Goedenavond iedereen.
Alleen even aan het bijlezen, net uit mijn werk, en wil even iedereen een fijne nachtrust toewensen. Dus: bij deze.
En moesje, ik wil je hartelijk bedanken. De aankomende twee dagen zit ik nu dus met het sandwichspread liedje in mijn hoofd
Trusten!

Ik hou van fris, ik hou van anders
ik hou van anders, dat is lekker fris
Ik hou van bruin, ik hou van wit
ik houd van brood waar fris op zit
Dus wat ik steeds op tafel zehehet
is lekkere, frisse, sandwichspread!!!!!!!

Gevoelig onderwerp: ouders.
De mijne waren ook zeer manipulatief en meer op mij gericht dan op mijn broertjes en zusjes.
Het erge is is dat de anderen dat gedrag hebben over genomen en ik mijn eigen weg ben gegaan.
Dat dit niet altijd het slimste is geweest OK, maar ik heb me van mijn familie los geweekt.
D.w.z ik heb geen contact meer, met geen van allen en dat wil ik ook zo houden.
Er is sinds de "break"een last van mijn schouders gevallen en krijg niet meer naar mijn hoofd dingen die ik niet wil horen.

Soms is het ook best wel moeilijk want het zijn tenslotte je ouders zegt men.
Voor mij waren ze dat niet en zijn ze dat ook nooit geweest.
Ze hebben me pijn en verdriet gedaan. Me het gevoel gegeven dat ik niets kon en me tot op het bot vernederd.
En die conclusie heb ik kunnen trekken in sept toen ik o zo nuchter de dingen kon zien.

zucht....

Ziza, wat jij vertelt over je ouders raakt bij mij een heel gevoelige snaar. Natuurlijk gaat wat je vertelt over jou, en niet over mij, want jij bent Ziza en ik ben Anna. Toch raakt het me, en dat dwingt mij me af te vragen waarom.
Ik denk dat het komt door jouw beschrijving van de rol die jij zelf gespeeld hebt in de relatie naar je ouders. Het roept bij mij twijfel op, en een schuldgevoel, want ook ik heb mijn ouders vaak veel verdriet gedaan met de manier waarop ik mijn leven leidde. En mijn moeder laat ook geen moment na me daar voor de zoveelste keer aan te herinneren.

In reactie op Sneeuwwitje's en Stien's verhaal over hun moeder zijn hier weer veel reacties gekomen, waaruit blijkt hoeveel mensen jarenlang gekampt hebben en nog kampen met pijn, schuldgevoel en verdriet over gebrek aan liefde en aandacht en verwijten van hun ouders. En al die mensen zullen waarschijnlijk, net als jij en ik, op hun beurt die ouders ook weer pijn gedaan hebben. Maar als dat zo is, deden ze dat toen ze zelf al volwassen waren, of in ieder geval bijna.
Het verdriet en de pijn zijn echter al van veel vroegere datum. En een kind kan nooit verweten worden zijn ouders tekort of verdriet te hebben gedaan. Een kind dat opgroeit in angst, eenzaamheid en afwijzing is daar nooit zelf schuldig aan, wat de reactie op die jeugd in een latere fase van het leven ook mag zijn.

Ongetwijfeld is het waar dat kwetsende ouders zelf ook een product zijn van hun jeugd. Maar hun eigen kinderen hebben geen schuld aan die jeugd, en zouden daar ook niet het slachtoffer van mogen zijn. Zoals mijn kinderen niet het slachtoffer mogen zijn van mijn jeugd, en jouw kinderen niet van jouw jeugd.
Dag in dag uit leef ik in de angst dat ik misschien wel dezelfde fouten maak als mijn ouders, en daar ben ik voortdurend alert op. En door alert te zijn, er te zijn en mijn kinderen te laten voelen dat ze welkom zijn en geliefd, hoop ik die fouten te kunnen vermijden.

oh, sorry Mieke, de 'zucht' refereerde niet aan jouw stukje!

Geeft niet Sabje

floep en toen was mn pc ineens uit!

Ja haha, sabine, ik had het opgeschreven en nu heb ik dus ook dat liedje in mn hoofd, haha, ja dat is um!
zucht....!

Welterusten allemaal.

Moesje, fijn dat je je nog steeds zo sterk voelt. Mensen, ik heb weer genoeg te overpeinzen, en ik heb nog steeds een hoop slaap nodig, dus ik zoek mijn bed op. Ik hoop niet dat nu ook twee dagen met de sandwichspread reclame in mijn hoofd zit.

Allemaal welterusten en een goede nachtrust, en morgen fris weer op. En degenen die nog niet naar bed gaan, nog een fijne avond.

Truste Koh een dikke

Dank je allemaal voor jullie lieve steun en berichtjes.

Ziza, Anna Rudy en Kohtje, heel veel herkenning in jullie verhaal.
Ik heb er vanavond (helder) over zitten denken.

