Drupje komt even bij jullie op de koffie en tippelt gezellie de huiskamer binnen. Na haar pes@tbui van eergisteren niet veel bijgelezen alleen globaal want het is niet om te doen zoveel dat er intussen altijd weer geschreven wordt. Orleando wat intens triest te lezen maar ook wat een krachtig vezet je hebt. Visje je bent een moedig mens. Pip, scheiden doet lijden en dat is zo, ik zie het nu weer duidelijk aan mijn broer met zijn 3 kinderen. Ik blijf er bij te zeggen dat je beter af bent als weduwe dan blijven de mooie dingen over.........Sorry verder ben ik nog niet zo op de hoogte want kreeg na die bui opeens weer inspiratie om in mijn 2e boek te gaan schrijven en dat moest ik uitbuiten want het schiet niet op deze keer.

Blacky,
Ga jij maar lekker met het pootje omhoog.
Ook dat aanhangsel moet weer wennen aan het werken.
Na gedane arbeid heb jij recht op rust.

Charlie,
Waarom trap ik daar nu altijd maar in? Ben ik nu echt zo stom?

Druppeltje,
Doet haar best. Blijven doen!

Orleando, zo te horen neig je ook naar borderline. Weet dat dat tegenwoordig goed te behandelen is, erger dan het nu is kan het bijna niet worden, beter wel dus houd je daaraan vast! Je bent in ieder geval op de goede weg!

Ik heb gedaan vandaag wat ik al zei, naar het strand gefietst door de duinen, uurtje op het strand gelegen en toen door de duinen weer terug gefietst. Laatste hondloze dag.
Ik doe meestal dingen alleen, het is niet eens in me opgekomen om iemand mee te vragen, ben inmiddels zo gewend dingen alleen te doen. Vroeger vond ik dat heel erg eng en dacht ik ook dat iedereen dan naar me keek. Nu let ik er niet meer op maar als ik terugkijk lagen er op het strand ergens verderop ook nog een man alleen en een vrouw alleen...tussen alle gezinnetjes. Ik ben al zo lang alleen dat ik wel moet, maar ik vind het ook prettig om met niemand rekening te hoeven houden.

Nu lekker gedouched, pyama vast aan, balcondeuren open en blij dat ik vandaag op mijn fiets gestapt ben.

Ach Corinne, je bent niet de enigste, hahaha.........

Goedenavond!
Bekaf ben ik, niet door het heel harde werken, maar door het enorm saaie werk wat ik momenteel doe!
Men houdt mij aan het werk, terwijl er niet zoveel te doen is!
Kortom in mijn hele werkzame leven (toch al wat jaartjes) heb ik nog nooit zulk monnikkenwerk gedaan! ik moet na een uurtje moeite doen om mijn ogen open te houden en het kost mij het meeste energie om maar door te gaan. Veel koffie halen, naar het toilet, rokjen enz. om de sleur maar te doorbreken!
Afijn, nog 2 dagen en dan weer even niet.

Orleando,
ik herken zoveel in je gevoel! Ik had de eerste dagen het gevoel dat ik compleet van de aarde was losgeslagen! Het feit dat ik hulp had gezocht, terwijl ik dat niet goed kon en steeds had uitgesteld, het bekennen dat er een probleem was enz. het hakte er gigantisch in! Ondanks de trots dat ik wat aan mijn probleem deed, ook die enormne schaamte! De eerste dagen heb ik geen contact gehad met mijn enoge familie, mijn zus. Terwijl ze me zo na staat! ik kon het niety opbrengen! Pas na een week stond zij erop om langs te komen en je wilt niet weten hoe wij hebben staan brullen in de gang toen we elkaar zagen!
Neem de medicatie, die dempt wat, zo kom je de eerste dagen door! Het is een kwestie van even uitzingen en dan kom je weer snel in de werkelijkheid terecht en kan je ook gtrots zijn op wat je gedaan hebt! Namelijk hulp zoeken! En dan nog een man die achter je staat!
Het komt goed! Je kon niet anders en je hebt het beste gedaan!
Sterkte!

Pippi,
ik kan me je gevoel heel goed voorstellen! Je boosheid en het verplaatsen in het gevoel van je kinderen!
Ik heb iets heel belangrijks geleerd van de psychollog van mijn dochter: als je verdriet hebt om de gevoelens van je kind(eren) wees je er zelf dan van bewust dat JOUW gevoel veek erger is dan het kind het daadwerkelijk voelt! Dat gevoel mag je rustig halveren, ja soms tot 25% van jouw gevoel! Dan blijft er nog een hoop over, maar die wetenschap heeft me enorm geholpen! Ik heb namelijk een tijd gehad met mijn dochter dat ik zo mee leefde en me inleefde in haar ellende, dat ik er zelf enorme buikpijn van had en kots misselijk was! Die opmerking maakte dat ik het iets gemakkelijker kon relativeren!

An,
je tweede dag zonder drank EN sigaretten! Goed hoor!

Corinne,
je zit wat beter in je vel heb ik het gevoel! Misschien omdat je nu wat beter kunt accepteren dat het is zoals het is??

