Haha.... ja, dank je, A3.

Open staan voor allerlei mogelijkheden, maar die ene "o" kwam er niet in.

Ik ben absoluut géén schaker.

Excuses, lady jane, voor het niet snappen van een bericht aan iemand anders en het tóch willen snappen.

We kunnen het niet alleen en je hoeft het niet alleen te doen.

Waarvan acte.

Dan heb ik al meer dan 20 jaar die tabs niet kunnen vinden, want met of zonder drank, wollig blijft het..

Ook nimmer een helder moment?

nou nou  basta

Asterix basta met je hebben

die heeft al een helder hoofd

sterker nog die is een helder hoofd

en het knechtje van willie wortel

dus ook nog veel ervaring

O ja, Lampje. Maar die kon lopen en het was een irritant betwetertje hoor.  Ik dacht altijd dat hij van de macDonalds kwam, door z'n ogen.

.... sowieso....

 

Hé, goed geschreven!

Dat is een zeldzaamheid he Kohtje!

Dat mensen dat goed schrijven

Nou Asterix, van basta moet je het ook niet hebben dus

die leidt alleen af van je vraag.

Alsjeblieft dan toch van mij aan jou:

Plaatjes vullen geen gaatjes, haha.

Maar desalniettemin, bedankt!

En Bor, dat afsluiten kan ik dan weer niet goed, die antennes staan altijd uit, ook vroeger al. (Geen filter?)

Maar ook al sluit ik me alleen op, dan lijkt mijn hoofd wel leeg, maar kijk ik toch eigenaardig de wereld in, foggy.

Dat is een zeldzaamheid he Kohtje!

Dat mensen dat goed schrijven

Autocorrectie zeker.

Ik snap je wel, maar merk je het fysiek dan ook? Zoals ik, bedoelik, qua koekeloeren.

Als de oorzaak is door het te veel info in je opnemen, zoals je zegt en ik daardoor dus de wereld in kijk (=koekeloeren) alsof het allemaal niet echt is, alsof ik in een film zit.

Dat bedoel ik.

De zin van het leven, is er zin in hebben

Goedemiddag,

AR, veel succes met het stoppen! En Bol, wat fijn dat vrijwilligerswerk je goed bevalt.

Hier erg druk. Het leven is rennen of stilstaan.

Dagpact;

Momentum
Lars
Bor
Nadia
Rapilos
Quinn
Sonnetje

Sita

Bewustwording bedoel je volgens mij...

Nee, meer zoiets:

Derealisatie (DR) is de ervaring waarin je de vertrouwde omgeving als vreemd, niet vertrouwd of onecht ervaart. Het lijkt alsof je leeft in een film of een glazen kooi. De wereld lijkt plat geworden en slechts twee dimensies te hebben. De hele buitenwereld komt raar of onwerkelijk over.

http://www.gedachtenuitpluizen.nl/zozitdat/derealisatie/

Maar ja, ik snap er sowieso (sowieso!) allemaal niet veel van met wat we hier aan het doen zijn met z"n allen op deze aardkloot, dus jah..

Jij bent toch op aard om god te dienen?

Ik dacht zonet: zal ik op de dagdraad schrijven over mijn gedachten vandaag?

Of houd ik het liever bij mijn eigen draadje?

Vrijdag heb ik een nieuw draadje ontdekt: alleen voor (echte) stoppers met alleen succesverhalen, gestart door Adam.

"Waar blijf je nu met je succes story?", was mijn eerste reactie.

En vervolgens kwamen er alle mogelijke reacties los.

Slechts van 2 mensen heb ik een succes story mogen lezen.

Vanochtend werd het nog erger.

Eerst een draadje voor discussies over draadjes.

Vervolgens een j*n draadje.

Moet ik hier nu iets mee of niet?

Dat vraag ik mij dan af

.

Je zou er bijna van gaan borduren..

Als je erover twijfelt of je bijdrage aan het forum positief of negatief zal uitpakken, kan het geen kwaad er een uurtje over te twijfelen alvorens het te doen.  Goede leidraad: vraag je af waar je op hoopt

Etty,

Voor mij is de leidraad: waar ben je bang voor?

Ik snap niet goed waarom je als niet gestopte op een draadje wilt schrijven dat specifiek is gestart voor hen die gestopt zijn. Dat matcht niet in mijn hoofd. Precies daarom schrijf ik noch daar, noch op het minderaars draadje. Ik val niet in die doelgroepen, dus waarom zou ik daar dan gaan schrijven?

Wat is het toch fijn om  ergens te werken en het gevoel te hebben dat men echt blij is met je. 

Dat is wat ik miste bij de dierenambulance, en  wat ik nu in  overvloed voel daar waar ik  nu werk. Heerlijk

ja he Bol,

en zo hoort het ook, toch?

zo heb ik nu 4 werkplekken waar

ze blij met me zijn, en ik met hen.

stelletje bofkonten zijn we soms.

Precies Jane, meer hebben we toch niet nodig, elkaar gelukkig maken en zelf ook genieten. Dat herseninfarct is toch ergens goed voor geweest.

Wat ga jij eten?  Hier rosbief met aardappeltjes in schil en boontjes.

Toen ik nog 'dronk' ging ik er van uit dat het inderdaad het bereiken van een bepaald punt een bepaalde status was, stoppen en gestopt zijn.

Ik durf het geen proces meer te noemen, maar gestopt blijven, waar ik nu middels een 12 stappen programma mee bezig ben, is allerminst een status quo.

Het is een dagelijkse werkzaamheid die aandacht en inzet vergt. Niet negatief, vervelend of vermoeiend, maar ik dien er wel aan te werken. Elke dag weer.

Ik wist al wel dat ik maar één ding hoefde te veranderen: alles.

Maar de veelgehoorde kreet: terug naar "het normale leven" kan en wil ik niet slaken. Dat gaat veel te veel op mijn misbruikerstijd lijken. En daar wil ik nooit meer naar terug.

Soms hoor ik aan de tafels ook nog wel eens de verzuchting:".......maar ik ben er nog niet!" Waar zou je dan willen zijn vraag ik me dan af?  Gewoon elke dag weer van die eerste afblijven, moeilijker wordt het niet.

Wat bij mij hopelijk nooit eindigt, tenzij tussen zes plankjes, is mijn persoonlijke groei. Ook daar heb ik geen idee waar het naar toe kan en wat het eindresultaat zou kunnen zijn. Alleen mijn hogere macht heeft daar weet van, dus volg ik die maar; in het geloof het dan goed te doen.

Ik ben nu een aantal dagen gestopt, maar of dat overmorgen of zo nog zo is, kan ik niet beloven. Ik heb geen plannen om te veranderen, maar ik heb mijn ziekte niet achter me gelaten. Die is chronisch en ongeneeslijk en kan op elk moment toeslaan.

Het enige wat ik kan doen is mijn medicijn nemen: werken aan het 12 stappenprogramma en het leven. Meetings bezoeken en met fellows contact houden en mijn leven opnieuw inrichten en netjes leven.