Thema's

Logo Alles over drinken

zondag 4 maart

avatar
Topic gestart door Mick
04 maart 2007 162 reacties 3905 weergaven

Meepraten?

Log in of maak een account om gesprekken te starten, te reageren en te volgen.

avatar
moesje
04 maart 2007

Lieve Bambam, ik lees even mee...en ik moet denken aan wat ik in de training heb geleerd.
Wie ben je in essentie.....(vrij?, liefdevol?, krachtig?....)
Iedereen wordt puur geboren, een mooie ronde cirkel, maar al gauw worden er gaten geslagen in de mooie ronde cirkel....
Die gaten vul je op, want anders kun je niet verder leven....dit kan d.m.v. arrogant gedrag, alcohol, zielig doen, je storten op je werk,
noem maar op.....(je ego genoemd), maar ja....wat, als die alcohol, of ander gedrag wegvalt?
Dan volgt er even een leegte.....de gaten zijn dan even niet gevuld...en je weet even niet wat je daar mee moet.
Dat geeft ook niet...en het hoeft ook niet direct opgevuld te worden, je kunt er naar kijken en zien dat daar veel pijn
heeft gezeten....en daar moet je doorheen......
De gaten vullen zich wel weer opnieuw, maar dan met iets anders, iets waardevollers, oke misschien een andere ik en misschien
zullen er veranderingen zijn in b.v. je vriendenkring of in je gedrag, maar je bent wel meer jezelf en je hebt het ook allemaal
zelf gedaan!!!

Liefs Moesje

avatar
moesje
04 maart 2007

he..ik zie dat ik al 5 weken adb ben i.p.v. 4!! mmmh toch mooi meegenomen.....

avatar
BamBam
04 maart 2007

Dank je Moesje.
Het is de pijn waar ik tegen opzie maar ik zal het aangaan. Ik weet nog niet precies hoe maar daar kom ik wel uit.

avatar
Francesca
04 maart 2007

Dat vind ik nu eens een heel mooi beeld, Moesje!

avatar
Ziza
04 maart 2007

Hoi Bambam,

Hoe jij gevoel beschrijft daar kan ik mij helemaal in vinden... verdrietig maar toch vlak... zelf heb ik daar ook veel last van gehad... zeker toen ik nog niet aan de stappen werkte... want alcohol/drugs weg en wat dan ?
Wat ga ik dan doen... ik voelde mij de eerste tijd geweldig... fysiek beter , mentaal beter , vrolijker , wat zelfverzekerder .. maar ja alles went en wat dan ?
De stappen zijn juist zo belangrijk omdat je dan een inzicht krijgt in je eigen denken en handelen...en je krijgt clear-cut precise directions om het anders te doen... niet te denken maar te DOEN.....
Mijn grootste probleem is mijn denken... en ik kan dat zelf onmogelijk veranderen zonder hulp....
Ik werd geregeerd door egoisme wrok , angst en lust...meer niet en minder niet en met name nog door angst al voordat ik het eerste drankje/lijntje/jointje oppakte.... oftewel ik werd geregeerd door mijn karakterfouten / tekortkomingen.... en door de obsessie om te drinken en gebruiken en de allergischre reactie van het lichaam dat ik na de eerste niet kan stoppen...
Welnu toen er voor mij geen alcohol en drugs meer waren bleven mijn karakterfouten/tekortkomingen nog sterk aanwezig...misschien nog wel sterker dan voorheen omdat ik bijna altijd niet meer in staat was om te praten of dingen te doen als ik dronk/gebruikte... ik lag de meeste tijd op een matras...
Dus de vraag is wat ik ga ik daaraan doen ? Mijn antwoord is de 12 stappen... De HM waarover ik meerdere malen heb geschreven heeft niet alleen de obsessie weggenomen maar ook bepaalde karakterfouten/tekortkomingen voor een deel wegenomen...en daar heb ik al mijn wilskracht voornodig om stil te zijn , om mijn aandeel te verbeteren in welke relatie dan ook en om hulp te vragen hoe ik dat moet doen... elke dag weer....
Dit bedoel ik ook met een plan hebben... de 12 stappen zijn een "DESIGN FOR LIFE"..... ik heb nooit een idee gehad hoe ik moest leven...nooit...maar vandaag wel...en vol met foutjes en tekortkomingen maar ik zie dat het werkt... de scherpe kantjes zijn verdwenen...en als ze weer terug komen heb ik de middelen om er wat aan te doen... toen ik jong was had ik al geen idee...hahahaha.... ik was een loner en ook wel een weirdo...maar door mijzelf aan te passen aan anderen en een grote bek kon ik nog wel aardig meekomen maar ik voelde me altijd anders en alleen ook met anderen erbij...totdat ik drank en drugs en gokken ontdekte...pas toen was ik gearriveerd...wat een illusie was dat..hahaha....

