Wat een lieverd, Toine.

Iemand sterkte wensen. Vanuit een bepaalde manier gezien heeft niemand sterkte nodig en heeft iedereen al wat hij nodig heeft.

Ik zeg het zelf ook wel eens. En dat voelt weleens dubbel. Je kunt ook iemands glorie zien, zijn kracht.

Maar als je dat sterktewensen van een ander gaat veroordelen stap je in dezelfde valkuil. Dan verwijt het ego dat het ego ego is.

Wat een zeer alledaags gebeuren is trouwens.

Fijne dag,

ook zoiets

Een hele goede middag allemaal,

In de uitspraken van Jopie en May, kan ik me totaal niet vinden.

Probeer te begrijpen, hoe zij dat dan voelen, maar nee, snap er niets van

Weer een leerschool voor mij dan.;,

Dat niet niet alle mensen, dus dezelfde denkbeelden hebben

Hoe dan ook, ben even weg.

Uurtje koken bij client

Toedels

als ik trots op dochter ben

dan stroomt mijn hart over,

ik weet zeker dat zij dat niet als negatief ervaart

ik zeg het dan ook zelden, maar we weten het beiden.

Met zoon heb ik het zelden of nooit; de laatste keer dat

ik er dicht bij in de buurt kwam; toen gamede hij met 6 knoppen

en handels tegelijkertijd, sprak Engelse opdrachten en en zinnen

uit met tig mensen all over the world en vertelde mij ook nog tussen

neus en lippen wat hij aan het doen was. Ik was vol ontzag, voelde

iets van trots, maar bedacht meteen dat hij dat van zijn vader had.

hoezo ego?☺

en jopie

na de bevalling van dochter

dan was er toch zeker ook zoiets?

overstromende liefde, trots

dat jouw meis zoiets moois had gebaard?

Als mij iemand sterkte wenst omdat ik vandaag voor het eerst van mijn leven kibbeling ga maken zie ik dat niet als vernedering. Als ik er ziek van word is die wenst heel terecht.

Weer terug van werk.

Wat een takkenweer zeg.

Eigenlijk echt weer om snert te maken, maar niet de ingrediënten in huis en geen puf meer om ze te halen.

Dus het wordt een macaronischotel.

Ook lekker.

Ga zo strakkies effe teruglezen, nu eerst wat op tafel toveren

gehaktballetjes met bospeen

misschien na de film nog wat actyfrietjes

Vandaag all alone met eten

"wonderdag " vandaag. (naam van t draadje).

Van mij mag t iedere dag wonderdag zijn.

Klein, groot, soms zichtbaar, voelbaar, soms helemaal niet.

Wonderdag.... Mooi

Je hebt mij er een fijn gevoel meegegeven, kaboutertje . T laat me relativeren en beseffen dat eigenlijk iedere dag wondertjes gebeuren, als we ze maar willen zien.

Ik zie ze te vask niet....

Vervelend dat t je er van in de war raakt, kan t niet aangepast worden dan?

Kaboutertje kun je uitleggen waardoor je precies in de war raakt?

Ook ik moest vanmorgen en nu net weer wel 2x kijken of ik wel op de goeie draad zat...

W...oensdag/D...onderdag maakt W...onderdag!

Zoiets dus bij mij!

Toine, wat een schatje zegt... je Tommie!

Trouw en ondeugd spreekt uit die geloken oogjes.

Teruggelezen.

En even niet wetend Hoe te reageren.

Ik lees Mai (en Jopie daarna ook) als dat zij er bepaalde nare herinneringen bij hebben als iemand sterkte wordt gewenst.

Er wordt ook heel duidelijk aangegeven dat het hun gevoel is erbij.

Ik lees niet echt een aanval naar mensen die het schrijven.

Zo ervaart iedereen het geschreven woord nu eenmaal anders.

Ieder met de eigen interpretatie gevormd door eigen ervaringen.

Ikzelf vind het niet storend, maar dan wel met de kanttekening dat wie het schrijft...

Pfff...

Lastig uit te leggen zo in geschreven woord.

Ga maar eens een raketje uit de vriezer trekken.

kijk frummers

en dat is ook onze mai

ik hoop dat ze morgen weer opent

misschien hebben we dan wel

een blijdag

nu naar de film

The Farewell Party

mag ik niet missen van volleymaatje

dus dan gaan we maar braaf

Wat een opoffering Jane...

Veel plezier

Leerzaam die verschillen. Bij mij is er juist veel terug te voeren op mijn vader en waardering missen dat ik ook zo mijn kwaliteiten heb. Ik heel anders ben dan hij. Een ik ben trots op je, of knap gedaan of daar ben je goed in, mis ik heel lang. Hem dit ook wel eens serieus gevraagd (in de tijd van gezinstherapie in 2007 toen ik net op deze site was) van Pap jij bent goed in..... en dat waardeer ik allemaal maar waarom laat je niet eens blijken waar ik goed in ben, wat je waardeert in mij......Zelfs toen kwam er niks uit. Wel van mijn moeder maar die is zelf zo heel onzeker en somber al zo lang (alhoewel het recent beter gaat)

Hij is zo vol van zijn eigen kunnen. Voelt zich zo superieur vaak en bij alles weet hoe het zit (groot ego).....zelfs over mij precies weet hoe dingen zijn voor mij. (het invullen voor mij) terwijl ik zelf heel goed weet wat ik waarom doe. Als reactie daarop ga ik mezelf uitgebreid verklaren, uitleggen en bewijzen dat ik dingen niet zomaar doe maar er wel degelijk heel bewust mee bezig ben. Dat ik het wel goed en bewust doe en dat wat hij precies over mij denkt te weten (het invullen) niet klopt en eens zegt ben trots op je....En als ik met uitleggen geen begrip krijg wordt ik of boos over dat invullen of ik negeer het maar omdat het geen nut heeft.

