An, graag wil ik je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Ik heb gisteravond je berichtjes gelezen, maar wist niet goed hoe te reageren omdat ik eigenlijk niet helemaal begreep wat er gebeurde toen je kwaad werd, terwijl je man naar ik dacht aan de koffie zat. Waarschijnlijk te vluchtig gelezen, ik weet het niet.

Ik begrijp dat je je dit weekend rot bent geschrokken door het alcoholgebruik van je zoon. Dat begrijp ik heel goed. Eén van de belangrijkste redenen om mij aan te melden voor de internetbehandeling en hier op het forum te komen, was voor mij dat ik me destijds bezorgd maakte over het alcoholgebruik van mijn zoon als hij uit ging. Ik probeerde hem soms tot voorzichtigheid te manen, maar ik had geen enkel recht van spreken omdat ik zelf veel te veel dronk, en het verkeerde voorbeeld gaf. Dat werd me ook onomwonden gezegd.
Sinds ik zelf een goed voorbeeld geef, gaat het hier een heel stuk beter, en heb ik bovendien goede hoop dat ook mijn jongste zoon het niet uit de hand zal laten lopen. Een goed voorbeeld doet navolgen, dat geldt voor zowel jonge als oudere kinderen! Dus An, kies voor jezelf en kies voor je gezin, en geef dat voorbeeld! Het is de moeite waard.

Dat is altijd de grote vraag. Waar leven wij voor, waar gaan wij naartoe.

Vroeger leerden wij: Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hiernamaals gelukkig te zijn.
Later mocht het worden hier en hiernamaals.
Ze hadden er toch zelf moeite mee de theologen, de filosofen etc., etc.

Vie, ik denk dat het leven voor iedereen anders is, maar jij hebt je naam zelf goed uitgekozen. Je kiest een naam maar niet zomaar uit. Je wil iets met het woord leven.

Ken je het boek Eten, bidden en beminnen? Het ligt bij de Bruna voor 12,50.
Misschien geeft je het een aanzet. Het is licht verteerbaar, maar juist daarom begrijpelijk.

Mij helpt dit boek + het forum deze week door.

Ik stel me ook de vraag: waarom leef ik, wat wil ik verder. Ik ben opnieuw aan het zoeken en ik ga het antwoord vinden.

Net als jij zeg ik dat alcohol een slechte vriend is en niets oplost. Liever dan onrust in mijn hoofd en verdriet in mijn hart, dan de vergetelheid van de drank.

Morgen word ik weer rustig wakker en kan ik de dag weer aan, misschien begrijp ik het leven dan iets beter. Het blijft een kwestie van oefenen.

Marjo,

toen ik een jaar droog stond was mijn gezin het ook vergeten. Ik heb het toen na lang aarzelen verteld en dat ik het wilde vieren met een etentje! Ik had graag gehad dat ze zelf die voor mij zo vreselijk belangrijke datum hadden onthouden. Aan de andere kant hebben ze mij gesteund gedurend dat jaar en ze waren blij dat ik ze alsnog heb herinnerd aan mijn jubileum!
Het was vreselijk fijn dfat het forum mijn datum niet vergeten was, net zoals bij jou nu. Hier kunnen we tenslotte jouw prestatie volledig op waarde schatten!

Plusjamais, of het nou makkelijk leesvoer is of niet, ik ga dat bestellen. Dankjewel voor de tip.
Alles kan een aanzet zijn om je leven opnieuw in te richten.
Alleen vraag ik me af, ik zie hier veel mensen die beginnen met een nieuwe relatie, of die zich op een andere manier op een ander richten.
Dan vraag ik me af: zou het niet beter zijn om je een tijdje helemaal op jezelf te richten?
Natuurlijk kun je ook iets voor anderen doen, maar het lijkt me niet goed als je je aandacht na het stoppen met drinken, meteen op een ander richt.
Maar dat is nou juist het moeilijkste van het proces, heb ik gemerkt dan: nuchter zijn en het ook zelf helemaal blijven en je leven opnieuw vormgeven.

Vergeten uit te loggen. Ik was even bij de kinderen gaan
zitten. En ze naar bed gebracht.

