beste vie,
het heeft even geduurd maar ik ben er nog en wilde eigenlijk weten of jij ooit nog iets gedaan hebt met je nieuwe handboog?
ikzelf ben helaas gestopt met de schutterij, teveel problemen op de club waardoor iedereen wegliep en er van de gezelligheid weinig of niets overbleef....

misschien in de toekomst, wie weet..

groetjes,
ronald.

Peppa, ik ben op een club gegaan indertijd, dat was best leuk en ik vond het boogschieten ook iets dat bij me paste, maar toen werd ik ziek en was het te ver fietsen voor me om er naartoe te gaan. Ik ben er dus maar een keer of vier geweest. De boog laat ik alleen af en toe nog maar door mijn handen gaan. Kun je niet naar een andere vereniging gaan?
Ik ben ook verhuisd en hier in de buurt is geen club. Je kan hier hooguit tennissen of basketballen.
Hoe gaat het met je?

Charley,

Je mag best in gedachten houden wat je naar de kinderen en je man toe was en daar spijt van hebben, maar blijf daar niet in hangen en val jezelf niet te hard.
Ik heb mijn gezin ook tekort gedaan. Daar heb ik ook spijt van. De puberteit van mijn kinderen heb ik gevuld met wijn doorgemaakt. Ik dronk ook van 's middags af en tijdens mijn terugval het klokje rond. In materieel opzicht zijn ze niets tekort gekomen, hun verzorging heb ik niet verzaakt. Maar leuke dingen heb ik weinig met ze gedaan, daar had ik nooit zo een zin in. Toch speelde ik 2 à 3 keer in de week spelletjes met ze of ging mee naar de winkel waar ze (een deel van) hun zakgeld wilden uitgeven aan leuke dingetjes. Daar moesten ze wel om zeuren, maar of ik niet-drinkend meer met ze zou hebben gedaan, betwijfel ik. Het zijn dingen die ik gewoon niet graag doe.
Ik ging ook niet altijd mee naar een pretpark of op (verjaardags)visite bij familie en dat deed ik puur om te kunnen drinken. Daarin heb ik ze ronduit teleurgesteld.
Ze schaamden zich wel dat hun moeder altijd een dranklucht bij zich had en nogal erg luid praatte.

Het heeft een flinke tijd geduurd en uitleg nodig gehad, maar hier beseffen ze wel dat ik er niet voor gekozen heb om verslaafd te raken en alcoholist te worden en dat je gevaar blijft lopen op een terugval.
Nadat ik vorige maand die craving had gehad en de hulp van mijn dochter had ingeroepen, is de steun en liefde alleen maar toegenomen.



Houtje,

Dus van jou heb ik die tip van elke dag dingetjes opschrijven die goed zijn gegaan.



Albertina,

Je voelt je kennelijk een beetje verloren. Dat gevoel heb ik ook een lange tijd gehad. Het gaat over. Geef maar rustig toe aan de loomheid die erbij hoort, lees die boeken of leg ze half gelezen weg, surf over het web. Je bent herstellende van een zware ziekte: het alcoholisme, je hebt je lijf uitgewoond, je geest moet verwrongen beelden weer naar normale proporties terugbrengen. Sta jezelf toe het rustig aan te doen.



Gem,
Over welke rem heb je het?
Oh, die die ik inslikt heb, aha!


Peppashooter,
Dat is lang geleden!
Jammer dat het rommelde in je club.

het gaat heel redelijk, heb een kleine terugval gehad maar nu is alles weer onder controle.
en, ik kan naar een andere club gaan, die is zelfs heel erg dichtbij mijn huis, maar daar is het altijd zuipen geblazen en daar voel ik me niet bij thuis.
niet meer tenminste, hihi.

Goeie avond!

Ik heb nog niet alles bijgelezen en vind het ook wel veel op het moment. Toch heb ik jullie absoluut nodig. En dan is het lastig om niet bij te zijn. Hoe ga ik daar het beste mee om.
Het is af en toe best druk met werk en studie en ik ben iemand die rust nodig heeft om bij te tanken. Sommige mensen krijgen energie door actie, ik ben 1 van degenen die bijkomen door alleen te zijn en rustig aan te doen, dutje, boek etc.