Wij zijn van huis uit niet gewend om te knuffelen, of elkaar aan te raken.
Vanmiddag had ik echt de neiging om mijn vader te knuffelen, voor alles wat hij op dit moment zakelijk voor ons doet. Ik greep hem even bij de schouders en gaf hem een kneepje. Dit doe ik normaal nooit en vanaf dat moment ging mijn moeder door het lint.
Ik denk dat ze heel ziek en eenzaam is op haar manier, maar ik zal haar nooit zo kunnen bereiken als ik mijn vader in mijn hart kan ontvangen en bereiken, waarschijnlijk voelt ze dit ook aan.
In haar ogen deugt echt niemand en inderdaad, dat komt misschien ook bij haar door het verleden.
Maar ik ga me niet meer in haar verdiepen. Menig liter alcohol heeft het gekost en er is door al die alco echt niets door veranderd. ( alleen ikzelf ben er op achteruit gegaan )

Jij ook Anna
Ik ga zo ook naar mijn schaapjes toe en neem Tommiekat ook maar weer eens mee naar bed.
Hoop niet dat ie gaat lopen klieren maar lief gaat knorren want anders kan ie zo de kamer weer uit

Anna, het is ook een gevoelige snaar en wat je zegt over dat je ouders ook volwassenen zijn en ook er bij stil kunnen staan,
ben ik helemaal met je eens, maar sommigen kunnen helaas niet daar mee overweg. Ik denk dat je eerst bij jezelf als ouder
blijkbaar zelf ook goed met je kop tegen de muur moet lopen of diep moet gaan voor je daar aan toe kunt geven......wat dat voor
iets is weet ik niet...
Ik weet wel, dat ik een keer zelf ook keihard ben geweest en het een keer omgedraaid heb en mijn moeder een keer de deur
heb gewezen...natuurlijk was ze bezorgd en natuurlijk bedoelde ze het goed, maar toen ging ze echt te ver...Ieder kind heeft het recht
om zijn leven te lijden, met alle ups en downs, daar leren we van. Maar ook ouders kunnen weer leren van hun kinderen.
Het heeft haar toen erg veel pijn gedaan, maar ik moest wel voor mezelf paal en perk stellen! Je kind iets afdwingen, dat werkt niet.
Dat werkt alleen maar averechts...

Trusten Kohtje en Anna.

Lekker liedje om mee naar bed te gaan, Anna.

Lieve Anna,

Het gaat niet om schuld... en ik ben het helemaal met je eens wat je zegt...

Wat ik naar voor wilde brengen is wat ik er aan doe..... ik wil niet in de pijn blijven zitten met mijn verleden...althans niet meer... het is nu eenmaal gebeurd en wat dan ?

En jouw oplossing is de mijne : alert blijven op mij zelf en wat ik doe... en dat is de circel van pijn doorbreken....dus hun pijn niet doorgeven aan mijn kinderen....en dat is door de best mogelijke vader te zijn voor ze...maar ook ik zal toch fouten maken hoewel dat niet mijn intentie is....

Wat mijn eigen ouders betreft...ik geloof niet dat ze met duivelse opzet hebben geprobeerd mijn te kleineren of geen liefde te geven of whatever...ze wisten en konden gewoon niet beter anders hadden ze het wel gedaan...en natuurlijk zijn er uitzonderingen al komen die maar weinig voor...

Wat ik naar voren wilde brengen is dat als ik de rest van mijn leven de focus zou leggen op wat anderen mij aangedaan hebben ik me altijd rot zou blijven voelen...of dat mijn ouders zijn of anderen...of wat anderen van mij denken of dat ik verantwoordelijk ben voor hoe iemand zich voelt...dat begint langzaam maar zeker los te weken...en dat is een bevrijdend gevoel....

Het begint met vandaag...

Ik heb heel veel gelezen en geleerd vanavond....
Pijn, verdriet, herkenning....
Voel me iets minder alleen, dankjewel lieve allemaal.

En nogmaals heel veel sukses met wat je wilt bereiken, veel sterkte, veel liefde, begrip en knuffels gewenst....
Allemaal

Das fijn droefie!!

slaap lekker straks...
knuffels

Droefie, lekker slapen en niet teveel piekeren.

hallo allemaal ben net thuis van mijn werk ,maria slaapt al dus hoe gaat die met jullie groet lucas

dat is hard zeg beide ouders verliezen binnen een jaar.is je vader niet over het verlies van je moeder heen gekomen of was hij ook al niet ezond meer

mijn moeder heeft 3 weken geleden zelfmoord proberen te plegen en is nu opgenomen.ook veel niet verwerkte dingen aan haar hoofd

Hallo Allemaal,

Vandaag alleen maar zin om even bij te lezen.
Mooie, indrukwekkende en leerzame verhalen allemaal.

Liefs iedereen,
Welterusten,
Twan

heftig,ben bang dat het bij mijn moeder ook zo is ze wil niet meer en dat zegt ze ook.wat moet je dan nog doen.als je met haar praat is het net of ze het niet hoort

twan de man weltrusten