Het slapen gaat bij mij nog niet bepaald optimaal.

Dan moeten we een beetje uitwisselen. Ik slaap te veel.

Nou jij hebt nog wel wat in te halen van de laatste tijd misschien?

Dat denk ik eigenlijk niet.

Wat ik wel merk: in de vakantie neem ik mijn rilatine niet, en mijn dag/nachtritme is helemaal om zeep.

Is het dan niet beter dat je ze wel neemt?

je haalt me effectief de woorden uit de mond. Volgens neuroloog hoeft het niet, maar ik twijfel ja.

Zo op mijnen allenen hier, nog even aan het mijmeren.

Enerzijds vind ik die alcohol een *probleem. Ik schrijf er zelden rechtstreeks over, maar goed, dat vind ik dus.

Anderzijds zitten we hier inderdaad niet voor onze zweetvoeten - ook al lijkt dat me ook een vervelend iets - en hebben we denk ik allemaal hier onze eigen geschiedenis.

Derderzijds ken ik niet veel mensen wiens zwaarste probleem het hebben van zweetvoeten is. Die mensen zitten niet allemaal aan de drank. Het "we"-gevoel dat ik hier soms ontwaar staat me in dat opzicht tegen. Alsof wij "gevoeliger" zouden zijn. Geloof ik de * van.

Vierderzijds, het vijandig afschilderen van alcohol en van iedereen die wel eens drinkt, kan ik ook niet goed verdragen. En dat is niets persoonlijks. Al die verhalen over vrienden die wel eens iets drinken en eigenlijk ook zouden moeten stoppen, komaan zeg. Er is niks mis mee om af en toe op een feestje alcohol te drinken. Of ben ik nu de enige van dit forum die zich omringd weet door niet-alcoholisten die ook geen geheelonthouders zijn? Dat lijkt me sterk. Ik heb uit mijn zogenaamde zware periode welgeteld een "vriend" overgehouden, en die hou ik op virtuele afstand. Het helpt dat hij lelijk is. We moeten elkaar geen onzin wijsmaken. 

Hm, dit klinkt alles vijandiger dan ik het bedoel. Ooit zat ik in een ontwenningskliniek, en een van de vrouwen nam "stiekem" afscheid - niet van het leven, maar van de kliniek - met een briefje aan ons prikbord "Ik hou van jullie allemaal". Erg onbelgisch. Erg sentimenteel. En toch heb ik dat gevoel tegenover "jullie" ook soms. We lijken allemaal dappere wroetende mensen. Toch?

Ik ga hier geen "Yes we can" aan breien, Ben net iets te oud geworden voor opgeblazen optimisme. 'k Geloof ook niet in vooruitgang of wegen voorwaarts (wel in ontdekkingsreizen, met dank aan Huttula). 

Eigenlijk geloof ik nergens in.

Hoogstens hoop ik dat jullie in deze chaotische tekst die nergens toe leidt, ergens iets opvangen van een vage hoop. En die hoop wilde ik delen, maar ik wist niet hoe.

.

Ik was onlangs op een personeelsfeest, Plofkip. Zo eentje waar gedronken mocht worden. Volgens mij waren er twee alcoholisten: ik en die ene die bij zijn ontbijt bier dronk. Over die laatste werd redelijk open afkeurend gesproken, maar niet in zijn gezicht, nee. Dus had hij dat door? De weerstand? 

Ik ben bang van niet.

En de rest? Die dronken in mijn ogen als sissy's.

Voor Jen.....yes we can

En ik ben bijna 50...

Weet niet hoe ik het zou doen zonder optimisme en positiviteit

Ook de gevoeligheid heeft ook vele goede kanten

Het leven is leerzaam...das het mooie...dat trekt mij om door te gaan met het nuchtere pad

Tis 1 ontdekkingsreis

Hoop ook voor jou..Jen

Maak er wat van

Ik heb enkele berichtjes van gisteravond weggehaald.

Ik kreeg er zelf trek door en ik wil geen dingen hier schrijven die voor mezelf of een ander aanleiding zijn om trek te krijgen.

En ook (onbedoelde) tips geven waar je het tegenoverstelde kunt doen als van de reden waarom je hier bent vind ik ongepast.

Mijn excuses hiervoor.

Ik heb zelf gisteravond/nacht nog ongeveer een halve fles jus d'orange en een halve liter water gedronken...

en heel veel gerookt bah