Men zegt vaak van mij dat ik best meer vertrouwen kan hebben in mijn intrinsieke kwaliteiten, ik had het fijn gevonden als ik als kind van mijn vader wat meer vertrouwen en waardering gehad had en daarmee zelfvertrouwen opgebouwd. Ik leer nu wel hard bij hoor aan dat zelfvertrouwen maar het is lang niet veel geweest.

Ik probeer zelf heel nadrukkelijk anders te zijn dan mijn vader. Ik probeer juist wel te uiten als ik vind dat iemand iets goed doet, blij ben als iemand me helpt, het voor me opneemt, trots ben, iemand een hart onder de riem wil steken, sterkte toewens, dat ik iets naar voor iemand vind......het is nog nooit in me opgekomen dat iemand het omgekeerde juist vind. Dat wat ik probeer juist wel probeer te doen, omdat ik het zelf gemist heb, een ander totaal anders kan en juist niet fijn vind zoals Jopie beschrijft.

Ouders! We proberen de tegenreactie op hen te zijn, het beter/anders te doen en tegelijkerijd lijken we op ze. Het bepaald zo erg hoe we nu nog reageren op dingen, meer dan we willen toegeven. De vraag wat zegt dit over mij dat ik op specifieke dingen op een bepaalde manier reageer is O zo vaak direct terug te voeren naar ouders. Bij mij althans wel.

Opslomen.

Morgen lange werkdag te gaan, maar dan toch is aan het eind van de dag... weekend!

Tja... Soms zeg ik maar beter niks.

Ik had echt m'n dag niet vandaag. En vrijwel niks gedaan. Lukte niet.

Een blokkade. Nu kan ik dat beter accepteren en ga me daar niet schuldig over voelen.

Morgen zal het wel beter gaan.

Fijne avond allemaal.

Mai, ik wil toch even terugkomen op jouw berichten van vanochtend.

Je geeft aan dat je opmerkingen niet persoonlijk zijn. Ik geloof je op je woord, maar zoals jij je berichten hebt geschreven is dat wel moeilijk voor mij. Ook was het lastig om te begrijpen wat je bedoelde en heb ik de reacties van anderen nodig gehad om daar achter te komen.

Ik begrijp dat iemand het beste wensen uitgelegd kan worden als aanmatigend, of dat inderdaad kan zijn. Ongevraagd advies is er ook zo een.

Je opmerkingen raakten me qua inhoud teveel om zomaar naast me neer te leggen. Toevallig kreeg ik een bericht van mezelf onder ogen van alweer even geleden (12-10-2014):

“... zoals je het beschrijft valt dat voor mij onder wat ik voor mezelf noem "waken voor zelfgenoegzaamheid". Dat is een aandachtspunt voor mij. Als ik niet oplet, voel ik me beter dan anderen hier en kan ik wachten op de gevolgen daarvan.”

Ik zie dat inderdaad als aandachtspunt voor mezelf. Met name in mijn zelfhulpgroep gebeuren iedere week weer dingen, die me doen beseffen dat ik niet beter ben dan anderen. Ik meen ook te weten waar dit trekje vandaan is gekomen, maar dat is hier niet interessant.

Dank voor mij weer even met mijn neus op dit trekje drukken, hoewel dat niet je bedoeling was.

Ik zal mijn algemene wens 's ochtends om “sterkte voor wie het nodig heeft” voorlopig achterwege laten. Misschien komt het wel weer terug, misschien niet.

In het individuele geval handhaaf ik het, evenals de ongevraagde complimentjes en andere als aanmoediging bedoelde uitspraken. Daar kan ik mijn hand voor in het vuur steken dat die niet aanmatigend bedoeld zijn. Iemand die dat niet fijn vind, kan dat zelf aangeven.

Droog! Moe! Truste!

Ik meld me schoon en droog af voor de dagpact.

Toch wel een beetje nat geworden tijdens mijn werk........regen.

Welterusten en wellicht tot morgen.

Ik zou zeker voor die mindfulness gaan als dat in de buurt komt. Daarin zitten een hoop meditatieve elementen en bij de indicatie voor mindfulness staat vaak: rust in je hoofd.

Zelf heb ik zo'n training gedaan, acht avonden. En ik ga nog wel weer een keer, over anderhalf jaar of zo.  Hier was ik: http://www.mindfulnessvenlo.nl/

En ja, je moet je erin verdiepen. Het kost moeite en inspanning. Het is geen nieuwe tv die je door de monteur laat instellen en uitleggen: klaar!

Verwacht niet als je een uurtje of wat kennis gemaakt hebt, je schoenen ineens veel beter passen. Een goede kennismaking leert zeker ook dat mindfulness en meditatie vaardigheden zijn die je moet trainen om ze te kunnen gebruiken.

Verder: ik geloof niet (meer) in toeval. Dingen komen op je pad als je ze nodig hebt of er "klaar" voor bent.