2 uur geleden zei Reacher:

Suïcide door middel van drank is af-grijse-lijk. 

Je weet er blijkbaar wat van, misschien wil je dat met me delen. Het raakt me namelijk.

Dankje @SanMiquel. 
@Pinkman mijn pa is een totale lul. @Jopie voor die tijd heb ik er zelf wel iets op bedacht. Ik minacht het leven.

Maar slapen niet dus dat ga ik zo even doen. Veel liefs.

@Descartes33 dat is mijn pa ook. Ik probeer me ervan af te sluiten, hoe moeilijk dat ook is.

Met mij gaat het overigens goed. Heb de drank alweer wat dagen laten staan en de zon schijnt weer figuurlijk gezien.

Wat  mijn behandelaar er voluit  in probeert  te timmeren  ' je rugzak is begrijpelijk  die je bij je draagt en logisch dat je rugzak je leven  bepaald  of je gedrag bepaald heeft .

Het is nu aan jezelf  hoe je daarmee omgaat  dat hoeft niet destructief  te blijven ..  bij  mij zit het in schema's waar ik mee aan het werk  ben .. mijn gedrag hoeft niet  meer  bepalende  te zijn voor het hoofdschema waar ik in duik .  Of  vermijdt gedrag vertoon .. ik weet het is niet makkelijk maar ik wil uit dat gedrag komen  .. leren dat mijn rugzak nu niet meer hoeft  te bepalen maar mijn eigen ik die er  mag zijn . .

7 uur geleden zei Reacher:

Voor jou doe ik dat @Jannigje

Dat vind ik heel lief van je. 

De pijn gaat wel, het is vooral onhandig met zitten en omdraaien in bed.

Slaap lekker allemaal

7 uur geleden zei Descartes33:

6 uur geleden zei Pats:

 Wat een bullshit is het dus want nu ik niet meer drink ben ik niet meer depressief heb weer zin in het leven en dat doet nuchter zijn dus wel met je .. dat wist ik ook niet. Ik zag het zwaar in hoor het stoppen. Was bang. Bang dat ik nog depressiever zou worden maar dat is dus ook die valkuil. Want dat is niet zo. Het leven is mooier zonder. 

Dit gaat niet op als je aan depressie(s) lijdt die niet veroorzaakt worden door drank. Drank maakt alles erger, zeker weten, maar het is voor mij niet zo dat ik niet meer depressief was en weer zin in het leven had toen ik stopte met drinken. Ik had een groot probleem minder, dat wel. Een probleem dat het leven zeker nog veel ingewikkelder maakte. 
Maar zin in het leven was voor mij geen gevolg van stoppen met drank.

Het is heel fijn voor jou dat jij dat wel ervaart, maar het gaat niet dus voor iedereen op. 
 

@Descartes33 ik heb al zes keer een reactie geschreven op jouw bericht dat je het leven een strijd vind, en hem zes keer weggehaald. Ik word verdrietig van je bericht, mijn eigen verdriet. Ik vul mogelijk teveel in en daarom volsta ik hier maar mee.

Dank je.

Ik kende quetiapine inderdaad alleen als antipsychoticum.

10 minuten geleden zei Jannigje:
 

@Descartes33 ik heb al zes keer een reactie geschreven op jouw bericht dat je het leven een strijd vind, en hem zes keer weggehaald. Ik word verdrietig van je bericht, mijn eigen verdriet. Ik vul mogelijk teveel in en daarom volsta ik hier maar mee.

“Je vindt “ moet er staan, ik kan opeens niet meer bewerken, dus dan maar even zo. 

Ah, vandaar. Wel een fijne “bijwerking “ dat je daardoor minder (?) of geen behoefte meer had aan drank. 
Zo kreeg ik ooit een AD dat ook gebruikt werd voor het stoppen met roken, maar dat had ik jaren daarvoor al gedaan zonder medicatie, dus daarvoor kreeg ik het te laat.

1 minuut geleden zei SanMiquel:

Kan jou die T schelen. 
knakker is weg en bumperjim slaapt. 

Aahhh, ja daar dacht ik even niet aan. Maar het zag er zo raar uit, dus ja 

Bedoel,je tijdelijk in de zin dat je daardoor tijd kreeg om een andere strategie te zoeken?

Daar kan ik me alles bij voorstellen !! (dat je de werkelijkheid nuchter niet aan kon)

Gaf Het feit dat je altijd die uitweg had je rust en kon je daardoor in beweging komen en keuzes maken óf belemmerde het je juist?

@Jannigje je mag me invullen waar je wil hoor. Ik lees jou ook in stilte. En zelfde verhaal. Liefs.

Nergens meer voor weg lopen klinkt voor mij als een heel duidelijke keuze. Dat je nog geen idee had/hebt waar je dan uitkomt is iets heel anders denk ik. Miet meer vluchten en kijken wat er dan gebeurt? Dapper hoor

Ja @Descartes33, regelmatig eenzelfde soort onderliggend verhaal, alleen anders in de uitwerking in jouw en mijn leven denk ik. Andere situaties, ander omstandigheden.

Ik realiseer me dat jij jezelf niet als dapper zou kwalificeren, zo voelt het ook niet. Het zijn ook niet jouw woorden maar de mijne. 
En toch....
En toch.....

Het label doet er niet echt toe denk ik. Maar ergens heb je toch iets gedaan, met de moed der wanhoop? Verzet opgegeven? Wie zal het zeggen.
Doet er ook niet toe, je loopt niet meer weg.

