Suikertje, ik heb ook niks met die hogere macht waar je je verslaving aan over moet laten

Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, te lastig nu want ik moet zo weg ook.

Maar ik had al eerder geschreven dat ik die 12 stappen niet snap en dit heeft er ook mee te maken

Dat plannen op het laatste moment gewijzigd kunnen worden zonder dat ik in de stress schiet is pure winst.

Voordeel voor mij van een alcoholvrij leven is dat ik veel minder star ben.

En daar profiteert mijn dochter vol van. Haar beste vriendin is sinds vanmiddag hier, eet mee en blijft logeren.

Voorheen moest ik dit ver van te voren plannen, dezelfde dag kon niet.

Het is gezellig in huis.

Ik weet niet of ik nog echt trek heb. Wat ik nu nog wel heb is dat er situaties zijn die spannend zijn of angst oproepen ik me besef dat dit makkelijker zou zijn wanneer ik in de roes van alcohol zou zijn.

En dit komt op dit moement vaker voor omdat ik veel nieuwe en voor mij spannende dingen ga doen. Vooral als het het ontmoeten van mensen betreft dan komt het gemene stemmetje (het duiveltje) me proberen te overtuigen.

Ga er niet op in. Betekent soms dat ik de stap op dat moment nog niet zet omdat ik in mezelf de moed moet verzamelen. UIteindelijk zet ik de stap wel of begin met een iets kleinere.

Komend weekend ga ik niet naar een verjaardag waar heel veel gedronken wordt, hele bewuste keuze. Confrontatie is te groot en mezelf fijn voelen in een groep dronken mensen kan alleen wanneer ik zelf ook drink. Dat laatste weiger ik, dus ik ga niet. Dat voelt goed.

Kaboutertje: wat een opluchting zeg voor je. Fijn !!

Kabouter, heel fijn dat het geen slecht nieuws is!

Nu Eline nog....................

Goed bezig Kastanje!

...

Blondie,

Je moet teveel van jezelf!

Waarschijnlijk, had je je dag "nuttig"en "zinnig"door willen brengen vandaag.

In plaats daarvan, heb je :niets"gedaan, en voel je je schuldig.

Klopt dat, of zit ik er erg naast?

Voor mij namelijk zeer herkenbaar!

Vinger op de zere plek, rapilos

Ik meld me weer droog af.

Morgen gelukkig weer werken.

Kan ik mijn kop weer in het zand steken.

Trek. Doet me denken aan tocht. Als er deurtjes open blijven staan. Voor mij is dat met alcohol ook zo. Als ik de achterdeurtjes open hou, dus de mogelijkheid dat ik ooit, misschien, onder bijzondere omstandigheden, je weet maar nooit,  nog ooit eens van een drankje kan genieten zonder problemen, dan hou ik trek. Dan blijf ik in gevecht.

"Waarom nu niet? Waarom zo lang wachten? je bent toch al 2,5 jaar droog, mooi genoeg geweest, één kan wel. En met een zeeeeer speciale gelegenheid toch zeker wel? Je moet toch ook niet al te streng voor jezelf zijn. En die AA-ers moeten nou eenmaal hun geloof verkondigen, maar helemaal nooit bestaat toch niet? Ze zullen zelf ook wel eens foetelen. En wat dan nog:  als het mis gaat begin ik toch gewoon weer opnieuw? Als ik het een keer kan, kan ik het toch zeker twee keer keer?"  En ga zo nog maar een eind door.

Voor mezelf heb ik vastgesteld en besloten dat ik niet kan drinken, dat ik niet tegen alcohol kan, dat ik er allergisch voor ben. Ik wordt er ziek(er)  van. Dat geeft een hoop rust. Ik richt een alcoholloos leven in, ik hoef de strijd niet meer. Het is dat ik hier op het forum zit, maar er zijn dagen dat ik niet eens meer aan alcohol denk. En trek, craving heb ik al jaren niet meer. Door het te doen zoals ik hiervoor omschreef.

Stap 1:  Ik gaf toe dat ik machteloos was tegenover alcohol, tegenover mijn verslaving. Ik kan er gewoon niet mee omgaan.

