Joris, waar is mijn naam gebleven ? ;-)

Ik zal de dagpact even checken/corrigeren voor je, sorry.

Kabouter, ik denk aan jullie.

Dagpact:

Blondie

jowan

Agnieta

Bas

Joris

Joris bedankt!

Bah wat een koud plensweer, dan maar binnen aan de slag.... moet ook nodig gebeuren!

Dagpact:

Blondie

jowan

Agnieta

Bas

Joris

Jette

hier begint het zonnetje te schijnen....

hier grauw, nat winderig.....open haard lekker aan....

En ik denk aan Kabouter....

Daar ga je je toch niet druk om maken hè, hottentottensoldaten?

Pas een beetje op jezelf, alsjeblieft.

Eline, dat is een goed idee, openhaardje aan.

hier nog bergen hout liggen, dus dat zit wel goed

gaat vannacht zelfs enkele graden vriezen

hoe gaat het nu met je hot?

Zennnnnnnnn........

Juf, ik wil de link wel op een ander draadje zeten, maar moet dan heel erg nadenken en dat gaat nu niet. Misschien ben ik later helderder. Ik voel me hel wazig op het moment, heb gewoon een slechte dag. Ik heb heel veel EMDR gehad op verschillende gebieden maar dat is nu afgesloten.Mijn psycholoog voelt zich ook niet zeker genoeg om dat verder uit te bouwen voor de verslaving en adviseerde me om een uitgebreidere behandeling bij Tactus te doen. Buiten de online behandeling. Dus daar heb ik nu mijn hulpverlener over gemaild.

Kabouter, wat een zorgen toch met je mannetje. Ik hoop dat het vandaag weer goed met hem gaat.

Dan kan je mooi intussen aan je geduld werken..agnieta

Agnieta, als jij in de ban gaat en je man wil erop neemt ie gewoon een proxyadres

nederigheid betekent voor mij dat ik me realiseer dat we met een aantal miljard mensen op deze wereld zijn die allemaal hun eigen plekje hebben dat niet altijd even goed verdeeld is. En dat ik in een land woon waar we het heeeeel goed getroffen hebben en dat alleen omdat mijn wieg op de juiste plek stond. En ook dat ik me wat kleiner maak als het gaat om commentaar op andere mensen of me een oordeel aan wil meten als het gaat over anderen wanneer ik die niet of nauwelijks ken. Dus probeer ik niet aanmatigend te zijn of te vinden dat ik overal maar recht op heb of loop te klagen over de regering europa of wat dan ook.

Voel me echt rot vandaag. Durfde niet eens naar mijn psych te fietsen, omdat ik gewoon niet op mijn omgeving let. Ik zou vanmiddag een afspraak hebben met mijn trajectbegeleidster over vrijwillierswerk, maar die heb ik afgezegd. Maar nu zag ik weer freelance werk voorbij komen op een platform waar ik een account heb maar waar ik nog steeds geen abonnement genomen heb om te reageren op de opdrachtgevers. Ik kan goed schrijven en ook correcte taal voeren, dus sta ingeschreven voor notificaties op het gebied van teksten en taal. Maar ik voel me gewoon niet zeker genoeg meer van mezelf om te denken dat ik een opdracht tot een goed einde kan brengen. Balen hoor. Terwijl ik er steeds met een schuin oog naar zit te kijken

En heb vreselijke trek

'Met je schoenen onder de douche gaan staan'

Blekje...sterkte...mij helpt het om het hier te noemen...vaak al genoeg.

Of ga afleiding zoeken ...of juist in de stoel zitten tot het over is...of...of...

in ieder geval niks nemen! Sterkte!

En mij helpt jouw filmpje...omdat ik snap wat er gebeurt en hoe het werkt..misschien helpt het jou nu ook?!

Kop op!