Charlie,
Een dagje kalmer aan doen heb je wel verdiend! Heb je al een outfit voor de trouwerij?

Safi,
heerlijk dat jullie zo genieten kunnen en dank je voor het hart onder de riem!

Vie,
laat even van je horen?

Trees,
laat even van je horen?

Blacky,
je moet super lenig zijn! Voet tegen het plafond!

Houtje,
kalm aan blijven doen. Die schouder mag niet chronisch worden! Lekker gelichtbakkerd in de tuin, tussen het onkruid?

Visje,
ja nu nieuwe gewoonten aanleren om die momenten dat je altijd dronk op te vullen! Dat is niet eenvoudig!

Tina,
ik hoop dat je een constructief gesprek bij de bedrijfsarts had!
Dat gevoel van ik kan (bijna) niet meer, is heel akelig. Probeer je er niet teveel op te focussen!

Tapas,
ik hoop dat je van je laatste hondloze dag hebt genoten! Een fietstocht door de duinen lijkt me heerlijk!

Marjo,
ik kan me je kwaadheid op jezelf voorstellen met het bloedprikken! Daarom is het goed om het morgen zelf te regelen, zodat er niemand op je wacht! Ik ben er zeker van dat het gaat lukken!

Alle anderen, ik lees en leef mee! Ik plaats mijn berichtje maar, anders is het vanavond nog niet af!

Tapas wat zal jij je heerlijk rozig voelen en je zal slapen als een roos. Neem wat rozenblaadjesthee tegen het verloren vocht, het is ook goed voor je huid en heerlijk als geurtje. Wedden dat je morgen als een fiere roos opstaat en geen doornroosje bent?

Ja Gem, saai werk is dodelijk vermoeiend!! Ik ben blij dat bij ons geen nacht hetzelfde is!!
Wat me eraan doet denken dat ik morgen weer mag, voor 6 nachtjes!
En die outfit wacht ik nog even mee! Wél een supergaaf feestjurkje voor mn kleindochtertje gekocht, zp'n echte prinsessenjurk, met veel onderrokken, kant, borduursel ed.

Gem je bent een kei hoor en dankje Corinne ik doe mijn best.

Vandaag weer gewerkt en voor het eerst weer op mijn pruttel (electrische fiets) met kefje mee die apetrots in het mandje zat. Wat een ramp, nee blaffertje ging prima maar mijn rug is een beetje allergisch geworden tegen de hobbeltjes. Hihihih maar ik spaar hernia's dus ben een half uur heen en weer terug gegaan. De enigste die plezier had was woefje en mijn ondergoed.

Tapas,
Jij bent zo lief voor jezelf. Ik kan nog heel wat van je leren.

Charlie,
Jij ook zo eentje die keer op keer in dezelfde beetnemerij stinkt?
Kan Kaboutertje dan al lopen? Dat zou wel erg snel zijn!

Gem,
Morgen een MP3 mee voor in de oren. En hard meezingen!
quote
Corinne,
je zit wat beter in je vel heb ik het gevoel! Misschien omdat je nu wat beter kunt accepteren dat het is zoals het is??
unquote
Vast ook wel die acceptatie, maar ook wel de erkenning dat het niet gek is dat dat stomme stoppen met roken het alcoholbeest wakker maakt.
Het is toch ook zo dat ik van koor steeds opknap en gisteravond had ik ook nog aansluitend een goed gesprek gehad met mijn vriendin. Dat zijn twee dingen die me flink wat positieve energie leveren.
Het is waarschijnlijk je eer te na, maar wat let je om het rustig en kalm aan te doen op je werk nu.

An en Carolien,
Jullie gaan ook nog steeds zonder de sigaret?
Ik vind jullie heel moedig en knap dat jullie dat zo uit jezelf en voor jezelf doen.

Dag dag. Ik heb niets bijgelezen, tegen mijn gewoonte in.
Ben zeer verdrietig want heb mijn oudste katje naar de dierenarts moeten brengen om in te laten slapen.
Ze zou deze zomer 21 geworden zijn en was op, dus het zat er wel aan te komen. Toch ben ik erg droevig. Het afscheid was niet vredig. Je hoort altijd, als dieren hun laatste spuitje krijgen, dat ze vredig wegglijden. Zo niet deze. Ze gaf een gil toen ze door de dierenarts werd beetgepakt voor het spuitje en probeerde met haar klauwtjes in mijn sweater te klimmen.
Daarna moest ze wat hoesten en braken. Toen zakte ze wel langzaam weg en heb ik haar nog wat kusjes op haar koppie gegeven. Veel zeggen kon ik niet want dan was ik daar als een gek gaan janken.
Kreeg meteen het idee om op de terugweg een fles wijn te scoren. Bij het idee alleen al werd ik rustiger en leek mijn echte gevoel weg te ebben. Toen dacht ik, jij akelige, egoïstische rotmeid dat je er bent, wil je het oprechte verdriet om een vriendinnetje dat bijna 21 jaar trouw en grappig bij je is geweest, die je altijd aan het lachen maakte en je zelfs met die akelige afwas hielp, verdoven? Mooi is dat, heel fraai, Vie!
Het zal raar zijn zonder haar. Max vindt het maar vreemd dat ik teruggekomen ben met een lege poezentas die naar haar ruikt.
Ik heb mijn zus gebeld en een vriend die ook gek met dat beestje was, dat deed wel goed. J. is ook lief voor me, maar heeft eigenlijk niet veel met katten. Voor hem zijn dat puur nuttige beesten die het huis van muizen ontdoen en de slootkant van ratten.
Dit moest ik even kwijt.

