Is het ordinaire faalangst? Waarin denk je dan te gaan falen?

.

Sorry, was ff weg...

Goh, Joann, ik had net dezelfde reactie als jij! Bij mij was het meer van: O, sh*t, nu moet ik het ECHT WEL GAAN DOEN! Het wordt serieus. Nu MOET ik wel stoppen! Het was vooral dat wat me angstig maakte.

Of is het nog iets anders?

Fran

Joann, wat betekent dat,
maar verder dan dag 15 tellen we niet meer?

Komt het zo hard aan bij je, dat je even de weg kwijt bent?

.

.

Femmy, fijn dat je het droog hebt gehouden. Niets aantrekken van wat ze erover zeggen hoor. Morgen hebben zij een kater, en jij lekker niet. Heb je nog een hele dag om iets leuks te gaan doen.

Joann, ik kreeg meteen na mijn aanmelding ook de zenuwen hoor. Ik had al een aantal keren geprobeerd me aan te melden, maar toen was het vol. En ineens was er plek, en voor ik het wist had ik me aangemeld. En toen moest ik! Nou ja, niet dat het meteen lukte hoor, om minder te drinken. Dan ben jij al beter bezig.

Fran, ja, de jeugd gaat tegenwoordig uit op een tijdstip dat wij al bijna thuis kwamen. Ze komen vannacht met eent taxi naar huis, betalen ze met een groepje. Maar het is wel lekker dat ik ze nu kon brengen, dat spaart toch een extra taxi uit. Voorheen kon ik dat nooit, dan had ik al aardig wat op rond deze tijd.

Anna

Lieve meid, je theoretiseert te veel. Feitelijk verandert er niets... Je doet zoals je nu doet, blijft hier op het forum en doet alleen die internetbehandeling erbij. Hier weet je alles zo mooi te verwoorden, dat kun je daar ook. Je hoeft jezelf niet ineens te veranderen....En er is niemand die jou nu dingen gaat verbieden of gebieden, niemand buiten de mensen om je heen die dat nu misschien ook al niet doen...

Oeps, antwoorden gekruist.

Tja, de angst voor het 'nooit meer', zo stelde ik mezelf voor bij 'Wie is wie?'
Afscheid nemen van je 'maatje', ook al weet je allang dat het je maatje niet is.

Misschien is het goed om jezelf voor te houden dat je altijd MAG, maar niet HOEFT te drinken. Da's een heel verschil. Is veel minder bedreigend.

Maar ik durf nauwelijks goede raad geven, als stuurvrouw aan wal...

Fran

Ze zijn trouwens helemaal niet streng hoor Joann. Als je de fout in gaat zeggen ze jammer, en vragen heel vriendelijk of je weet waar dat door gebeurde, en of je er iets van geleerd hebt.

Eerlijk gezegd vond ik ze soms té lief. Zat ik enorm te balen van mezelf en vond dat ik een schop onder mijn kont moest hebben, en dan zeiden ze alleen dat ik de moed niet op moest geven.

Femmy, je gaat ontzettend goed. Je wist gisteren al hoe groot de verleiding zou zijn.
Ik vind het reuze........knap, dat je je niet hebt laten meeslepen, want dat zijn zulke gevaarlijke en moeilijke momenten.


Joann, Betekent dat, dat je dag 16 ADB niet haalt?

Fran, van de valkuilen van een ander kun je ook leren hoor. En misschien was dat mijn fout ook wel in het begin, ik mocht van mezelf niet drinken, en van de pure zenuwen deed ik het juist, stelde ik het weer uit tot morgen.

.

Anna, ik ben altijd bereid om je een schop onder je kont te geven als je die behoefte voelt, hoor!

Weet je, Joann, je kunt de behandeling ook een beetje rekken heb ik begrepen. Ik vulde alles altijd meteen in, maar dat hoeft niet als je je daar niet klaar voor voelt. En je kunt je hulpverlener ook altijd laten weten als het te snel gaat of als je je er niet goed bij voelt.

Fran

Femmy, knap van je dat je voor jezelf gekozen hebt door op tijd weg te gaan. Zul je je zeker beter door voelen dan wanneer je was gebleven en misschien alsnog was bezweken..

He Joann, jammer maar helaas. Zet die fles aan de kant, beter nog flikker dat ding door de gootsteen.
Het is niet allemaal verloren, echt niet.
Angst overheerste misschien vandaag maar weet je wat nu zo fijn is; morgen is er weer een dag.
Het zou mooi zijn als je nu kunt stoppen, op tijd gaat slapen en morgen probeert te bedenken waarom je ging drinken.
Kom op meid, je weet waar je het voor doet.