Gelukkig kan ik alle andere dingen nog wel: vol op genieten van mijn nieuwe leven en alles wat daarin op mijn pad komt! Er zijn wel eens mindere dagen, vol pijn en verdriet. Maar ik weet dat pijn mij verder helpt groeien, als ik er maar wat goeds mee doe en er niet zielepieterig in blijf hangen. Als ik verantwoording blijf nemen voor mijn leven, als ik blijf kijken naar mijn eigen bijdragen; komt uiteindelijk alles goed.

De 12 stappen zijn voor mij daarvoor onmisbaar, of ik die bij de AA of de NA weghaal, zoals vanavond op een meeting weer.

Ik ben blij ze gevonden te hebben.

En dat is misschien wel weer werk van mijn hogere macht geweest. Die ik overigens mag interpreteren zoals me dat het beste past.

mannen............

geen wonder dat ze van Mars komen

een en al chocolade

Venus gaat naar bed

truste

Dank je jowan

truste Agnieta  

truste Lady Jane  

Ik meld me succesvol, want nuchter af voor de dagpact.

Welterusten en wellicht tot morgen.

truste jowan

truste MijnGerrit

Goeienavond lieve allemaal. Heftige dag achter de rug op werk. Er speelt - al jaren - zo veel, intern. Slechte interne communicatie, gebrekkig management, veel frustraties, onderlinge gevoeligheden, wisselingen van de wacht, drukte, stress, veel verzuim… Kortom: niet de leukste plek om te werken op het moment. Vandaag knapte er iets in mij. Waar het denk ik op neerkomt is dat ik nu, in herstel, maar ook na een vrij lange tijd weg te zijn geweest (op een ander kantoor in het buitenland), het gewoon niet meer trek. Ik ben overgevoelig voor spanningen en frustraties, gewoon een stuk kwetsbaarder. Op zich vind ik dat helemaal niet erg, ik zou niet meer terug willen naar hoe ik was, maar het maakt ook dat ik het niet meer aan wil. Ik wil dit gewoon niet meer. Ik ben te zuinig op mijn helderheid, mijn teruggevonden balans, om dit gevecht nog een keer aan te willen gaan. Ik moet een manier vinden om dit op te lossen, een nieuwe baan, iets, maar dit kan zo niet langer. Ben enorm geschrokken van mijn labiliteit en voel me ook schuldig. Denk dat het aan mij ligt, dat ik het niet goed genoeg handel allemaal, te zwak ben. Ik heb een afdeling, mensen onder me, die ook gefrustreerd zijn, en kwetsbaar. Wil er voor hen zijn, iedereen helpen, maar ik kan het gewoon niet meer.  Bedrijfsarts is ingeschakeld, volgende week praat ik met haar. Het voelt aan de ene kant goed om eerlijk te zijn, aan de andere kant ook extreem kwetsbaar. Ik kom er wel.

Het goede nieuws is: ik drink niet en ga dat ook niet doen. 

Welterusten en tot morgen 

Dank je voor het delen Yogajuf en heel veel succes

Deze jongeman  gaat veel te laat naar bed

truste allemaal

tot morgen

Gatver,

Ik ben vandaag opgelicht, heb in een impuls iets gekocht van een vaag persoon.

Eerst dacht ik nog, toen ik het gekocht, hoe kan dit nou? En dacht ik heb ik nu gestolen waar gekocht? Voelde me er schuldig over.

Nu weet ik dat het rommel is en dat ik te veel betaald heb. Geen schuld meer, wel zelfverwijt.

Weer een stukje naïviteit vervlogen.

Mijn ervaring is dat craving, drang na een paar weken wel helemaal weg was, trek kan altijd weer opkomen. In de zin dat situaties, gevoelens, ervaringen koppelt of associeert met gebruik. Mijn ervaring tot nu is dat ik dat kan weerstaan. En dat dat met de tijd ook minder moeite kost.

Morgen is het vast al wat minder met mijn zelfverwijt. En over een week is het vergeten.

Slaap lekker voor wie nog langs komt.