Interessante discussie. Ik was zelf wispelturig gisteren denk ik. Sorry hoor @Smaragd want ik wil niet oordelen. Werd gewoon een beetje moe van je verhalen, eerst je ex niet willen zien en dan opeens wel en samen spullen versjouwen. Dat heeft natuurlijk meer met mij te maken dan met jou.

Nancy heeft gelijk. Het moet geen aflaat zijn: Zo van Ik heb opgebiecht dus het is ok. En ja Cleo ik weet het. Dat wat ik schreef was toekomstmuziek, helaas lukt het nog niet zo om afstand te nemen van alcohol. Of ja, de ene dag wel, paar uur wel. Paar dagen wel. En dan weer niet.

En nog iets heel eerlijks; het was eigenlijk niet gezellig(er) met wijn. We hebben de dagen dat we niet dronken veel meer gepraat, mijn man en ik, veel meer ondernomen. Dus dat besef is er misschien nu wel extra na gisterenavond. Het is beter zonder. Onze relatie kan En is prima zonder. Nu is het zaterdag, een prachtige dag en nu voel ik me niet fit. Wilde eigenlijk gaan skeeleren vandaag, had nieuwe gekocht. Maar weet dus niet of ik dat ga doen. Mijn man en ik keken elkaar net wel aan en zeiden allebei: dat gaan we dus gewoon nooit meer doen. We willen echt verder zonder gif, wat Nancy ook terecht zei. Ik en we kunnen dat. Bij deze. Sorry! 

@Pats sorry naar ons is niet nodig! Je bent een ervaring rijker in je eigen weg naar adb! 

@Pats  inderdaad, sorry zeggen hoeft niet hoor, je bent hier altijd welkom! En die twee flessen wijn hebben zo te lezen wel weer tot nieuwe inzichten geleid. Prima dus. Het is ook niet makkelijk, alcohol is overal om ons heen en zó geaccepteerd, zeg daar maar eens nee tegen...kom op, gewoon weer doorgaan Pats, morgen weer een betere dag. 

Hahaha.....

5 uur geleden zei Jopie:

 

Op dit moment, sinds een jaar of 5, vind ik jou een alleeliefste jongen, maar op alle fronten onbetrouwbaar en gevaarlijk. Voor jezelf, voor mij. 

Hoop dat je er iets mee kunt. 

 

Heel eerlijk? Ga ik weer. Nee kan er erg weinig mee. Wel dat ik je probeer te snappen.

Althans ik zie en ervaar mezelf niet zo. Het zegt ook niets over mezelf, natuurlijk wel hoe jij mij ziet. Dat wel. Daar is niks mis mee.

Wel dat ik niet lekker in mijn vel zit nu en dat is helemaal niet raar.

@Lonster en @Fruitvlieg2019 dank voor de toelichting.

Wat ik eigenlijk probeerde te zeggen met eerlijk zijn is dat ik mezelf jaren lang in de maling heb genomen over de hoeveelheden die ik nam. Daardoor leek het wel mee te vallen en kon ik er legitiem mee door gaan. Hoefde ik er ook niets mee te doen, althans niet echt. Natuurlijk na een verschrikkelijke kater, de beloftes dat ik helemaal moest stoppen of echt moest minderen. Dat is/was niet eerlijk naar mezelf toe, omdat ik na een paar weken er alweer anders over dacht. Daarom vond ik het wel eerlijk van @Pats Ze heeft het geprobeerd en komt erop terug, alleen maar leerzaam voor haar.Voorheen zou ik dat in stilte hebben gedaan en het echt niet hebben gezegd. Lijkt mij niet dat ik de enige daar in was. Nu zeg ik het wel gewoon eerlijk als ik mij niet kan houden aan iets wat ik mij heb voorgenomen. Uiteindelijk neem ik mezelf dan alleen maar in de maling. Dat is onbetrouwbaar ja.

Moet het even laten bezinken. Best heftig wat je over mij tikt, raakt mij ook. Misschien moet dat ook wel.

18 uur geleden zei Lika:

Maar ik oefen niet met drank 

Ik heb het geprobeerd, het was geen succes. Dat was eens maar nooit meer voor mij, althans dat is mijn bedoeling.

8 uur geleden zei Pats:

En nog iets heel eerlijks; het was eigenlijk niet gezellig(er) met wijn. We hebben de dagen dat we niet dronken veel meer gepraat, mijn man en ik, veel meer ondernomen. Dus dat besef is er misschien nu wel extra na gisterenavond. Het is beter zonder. Onze relatie kan En is prima zonder. Nu is het zaterdag, een prachtige dag en nu voel ik me niet fit. Wilde eigenlijk gaan skeeleren vandaag, had nieuwe gekocht. Maar weet dus niet of ik dat ga doen. Mijn man en ik keken elkaar net wel aan en zeiden allebei: dat gaan we dus gewoon nooit meer doen. We willen echt verder zonder gif, wat Nancy ook terecht zei. Ik en we kunnen dat. Bij deze. Sorry! 

Voor mij hoef je ook geen sorry te zeggen @Pats, je hebt het geprobeerd, het viel je tegen, het viel je man gelukkig ook tegen, dat maakt het vast gemakkelijker. Je weet nu dat je dit niet wilt, dat is al heel belangrijk denk ik.

Ik heb zelf na 5 jaar geprobeerd of ik weer in staat was om zo nu en dan een glas wijn te drinken, bij een etentje bijvoorbeeld.. Ik vond/vind het lekker en hoopte echt dat ik het kon. Ik kon het ook, maar het ging me weer overnemen, de gedachten aan alcohol, wanneer mag ik weer ed. De onrust, het gevoel toch weer geleefd te worden door. Het was het me niet waard. Ik vind het jammer, baal er soms nog van, maar het is niet goed voor mij.
En nu, in deze behoorlijk stressvolle periode voor mij, ben ik héél blij dat ik niet meer drink, want tjonge, wat had ik veel excuses en redenen gehad (en nog) nu.

Dank je wel ook @Jannigje en ik denk ook dat ik het nooit meer kan .. wat je zegt: je gaat er dan toch weer teveel aan denken en dan neemt het toch je leven en je hoofd weer over en dat willen we dus niet. En ja voor jou in tijden van stress en verhuizen etc .. normaal greep je dan die fles maar wat super dat dat niet meer hoeft en dat je het leven gewoon ervaart hoe het loopt. Met een helder hoofd want zo hoort het natuurlijk ook. 

23 uur geleden zei Jopie:

 

@Jannigje kan ik iets voor je betekenen? Kunnen wij iets voor je betekenen? Ik zou dat zo graag doen, je lijkt me zo'n lief mens, fijn om te kennen. 

Dank je wel, je ontroert me. 
En meteen schiet ik ook weer in de oude modus van: maar als je me echt zou leren kennen val ik je vast heel erg tegen. Dat is oud gedrag, oude gevoelens en gedachten . Ik weet met mijn hoofd dat ze niet (meer) kloppen, maar toch...

En dat maakt me dan meteen ook wel verdrietig, hoezo niet meer kloppen? Hebben ze dan ooit wél geklopt? Wat triest dat ik dat zo lang heb geloofd, heb gezien als waar. 

Ik heb nog geen antwoord op je vraag.
 

@Jannigje Heeft iemand jou ooit zo gekwetst dat je denkt dat je niets waard bent? 

Het was niet zozeer een persoon, het was meer het hele systeem waarin ik opgroeide. 

13 uur geleden zei Jannigje:

 

Ik heb zelf na 5 jaar geprobeerd of ik weer in staat was om zo nu en dan een glas wijn te drinken, bij een etentje bijvoorbeeld.. Ik vond/vind het lekker en hoopte echt dat ik het kon. Ik kon het ook, maar het ging me weer overnemen, de gedachten aan alcohol, wanneer mag ik weer ed. De onrust, het gevoel toch weer geleefd te worden door. Het was het me niet waard. Ik vind het jammer, baal er soms nog van, maar het is niet goed voor mij.
 

Dit ja. Dank.

Mijn behandelaar heeft mij al ik weet niet hoe vaak gezegd , je bent het waard om gezien te worden.

En toch gaat het er niet altijd in.  best lastig om hierin om te gaan denken , ik ben nu ook aan het begin van een stukje schema therapie.

Moeten is het niet   bij mij   dat voelt niet zo slecht   maar wil ik alle ballen  hooghouden  zo veel mogelijk en dat gaat ten koste van mijzelf ' zodoende  is het verslaving wegstop gedrag ontstaan  eigenlijk.   

6 uur geleden zei Cleo66:

Goede morgen Jannigje,  wat herken ik toch veel van mezelf in wat jij schrijft  . Ik denk ook zo over mezelf . Ik probeer ook met alle macht van mezelf te houden , maar dat lukt niet echt . 

Dat is moeilijk hè Cleo, als je dat met je hoofd moet doen omdat je niet gelooft, durft/kunt geloven, dat jij oké bent.

Op 8-5-2020 om 22:08 zei lady jane:

ik denk dat je je gedachten niet kunt beteugelen of sturen. dat denk je misschien, maar dat is dan alweer een gedachte. Er komen er miljoenen door je brein, laat ze lekker.
Je kiest wel zelf wat je er wel of niet mee wilt doen. Wat extra positiviteit aandacht geven, is een voornemen vaak (een gedachte dus?), waarom? Als negativiteit (wat dat ook is, want van de neg./moeilijke dingen leren we het meest) niet mag nem je tegen jezelf aan het vechten. Zo ervaar ik dat. Leren met die negativiteit om te gaan begint bij het te accepteren, toch? En nee Jannigje in mijn optiek heb je zeker geen schuld. We zijn er nooit, blijven leren. Onze paden in ons leven zijn soms ongebrijpelijk voor anderen, maar andersom ook, die van hen voor mij (ons?). Zo denk ik nog steeds dat ik van degenen die weerstand bij mij oproepen, het meeste te leren heb/moet? Maar of dat echt klopt? pfoehee wat een proces.

Ja, leren accepteren blijft lastig vind ik,  maar het helpt wel als het lukt. Als ik minder weerstand voel zijn mijn gedachten en keuzes wel anders. 

De paden in mijn eigen leven vind ik zelf vaak al onbegrijpelijk.