Nederigheid; een opgelegde levenshouding en een keuze. Mijn katholieke oma en refo familie van mijn ex konden dit begrip zo gebruiken dat je vooral niks bent in relatie tot het Goddelijke. Maar nederigheid is voor mij ook het besef dat mijn issues niet veel voorstellen vergeleken met wat andere doormaken. Bij mij in de palliatieve zorg vooral rondom ziekte, pijn, angst en het naderende einde, Dan voel ik me dikwijls heel klein en zijn mijn issues totaal onbetekenend tov de ander (dat relativeert je eigen issues trouwens ook enorm, iets wat denk ik heel goed is om te beseffen)  en dan draait het niet om mijn ego/zelfbeeld maar wil er dan zo goed als ik kan voor die ander zijn. Maar ergens zit er een wankel evenwicht in, wat is de motivering van de nederigheid? Je zou heel nederig kunnen doen en daar enorm mee pronken. Moet dan denken aan een moeder Theresa die zo de media opzocht met kijk mij eens klein en nederig zijn en hiermee zichzelf (doelbewust) een enorme egoboost gaf. Dat gedrag denk ik vaker te zien bij verpleging/geestelijk verzorgenden......Nederigheid in de overtreffende trap en tot kunst verheven. Dan draait het er niet langer om je eigen ego binnen proporties te houden en de ander centraal te stellen. Dan is de ander centraal stellen en jezelf klein maken een truc geworden om indirect jezelf heel belangrijk en bijzonder te maken. Your ego, might play tricks on you......

Ploffie heeft zoveel computerkennis laten zien, die kan als hij wil de moderators helemaal gek maken met reeksen van proxyservers en nieuwe gebruikersnamen. Ploffie is nooit echt weg *zwaait* Ik was al bang dat het draaide om de practische euthansietips.....goed bedoelt denk ik maar dat valt verkeerd. Wat niet handig....

(..........) Your ego, might play tricks on you......

Helemaal juist, Erik.

In mijn herstelproces is wat jij hier benoemt een grotere valkuil voor me dan drank.

Dat is ook wat ze, in mijn beleving, bedoelen met: herstel is een levenslang proces. Of: stoppen met gebruiken

is niet zo moeilijk, maar gestopt blijven...

Hierom ben ik ook zo blij met m'n meetings en hierom ben ik ook (weer) op zoek naar een sponsor.

Ik heb spiegels én weerwoord nodig om m'n ego niet zó te laten groeien dat het weer het centrum van mijn kosmos wordt.

Dank voor je uiteenzetting.

Blekje blijf hier op het forum, en zorg dat je afleiding hebt. En een volle maag. Blijf in ieder geval schrijven.

Een niet officiële vertaling uit "Just for Today" (van NA)

27 maart

"Overeenkomstig de beginselen van herstel proberen wij om niet over anderen te oordelen, niet te moraliseren

of in hokjes te plaatsen."

"Hoe vaak niet hebben wij in ons herstel het gedrag van een ander verkeerd begrepen, onmiddellijk een mening gevormd, de ander een etiket opgeplakt en de persoon netjes in een hokje geplaatst? Misschien hadden ze wel een ander begrip dan wij van de Macht, groter dan zijzelf en dus concludeerden wij dat hun geloof niet spiritueel was. Of misschien zagen we een stel in een twistgesprek en namen aan dat hun relatie niet deugde, om later uit te vinden dat zij voor vele jaren gelukkig getrouwd waren gebleven.

Gedachteloos onze fellows in categorieën onderverdelen bespaart ons de moeite ze beter te leren kennen. Iedere keer als wij een oordeel vellen over het gedrag van een ander voorkomen wij ze als potentiële vrienden te zien en medereizigers op het pad van herstel.

Als we diegene die we veroordelen vragen of zij graag als stereotype worden neergezet zouden we een doorslaand “nee” als antwoord krijgen. Zouden wij ons gekleineerd voelen als dit ons werd aangedaan? Ja natuurlijk. Wij willen graag dat anderen ons van onze beste kant zien. Zo willen collega-verslaafden ook dat we goed over hen denken. Ons herstelprogramma vraagt ons positief in het leven te staan. Hoe meer we ons concentreren op het positieve in een ander, hoe meer we dat bij onszelf zullen aantreffen."

Alleen voor vandaag zal ik afzien van negatief oordelen over anderen en in plaats daarvan mij concentreren op het warderen van de goede kanten in iedereen.

Doe je wel even rustig, Agnieta?

Oké Aggie.

Heeft de kleine het flesje nu leeg?

Wijfie gefeliciteerd met deze heuglijke dag voor jullie

Wijfie,

Ik dacht: waar heeft Suikertje het nou over. Dus even je berichtje teruggelezen.

En ja hoor, daar helemaal aan het eind even die terloopse mededeling.

Je moppert vaak over je huwelijk, maar al met al het zo samen 27 jaar met elkaar uithouden 

en dan sámen moorkoppen eten, zegt toch óók wel iets.

Dus van harte gefeliciteerd. :rose: