Klinkt goed Cato.
heb net zelf lekker gegeten. Ik zou liegen als ik zou beweren dat ik de wijn niet heb gemist.
Toch voelt het goed om me er bewust van te zijn dat ik het niet doe. Het eten smaakt me er echt niet minder om. Volgens mij is dat zo'n aangeleerd iets.
En ik vind het ook fijn om lekker veel te sporten en me daar goed bij te voelen. Ben nog steeds erg moe en voel me soms ronduit k*t maar he that's life.

Het niet drinken levert nu zoveel op. Ik hoop dat ik daar aan vast kan blijven houden als ik enorm in de verleiding kom. En die komt vast nog wel. Geeft niet, heb ook al veel moeilijke momenten al goed doorstaan. Feestjes, bezoekjes, na het sporten, noem maar op. En tot nog toe de verleiding kunnen weerstaan.

En hoe zielig is het nou eigenlijk dat ik, wij, jullie niet kunnen drinken??? Nou?

En inderdaad Cato, de wereld is al hard genoeg.

Cato, fijn dat het zo goed met je gaat, en dat je je zo zeker voelt. Hou dat vast.

Ferry en Femmy, veel plezier op jullie feestjes.

Ja BamBam,
hoe zielig is het nou, dat wij niet kunnen drinken!

Goh, alsof het het einde van de werled is zeg, althans, zo heb ik me vaak gevoelt. Nou weg met dat zielige gedoe, ik trap er niet in.

Trouwens, dat moeie gevoel wat jij beschrijft, een uur nadat je wakker bent, heb ik ook.
Zal er wel bij horen en gaat wel weg.

Je gaat goed he? Sportieveling.
Petje af hoor voor je, ben een beetje je voorbeeld aan het volgen, lekker sporten nu als ik een pesthumeur heb. Werkt goed!

Ja zeker Anna, ik heb veel geleerd van vorige week.

Heb een valkuil ontdekt die tot nu toe verborgen was. Het is zo helder als wat na een stuk van Ziza.

Blij mee joh, echt. Behalve dat weet ik ook wat ik moet doen in de toekomst als ik weer met zo'n rotgevoel over mezelf kom te zitten.

Hallo allemaal,

Ik heb me nu ook net aangemeld voor de internetbehandeling.
Heb ik al eens eerder gedaan maar toen dronk ik gewoon door en lukte me het niet te minderen laat staan te stoppen.

Ik heb toen ook het advies gekregen om me op te laten nemen en later weer terug te komen.
Ben nu erg benieuwd, maar de vragenlijst vind ik nu al lastig om in te vullen.

Ben benieuwd en mooi om te horen dat we met meer zijn.

Oja Bambam,
leuk die zingende man voor je deur , maar waar mocht ie uit kiezen?

Mieke, jij ook succes met de internetbehandeling. Wat leuk, nu zijn jullie met zijn vieren. Kunnen jullie samen ervaringen uitwisselen.

Cato.
Ergens herken ik dat wat je beweerd, en misschien heb je gelijk. dat gevoel van "ik kan wel zonder die therapie", geweldig meid, volhouden.
Zelf sta ik voor het eerst in ongeveer 25 jaar bijna een week droog, en dat op vrijwillige basis. Ik weet niet wat me bij die therapie behandeling te wachten staat, we bezine wel. Kan als het niks is altijd daar nog afhaken, jullie met zijn allen zijn mijn therapeuten. Dit is voor het eerst in mijn leven dat ik me zo bloot geef aan voor mij volledig onbekenden, dat is ook met mooie van dit forum de anonimiteit en toch het gevoel alsof we elkaar allemaal al jaren kennen. Ik heb hier in de afgelopen week meer begrip ontvangen van onbekenden dan in die 25 jaar dat ik veel gebruik van familie en vrienden.
Top !!!!!!!!!!!!!
Vroeger vond ik dat allemaal maar van die "Softies", ben er nu zelf een aan het worden LOL
Geen macho cultuur meer ?????
Ik heb het gevoel dat ik sinds de afgelopen week een ander mens aan het worden ben, ook de directe omgeving krijgt nu iets in de gaten en vandaag de eerste positieve reactie van mijn vrouw na een week van sceptis (logisch in haar geval).
Vandaag was ik alleen thuis op zaterdag en heb eten gemaakt. Normaal als ik sta te koken staat de fles naast me op het aanrecht, en dan geen olie of wijn of bier. Vanmiddag kwam ze terug van shoppen met onze oudste dochter en manlief had het eten gereed, was nuchter en stonk niet naar de drank.
Toen kwam de eerste positieve reactie en dat deed me goed !!! Daar doen we het voor, niet alleen voor onszelf maar vooral voor de mensen die ons dierbaar zijn.
Goh ik ga nog sentimenteel worden op mijn oude dag, DUIZEND BOMMEN EN GRANATEN NOG AAN TOE !!