Goede vraag Vie...
Ik vond het een mooi antwoord plus.
Dat ga ik het komende jaar eens onderzoeken..
Waarschijnlijk dat ik het over een jaar nog niet precies weet.
Maar dan zoek ik weer verder. Het zal ook voor iedereen verschillend zijn.

Vie, ik ben het met je eens dat ook voor mij alcohol lang een functie had. Het heeft geen zin dat te ontkennen. Het voelde voor mij ook als een vriend, op momenten dat ik me rot voelde, verdriet had en me ongelukkig voelde. Met alcohol dacht ik me iets beter te voelen, en voor even was dat ook zo. Alleen voelde ik me daarna alleen nog maar rotter en zieliger en machtelozer. En op een gegeven moment merkte ik dat ik eigenlijk niet meer zonder kon. Heel lang heb ik geprobeerd dat voor mezelf en mijn omgeving te ontkennen, maar het was wel zo, ik moest iedere dag mijn portie hebben, want ik was volkomen verslaafd.

Waarom drink ik nu niet meer?

Omdat ik geen slaaf wil zijn van een middel dat ik persé moet gebruiken. Net zo goed als ik er ook niet van hou als iemand anders me zijn of haar wil op probeert te leggen, en geloof me, dat is in mijn leven vaak genoeg gebeurd. Ik heb heel hard geknokt voor het recht mezelf te zijn, mijn eigen leven te leiden volgens mijn eigen inzichten en normen en mijn eigen vrienden te kiezen. En dan mijn leven laten regeren door drank? Toen ik eenmaal zover was dat ik kon erkennen dat ik verslaafd ben, wist ik ook dat dat niet was wat ik wilde.
En nu ik eenmaal al langere tijd niet drink, heb ik alle reden om daarmee door te gaan. Het leven is niet ineens gemakkelijker geworden, of leuker, maar nuchter kan ik het wel beter aan. Ik vind het heerlijk om een helder hoofd te hebben, ik slaap beter dan toen ik nog dronk, een aantal lichamelijke klachten zijn verdwenen, ik heb weer meer interesses, en ik ben actief bezig mijn leven vorm te geven, waar ik het voorheen jarenlang maar over me heen heb laten komen.

Gem, ja.. Ik had het ook kunnen zeggen..
Maar stijfkop als ik ben, dan is de lol eraf!
Ach, ik vind het ook wel goed zo. Het wordt dagelijks
gewaardeerd dat ik niet drink. En wat is een datum dan.
Wel fijn om hier te mogen jubileren, dat zeker!

Vie, ik heb geleerd de lat een heel stuk lager te leggen.
Alleen voor mezelf. Heb me dit jaar ook écht gericht op het niet
drinken. En was daardoor juist minder sociaal. Nu is het wrs tijd
voor een stapje verder. Alleen, nog steeds niet te snel. Ik ben nog lang
niet klaar met mezelf! En wil nog héél veel leren.
Het grootste goed wat ik tnt heb geleerd is om de tijd te nemen, en
er écht voor te gaan...

Geniet maar lekker van je feestje Marjo, geweldig.
Eindelijk sneeuw hier, jippie. Vannacht vroor het een graadje of zes maar dat gaat niet lang duren. Vrijdag alweer boven nul. Zonnetje scheen de afgelopen dagen, heerlijk. Voor de rest wel ok. Voel me moe en heb veel hoofdpijn, dat vind ik wel erg vervelend. Maar ja, that's the way it is for now.
Het is gezellig met mn zussen maar voel me soms ook alleen. Gek is dat toch. Ik ben hier maandagavond naar een AAmeeting geweest en daarna kwam dat gevoel van me alleen voelen opzetten. Ik had het eerst niet zo in de gaten, voelde me rot. Maar na telefoontje met sponsor en mn lief had ik er wat meer grip op. Niet alkies zien en voelen de dingen toch anders, ook al ben je al jaaaren zussen. Er wat aan overgegeven en daarna voelde ik me wel wat beter. Ach ja, ben ook ver van huis en eigenlijk is Bammetje het best in haar eigen vertrouwde omgeving. Muts die ik ben:huh:

Ok, wij gaan nu shoppen, time to go. Nog een fijne avond allemaal. Spreek jullie later.

Sneeuwwww!!!!
Échte????

Zet 'm op Bam. Ik ben bij je in myn lytse hartsje!