.

Ja, Anna, het is dat MOETEN! Kom ik spontaan tegen in opstand. Maar zoals gezegd: ik ken elke smoes in het boek, hoor. :$

Dank je Fran, ik geef wel een gil als ik er nog een nodig heb.

Wat Fran zegt klopt Joann. Ik vulde ook altijd alles meteen in. Maar toen ik een aantal weken geleden tegen de afsluiting van de behandeling aanzat, kreeg ik heel erg de kriebels. Ik dronk toen nog vrij kort niet, en had niet het gevoel dat ik het zonder de correspondentie met mijn hulpverlener al vol kon houden. Ze hebben er toen een paar weken achteraan geplakt.
Je begint trouwens niet meteen met de behandeling. Je vult eerst een vragenlijst in, en ze vragen je alvast het alcoholschrift in te gaan vullen. Het duurt eventjes voor je echt een hulpverlener toegewezen krijgt.

Joann, meisje, morgen gewoon doortellen. Alleen die ene dag niet meetellen. Zo hadden wij het vroeger afgesproken op het forum, als het om slechts een uitglijder ging. Twee weken is fantastisch. Morgen opnieuw dag per dag bekijken.

Ja, Femmy, ongelooflijk, hé! Ik heb nog nooit geweten dat iemand me sigaretten opdrong...

Nu ik dit allemaal lees, weet ik in een keer, waarom ik gestopt ben met de internetbehandeling.
Ik wil jullie hiermee absoluut niet demotiveren, maar het is puur persoonlijk.

Ik moest in een keer de keuze gaan maken, tussen minderen en stoppen.
Ik heb toen voor stoppen gekozen en....... dat lukte niet zoals jullie weten.

Daarna heb ik ook die angst gekregen, die jullie nu hebben.
NU weet ik, mede door jullie vanavond, dat ik ook nog de contrôle bij mezelf wil houden.
En niet het gevoel te krijgen dat ik mislukt ben.

IK snap jullie angst daarom ook, maar baat het niet, het schaadt ook niet.

Dus misschien meld ik me over een tijdje wel weer aan.

Femmy, topper. Morgen zul je blij zijn dat je niet gebleven bent.

Joann schreef dat ze misschien toch nog niet helemaal afscheid wil nemen van haar bijna ex-vriendje. Ik snap dat wel. Er komen zulke andere dingen op je af als je niet meer drinkt. Cato beschreef dat strakjes ook al. Je gaat van blijdschap naar verdriet, naar woede, peilloos verdriet, verbijstering, angst, bang en nog veel meer angst. Lekker vooruitzicht he. Maar geloof me, er is licht aan het einde van de tunnel, echt waar. Soms is het een beetje mistig, soms klaart het wat op, soms is het heel helder en dan wordt het weer ff donker. Maar nooit zo donker dat je je weg niet meer kunt vinden.

Iets loslaten is beangstigend. Het is niet voor nix dat we er soms zo lang over doen om los te laten en afscheid te nemen.

Fran schreef ook al, aan het eind van het traject lekker je eigen glazen weer ingooien zodat je zelf het beeld bevestigd. Lekker fijn en dan klitsieklatsie weer aan de zuip.

Joanneke, begin nou maar aan die behandeling, je zult zien dat het niet zo eng is als het nu lijkt. Ik ben m'n behandeling ook als onzeker angsthaasje ingestapt en ben daar ook nog menigmaal flink onderuitgegaan. Dat zijn stuk voor stuk allemaal leermomenten geweest, niet leuk maar toch wel nodig blijkt achteraf.
Ik heb ook gedacht dat iedereen daar in die kliniek tegen me was, zelfs m'n groepsgenoten. Iedereen zat maar op me in te hakken...Later schaamde ik me voor die gedachten maar ook dat hoefde niet..Het waren allemaal stappen in het proces van ontdekken hoe krom ik zelf naar de wereld om me heen keek..
Allemaal stappen tegen de wind in en tegen de berg op....en nu.....dat prachtige uitzicht. Ik ben echt niet uniek hoor.

Joann, misschien heb je gewoon het gevoel dat je vanavond nog even afscheid moet nemen. Kop op, morgen weer een nieuwe dag.

Is klitsieklatsie Fries of een BAM BAM uitspraak?