PTSS, EmDR ik weet dat, ik zit er ook middenin. Toch ben jij zorgelijk vaak moe, nl. dagelijks. Maar ik zal er over op houden, je bent onderzocht. Basta.

fijne dagen gewenst, met véél uitslapen

Beter laat dan nooit: 

Ik hoop dat je een fijne dag hebt en ik wens je een grandioos nieuw jaar toe. 

Blijkbaar vind het leven dat ik niet zo emotioneel moet doen en niet zo diepgaand moet zijn.

Heel verhaal geschreven.  Slaat inderdaad nergens op.

Maar het enige wat ik echt wilde schrijven is dat het zo fijn voelt dat als je een nachtje weg bent geweest, je dieren laten blijken dat ze je totaal niet gemist hebben.

Die passen zich zo gemakkelijk aan een situatie aan, daar zouden wij mensen nog eens iets van kunnen leren.

Niet terug gelezen.

Ik heb eergisteren aan iemand laten weten dat hij de liefde van mijn leven is. Ik heb er niet bijverteld dat ik sowiesos blijf bij die andere liefde die mijn huidige liefde beheerst.

Mij leek het wel mooi om te zeggen, maar wellicht een dom idee.

Spud, onderscheidt ons zoiets niet juist van de dieren? Zijn wij dat niet spirituele wezens met een menselijke ervaring, ipv mensen met af en toe een spirituele ervaring?

Hoe diepgaand is té diepgaand? Die diepgang van ons valt nogal tegen als je zelfs maar één boek van Lao Tse openslaat. (om maar een naam te noemen) Of vallen Zen wijsheden onder de noemer "moeilijk doen"?

Kan.

Die dieren die jou niet gemist hebben maken wat los he?

Jen, wat is het ergste wat je kan overkomen? Ik vind het wel mooi van je, niet iedereen durft dat.

Onlangs zat ik in de hal van een verpleegtehuis voor dementerende ouderen.

Er zat een bewoner bij mij op hetzelfde bankje.

Door de deur kwam een oudere vrouw die kennelijk zijn echtgenote was met een hondje.

De hond was niet te houden .... Hij rukte zich los en rende enthousiast kwispeld naar de man en blafte blij en bleef huppelen en springen.

Maar de man kon zich de hond niet meer herinneren en reageerde niet.

De tranen stonden in mijn ogen van dit verdrietige tafereel.

Skip, ik zie het helemaal voor me. Naar voor de geliefden om iemand af te zien takelen. 

Spud, onderscheidt ons zoiets niet juist van de dieren? Zijn wij dat niet spirituele wezens met een menselijke ervaring, ipv mensen met af en toe een spirituele ervaring?

Hoe diepgaand is té diepgaand? Die diepgang van ons valt nogal tegen als je zelfs maar één boek van Lao Tse openslaat. (om maar een naam te noemen) Of vallen Zen wijsheden onder de noemer "moeilijk doen"?

Kan.

Die dieren die jou niet gemist hebben maken wat los he?

Ik had een heel betoog geschreven over mijn suïcidale kant. En hoe ik daar een rem op kon zetten. Dieren nemen.

voor mijn reis is dat het meest moeilijke om los te laten. Maar omdat ze zo fijn reageren voelt dat ineens heel anders. En besef ik dat ik al jaren zonder die bescherming leef.

Ik zou liever leven zoals dieren. Dat ding wat wij mensen hebben, voelen dat ons onrecht wordt aangedaan, teleurstelling, falen.

In mijn beleving leven dieren met de dag. En zien problemen niet zo als een probleem. Maar kunnen zich aanpassen aan wat het leven brengt.

Dat is wat ik ermee begreep.

Niet terug gelezen.

 

Ik heb eergisteren aan iemand laten weten dat hij de liefde van mijn leven is. Ik heb er niet bijverteld dat ik sowiesos blijf bij die andere liefde die mijn huidige liefde beheerst.

 

Mij leek het wel mooi om te zeggen, maar wellicht een dom idee.

Was het enkel een mooi idee, of voelde je het ook echt?

Onlangs zat ik in de hal van een verpleegtehuis voor dementerende ouderen.

Er zat een bewoner bij mij op hetzelfde bankje.