Fris en helder Winchung, een nieuwe wereld !!!!
Fantastisch voor je, gefeliciteerd, enjoy the ride baby !!!

Hoi allemaal,
Denk nu niet dat ik wegblijf omdat ik geen zin heb. Ik kan me er gewoon niet toe bewegen. Ons gesprek was heel indringend en het heeft veel nare dingen uit mijn jeugd naar bovengehaald. Ik vind het tamelijk onthutsend om te constateren dat ik vol boosheid, woede en zelfs haat zit. Ben er van slag van en moet het allemaal laten bezinken en kijken hoe ik dat allemaal een plaats kan gaan geven en loslaten.

Ik ben diep onder de indruk van je verhaal, Wingchun!

En deze spreekt mij het meest aan:

Misschien dat ik je nu beter begrijp, dat je het nu anders doet!
Way to go dus!

Corinne, neem je tijd!
voor jezelf...

He jeetje Corinne, wat heftig allemaal!

Wingchun: sluwe vos, langzaam aan actie lijkt me soms echt niet verkeerd. Wel niet terugvallen in het extreme, want dat lijkt me wel op de loer te liggen.

Ik wil jullie allemaal trouwens nog bedanken voor de ondersteuning. Want ik kom steeds een stap verder.
Het nov-dec pact wat ik met mezelf sloot gaat steeds vastere vorm aannemen.
Je moet een goed plan hebben en een strategie En dan natuurlijk uitvoeren.
Niemand hoeft zich zorgen te maken over mij want ik ga als een trein. Een stoomtrein.
Langzaam op gang, maar als die eenmaal op gang is ... tjoeketjoeketjoeke.....
Heb net mijn eigen kamer en bed op orde gemaakt. Eens wat afstand gaan creeeren hier.
Want meneer wenst dus echt niet mee te werken met mijn pact. Jammer voor hem dan, niet meer voor mij. Zo!

Ja, Wingchun, we zijn bij de relpeut geweest en hij heeft ons allebei over onze jeugd en het gezin waarin we opgroeien laten vertellen.

Zo! An!

Misverstand is een groot woord.
Ik begreep je verkeerd denk ik

terug..

Nou Marjo: nog twee uur feest en dan kan je morgen zeggen: ik begin aan mijn tweede jaar. Dat klinkt ook wel stoer he?

Marjo, helemaal top, ben erg blij voor je

Wingchun: ja dat klopt. Het duurt bij mij even voor ik het allemaal door heb.

Tasseke, go for it, je kunt t, echt waar.
Meer vertrouwen in jezelf en t gaat.

Jaaah!
Maar op dit feestje doe ik eens een keer niet de lichten uit..
Trouwens die liet ik gewoon branden hoor

Tnx Zandman!

Ik duik er zo in! (knor, knor...)

An! Okidoki!

An

Senk aan jezelf en de kids.
Wil jij niet mee doen, dan maar niet.
Weet je zeker dat t Alzheimerr is, geen Korsakow, of drinkt hij
daarvoor niet genoeg.
Veel wijsheid en sterkte toegewenst

Sandman je verwart me met... volgens mij Marieke.

Nee Win, ik ben zomaar niet weg hoor, als ik wat schrijf dan kijk ik later nog wel of er antwoord is. Dankjewel voor je antwoord.
Maar hoe bedoel je dat, het leven jou vorm laten geven in plaats van andersom?
Dat begrijp ik niet goed, kan je me dat uitleggen hoe jij dat ziet?

Whoohooee, Corinne, de laatste tijd ben je zeer boos. Wat een trappen hebben we in ons leven mee te maken, als gevoelige mensen zijnde.
Haat heb ik ook gevoeld.
Toch vind ik, dat haat een groot woord is, en dat je op een gegeven moment denkt: die mens die ik haat is een mens zoals ik. Haat ik mezelf dan ook? Haat jij jezelf? Niet rot bedoeld, een vraag.

Ik denk nog steeds: wat zal ik nou eens verder doen? Stoppen met drinken was een opdracht op zich, en een goede. Echt een kluif om de tanden in te zetten. Maar nu sta ik ervoor: hoe nu verder? Een cursus doen, of wat? Of is dit alles?

Wie zong dat ook weer:
Is dit alles
Is dit alles,
Wat er is?