En ik zei wel u tegen mijn opa en oma, maar dat was vanuit respect tonen naar een oudere.

Tegenwoordig zeg ik zelden nog u. Omdat ik in België woon. Daar betekend u gewoon jij en vind het dus ingewikkeld.

Hier gewoon je en jij.

Ook tegen mijn vader,nooit anders gedaan/

Vindt het eigenlijk heel fijn als volwassen zoon,me Mam noemt.

U zeggen we eerder achter een voorzetsel. Hoe gaat het met u, bijvoorbeeld. Dan is u geen beleefdheidsformule. Zonder voorzetsel is het ge of gij.

En voor ouders gebruik ik ons moeder en ons vader.

Ik ben slecht in de Nederlandse taal, dat verklaart een heleboel.

Als ik praat ben ik niet bezig met voorzetsels.

Dus ik gebruik u als ik u ook bedoel en anders is het je of jij.

Ik spreek mijn bazen met jij aan. En hun ouders met u.

En als ik iemand wil laten blijken dat ik van België kom praat ik met veel uwen.

Ben en blijf een Hollander hier als het erop aan komt. Ik spreek dat dialect nog steeds niet, hoe graag ik het ook zou willen.

Maar kom niet uit Holland ben een Brabander als ik dan toch ontmaskerd moet worden als Nederlander.

Hollanders hebben een grotere mond dan ik, denk ik dan toch en wil me daar dus niet mee associëren.   

Spud, het is een bekend probleem, dat gedoe met ge en gij en u. Als je ermee bent opgegroeid, moet je er natuurlijk niet over nadenken :-)

Mensen spreken mij tegenwoordig aan met mevrouw. Best raar want voel me nog steeds wel een meisje.

En corrigeer ze met zeg maar jij, omdat u niet zo nodig is voor mij.

Maar ik geef eerlijk toe, dat respect kan ik wel waarderen.

Waar hebben we het hier eigenlijk over? Ging zoals ik begrijp over een opmerking van Bor die verkeert viel. En waar we nu mee aan de haal gegaan zijn.

Kan Bor geloof ik best hebben gelukkig.

Maar ik zie haar niet meer online.

ik trek me terug, slaap lekker.

Hoe ouder ik word, hoe minder oordelen ik heb.

Raar is dat.

Veroordelen niet, maar je dingen afvragen is niet meer dan menselijk, denk ik. En respect door de aanspreekvorm U te gebruiken, het kan misschien werken. Bij mij werkte het niet, maar dat lag heus niet aan die aanspreekvorm. Ik denk dat als ik jij had mogen zeggen, het respect even ver te zoeken was geweest.

Bor, heb je nou die hele pan macaroni in je eentje leeggegeten?

Het klopt ook niet helemaal wat ik zeg. Bij situaties wat ikzelf bij betrokken ben, heb ik wel degelijk oordelen, soms een beetje te uitgesproken zelfs.

Enfin.

Ik vind jouw toon overigens niet verkeerd,Lars, eerder gewoon een respectvolle uiting van je mening.

Eerste afmelding. Droog en voldaan. Welterusten!

Ook hier, dagpact weer geslaagd !

Welterusten

Lekker nuchter gebleven

Welterusten

Sowieso passen de woorden "respect" en "afdwingen" slecht bij elkaar.

Ik kan geen pap meer zeggen, schrijven lukt nog net zag ik

Een droge dag voor mij.

Welterusten allen, slaap zacht, doe ik ook

Wie heeft het over dwingen, A3?

Bij kinderen heet dat gewoon aanleren.

Maak de* niet te zwaar.

Ik sprak mijn ouders overigens ook gewoon met je, jij en jou aan.

Toen ik zwaar puberde noemde ik mijn vader "dikke" of bij z'n voornaam.

Vond ie geen punt, en later werd ie gewoon weer Pap.

Misschien is het ook gewoon cultuur gebonden.

En gedeeltelijk subjectief.

Ik vind het raar dat mijn man mama en papa zegt, omdat dat voor mij kinderlijk is. Hij vindt moeder en vader dan weer raar.

Afmelding vanaf hier. Weer een dag niet gedronken.

Ik meld me ook droog af. Wel een dag te laat maar dat mag de pret niet drukken.

Mem klinkt wel gezellig vind ik.

Bij ons in de familie beginnen de kinderen hun ouders ineens aan te spreken, en ook tegenover andere mensen te benoemen, als oma en opa wanneer ze kinderen hebben.

Ik vind dat om de een of andere reden erg storend