avatar
moesje
04 maart 2007

Dank je Fran

Het was ook een hele goede training....en ik volg er ook nog direct één achteraan. Een bewustwordingscursus,
waarbij ook nog wat dieper hierin wordt omgegaan en ook in contact met anderen.
Kom je af en toe ook wel in "bibbergebied" hoor....en er vloeien onder de cursisten ook menig traantjes, maar
het is zo mooi en leerzaam....(deze cursus is 7 dagdelen vanaf deze maand t/m juni)
En dan hoop ik toch een heel eind onderweg te zijn en te kunnen genieten van een komende zomer....

Ik hoop ook dat er nog een keer een ontmoetingsdag komt(van dit forum), dan ben ik er ook bij!

avatar
Francesca
04 maart 2007

Moesje, misschien moet ik ook maar eens op zoek gaan naar zoiets. Al vind ik dat 'groepsgebeuren' een tikkeltje angstaanjagend. Tegelijk weet je dan ook dat je niet alleen bent. Ik bedoel: ik weet best wel dat ik niet alleen ben, en ik ben heel blij met mijn therapeute en deel ook wel veel met een paar vriendinnen, maar misschien is inderdaad goed om dat face to face te doen, omdat je dan ook meteen respons krijgt.

Dat is een stap om te overwegen in de toekomst. Alleen weet ik wel heel zeker dat ik ontzettend ga moeten huilen als ik het allemaal 'binnenlaat'.

avatar
moesje
04 maart 2007

ja Bam bam...de pijn....
niet eroverheen, niet eronderdoor, maar er dwars doorheen......
Je hoeft niets, kijk er alleen naar en doorleef het....en laat die tranen
maar komen.
Mij heeft het in ieder geval wel geholpen. Ik ben er ook nog niet
helemaal hoor. Er is nog veel pijn van het verleden en het heden
dat nog een plek moet krijgen.

avatar
stien
04 maart 2007

Moesje, BRAVO. Ik zit al even mee te lezen, en vind je echt een kanjer hoor!
Pas nog de beslissing van de opname en nu ook al voor een vervolg gekozen.
Ik hoop zeker, want dat heb je echt verdiend, dat het een super zomer gaat worden. :present:

avatar
moesje
04 maart 2007

Fran, ik kan je alleen maar zeggen, dat het ECHT de moeite waard is. En geloof me; iedereen die daar komt vindt het eng....
Het is geen school meer, waar je je moet bewijzen. Het zijn allemaal mensen met een alocoholprobleem, maar eigenlijk wordt
daar ook niet zoveel over gepraat. Allemaal lieve mensen, die de weg kwijt zijn en weer een stukje van zichzelf willen terugvinden.

Het verbaast me ook hoe ik de 1e dag tegen al die mensen opkeek en al meteen een oordeel had.....en hoe dat eigenlijk binnen korte
tijd verdwenen was....Daar wordt niet geoordeeld of veroordeeld en dat maakt het zo bijzonder. Vooral als je de mensen en hun verhalen
hebt gehoord.

avatar
Anna
04 maart 2007

Mooi Moesje, je hebt een hoop geleerd op die training. En fijn dat je ook nog die bewustwordingscursus doet.