Tina, ik vind het dus ook niet zo gek dat je na de voorbije weken rust wilt. Je bent weer aan het werkhervatten en dat vreet ook energie, onderschat dat niet. Je moet met je voet ook zeker rust nemen.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Ik heb vandaag de AA gebeld. En ik ga er volgende week naartoe. Iemand zal me bij de ingang opvangen. Ik kan het nog amper zelf geloven!
Vie, het kwam ook door jou stukje laatst. Dat je iemand van de verslavingszorg aan de telefoon had gehad en dat je nu zo graag naar een bijeenkomst wilt. Toen besefte ik me dat ik eigenlijk ook heel graag wil. En je hoeft niets te vertellen als je dat niet wilt. Alleen luisteren mag ook.

Ga proberen een beetje bij te lezen.

groetjes,
Kate

Orleando,
Je gaat goed, blijf in gesprek!


Tina, grotendeels zou ik zelf het berichtje hebben kunnen schrijven, zo herkenbaar.
Ik weet niet wat ik leuk vind, ik weet niet wat ik zou willen. Ik wil met rust gelaten
worden maar toch ook niet. Ook ik begrijp mezelf niet. Voel, ben ik gelukkig?
Ja maar ook nee. Waar schort het aan? Dat weet ik ook niet.
Afgelopen week kreeg ik geregeld de vraag, maar wat doe je dan om te ontspannen?
In andermans ogen doe ik dus te weinig. Móet ik dan naar de sportschool, moet ik
op een club? Ik hou van zwemmen en als mij dat uitkomt doe ik dat ook.
Als ik thuis ben van mijn werk loop ik graag thuis te tuttelen, het mag
geen naam hebben maar is voor mij ontspannen. Een goed boek lezen werd ook al
van tafel geveegd heb toen maar verzwegen dat ik ook op het forum mee doe.
Ach, ik geef maar een voorbeeld hoor. Maar vraag me af nu ik jou zo lees of dit
niet gewoon een fase is waar ik doorheen moet?

Charlie,

Gem, Ik las het berichtje en betrapte mijzelf op de gedachte hoe het met mijn rem zit.
Toen ik erover na ging denken, dacht ik toch even hoe kan ik daar achter komen.
Is eigenlijk een open deur intrappen hé.
Maar die gedachten zijn weer snel weg door hier te lezen. Bammetje zei eigenlijk al
genoeg en weer opnieuw moeten stoppen? Ik moet er niet aan denken.
Al nieuwe ontwikkelingen bekend over je werk?


Corinne, dan moet ik even aan jou denken. Je rem ingeslikt? Die ligt vast héél
zwaar op de maag.

Kate: herkenbaar: ik vind ook rust door eens te kunnen uitrusten, gewoon rust.

Tina: misschien is het ook goed te bedenken hoe reeel je gedachten zijn? Als ik het goed begrijp heb je toch een heel vol weekprogramma?!

Stien: er valt niks uit te proberen hoor: ik hoef allang niks meer uit te proberen, maar het lijkt er wel op.
Je zit aan je eerste glas, langzaam denk je, alleen Dat al te denken. Glas 2 gaat al sneller, maar je denkt, wat is dat snel leeg............ en je hebt er nul komma nul niks aan. Een rot gevoel de volgende dag wat vervolgens het liefst zo snel mogelijk doorgespoeld moet worden. Je verstand weer terug krijgen en bedenken waarom je in hemelsnaam niks anders kon verzinnen.......... en de cirkel is weer rond.
Stien en alle anderen, gewoon niet doen, jullie zijn zo kei goed bezig, ik ga niet alle namen noemen, maar ik vind het in ieder geval GE WEL DIG!!!

Beste mensen, ik kom later nog wel effe langs.

Wil jullie alleen maar effe een tip geven: KOOT EN BIE komen vanavond met een compilatie van hun werk op TV; Ned.2-20.50 uur. Voor de liefhebbers veel plezier!

Peppashooter,
Ik kan me heel goed voorstellen dat je in zo een club nu ook geen zin hebt.
Knapt dat je je herpakt hebt. En als je ook weet waardoor je die kleine terugval kreeg, ben je gewapend voor een volgende keer.

Kate,
Ik moet het ook van rusten hebben om bij te tanken.
Eerlijk gezegd word ik soms moe van al de 'actie' die ik hier lees.
Alsmaar actief zijn heeft mij al een aantal keer de kop gekost.
Al eens enig dier gezien dat zich voor de 'lol' gaat moe maken?