Tjee Charlie 6 nachten is een hele rit hoor ook al zal het niet saai zijn. Vond de nachtdiensten zelf wel altijd erg gezellig, het sfeertje en vooral de ochtenden. De ene keer gingen we naar een nachtcafee, de andere keer zwemmen en dan weer eens in een hotel ontbijten. De band onder elkaar was toch altijd anders als overdag. Vooral in het nachtcafee waar we vaak naar toe gingen, die heette de Bananenbar, wat hebben we een pisang ambon gedronken, krijg nog de klem in m'n bek als ik er aan denk. En dan op de fiets naar huis om op de ene kant er op te stappenn en aan de andere kant er weer af te......Jammer maar dat kan niet meer voor ons en misschien maar goed ook.

Vie,
ik kan het me zo goed voorstellen!
En je rouwt in stijl! Zo zonder alco!

Vie,
Mijn innige deelneming.

Sterkte Vie, ik weet wat je voelt, vorig jaar hebben wij onze 22 jarige poes ook in laten slapen.

Druppeltje,
Ziet die elektrische fiets er net zo uit als een spartamet?

ach drup, die dingen die jij beschrijft deden wij ook vroeger, toen we nog jong en onschuldig waren....
Nu zijn we s'morgens blij als we vrij zijn, roken nog even een peukie, een koffie en dan gaan we op huis aan.

Nee Corinne, ze loopt idd nog niet, maar 't staat zo schattig..

Vie, wat akelig... je weet dat het er aan zit te komen maar als het moment daar is is het zo vreselijk moeilijk om ze los te laten. Ik ben nog steeds wel blij dat mijn vorige kat uiteindelijk besloot om zelf dood te gaan hier in huis. De kat die ik nu heb moet nog zeker 20 jaar meegaan als ze tenminste niet op straat onder een auto loopt. Dat mijn hond ooit er niet meer zal zijn daar wil ik niet eens aan denken, dan word ik een beetje gek denk ik.

Ik wens je veel sterkte toe met het verlies van je kat, Het is ook niet alleen je kat maar ook 21 jaar van je leven wat je samen met haar hebt meegemaakt

Voor Vie:

Het spinnen is zo plotseling gestild
Nu is het kopjes geven opgehouden
Nog hoor je het lieve miauwen
en voel je weer hoe je mondhoek trilt.

Veel sterkte van druppeltje. Dit gedichtje heb ik bij mijn verloren 4 katten staan aan het einde van hun fotoalbum.

Echt een snoezige pop, zeker. Zo eentje zoals ik had toen ik een jaar of 9 was. Had mijn vader op de kermis gewonnen.
En ik vond het een pop van niks.

Ik heb een te gekke score bij patience (niet hoog, nee, grappig): 7777 punten in 77 seconden.

Nee Corinne mijn fiets ziet er uit als een heel tenger brommertje, is helemaal blauw met een hoop luxe dingetjes zoals knipperlicht, claxon, kofferbakje etc. Via internet gekocht en was maar 600 euro, nou ja maar.......toch weinig geld voor zo'n sjiek dingetje. Als je dan toch een handicap heb moet je het in stijl doen zei mijn man altijd en kocht meteen een heel sportieve, lichtgewicht rollator voor me zodat ik weer kon gaan wandelen.

Druppeltje,
Helemaal mee eens: in stijl.
Als je krakkemikkig bent, hoeven je hulpmiddelen dat niet ook te zijn.
En ik vind de rollator echt een prachtuitvinding.

Hahhah Charlie wij op het laatst ook niet meer want we gingen onze oudere dagen voelen.

Druppie gaat ff wat anders doen want is erg onder de indruk van Vie's katje. Jullie weten wat een watje ik ben wat dieren betreft maar de manier waarop het stierf doet ook mij het hier binnen laten regenen en vooral toen ik dat gedichtje voor haar schreef. Kon nog net antwoorden maar nu zit m'n strot dicht, of in dit geval vingerlam.

Corinne, ik zorg zo goed mogelijk voor mezelf momenteel alleen wil wat ik ermee probeer te bereiken nog niet echt lukken en voel ik me nog steeds niet zo fijn... hondje mag nog een dag langer blijven logeren en ik weet niet eens of ik hem nou wel of niet mis... of wat ik nou voel. tja... gelukkig heb ik er wel vertrouwen in dat het ook wel weer zal komen en dat deze 2 weken niet voor niks zijn zoals ze zijn.