ietje, is jeugdarts aktief betrokken ?

die kan als ' advocaat van het kind' best wat overwicht hebben !

Ik mag me succesvol afmelden voor de dagpact, want nuchter.

Kaboutertje: je begint te begrijpen wat men onder " overgave" verstaat, mooi! Je zult zien dat het leven gemakkelijker wordt en ergens toe leidt.

Welterusten en wellicht tot morgen.

hier ook na een

voll n mooie dag

gezond moe,

slaapwel

Nou er heerst nog best een taboe op psychisch ziek. Normaal ben ik daar niet bang voor en kom ik er, mits aan de orde, gewoon openlijk voor uit dat ik psychische ziektes heb. En de reacties zijn over het algemeen positief.

Maar als ik er midden in zit, zoals vanochtend, ben ik niet zo stoer...

 

Begrijp ik wel. Heb ook makkelijker praten want psychiatrie heeft te maken met familie en die vriendin maar niet zozeer met mij. Ik heb alleen depressie klachten gehad toen ik net 20 was. Maar dat ik naar de psycholoog ga zeg ik bijvoorbeeld op mijn werk en tegen kennissen gewoon en als het ter sprake komt vertel ik ook over wat er speelt in mijn familie. Hoop altijd dat door openheid een stoornis op termijn niet anders gezien wordt als een gebroken been. Ik vind die slogan nu op TV over personeel in dienst nemen met een stoornis zo treffend. Collega's met karakter. (https://www.facebook.com/psychiaters/videos/900620413322802/)

Ook ik had dus een goed gesprek met een psycholoog, heel veel kunnen bepraten en zoals ik er nu over denk wil ik GGZ een keer bellen of samen op gesprek gaan (haar toestemming heb ik) om een keer mijn zienswijze te geven en te wijzen op het zo goed als ontbreken van sociaal netwerk. En daarna het contact te stoppen. Ook een time out werkt niet, ze blijft contact opzoeken. Samenvattend is het grenzen opzoeken en grensoverschrijdend gedrag en afgelopen vrijdag was heel veel bruggen te ver en haar laconieke reactie daarna de druppel.

Wellicht is het omdat ik zelf open en eerlijk ben maar mensen vertellen mij altijd veel prive dingen. Schoot die hulpverlener plots helemaal uit haar rol en begon over haar moeder en een reeks van suicide pogingen wanneer zij als dochter haar eigen weg ging. Na veel keer is ze gewoon wel op vakantie gegaan en "beloonde" het gedrag niet langer. Na die vakantie had ze plots wel een echt gesprek met moeder. Die persoonlijke ervaring delen,dat ik hulpverleners normaal nooit zie doen, maakte haar advies naar mij veel makkelijker aanvaardbaar als enige optie.

Maar zie er zo tegen op en als laatste vaste vriend van haar blijft het voelen alsof ik als laatste het licht uit doe. Moed verzamelen (niet moed indrinken) en toch dat gesprek doen met haar zsm.

Niet gedronken of geblowd vandaag.

Ik had uiteindelijk een fijne dag

Dank voor alle felicitaties

Ik vlei me naast mijn lief

(die echt heel lief is)

Trust!