Stien,
Die remblokjes zijn onverteerbaar.
In inspanning heb ik nooit ontspanning gevonden, behalve dan bij de yoga.
Ik heb gevoetbald, gevolleybald en aan hardlopen gedaan. Het was op zich allemaal leuk, maar ontspanning vond ik er niet in en dat ligt ws. in het feit dat ik alsmaar beter wil presteren.
Ik ben wel vast van plan weer te gaan lopen, maar niet meer aan wedstrijdjes deel te nemen.
Gewoon naar het park en daar een rondje en als ik wat meer conditie heb opgebouwd meer dan een rondje. Eerst zal naar de ingang van het park lopen en terug wel genoeg zijn. Hijg hijg.
Aanpassing: vergeet te zeggen dat ik al loopschoenen gekocht heb. Nu het weer nog.

Lieve mensen,

Bedankt voor de reacties en herkenning, wat mij nu te binnenschiet is dat ik
aan dat gevoel, van niet weten wat ik ben of voel, in de jaren dat ik niet dronk(voor mijn terugval),
niets heb gedaan. Ik wilde het ook niet voelen.
Het enige wat ik wist te doen was werken, heel veel werken, zo'n beetje 60 uur per week,
dan heb je, en wil, je geen tijd hebben om iets met dat gevoel te doen.
Nu ik sinds drie jaar een andere baan heb werk ik niet meer zoveel, ik zou het ook niet meer willen.
Zou het dan zo zijn dat ik jaren gevlucht ben in mijn werk?
In ieder geval weer iets om over na te denken.
Nu zet ik de grijze massa even stil voor zover mogelijk, genoeg gedacht voor vandaag.

Kate,
Wat een goede stap naar de AA!
Ik hoop te lezen hoe het je is vergaan, en het prettige is je hoeft niets te zeggen je kan luisteren.
Een fijne 1e AA meeting gewenst!!!

Ik heb me ook altijd te veel betrokken gevoeld bij mijn werk, alsof het mijn bedrijf was.
Ook bij het baantje dat ik nu heb, voel ik me zeer betrokken. Alleen, nu ga ik wel op de rem staan.
Het is een attitude waar in nog wel aan moet wennen: eerst ikke en dan pas de rest.

Charlie, ik vind jouw verhaal over je schuldgevoel richting je kinderen zo herkenbaar!
Jouw kinderen zijn inmiddels groot, ik zit er (gelukkig) nog midden in (die van mij zijn 5 en 7) en de afgelopen jaren heb ik ook op divers vlak "verstek" moeten laten gaan agv mijn drankprobleem. Ik kan er NU nog wat aan doen voor het te laat is en dat is voor mij DE hoofdreden dat ik bezig ben dit probleem aan te pakken. Dat betekent dus nuchter je bed in gaan, zodat je fit opstaat en dat betekent dus niet je savonds klem drinken, zodat je smorgens te brak bent om op te staan en niet eens in staat bent je kind nog een verhaaltje voor te lezen in de klas....IK REALISEER HET ME ZO en toch...overkomt het me (zoals gisteravond) dat ik weer over de schreef ga.....Ik wil dit niet en zal blijven knokken!

Groetjes,
Rosan

Verdorie!
Ach sorry.
Goedenavond allemaal!
Doe ik het weer/nog steeds...
Morgen ga ik voor mezelf, en koop ik ze...
De loopschoenen, want zaterdag is de grote dag!

Ik ben er niet altijd voor mijn kinderen geweest, zoals zou moeten.
Dronk pas als ze naar bed waren en ik aan alle verplichtingen had voldaan.
Als het anders was geweest, had ik anders van ze genoten..
Voel me óntzettend schuldig!
Toen ik enkele jaren geleden bij mijn therapeut zat, kon ik alleen maar janken; hoe heb ik het zóver kunnnen laten komen...
Waarop zij antwoorde; hoe heb je het zolang kunnen volhouden?!
Alles wat ik mijn naasten heb aangedaan, doet mij het meeste pijn.
Dat raak ik nooit meer kwijt.
ik wijt zelfs het pubergedrag van mijn dochter eraan...
En zal me altijd schuldig daarover voelen.

