@Kohtje:  je verhaal is meer moeite dan vluchtig lezen waard voor me. Ik probeer het vanavond nog eens. Thnx.

Ik ga maar even weer schoffelen.

Even niet proberen zoveel na te denken.

 

Nergens om hoor maar jowan en Toine trouwens ook, vinden taal nogal belangrijk..ABN.

Maar het woord "schoffelen"....wie dat ooit bedacht heeft...

 

 Ik schoffel wat hier en ik schoffel wat daar,

zo schoffelen we allemaal Schoffeldeschoffel.

 

Klinkt alsof je niet vooruit komt.

Ik vind taal interessant en dus belangrijk, ja. Ik beheers diverse talen en dat vind ik leuk. Alhoewel ik Friese wortels heb, spreek ik dat niet....

Op een forum muggeziften over andermans taalgebruik is niet mijn ding, of het moet wel erg onbegrijpelijk gemaakt worden.

reageert.....

Hier weer terug van mijn landgoed.

Heerlijk weer om te schoffelen.

Niet te warm, niet te koud.

Ook gelijk de onkruidverdelger maar effe er overheen gesproeid voordat ik er volgende maand een kuub ophooggrond overheen gooi.

Nu effe wat eten en daarna de grote boodschap halen.

noemen ze perfectionisme, precisie is daar een onderdeel van...........

wel grappig als ik mijn klapper uit doe en voor mij leg, lach ik naar mijzelf..., letterlijk dus....

sorry, misschien iets teveel informatie

Hihi....

What's in a name? 

Als jij er maar wat aan hebt Kabouter....oogjes toe?!

Goed zo kaboutertje.

Dag lieve frummers,

hier in huize Lucide, ben ik nog steeds alleen thuis en zit ik mezelf ontzettend in de weg.

Wat is dat toch met alleen thuis zijn? Ik drink dan wel niet maar het gedrag wat ik vertoon is wel vergelijkbaar.

Eten is ineens niet meer belangrijk, ik zit uren te gamen, de hond krijgt nauwelijks aandacht, ik ga laat naar bed terwijl ik weet dat ik weer heel vroeg wakker ben en ga zo nog maar even door...

Het lijkt wel of ik gewoon niet goed voor mezelf kan zorgen. Als mijn gezin thuis is kan ik prima mee draaien, toon ik initiatief om leuke dingen te doen, eten we op tijd enz.

Ik kan dus prima volgen maar zodra de verantwoordelijkheid helemaal van mezelf moet komen laat ik het afweten.

Ik heb er eens over nagedacht en kom op het volgende;

Omdat ik altijd heel erg bezig ben met wat anderen van mij denken, ben ik dag in, dag uit bezig met alles zo goed mogelijk doen. Niet voor mezelf maar voor anderen.

Zijn er vervolgens geen anderen in de buurt dan hoef ik me voor niemand te bewijzen behalve mezelf. En daar zit iets niet goed! Ik heb niet de motivatie om het voor mezelf goed te doen.

Waarom? Ik heb nog geen idee!

Ik heb vandaag bijvoorbeeld de boel hier even goed schoongemaakt. Dat doe ik echter niet omdat ik het fijn vind dat ik dan in een schoon huis zit maar meer omdat mijn vriendin vanmiddag thuis komt en ik wil voorkomen dat ze denkt dat ik helemáál niets heb uitgevoerd.

Altijd alles voor een ander zeg maar. Dat past dan wel weer in het plaatje. Ik heb mijn eigen ontwikkeling en problemen altijd genegeerd en opzij gezet omdat ik vond dat problemen van anderen belangrijker waren dan die van mij of omdat anderen alle ruimte opeisden.

Ik ben een kei in het bagatelliseren van mijn eigen sh*t! Ik ben ook niet gewend om aandacht aan mezelf te besteden. Misschien moet ik dat nog leren. Ik wil dat ook graag leren maar heb geen idee hoe ik dat zou moeten doen..

Ondertussen kom ik hier geen steek vooruit. Ik denk steeds; Ga even lekker met de hond lopen, neem even een bad, ga even wat lekker gezonds eten enz. Ik weet wat uiteindelijk beter voor me zou zijn dan bankhangen en blijven vasthouden aan oud gedrag maar op de één of andere manier kan ik me er niet toe zetten.

Ppff, maar ik drink niet!

als je het geluk of tevredenheid niet kan vinden in het leven zonder drank en alles voelt en ervaar je

als ellende, is het leven dan niet te kort om af en toe toch een borrel te drinken en even ontspanning

te ervaren

bedoel er is ook medicatie, maar dat is net zo slecht, als ik dan moet kiezen, dan maar een borrel.

gedachten gang van mij even..

weet niet waar dat vandaan kwam, maar is toch een realistische vraag om over na te denken

Tja Toine,

dan kies ik er toch liever voor om te zoeken en werken aan de reden waarom dat zo voelt.

