpen.

Ik snapte in het begin geen bal van wat "men" me allemaal wilde laten doen en laten.

Door domweg te doen en laten wat me werd gesuggereerd merkte ik dat ik uit de afgrond werd getrokken.

Eenmaal weer boven op de rand van de afgrond kon ik een beetje op adem komen en kwam

heel langzaam het gevoel (terug). Langzaam drong tot me door welke warmte ik ontving van

de fellows. Ondanks het feit dat ik vaak dacht dat ze me aan het treiteren waren met hun confronterende

opmerkingen, dat ze me pijn wilden doen, me voor schut wilden zetten...

Ik had dat nodig om me te realiseren dat ik als actief verslaafde altijd dacht vanuit de slachtofferrol.

Altijd dacht dat het leven tegen me gericht was in plaats van dat het een liefdevol geschenk was.

Met hulp van die uiterst confronterende spiegels kon ik gaan inzien dat ik me kinderlijk gedroeg.

Stampvoetend en met een rood, driftig hoofd overal tegenaanschoppend ging ik door het leven,

blij als ik een lotgenoot tegenkwam die er net zo over dacht en deed.. konden we samen schoppen. Lekker.

Zo heb ik de eerste jaren in de verslavingszorg ook ervaren. Aan de ene kant was ik blij en dankbaar dat er mensen

die "er verstand van hebben" naar me luisterden, aan de andere kant was ik zwaar teleurgesteld als dat

wat ze me aan het verstand probeerden te peuteren me moeite zou gaan kosten, als ik er iets voor moest doen en zelfs laten,

als ik die dingen in de praktijk moest gaan brengen... zónder naar de drank te grijpen notabene!!

"Ze" wisten niet hoe moeilijk het was, hoe het was om verslaafd te zijn.

"Ze" hadden makkelijk praten, zaten daar alleen maar hun geld te verdienen.

En die arme ik moest maar zien hoe hij het allemaal moest klaarspelen.

Stomme verslavingszorg...

Pas na jaren, toen ik werkelijk geen uitweg meer zag, werd me duidelijk dat ik alleen door me over te geven kon winnen.

Ik gaf me over aan de mensen/instellingen/opvattingen die ik altijd als m'n vijanden had gezien.

Ik gaf me over aan de (in mijn ogen) meest idiote theorieën en therapieën. Ik gaf me over aan de onbelangrijkheid van

mijn eigen leven met al z'n zeepbellen en luchtkastelen.

Alles wat zo belangrijk voor me was was juist dátgene wat mijn verslaving in stand hield.

Ik had niets meer te verliezen en ook niets meer te verdedigen.

Sindsdien heb ik alleen maar gewonnen.

Domme vraag misschien finniks, maar wat is minecraft?

Een computerspel?

Minecraft is en computer spel waarbij je een gepixeleerde wereld kan creëren

Je hoeft een uitgestoken helpende hand niet te voelen, alleen maar te grijpen.

Ik snapte in het begin geen bal van wat "men" me allemaal wilde laten doen en laten.

 

Door domweg te doen en laten wat me werd gesuggereerd merkte ik dat ik uit de afgrond werd getrokken.

Eenmaal weer boven op de rand van de afgrond kon ik een beetje op adem komen en kwam

heel langzaam het gevoel (terug). Langzaam drong tot me door welke warmte ik ontving van

de fellows. Ondanks het feit dat ik vaak dacht dat ze me aan het treiteren waren met hun confronterende

opmerkingen, dat ze me pijn wilden doen, me voor schut wilden zetten...

Ik had dat nodig om me te realiseren dat ik als actief verslaafde altijd dacht vanuit de slachtofferrol.

Altijd dacht dat het leven tegen me gericht was in plaats van dat het een liefdevol geschenk was.

 

Met hulp van die uiterst confronterende spiegels kon ik gaan inzien dat ik me kinderlijk gedroeg.

Stampvoetend en met een rood, driftig hoofd overal tegenaanschoppend ging ik door het leven,

blij als ik een lotgenoot tegenkwam die er net zo over dacht en deed.. konden we samen schoppen. Lekker.

