Dat is goed nieuws Tas!
Zie! Je wordt het vanzelf zat..

De beuk erin!

nou dan maar daar vrijwillig aan het werk Tas:P

Joris; van harte gefeliciteerd met je verjaardag
je schrijft al een poosje niet meer, maar lees misschien nog? Hoestie?

Dochter gaat weekje mee met vriendin in huisje
en moet samen 1 tas delen voor de kleren
natuurlijk heeft ze niets en moest van mij eerst
inventariseren voor ze nieuw koopt
tot 1.30 uur vannacht hoorde ik haar boven mijn hoofd aan het werk
en het gevolg is dat ik nu mijn derde (1) wasmachine draaiend heb en
alle waslijnen al vol hangen!
iemand een boedelbak te leen om naar Z-Limburg te rijden met wat kleding?

Ik ben niet zozeer bang voor dromen, die zijn nooit fijn, maar daar kan ik meestal wel redelijk goed mee omgaan.
ik ben bang voor het niet kunnen slapen. Want dan komt alles xxxxx keer uitvergroot op mij af! Dan lig ik stijf van angst in mijn bed en weet ik niet meer waar ik het zoeken moet.
Ik ben dan zo bang voor alles!!!!!!
Alles lijkt zo groot en onoverkomelijk als de mount Everest (bv een afspraak maken, naar mijn werk moeten, sporten, noem maar op).
Het verlangen naar vluchten is dan zoooooooooooooo groot.
Ik heb nog niet gedronken, wil ook niet, maar vind het leven op deze manier zo moeilijk.
Dus ik trek me terug, laat me niet zien of horen., ga niet naar mijn werk, maak geen afspraken.
Ik zit weer gevangen in somberheid en lethargie.
Maar ik probeer wel elke keer weer uit dat isolement naar buiten te komen, heel voorzichtig.

En Dhendro: ik heb ze hoor, de knuffels, mijn beertjes. Eéntje gaat altijd met mij mee, zelfs op vakantie.

wat een opluchting hier

nu moet ik natuurlijk ook niet gaan rennen
rustig stapje voor stapje
maar wat een opluchting dat ik weer een stapje kan maken
begint overigens pas eind september, maar tja...........
ik moet toch rustig aan doen


Marjo,

ik vond een paar weken geleden mijn wensenlijstje voor ADB Sinterklaas
ik heb heel veel liefde gevraagd

Sinterklaas,
die wil ik nog steeds hoor!
niet het hele ADB schrappen

Een boedelbak
voor één tas?
Beetje overdreven
Dat kan ook wel op de fiets

oefff jannigje,

de dromen herken ik niet
maar wel het gevolg wat je beschrijft.

heb je nog de energie en wilskracht om daar iets aan te doen?
zitten of liggen blijven is geen optie
daar wordt het alleen maar erger van

aan de andere kant vind ik het bijzonder sterk van je, dat je het in de gaten heb
voor hetzelfde geld bemerk je het niet en zit je over tien jaar nog dieper

die tas moeten ze delen omdat de auto zo klein is
de boedelbak is voor wat daar niet in past:D
en op de fiets, zou ik ook leuk vinden, maar het is wel
dik 200 km en verder als 25 heeft de mijne nog nooit gefietst
en de anderen helemaal nog niet
het zal wel weer in de kast verdwijnen

Heb je hulp Jannigje?

Jannigje

Want je kunt gewoon
gaan slapen en anders
blijf je gewoon liggen en
conentreer je je op je ademhaling

En ik zou nog heel veel kunnen zeggen
Maar ik kom te dichtbij en ik hou van jou

Je hoeft niet bang te zijn

Moest wel even lachen om je boedelbak Jane...
Herkenbaar uit mn eigen jeugd...
Moest voor elke gelegenheid een ander setje meenemen, met als gevolg dat de sleurhut bijna door zn hoeven zakte van de koffers... En puntje bij paaltje dan de gehele vakantie in je badkleding lopen !!!
Wanhopig werden mn ouders ervan...

ha Jan dat klinkt mij zo bekend in de oren. als ze me op het werk niet zo achter de vodden aan zitten (en soms op een gemene manier) zat ik waarschijnlijk ook de hele dag thuis. moet van de week naar de bA, zit me al weken op te vreten. dan komt er die week daarna een gesprek op het werk de berg wordt al hoger en hoger. en het liefst zou je dan alles vergeten met een ........... maar ja als je weer wakker bent met een duffe kop is het gesprek wat moet komen er nog steeds

Jane,

Hoe gaat ze heen?
Ik heb V. zelf haar koffer in laten pakken en gewaarschuwd dat ze maar 30 kilo mee mocht nemen.
bij over bagage bij betalen
Op schiphol had die doos verkeerd gerekend........40 kilo
mooi dat moeders met 10 kilo onzin terug mocht (o.a. 2 haarfohns)

Janigje misschien zie je de dingen inderdaad uitvergroot. Het is, denk ik, normaal.
Je moet opnieuw om leren gaan met gevoelens. En misschien heb je altijd je angst weg gedronken. Als je dat jaren gedaan hebt, zou ik me voor kunnen stellen dat, en de oude angst, en nieuwe angsten in elkaar over vloeien. Dan kun je ze niet meer scheiden en komt het dubbel zo hard aan. Maar als het goed is wordt dat minder en zal hopelijk in de toekomst verdwijnen. Zeker als je jezelf zeker gaat voelen. Alles is nu een beetje uit evenwicht.