Uiteindelijk ga ik me door het drinken toch weer slechter voelen!

vechten je hele leven en je nog ellendig voelen en het

leven is al zo kort.

what is the upside?

zullen woorden van een verslaafde zijn...

altijd die tegenstrijd....

je weet dat je niet moet drinken en je weet dat als je niet drinkt

je vaak ellendig voelt, maar door te drinken op lange termijn wordt

het nog ellendiger en ......

hoi Loen,

prima toch, je bent gelukkig zonder drank met een refusal, zo dat erg graag willen, maar

bij mij werkt dat niet , ik wordt zonder drank zeer depressief.....

en van medicatie wordt ik sloom

wil het leven of dronken ervaren of nuchter niet daar tussen in met medicatie

ja kan op je 50-ste lachend doodgaan met een ruime borrel op, waar je voor hebt gekozen

in mijn geval, zou ik dat geen probleem vinden.

of altijd ongelukkig en sterven op je 70-ste aan iets naars. tsja

denk ik nu vreemd of heb ik gewoon dorst en zoek ik mijn gebit uhh een reden?

mond doet pijn en zit zwaar aan de diclo met antibiotica kuur

zal te eerlijk mijn gedachten gang om dit moment aan het melden zijn

en er zijn vele...n

ga maar even slapen..

sorry als ik iemand heb beledigd, maar wat ik zeg is wel waar.

er zijn natuurlijk mensen die heel gelukkig zijn zonder alcohol,

maar och zo velen die het geluk daarbuiten niet kunnen vinden

en wat is dan de oplossing..

hoor dat graag...

Lucide, wat jij hier zegt:

Omdat ik altijd heel erg bezig ben met wat anderen van mij denken, ben ik dag in, dag uit bezig met alles zo goed mogelijk doen. Niet voor mezelf maar voor anderen.

Zijn er vervolgens geen anderen in de buurt dan hoef ik me voor niemand te bewijzen behalve mezelf. En daar zit iets niet goed! Ik heb niet de motivatie om het voor mezelf goed te doen.

komt in de buurt van wat ik bedoelde met:

Het komt er kort samengevat op neer dat ik mezelf eigenlijk niet kan veranderen.. ik kan m'n dénken veranderen,

maar dat denken komt vanuit dezelfde hersenen die ik ook al had vóórdat ik aan m'n herstel ging werken.
Ik was vroeger, als kind, maar ook later als volwassene, goed in het omzeilen van grote problemen van anderen.

Instinctief doe ik dat nog steeds. Door me daar bewust van te zijn kan ik anders, tegen mijn "natuur" in, proberen te handelen.
Dat lukt de ene keer beter dan de andere keer. Als het lukt voelt dat goed. Als het niet lukt voel ik me een mislukkeling.

Terwijl ik eigenlijk als mislukkeling het dichtst bij mezelf sta.

En met wat ik zei over of ik nou écht verander of dat ik "speel" dat ik verander.

Ik schipper wat tussen wat ik echt zélf wil en wat ik denk dat anderen van mij willen. Dat is wat voor mij "sociaal leven" betekent..

rekening houden met anderen. En daar soms een beetje mee sjoemelen om mezelf niet te verliezen.

Toen ik nog dronk bleef het wat betreft rekening houden met anderen alleen bij de gedachte, was er van "sociaal" geen sprake.

Toen verloor ik mezelf totaal in egocentrisme...

Ik heb aldus, zowel voor de "buitenwereld" als voor mezelf wel degelijk vooruitgang geboekt sinds ik ben gestopt met drinken.

Het is alleen niet zo dat ik nou de perfecte huisgenoot of wát voor genoot dan ook ben geworden.

Zoals ik jou zie en lees Kohtje, vind ik dat je je wel in positieve zin ontwikkeld hebt. En ben ik blij dat je blijft, goed plan !

 

op verzoek aangepast.

klopt...

soms nemen negatieve gedachten de overhand en

dan is het vaak moeilijk je draai te vinden.

positieve gedachten vinden in deze wereld is moeilijk, dus

angst ligt dan dichtbij en dan wordt het helemaal moeilijk.

deze jongen gaat maar even een tukkie doen en dan ziet

de wereld er weer een heel stuk anders uit...toch?

SUCH IS LIFE, AND IT BECOMES SUCHER AND SUCHER...

fruitvlieg,

helemaal waar, zo we hebben we allemaal af en toe ons dipje...

kan moeilijk tegen spanning en dat is de laatste tijd teveel geweest.

weet even niets te zeggen, maar ga wel even in mijn mandje..

tot later toine ne man

mijn hemeltje kan zo negatief zijn af en toe....