Er is ZO veel wat ik zou willen zeggen, dat ik maar vast welterusten zeg

O wat leuk Rapske dat je ook rust. Ja zonde van m'n tijd dat vind ik ook vaak, maar vanochtend ben waarachtig ff "weg"  geweest want het was ineens 12.00. Kijk dan krijg je iets terug voor het lioggen, maar gewoon liggen wachten totdat het 12.00 is en ik weer mag, is niet leuk.

Heb een goede dag achter de rug gelukkig, goed genoeg om de pizzabakker een order te sturen. Wens jullie een goede avond

Fijn Suikertje. Wat voor pizza?

Ik sluit mijn dagpact goed af.

Welterusten!
Jannigje, ik denk aan je en hoop dat je slapen kunt, sterkte!

Ik haak ergens op een bericht in vandaag.

Het gaat over relaties. Daar ben ik absoluut niet goed in, nooit geweest ook. En nu ik een poosje in herstel ben, bezorgt het me nog steeds slapeloze nachten en koppijn.

Relaties: twee vormen: de eerste die ik graag wil behouden, de liefdevolle relaties. Dat lukt erg slecht. Ik lees boeken van Hannah Cuppen, Jan Geurtz en zo verder. Maar ik maak maar heel weinig vorderingen. Mijn verslaving speelt me parten. Ik heb geen rem en geen geduld. Doe van alles teveel en meteen. Please gedrag zit er ook. Ze hoeft het zelf niet eens helemaal te bedenken of ik lever het al af aan de voet van het troontje van mijn Prinsesje. Nee zeggen is me vreemd. Zo stram als mijn lijf begint te worden metterjaren, zo ontieglijk lenig blijkt mijn geest. Gevormd door decennialang emoties verstoppen en verdrukken. Ik mijn kop kan ik goochelen, daar is Kazan een minkukel bij.

Palingen in een emmer snot komen bij mij op stage om te leren hoe ik me draai en keer om het alweer geregeld te krijgen. Natuurlijk moet je zo weinig mogelijk eigenwaarde hebben, dat stoort vreselijk...!

Kenmerkend is dat ik mijn boodschap wat ik voor hen/haar voel, niet overgebracht kan krijgen. Ik vind ook geen weerklank. Alsof ik een winkel ben die leeggeroofd wordt. Terwijl ikzelf misschien wel de deuren wagenwijd heb open gezet en borden aan de straat heb gezet: kom maar halen, zo veel je wilt, zo vaak je wilt.

De tweede vorm zijn mensen die me gestolen kunnen worden. Die kunnen me niets bieden of ik zie er grootmoedig vanaf van hun iets aan te nemen. In welke vorm dan ook. Zoals mijn buren bijvoorbeeld. Ik kan in geen enkel positief woord over die mensen denken, laat staan dat ik er mee kan praten.

Dat hoeft in dit geval eigenlijk ook nauwelijks, want kennelijk beschik ik over communicatiemiddelen die niet mis  te verstaan aangeven dat ze net zo goed dood kunnen vallen. In één keer is duidelijk wat ik ervan vind en hoe ik me ga gedragen. Die komen niet nog een keer terug.....

Ik kan dit dus verder ook niet veranderen tot iets beters. Immers waar je geen woorden kunt gebruiken, wat blijft erover?

Tot zover de mijmeringen van een emotioneel gestoord alcoholist, die weliswaar droog staat, maar nog een hele hoop werk te doen heeft.

Welterusten.

Ik kom ook nog even binnenwippen...

Fascinerend stukje zo voor het slapen gaan, jowan. Zoals altijd herken ik me overal in, ook hierin. Zowel het stukje over het kunnen doodvallen van mensen als het pleasen. Ik zal eens nagaan of ik mensen ook in twee groepen kan indelen. Ik heb denk ik wel de neiging om subgroepen aan te maken, om het allemaal kloppend te maken.

Welterusten.

Zzzzzzzzzzzz slaap lekker (droog) allemaal.

Mooi verwoord Jowan 

En net toch ook nog even naar de maan gekeken, vlak daarnaast rechts is Jupiter goed te zien! 

Mooie mijmeringen jowan. Ja er is een hoop werk te doen in het oppakken van zaken rondom emoties die we te lang hebben laten liggen. Morgen gezond weer op en een nieuwe kans...