Door de deur kwam een oudere vrouw die kennelijk zijn echtgenote was met een hondje.

De hond was niet te houden .... Hij rukte zich los en rende enthousiast kwispeld naar de man en blafte blij en bleef huppelen en springen.

Maar de man kon zich de hond niet meer herinneren en reageerde niet.

De tranen stonden in mijn ogen van dit verdrietige tafereel.

Ik hoop dat die man het wel leuk vond zo´n enthousiaste hond.

Herinneren doet hij dan wel niet meer, maar leuk vinden wellicht wel?

En inderdaad Monster, dat maakte heel wat los in mezelf.

Spud, dit is toch prachtig, dit besef?

Ja, heel erg mooi! Betekend dat ik weer wat bagage kwijt kan.

Alleen jouw stukje over onrecht, falen, teleurstelling is meer dan die paar zinnetjes. Dit is een stuk in jou die je al een heel leven meedraagt. Daar kan jij nog een stuk in leren op gebied van vergeven: anderen en jezelf. Dat is iets wat je jezelf mag gaan gunnen. En daarna ben jij veel meer verlost van jouw jeugd en kún je ook beter met de dag gaan leven. 

Maar misschien is dit te diepgaand en moet ik net zo oppervlakkig als jouw dieren gaan leven.................

Ben in ieder geval niet zwaarmoedig hierdoor geworden. En eigenlijk ook wel blij met mijn verdwenen bericht.

Mijn katten geven hier ook signaal mee mee, vrouwtje vertrek maar lekker! En stiekem zat ik daar op te wachten.

Dit is niet belerend bedoeld, dit was een stukje van de route die ikzelf bewandeld heb. Sorry, had ik duidelijker moeten stellen.

Alleen jouw stukje over onrecht, falen, teleurstelling is meer dan die paar zinnetjes. Dit is een stuk in jou die je al een heel leven meedraagt. Daar kan jij nog een stuk in leren op gebied van vergeven: anderen en jezelf. Dat is iets wat je jezelf mag gaan gunnen. En daarna ben jij veel meer verlost van jouw jeugd en kún je ook beter met de dag gaan leven. 

 

Maar misschien is dit te diepgaand en moet ik net zo oppervlakkig als jouw dieren gaan leven.................

Nee helemaal niet, dankjewel je slaat de spijker op zijn kop.

Vergeven kan ik inmiddels best goed geloof ik.

Maar ik mag mezelf leren vergeven. Dat ik soms ook kies voor mezelf.

Dat komt vaak in mijn leven nooit zo goed uit voor anderen en daar mogen ze nu aan wennen. Opnieuw, want 4 jaar geleden deed ik dat ook al eens.

En ik denk altijd ze zijn me niet voor niks overkomen. Ik heb er wel veel aan gehad.

Voelt wel ongemakkelijk om zo doorzien te worden. Maar tevens voelt het ook heel prettig. Dankjewel dus.

Geen sorry, jij doet precies hetzelfde als ik en dat voelt goed.

soms stuiter je over het forum en dan denk ik alleen maar: MEER, MEER, MEER

soms is dat wederzijds

Jij raakt me.

Om eerlijk te zijn zat ik daar eigenlijk op te wachten.

Zie je dan dat ik mezelf voorbij loop. Of wil je alleen maar meer van dat stuiteren?

Want in dat stuiteren weet ik meestal wel de gevoelige snaar te raken bij mensen.

Jij raakt mij ook, daarom heb ik inderdaad een paar maanden terug jou getriggerd met vragen dat je wel zou moeten antwoorden.

Zag je me tenminste.

Ik vroeg ooit aan een Zen-meester: Hoe vergeef ik nou mezelf? 

Hij zei: Door alles wat fout ging in het verleden los te laten. Wat je fout deed door een wel of niet begrijpelijke oorzaak/reden, door de gevolgen daarvan maar ook door de oorzaken daarvan. Ook al waren die oorzaken buiten jou................... alles hoe je geworden bent is goed nu. Alles wat je nog wilt veranderen, best, maar het verleden niet meer met je mee zeulen.

Hm. Jaren over gedaan.

Zag je me tenminste.

HOE KAN IEMAND JOU NOU NIET ZIEN