 

Zo heb ik de eerste jaren in de verslavingszorg ook ervaren. Aan de ene kant was ik blij en dankbaar dat er mensen

die "er verstand van hebben" naar me luisterden, aan de andere kant was ik zwaar teleurgesteld als dat

wat ze me aan het verstand probeerden te peuteren me moeite zou gaan kosten, als ik er iets voor moest doen en zelfs laten,

als ik die dingen in de praktijk moest gaan brengen... zónder naar de drank te grijpen notabene!!

"Ze" wisten niet hoe moeilijk het was, hoe het was om verslaafd te zijn.

"Ze" hadden makkelijk praten, zaten daar alleen maar hun geld te verdienen.

En die arme ik moest maar zien hoe hij het allemaal moest klaarspelen.

Stomme verslavingszorg...

 

Pas na jaren, toen ik werkelijk geen uitweg meer zag, werd me duidelijk dat ik alleen door me over te geven kon winnen.

Ik gaf me over aan de mensen/instellingen/opvattingen die ik altijd als m'n vijanden had gezien.

Ik gaf me over aan de (in mijn ogen) meest idiote theorieën en therapieën. Ik gaf me over aan de onbelangrijkheid van

mijn eigen leven met al z'n zeepbellen en luchtkastelen.

Alles wat zo belangrijk voor me was was juist dátgene wat mijn verslaving in stand hield.

Ik had niets meer te verliezen en ook niets meer te verdedigen.

Sindsdien heb ik alleen maar gewonnen.

Helemaal mee eens. Gezet in veel betere bewoordingen dan ik zou kunnen, maar helemaal mijn verhaal waarvoor dank. Ik mag van geluk spreken dat ik terecht kwam in een kliniek waar veel evaringsdeskundigen werkten, dat was dus van gelijk nivo voor mijn beleving. Die kenden mijn smoesjes en uitvluchten, maar wisten ook waar ik het over had.

Ook die kliniek bestaat helaas niet meer vanwege de GGZ bezuinigingen....

Rapske kusje erop???? Even een stevige arm om je heen lieverd.

Wijfie ik vind dat je heel erg goed bezig bent nu. Fijn om te lezen meis.

Finniks ik speel ook graag comp. games, maar wat er ook gebeurd, rond 17.30 stop ik. Dan maak ik het eten klaar en wil het journaal zien. Das een vast patroon, daar houd ik me aan, en heb geen moeite met stoppen.

Misschien jezelf een bepaalde tijd gunnen om te gamen en dan ook inderdaad te stoppen.

Zo hier vanmiddag weer geschilderd. En wat doen de vrouwen het goed zeg, ik ben trots op ze.

Verder heb ik de stap ondernomen om eens te informeren hoe nu verder met het hondje dat ik in opvang heb. Nou gaat de man afstand doen van haar en gaan ze zoeken voor een nieuw tehuis. Waar ik moeite mee heb is dat ze bij ons op het asiel komt te zitten. Weer ergens anders, dus wil ik eens kijken of het niet anders kan. Van de andere kant wil ik geen maaaaaanden met het diertje hier zitten, omdat we binnenkort weer verder gaan met de verbouwing. Vind het moeilijk en omdat ik gisteren met Puck nogal wat spanningen heb gehad, voel ik dat ik best erg gevoelig ben, en gauw wil huilen.

Maar goed alles is tijdelijk, dus dit ook.

Zo nu frieten hier.

Nou, volgens mij bestaan er best veel domme vragen.

Ja hoor Sowhat zonder mayo is het niet te pruimen.

Poeh Wijfie wat ken ik dat paniekerig gevoel goed. Ik hoop dat je je toch een beetje kan blijven ontspannen.

Ja en als je ooit iets mee gemaakt hebt met je gezondheid dan ga je heel gauw invullen als je daar weer pijn voelt.

Veel sterkte.

Zoek alleen nog redacteur voor boek, meer prater dan schrijver

Lijkt me een hele leuke klus, Suiker… Wat vangt 't? ;-)

Veel sterkte samen wijfie.

Duim voor je en hoop dat het meevalt

Breng beestje maar hier bolletje

ja waarom kan dat eigenlijk niet?
Als er ergens een hondje welkom is, dan bij jou Suiker.

Is er geen lieve frummer met auto die de rit van

Bol naar Suiker kan maken? Het houdt me de hele middag

al bezig dat jij nog tot mei moet sparen.

en wachten dus.