Weet je waar ik aan moet denken? Een uitspraak die ik heel mooi vind:
”Courage is the willingness to be afraid but act anyway “

Een bang persoon zal zichzelf niet snel moedig noemen, maar kan dat wel degelijk zijn. 

Ik herken die uitspraak uit de Gladiator.

Je hebt gelijk, ik heb vaak gedacht dat ik dingen deed met de moed der wanhoop en dat voelt helemaal niet dapper. Maar hoe je het ook wendt of keert moedig is het dan objectief gezien nog steeds. 
En soms vind ik mijzelf ook echt wel moedig, want inderdaad ik had genoeg redenen om door te drinken, maar ik ben toch weer gestopt.

Bij moedig had ik denk ik altijd een beeld van een onverschrokken vrouw of man die met opgeheven hoofd met het zwaard in de hand ten strijde trekt en niet het beeld van iemand die met knikkende knieën dingen doet die hij/zij eigenlijk veel te eng vindt maar ze dan toch doet.
In die laatste categorie val ik dan. Alleen in mijn fantasie zou ik een Jeanne d’Arc kunnen zijn.
 

He, m’n bericht is weg.

Samenvatting: ik schreef dat ik het fijn vind om zo met je te praten op dit late uur.  Meestal is iedereen al uitgelogd, in dromenland of elders en ben ik hier nog alleen.

Ja dat is het soort moed dat meestal niet zichtbaar is.

Zeggen dat je lijdt aan depressies vergt ook wel moed, je weet nooit hoe men zal reageren.. Wat wel regelmatig langskomt is “dan moet je gewoon wat beter je best doen” of “gewoon leuke dingen gaan doen”, alsof “leuk” een vastgelegd product is. 
 

Ik ga zo proberen te slapen.Welterusten, slaap zacht.

10 uur geleden zei Cleo66:

Wat wil je eigenlijk descartes ? Wil je drinken ? Of wil je stoppen ? Je bent zo destructief en wil volgens mij verslaafd blijven omdat dat veilig en vertrouwd voelt.  Schijnveiligheid.  Kom uit die slachtofferrol en ga leven . Zoek hulp om de trauma's uit je verleden te verwerken . Ik gun je zoveel beter .

Ps sorry maar krijg quotes niet weg 

Thanks Cleo, ik lees je nu pas goed. Ik voel me geen slachtoffer, er zijn geen daders, zelfs alcohol niet. Ben je een slachtoffer als je tot de conclusie komt dat je alleen maar een beetje kunt janken om alles wat er is?

Ik zit al 24 uur naar Oasis te luisteren. Jaren ‘90. En te zuipen trouwens. Dat mag ik eigenlijk niet posten hè? Teringzooi. 
Ik zit in de auto (metaforisch) en ik kan alleen maar gas blijven geven totdat ik tegen een boom zit. 

Mja schitterend hé, beste band ooit. Cigarettes and Alcohol, dat is ook een waar nummer.

Waarom jank je nou precies @Descartes33 ? Je schrijft dat je dood wil, dat gaat ook echt wel lukken op deze manier, of gaat het je nog niet snel genoeg?

Je schrijft dat je je vader haat, de lul met zelfmoordplannen, die nu 68 en vrolijk is. Wat maakt hem dan een lul? Of kan je het niet uitstaan dat hij nu vrolijk is? Mag iemand na een periode van zelfmoordplannen nog vrolijk zijn? Is het mogelijk dat iemand het licht ziet en zich realiseert, we zitten hier maar met zn allen op deze aardkloot die maar blijft opwarmen terwijl wij met bosjes aan een virus bezwijken, kan er maar net zo goed vrolijk bij blijven dan maak ik misschien nog andere mensen vrolijk ook?

Ben je daar stiekem jaloers op of zo? Just guessing.

Jij kan ook vrolijk zijn als je die zelfhaat in je kop nou eens loslaat. Die is nergens voor nodig, dat is een zelfverzonnen iets. En de alcohol maakt alles nog erger.

Laat die auto van je nou maar rustig uitrollen en parkeer hem niet tegen een boom. We willen je hier graag blijven zien.

Thanks voor de uitgebreide reflectie @jim. Ik ben godsgruwelijk pissig op pa (en ma trouwens) omdat ze me lastigvielen met die shit toen ik heel jong was. Natuurlijk zou het me nu allemaal niks meer moeten kunnen schelen, maar ik voel het nog. Als ik terugredeneer heb ik het toen al opgegeven. Die vent sprak me gewoon nooit moed in. Laat dat ff resoneren en dan snap je mij. 

10 minuten geleden zei SanMiquel:

Hoe kut het ook allemaal is. 
Leg je ellende op vlakken die je toch niet kan veranderen naast je neer en raap jezelf bij elkaar. Voordat je zelfdestructie echt onherstelbare schade aan gaat richten. 

Dit is wel de kern denk ik. 

Merk trouwens dat ik mijn vader (een hele moeilijke man) nu na 4 jaar abstinentie en na zijn overlijden iets anders beschouw.

Mijn weerstand is weg. Mijn actievoeren tegen hem verdwenen. Terugkijken blijft over. En ik begrijp opeens hoe bang hij eigenlijk was. Zijn totale bevriezen of zijn woede soms.

Waar zou ik het van hebben? ....Maar ik BEN het niet!