Heja Mieke,

Goed dat jij er ook door bent!

Zeeman, de waardering van je gezin zal er alleen nog maar groter op worden als je volhoudt. Prettig vooruitzicht hè?

Ik zou je iets willen vragen, maar als het te privé is hoef je niet te antwoorden hoor. Het is gewoon een soort nieuwsgierigheid van mij, heb ik wel vaker last van.
Uit je verhalen heb ik begrepen dat je behoorlijk veel dronk. En een week geleden heb je kennelijk ineens besloten daarmee te stoppen. Waar ik nu zo benieuwd naar ben is, wat jou zo ineens tot dat besluit heeft gebracht. Is het een langzaam en geleidelijk proces geweest? Of was er een specifieke aanleiding waardoor ineens die knop om ging?

Ik ben hier benieuwd naar, omdat ik hier op het forum al vaker bij mensen gelezen heb dat die knop ineens om ging, vaak na heel lang twijfelen, minderen, weer terugvallen etc. Je leest helaas ook wel eens van mensen dat ze er uiteindelijk niet in slagen de stap te zetten, alsof ze er op de een of andere manier nog niet aan toe zijn.

Bij mij is het ook zo gegaan. Na jarenlange ontkenning was ik er inmiddels zo'n twee jaar geleden wel van overtuigd dat ik echt een probleem had. Ik probeerde regelmatig te minderen, en dat lukte vaak ook wel een poosje, maar viel steeds weer terug.
Pas deze zomer heb ik, na een nacht die gigantisch uit de hand was gelopen, ineens het besluit genomen dat het zo niet verder kon, en dat ik in ieder geval drie maanden zou proberen niet te drinken. Het lukte niet meteen, de eerste keer heb ik na vijf dagen weer gedronken, daarna weer na een week. Maar uiteindelijk heb ik doorgezet, en is het gelukt. Hoewel het niet gemakkelijk was.

Ik weet nog steeds niet wat het bij mij nou precies gedaan heeft. Het is niet alleen die ene nacht, maar ik denk een combinatie van factoren. En de steun van het forum en de behandeling heeft enorm geholpen het ook vol te houden. Maar ik ben dus heel benieuwd hoet dit bij andere mensen gegaan is. En als ik terugkijk hoeveel moeite mij die eerste dagen gekost hebben, sta ik nog steeds versteld hoe gemakkelijk het jou lijkt af te gaan.

Anna

.

Zeeman, sentimenteel worden hoort bij het nuchter worden. Emoties vieren hoogtij bij tijd en wijle en dat kan best vervelend zijn, vooral als je jezelf niet kent op zo'n manier.
Hier kun je ventileren, wij weten allemaal hoe het aanvoelt, nuchter worden.
Je gaat van stoer naar klein, van onzeker naar zeker, van frustratie naar opluchting, van blijdschap naar verdriet en dan begin je weer van voren af aan.
Net als je denkt dat je er bent knal je weer in een ander gevoel en da's behoorlijk verwarrend bij tijd en wijlen.
Daarom is het goed als je herkenning vind bij andere en van andere alco's, dan weet je dat het bij het proces hoort en dat we er allemaal last van hebben.
Maar even belangrijk is dat je leest dat het steeds herkenbaarder voor jezelf word, en dat het ook minder wordt, dat geschommel met emoties.

Enne, ik heb al veel trainingen achter de rug hoor, bij verslavingszorg.
Het zit allemaal in m'n koppie, is een stuk positieve bagage die ik nog steeds toepas in mijn leven.

effe aanpassen de laatste zin:

is een stuk positieve begage die ik steeds beter toepas in m'n leven.

Anna, Joann, Cato,

Effe zonder dollen, mijn ogen beginnen te branden en worden een beetje waterig en ik ben geen uien aan het snijden, effe een brok in m'n keel.

Ik ga ff uitloggen, 24 kijken en me ff bezinnen. Ik kom zeer zeker terug en zal Anna's vraag ook proberen te beantwoorden, zal misschien wat moeite kosten, daarom zeg ik ook"proberen".

ADB'ers tot straks, m'n fles Bronwater staat gereed, TV aan alleen ik ontbreek nog,

Tot meelens

Lieverds, Rounders begint met Matt Damon.
Is een favootje van me,

ByeBye

Hoi Anna,

Ik kan het gevoel van toen niet meer goed oproepen, van toen ik met de therapie stopte (1 stap voor het einde). 't Was zo'n algemeen gevoel van teleurstelling en opstand, weet ik nog. Ik vond dat ik niet beloond werd voor het niet drinken, omdat er verder niks veranderde. En toen ik eenmaal herbegon, gleed ik binnen de kortste keren (nu ja, na een week of 2) weer helemaal af naar het niveau van vroeger. En ik had geen zin om daar verantwoording over af te leggen. Was al boos genoeg op mezelf...