Toch vind ik het een beetje moeilijk wat je zegt. Ik begrijp er uit dat je in feite niets zou hoeven doen, dat het gat dat achterblijft door niet te drinken vanzelf wel gevuld wordt. Dat gevoel heb ik niet. Ik herken me meer in wat Ziza zegt, dat ik zelf actief mijn leven anders moet gaan aanpakken, omdat ik als ik dezelfde patronen blijf volgen onherroepelijk een keer terugval.

Maar om dingen anders te gaan aanpakken moet ik eerst weten waarom ik vrijwel instinctief op bepaalde manieren reageer, waarom ik die patronen heb opgebouwd. En dat kan ik niet alleen door het rationeel te begrijpen, daarvoor moet ik ook de bijbehorende emoties beleven. En die heb ik denk ik altijd weggestopt.

avatar
stien
04 maart 2007

De moed vinden om de pijn te doorleven en een plaats te geven, is ook mijn handicap.
Tranen die dan kunnen opwellen, die teruggedrongen worden, omdat het nu even niet uitkomt.
Het komt niet uit op het moment, het is niet de juiste plaats, mensen in de nabijheid die er niets mee nodig hebben of angst voor rode, dikke ogen dat niet uit komt. Ik moet immers nog weg, naar mijn werk of zo anders. Verdringen daar ben ik enig in, niet laten merken daar ben ik enig in, opkroppen daar ben ik enig in. De deur af en toe op een kiertje zetten, dan wel overdag, en wanneer het mij uitkomt daar ben ik enig in. De deur met een knal dichtslaan al de pijn te groot, te hevig is, daar ben ik in afgestudeerd.

avatar
ferry
04 maart 2007

Hoi Bambam,

Wat je schrijft over het gevoel van vlak herken ik ook wel. Maar bij de AA avonden komt dit ook aan bod. En komen de gevoelens wel los, door er over te praten. Is het nog steeds geen optie voor je, om eens te gaan kijken op een avond?? Het is echt vrijblijvend.

liefs Ferry.

avatar
Anna
04 maart 2007

Tja Stien, hier ben je daar niet alleen in hoor.

Mijn probleem is juist dat ik de pijn en het verdriet en de woede meestal niet voel. Ik weet dat het ergens zit, maar ik kan het niet eruit laten. Ik kan het alleen prachtig beredeneren.

Alleen af en toe, in bepaalde situaties die ik vantevoren niet aan voel komen, of bij bepaalde vragen, gaat het dekseltje ineens open en komt het eruit, onstopbaar. En dat gebeurt meestal op momenten dat het mij helemaal niet uitkomt.

avatar
visje
04 maart 2007

Ik piep ook weer even binnen. Het is denk ik heel belangrijk in je verwerkingsproces dat bepaalde luikjes die je hebt dichtgemaakt dat je die weer kan openen en de verstopte emoties opnieuw doorleeft, anders blijf je dat afgevlakte gevoel houden. Vaak is het denk ik het beste om dat met een gespecialiseerd iemand te doen.
@ Moesje, fijn om te horen dat je zo goed gaat. Een pluim voor jou.
@ Knuffie, ga maar lekker op tijd je bedje in, rust is nu wel belangrijk voor je.
Ik ga zo afsluiten en ook mijn warme bedje opzoeken. Allemaal alvast welterusten en hopelijk mooie dromen! Liefs Visje

avatar
BamBam
04 maart 2007

Ferry, ik heb een hele grote muil maar ik durf niet.......

avatar
moesje
04 maart 2007

Eigenlijk geef je zelf het antwoord al Anna....je hebt bepaalde patronen. Ook die heb je altijd gebruikt om je gaten mee op te vullen, niet alleen de alcohol...
Ik kan het misschien niet zo goed uitleggen, als bij de training, maar ik zal mn best doen...

