Har dan heb je de mijne van 21.43 zeker overgeslagen.........

Ik heb je vanmorgen niet geholpen maar wil je toch bedanken voor je openheid. Daar is moed en vertrouwen voor nodig

Pippi ik denk het wel..........

Nu weer even serieus, gaat het goed met de chat Houtje?

Tsja, als je jezelf hier "The Terminator" als username aanmeet, dan hou je het ook niet lang vol. Doe maar gewoon, doe je al gek genoeg.

Goedenavod allen,
Een teken van leven!!! Ik heb niets gelezen. Weinig animo.
Bij deze een klein gedichtje van J.P Rawie.
Groeje van Soothe!

Uit: Wij volgen één voor één hetzelfde pad

Lied

Het lichaam doet
nog steeds zijn plicht
omdat het goed
is afgericht,

maar moed en geest
en dadendrang
verzaken reeds
een leven lang.

Geluk en jeugd
voorgoed teloor -
zo´n leven deugt
toch nergens voor.

Hoi Soothe! Lijkt me een mooi liedje voor een fitnessclubje (grapje)

Har Zou wel goed zijn voor mijn body!! De gedachte maakt me al moe.
Beetje lopen, beetje fietsen, lijkt me voldoende. Ben afgemat!!
Groet.

@Tapas,


@Kohtje,
Jij onmatige puntjeszetter! Je taalgebruik is goed, dat zegt mij meer dan de puntjes.
Ik vind mijn stopdatum belangrijker dan mijn geboortedatum. Wat mijn geboorte betreft, daar zat ik voor niks tussen. Stoppen met drinken is de belangrijkste beslissing in mijn leven.

@An,
20.15 zeer zeker herkenbaar voor me. De computer aanzetten is nog steeds het eerste wat ik doe als ik thuis kom, al ga ik tegenwoordig niet meer meteen onmatig het forum op.

@Pippi,
Even nadenken ........................ Ja, ik weet het, je bent goed bezig!

@Har,
Juiste conclusie dat geluk niets met alcohol van doen heeft.
Je wereld was ingestort en je begon je maar weer vol te gieten, alsof dat de oplossing was. Alleen stortte je wereld nog verder in. Zo ging het ook met mijn terugval. Het uitzichtloze van mijn situatie (werkloos) werd alleen maar uitzichtlozer door me vol overgave vol te gieten (alsof ik zo wel een baan kon krijgen).

@Dory,
Wat doe je nou toch?

@Albertina,
Naltrexon (Revia) is een trekremmer. Je verwart het met Antabus en Refusal (die als werkzame stof Disulfiram bevatten) waar je iid ontzettend ziek van wordt en zelfs het ziekenhuis in kunt belanden met hartfalen.
Wel bevat Revia slaapverwekkende stoffen.
Zo dat is pas een cadeau aan jezelf en je pakt het meteen rigoureus aan. Sportschool is eerlijk gezegd echt niets voor mij. Heb het ooit een keer of 10 gedaan. Nou, doe ik niet meer.

@Trees,
Ze is weg. Ik hoop ook dat ze morgen opnieuw probeert.

@Spud,


@Blacky,
Ik dronk ook gewoon met Revia, wel minder.

@Tapas,
Jij ook gedaan. Tja, ik kon het ook niet laten. Ik dronk wel minder met dat spul.
Leidt die chat je nu extra af van het vroegere weekendgevoel? Eigenlijk moet ik dat tijdens een van de sessies vragen, maar geheid dat ik dat volgende week vergeten ben.

@Houtje,


@Pippi,


@Soothe,
Die Rawie kon toch echt zwaar depressief zijn.
Toch spreken zijn gedichten mij erg aan. Ws. door de gedeelde alcokronkel.


En ik, ik heb de chat weer goed doorstaan. Ging daarna onder de dampkap en raad eens. Ja, vergat ik te roken. Gebeurt me steeds meer. Maar owee als ik er over mijmer om te stoppen met roken, dan verander ik gelijk in een schoorsteen.

Nu pauze en ik wil het niet laat maken vandaag, ik heb nogal wat op het programma staan morgen. Ik ga dus dadelijk mijn wekker instellen opdat ik op tijd naar bed ga.

Ja, Har, met name je zin: ik moet alcohol loskoppelen van geluk én ongeluk ...daar heb ik wel even een kluif aan..

Trees, ook hier loskoppelproblemen!!! Het lijkt of met het stoppen de "levensvreugde" heeft afgedaan.
Ik vind het moeilijk nog echt vreugde te ervaren. Ik probeer positief te blijven, maar steeds is er de linke gedachte, dat de echte vreugde uit de fles komt!! Natuurlijk heel merkwaardig,als je je indenkt dat het slechts ellende heeft gebracht. Dat gevoel, probeert je beentje te lichten. Je kan je suf redeneren. De drank lijkt de ultieme verlossing.
De enige vreugde, beleef ik met Anna. Dan laat ik mezelf los. Er is tussen ons een wederzijds begrip, ook
omdat je beide hetzelfde doormaakt.
Maar nu alleen thuis, vind ik het niet zo speciaal. Het is me wat!!!
Groetje.