Misschien wilde ik het ook niet genoeg. Is moeilijk te zeggen. Waarschijnlijk komt pas na een hele tijd dat gevoel van voldoening. Ik herinner me ook nog dat ik het na 10 dagen al geen prestatie meer vond. Begon alweer allerlei eisen te stellen aan mezelf. Wilde ineens heel actief en creatief worden en zo, maar dat lukte niet. Ik had mezelf wat meer rust moeten gunnen. Gewoon niet drinken, en verder niks van mezelf gaan eisen. Niet van mezelf gaan verwachten dat ik ineens een heel ander persoon zou worden.

Nu weet ik dat dat een van mijn grootste valkuilen is. Te veel van mezelf verwachten, daar niet aan kunnen voldoen en dan maar meteen alles overboord gooien en maar helemaal de dieperik in gaan. Voldoe ik beter aan het beeld dat ik van mezelf heb...

Ach ja, blabla.

Fran

Fran,

Je hebt goed van jezelf in de gaten waar het fout gaat. Wonderen verwachten die niet komen, teveel van jezelf eisen en daar niet aan kunnen voldoen, en dan maar weer je negatieve zelfbeeld gaan bevestigen. Je lijkt wel een beetje op mij, het hoe en waarom heb je goed door, analyseren tot we erbij neervallen, maar het beleven, jezelf accepteren zoals je bent, ho maar.

Zo langzamerhand begin ik het een beetje te leren, met vallen en opstaan. De kunst is die wonderen niet te verwachten, ook niet van jezelf. De wereld verandert niet, en jijzelf eigenlijk ook niet echt, alleen maar een beetje. De verdoving is weg, de roes, en dus wordt je teruggeworpen op degene die je eigenlijk bent. En dat is vaak behoorlijk eng.

De vraag is, ben je zoveel beter af als je op je oude niveau blijft drinken? Het maakt eigenlijk niet uit hoeveel dat is. Je bent destijds met de behandeling begonnen, omdat je het teveel vond, en dus is het dat ook. En ik moet zeggen, het is ook wel een uitdaging om eindelijk te leren leven met jezelf zonder die verdoving. Te ervaren dat je zonder ook de moeite waard bent.

Anna

Hoi Anna,

't Is nu ook niet zo dat ik me hele dag slecht over mezelf zit te voelen, hoor. Het is alleen een langzame evolutie (zeg maar revolutie!). Je moet jezelf eigenlijk helemaal opnieuw opbouwen. Dat ik toch doorga met die zangles is een heel goed teken vind ik zelf. Proberen om losser te worden, minder prestatiegericht. In mijn werk is er ook al iets veranderd. Ik heb geleerd om onderscheid te maken tussen wat echt belangrijk is, en wat toch maar detail is. Dus weer: er iets losser overheen gaan, zonder dat de kwaliteit minder wordt.

Het is dat eeuwige stemmetje in je hoofd aanpassen. Van eeuwig negatief naar neutraal of positief. Moeilijk denkpatroon om los te laten na 40 jaar...

Fran

Dat dacht ik ook niet Fran, dat je je alleen maar slecht over jezelf voelt. Het zijn van die buien zo af en toe, toch. En goed van je dat je er zo mee bezig bent.
Ga lekker door met zingen, lijkt me een heel goede therapie. Enneh, van altijd maar positief zijn word je volgens mij ook doodmoe. Ik kruip tenminste ook nog met enige regelmaat weer in de vertrouwde put. Zolang het laddertje er maar blijft staan, en je er weer uit kruipt, is het niet zo erg denk ik.

Anna

Zelf vind ik neutraal een goede houding. Saai, hé!

Hihi, tegen wie zeg je het?

Ik ga even mijn kids wegbrengen, feestje in een naburig stadje. Dat kan ik nu, want ik heb niet gedronken.

Tot straks!

Nu pas? Wij moesten dan alweer thuis zijn.

Ik bedacht ineens: willen voldoen aan je eigen negatieve zelfbeeld is eigenlijk ook een smoes als een andere. Als we maar mogen zuipen niewaar...

.

Ach welnee, Joann!
Het zijn echt geen duivels bij Tactus, hoor! Je wordt niet veroordeeld en krijgt geen verwijten naar je kop geslingerd!
Fran

.

Wat krijgen we nou, Joanneke? Doe je het nu ineens niet meer voor jezelf?

.