.

Maar het is een feit dat je doden niet kan uitnodigen. Dat heb je dus niet in de hand. En daar rest verdriet.

In wat jij zegt proef ik echter frustratie of onmacht of zoiets.

.

.

.

Ja ik denk ook wel dat ik moet kunnen delen. Fijne dingen eigenlijk nog meer dan verdriet. Zodat ze echt tot hun recht komen.

.

.

Ik mis mijn ouders wel eens. Om goed nieuws te vertellen. Om trots te zijn.

.

.

.

Was het diploma-uitreiking van haar middelbare school?

.

Als Belgje weet ik niet echt wat Mavo wilt zeggen.

Wel herinner ik me dat onze diploma-uitreiking in het middelbaar niet zo geweldig veel voorstelde - bij mij was alleen mijn moeder aanwezig en dat was niet bijzonder zielig. Zijn de tijden veranderd of is het in Nederland gewoon anders?

.

.

Ah, dat is dan wellicht het Belgische ASO (Algemeen Secundair Onderwijs). De "sterke" richting zeg maar?

Hoe het nu in Belgie is weet ik eigenlijk niet - als je geen kinderen hebt, vang je dat toch minder op, merk ik - vroeger waren alleen ouders uitgenodigd. 

.

.

Het meest absurde is wellicht dat ik de vraag naar die "klasse" stelde. 

Tsja, opvoeding zullen we maar zeggen. Pa was schooldirecteur

Bedienden en arbeiders zijn ze nu gelijk aan het trekken, of een poging aan het wagen. Gezien ik tot de hoge klasse behoor zie ik dat niet graag want dan gaan wij er natuurlijk op achteruit gaan. Grin,

.

En die collega was Herman Brusselmans of wat?

.

Op mijn vorige werk hadden we aparte personeelsvergaderingen voor de zgn. "staff" en voor de rest. Ik vond dat wel grappig.