Ze mag met 3 mensen en een grote hond in een heel klein autootje mee
dus het is schipperen. maar in een huisje heb je niet veel nodig dus ik
maak me niet druk. Het is ook mijn probleem niet. Alleen zit ik een beetje mijn gelijk te halen
n.a.v. woordenwisseling hoe ze toch tekort komt hier. Ach puberperikelen Tas, je kent het.
Maar dit is natuurlijk mooie voorbereiding op het echte werk straks als ze wat ouder is.
En ze mag met vadrrt en zelfde vriendinnetje ook nog week naar London met de trein, dus
dan kan ze weer oefenen. komt echt niks te kort hoor die meid. zoals de meesten!

Jannigje,

Erg herkenbaar bij mij ook...
Die vreselijke nachten, waar alles zo stil en donker is en je in je koppie de meest waanzinnige doemsenario's aan het creeeren bent... Zo was het bij mij in het begin in ieder geval...

Mij hielp het om dan toch even in alle paniek het boekje "Beren op de weg, spinsels in je hoofd " door te lezen... In het holst van de nacht met een warme beker melk...

Misschien een troost dat die angst na enige tijd echt verminderd en uiteindelijk verdwijnt...
Sterkte

Blondie

Tas, ik heb het gevoel dat het nu een kwestie is "van erop of eronder".
Ik worstel al heel lang met depressies, heb periodes dat ik redelijk tot zeer goed kan functioneren en heb hele zware periodes waarin ik niets meer kan.
In januari dit jaar ben ik weer in een zware depressie weggezakt, die ik "verzachtte" met alcohol. Een paar uur niet somber, wanhopig, moedeloos zijn!!!!
Ach jullie kennen het allemaal, misschien niet de aanleiding/oorzaak, maar wel het hele proces van drinken.

In die tijd had ik ook al therapie.
Nu "moet ik alles ahw over doen" zonder drank.
Dus ik sta nu voor de naakte waarheid en die benauwd mij tot op mijn bot.

Moest je achteraf niet ontzettend lachen tas, met die haarfohns en troep?
en kon V er ook een beetje mee lachen?

Tas dat hoef je
niet te vragen dat
is wat je bent

Muts!

Grappig zo Jane
Leuk te lezen

Ik denk dat ik dat mis
Voor nu even soms

Die is heel herkenbaar voor mij Jannig
depressie na drinkjaren
alle voorgaande hulp was niet de diepte ingegaan
net alsof alles nu over moet.
Bij mij duurde het een jaar bijna, en af en toe lijkt ik
er weer in te zakken, maar nu voelt het wel anders
ook moeilijk want geen echt excuus meer om zo diep te gaan,
maar al met al voelt het ook lichter en minder hopeloos.
Net als bij mijn huis heb ik de echte grote schoonmaak
jaren uitgesteld en nu wordt het bikken dus, voor er gepoetst kan worden.

yes kan beginnen met de puppycursus, nu maar hopen dat vriendin mee kan

Nou jaaaaa,

ik heb geloof ik ruim een jaar erover moeten doen om dat te verwerken

Nu is het hilarisch
moest namelijk nog de trein in en uiteraard geen extra tassen bij me
heb dus nog van een chinese toerist een plastic tas ingepikt
arme man........snapte er geen bal van, hij wilde in het in de vuilnisbak gooien en ik ruk dat tasje uit zijn hand.
ik zei nog wel sorry, maar ja........het was een chinees

komt er natuurlijk ook bij dat ik niet mocht wegen en controleren van haar
later was het natuurlijk mijn schuld omdat ik niet had opgelet

ach pubers

en hun moeders...........
solly was het goeie woord geweest:D

jannigje,

als je het al vaker hebt gehad, dan wordt het inderdaad iets makkelijker om te herkennen.

hoe kan dat eigenlijk?
je bent eerder in therapie geweest, je knapt op en gaat door en vervolgens gebeurt het weer.

Als ik voor mijzelf kijk
ook ik heb ze vaker gehad
even snel een paar gesprekjes, wat rust en deze doos rende weer door
totaal niets geleerd.

eigenlijk denk ik dat ik nu pas klaar ben om heel bewust met mijzelf en de omgeving om te gaan
bewust naar mijzelf kijken, de effecten die ik bereik of op andere mensen heb en andersom natuurlijk.

heb jij dat ook zo, of is dat wat anders?

hee, ik ben dus niet de enige!

struikelen, hulp zoeken en vervolgens hetzelfde blijven doen.

In mijn dossier staat met vette letters "Zorghopper" , ook niet bevoordelijk voor je ego