Maar, ik ga vanaf hier weer verder, kijken wat nog anders kan. Zonder al teveel stress, zonder dat ik dat nog hoef te dempen..

Ik word altijd heel boos en gefrustreerd van stofzuigen, dan loop ik te vloeken en te schelden op de hele wereld en iedereen. (en op de katten en hond die zo @@#@#@# verharen...) Niet leuk, maar tegenwoordig, als ik het weer eens heb (niet meer élke keer), dan lucht het op en relativeer ik des te meer. Het wil dan nog wel eens overgaan in een dansje met een lied wat ik dan brul...
Misschien in jullie ogen een slecht voorbeeld, maar zo ontdekte ik vandaag weer wat een hypocrisie er in de wereld heerst.. Zoon heeft gympen, en hij lijkt hélemaal niet op een schoffie. Omdat ie dat (natuurlijk) niet is!
En dat ik áltijd wel wil oppassen, op al die honden en andermans kinderen...
Dat ik me áltijd weer voor alle karretjes laat spannen...

Maar hóe schuldig ik me ook voel, vanaf vandaag word het anders!
Tegen mijn zoon heb ik gezegd; vanaf vandaag doen we het anders... jíj bént belangrijk!
En vanaf nu zetten we onszelf ééns op de eerste plaats, gewoon eens kijken hoe dat voelt.
en niet al van te voren rekening houden met andermans gevoelens...
ik heb hem dat nl. zó goed geleerd, dat ie soms een beetje in het duister tast als het wél een keer nodig is. Altijd maar rekening houden met iemand anders. Nooit eens eerst aan jezelf denken.
een kind heeft dat nodig, om te mógen. En dat is één ding wat we de komende tijd eens vrolijk afschaffen. Nee durven zeggen, zonder meteen te denken dat je de ander daarmee meteen kwetst. Flauwe@#@

Nou, en dat is het project dat ik dan samen met mijn kinderen de komende tijd zal volgen. Nuchter en helder, want het word al moeilijk genoeg, ook voor mam. En ik hoop, dat ik ze daarmee iets terug kan geven van de andere "verloren" tijd.

Morgen ga ik eerst eens schoenen halen.
Voor mezelf!
En om het helemaal gek te maken; ga ik ook nog es even lekker ergens een bakkie doen!
Mét wat erbij...
Een tosti Kaas-appel-kaneel!!!!!!!!!

Waarmee ik, sorry, maar wil aangeven dat ook ik veel in de verhalen herken.
en dat het het heel erg moedig van je is, Charlie om dat hier "zomaar""even" neer te zetten!!!!!!!!!!!!

HOI HOI ! Wat loop ik achter met alles. Marjo, kom je stofzuigen? Als je vloekt, zet ik je er uit!

Ach, dan kom ik er niet eens in, ik hoef 'm maar te zien... gnigni

ff Botjes kijken..

Vreselijk ding is de stofzuiger. Maakt een hoop herrie.
Ik heb gelukkig nergens vaste vloerbedekking of tapijten liggen.
Alleen bij de voordeur ligt een mat. Dat is tegenwoordig zowat het enige dat ik met de stofzuiger doe.
Ik doe het met de veger en weet je? Ik geniet daarvan. Niet alleen heb ik geen last van het lawaai, het is minder inspannend en ik vind het schoner. Zonder problemen kan ik bij de hoekjes en onder kasten en banken. De kattenspeeltjes hoef ik niet meer uit de stofzuigerzak te vissen. Buis of slang raken niet verstopt door papiersnippers of iets anders. Ronduit heerlijk. Kan het iedereen aanraden.

Marjo, dat bedoel ik nu. Deze strijdlust, 'vandaag gaan we het anders doen, mam heeft het ook moeilijk; Verdorrie, mag dat niet dan. Altijd die eeuwige schuldgevoelens.
Mijn grootste strijd is toch die schuldgevoelens. Niet perfect willen zijn. Dan gaan er dingen mis, dat ik niet expres doe, maar ik ben maar een mens. De mensen willen zoveel van een ander. Men is zo streng en hard vaak. Nee, ik wil liever voor mezelf zijn en ben daardoor zeker liever voor mijn omgeving.
Ik ben geen sufferd en geen mislukkeling, dat moet ik gewoon tegen mezelf blijven zeggen net zo lang dat ik tegen mezelf durf te zeggen vanuit de grond van mijn hart: 'je bent goed bezig, je doet je best en daar gaat het om'. Als ik de verhalen lees wat er door drank allemaal is gebeurd is dit goed om dit nog eens te overdenken, maar dan in een 'herinneringskastje' stoppen in een laatje, zo van 'dat was eens...'. In het andere herinneringslaatje komt dan hopelijk goede mooie herinneringen.
Zo is het leven. Het is een kunst om hiermee om te gaan.