Ik bedoel dat je niet direct op zoek moet gaan naar iets anders, om die gaten zo snel mogelijk te vullen. Ik bedoel eigenlijk,
dat het goed is daar even in te blijven en te kijken wat die pijn allemaal is....we hebben zo snel de neiging, om het niet
te willen voelen.
En idd, zoals je al zegt, je zult eerst moeten kijken waarom je die patronen/gedrag gebruikt, voordat je bij die emotie kunt komen.
En het gekke is, dat als je (eigen ervaring) in die pijn zit en hem doorleeft of hebt doorleeft, er dan ook idd een leegte, een vlak gevoel is.
En pas dan kun je dat opvullen met iets anders, maar soms gebeurt dat ook gewoon vanzelf, omdat je dan de dingen doorziet en er helder
van bent..

ben ik nog te volgen..?? hihi
Ik wil heus geen wijsneus zijn hoor...

Ik denk zelf dat het heel goed is om dat toch met een stukje begeleiding te doen en ik ben blij dat ik dat juiste mensen heb gevonden.
Alleen kun je daar niet altijd richting aan geven en dat kunnen zij wel heel goed.
Trouwens de mensen die de cursus geven hebben zelf ook gedronken en gebruikt. De man die ons de training gaf wil zelf binnenkort
een boek uitbrengen. Hij is er nu 14 jaar vanaf en geeft deze training al vele jaren. Ze zijn niet gesubsidieerd, maar dat willen ze ook niet.
Anders moeten ze zich weer aan allerlei regels houden van de regering.

Meditatie, visualisatie en allerlei gesprekken en oefeningen komen aan de orde.

avatar
Francesca
04 maart 2007

Stien, heel herkenbaar! Ik ben een kei in het verdrietig worden als het net niet past. Hups, tranen ingeslikt en dapper voortdoen. Thuis komen de gevoelens zelden of nooit... Het is een ontsnappingsmechanisme als een ander, denk ik.

En mannekes: het is 'komen piepen'. :D Ik kom even piepen.

avatar
moesje
04 maart 2007

Foei, kindjes hebben morgen nog vrij, maar het filmpje is afgelopen, nu moeten ze toch echt slapen!!!!!
tot straks...

avatar
ferry
04 maart 2007

Jammer BB, dat je zo ver weg woont, anders kwam ik je wel ophalen, om eens mee te gaan.

avatar
BamBam
04 maart 2007

Nou kom jij dan maar even piepen. Genoeg gewerkt voor vandaag? Morgen maar weer verder Fran.

Ik had dat vrijdag in de sportschool. Ik huil zelden en terwijl ik m'n buikspieren aan het geselen was kwamen er zomaar ineens tranen. Gelukkig was ik alleen in die ruimte..... Ben snel naar huis gehold maar toen waren de tranen alweer op. Jammer...

avatar
Anna
04 maart 2007

Je bent duidelijk genoeg Moesje, ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt. In dat doorleven zit dus een beetje het probleem voor mij. Ik hoop dat ik met de hulp die ik nu krijg uiteindelijk ook zover kom.

avatar
Francesca
04 maart 2007

BB, behandel jezelf met wat meer respect! Muil..... BEK zul je bedoelen! :heart:

avatar
BamBam
04 maart 2007

JAAHAAAA dat wilde ik eigenlijk ook zeggen maar ja, de moederator leest ook mee.

Lafbek dan, want ik durf niet. Nanananananananananana Bammetje is een ..........

avatar
Francesca
04 maart 2007

Bammetje is lief!

Meepraten?

Log in of maak een account om gesprekken te starten, te reageren en te volgen.

Ga aan de slag met een
gezonder
leven

Door de check te doen en antwoord te geven op 4 korte vragen geven we je advies over welke apps, tips en hulpmiddelen bij jou passen. Daarna kun je een account aanmaken als je dat wilt.