Marjo,
Ga je zaterdag lopen?
Trouwens goed van je dat je nu jezelf en je kind op de eerste plaats laat komen.
Wel een gedragsaanpassing heb ik zelf ervaren.

Safi, klasse, dat je de grote Satan tegengas geeft. De eige conclusie, die ik kan trekken, is dat je niet tot
de doorgewinterde alco's behoort. Het geen te prijzen is! Maar mocht je er wel toe behoren, dan is het slechts een kwestie van tijd, en je schiet door!!
Als je het trekt, chapeau! Maar ik heb m'n twijfels.
Groetje

P.S, laat je door mij niet ontmoedigen! Je zal er wel achter komen, wat voor jou de beste weg is.
Maar twee glaasjes wijn, en me dan beheersen, is voor mij niet weggelegd. Verschil moet er zijn!

Kom maar op met alle schuldgevoelens e.d.
Het volgende heeft Blacky ooit opgesnord en hier geplaatst:



in mijn kamer staat een kast

niet groot, maar ook niet klein

daarin stop ik al mijn last

alle soepzooi, alle pijn

de kast heeft honderd laatjes

ruimte zat voor oude boel

voor spulletjes en praatjes

voor raadsels en gevoel

en als ik op een mooie dag

eens zin heb om te zoeken

denk ik met brede lach

vandaag valt winst te boeken


één laatje trek ik open

rustig aan en heel bedaard

ik hoef het niet te slopen

het meeste is nu toch verjaard



één laatje wordt bekeken

met kalmte, moed en wijsheid

zo zie ik mijn gebreken

en aanvaard ze, zonder spijt



en zie: de pijn valt reuze mee

één last is uit mijn leven

één raadsel opgelost,of twee

dat is mij om het even



en lukt het niet? geen nood!



want......



de kast heeft honderd laatjes

ruimte zat voor oude boel

voor spulletjes en praatjes

voor raadsels en gevoel

anon


Van Blacky.

Ik heb dat kastje al wel gebruikt en zou er eigenlijk meer gebruik van moeten maken.

Jaaa, dat denk ik ook. Ik zou het wel een tijdje volhouden... misschien, na nu wel een langere tijd zelfs.. tot die dag...
Die ík niet meer hoef mee te maken!

De bezem, is hier geloof ik niet de oplossing met al die wólken haar ! En die katten die natuuuurlijk overal mogen liggen.. tssss. Die ver#@#$ stfzgr............
Misschien de swffr? Maar de bank en de stoelen dan?

Corinne enorm bedankt: Blacky geweldig waar heb je dat vandaan!!
Ik verzon het zojuist maar, dat van die laatjes. Ik ga dit direct uitprinten.

Ik voel me ook wel een beetje rot naar Charlie toe, heb ik nu teveel gezegd??? Sorry Charlie!!!

Charlie, ik durf mijn 'belevenissen ' niet eens op te schrijven, daar is heel veel moed en heel veel eerlijkheid voor nodig. Maar geloof me, ik weet wat schuld, schaamte en pijn is. Het kostte me haast het leven, en heel het gezin hier.

Door al die jaren heen heb ik geleerd dat vergeving van mezelf nummer EEN is en het aller mooiste wat ik nu meemaak met internetbehandeling dat ik juist op die manier benaderd wordt en voor mij zooo heilzaam, iemand die in mij geloofd, mij bemoedigd, mij niet afrekend op het verleden.
Daarom weet ik dat het me gaat lukken. Geen strakke lijn, maar het gaat lukken!

'k Heb ook katten, maar gelukkig leren bankstel. Voor de plooien moet idd de stofzuiger wel gebruikt worden, net als voor de kattenpaal. Er ligt ook een kattendeken. Dat klop ik buiten uit en dan gaat het in de wasmachine. Dan moet ik wel meteen na het wassen daarvan het pluizenvangertje schoonmaken.