Ja, een hele kluif misschien maar eigenlijk is het eenvoudig. Het is een mechanisme om alles aan drank te koppelen omdat drank je beheerst.
Je haalt pas werkelijk die angel weg door je ANDERE problemen, serieus te nemen. Onderschat je kracht niet...nogmaals, wij alcoholisten zijn sterke mensen die maar al te goed nuchter met hun problemen om kunnen gaan. Klinkt misschien vreemd, maar ik spreek (eindelijk weer) uit ervaring.
Alcohol is eigenlijk alleen maar een grote leugenaar die je in je beleving toelaat...terwijl je de grootste hekel aan leugens hebt. De meesten van ons zijn in weze zuiver op de graad en hebben een ontwikkeld gevoel voor bedrog en onechtheid...iets wat we drinkend maar al te graag in de ander willen ontdekken i.p.v. in onszelf. Maar ook een kwaliteit die je nuchter uitstekend voor jezelf kunt gebruiken als afweging om op het rechte pad te blijven.

Het lichaam heelt en lijkt beter te voelen. Maar de geest is een ander verhaal. Emoties komen als mokerslagen binnen. Agitatie- opgejaagd, of de duvel achter me aan zit. Ik doe de dingen niet ontspannen, of ik doe volstrekt niets. Vandaar dat ik gekraakt ben. Opgejaagd wild, niets meer en niets minder. Dan denk je met een wijntje, krijg ik weer systeem, hetgeen gelul is!!
Groet.

Door mijn zware terugval waarbij ik mij alleen maar volgoot om aan mijn behoefte te voldoen, had/heb ik geen enkele associatie meer van alcohol met prettige gevoelens. Ik denk dat dat mij ontzettend geholpen heeft om te stoppen en nog meer om het vol te houden en er vrede mee te hebben dat ik niet meer kan drinken. De lol was er voor mij helemaal af. Bijna een half jaar lang een daggemiddelde van 3,5 fles wijn en een halve liter jenever en haast niet slapen is iets waar ik niet naar terugverlang.

Corientje, voor mij is de lol er ook af!! Ik ga goed!! Maar het opnieuw omgaan met "gewoon" leven is andere koek. Voor geen goud wil ik terug en probeer dat vol te houden. Het was genoeg!!!
Maar het is soms een beetje heavy!

Man ligt op bed met zijn verkouden kleinzoon die zijn fopspeen wil, maar zodra hij die in zijn bekkie heeft kan hij niet meer ademen, dus: wheeeehhhh!!!!!
Nou, ik ben best wel gelukkig geweest in de tijd dat ik twee glazen wijn in de week nog iets heel bijzonders vond. En die jaren zijn er ook geweest. Die twee glazen maakten net dat losse wat ik lekker vond. Toen had ik het nog niet nodig, het was extra. Dat zou ik best weer terug willen. Pas toen ik er niet meer buiten kon is het geluk verdwenen. Met of zonder drank. Want met was ik niet gelukkig omdat ik besefte dat ik niet zonder kon en zonder was ik niet gelukkig omdat ik besefte dat ik niet met kon.
Tegenwoordig voel ik me af en toe weer gelukkig. Zomaar, een klein moment. Maar dat was ook zo toen ik nog niet dronk, toen was ik ook niet constant gelukkig. Geluk heeft altijd in kleine momenten gezeten voor mij, alleen toen de drank echt mee ging doen, was dat weg.
Over het algemeen ben ik blij dat ik niet meer drink, er valt weer wat echt te lachen en ik denk maar zo, weer een ervaring rijker.

Met wijn had ik inderdaad een heel systeem, waar ik het grootste deel van mijn vrije tijd mee bezig was. Na werktijd nog even iets bijhalen, zodat ik tenminste niet mis zou grijpen. Het aanleggen van verschillende verstopplaatsen. De logistiek van de afvalverwerking. Zodra er niemand in de buurt was snel even bijgieten, klokklokklok wegdrinken en opnieuw bijgieten, zodat niemand zou merken dat ik alweer bijgeschonken had.
Witte wijn aanlengen met spa in een limonadeglas, zodat het leek alsof ik fris dronk. Snel in de keuken even aan de fles drinken, zodat het glas niet zo snel bijgevuld hoeft te worden. Lege flessen gedeeltelijk gevuld met siroop of water laten staan, zodat het leek alsof ik ze niet leeg gedronken had.
Geagisteerd, zodra iemand iets zei over mijn wijngebruik. Voortdurend opgejaagd, of ik wel ongemerkt mijn dagelijkse dosis zou halen. Voortdurend gespannen, proberend me te ontspannen met nog meer wijn, nog meer gespannen rakend in mijn pogingen dat ongemerkt te doen.

Ik had systeem ja, met wijn. En dat systeem draaide volledig om de wijn.

Vandaag kan ik het me permiteren systeemloos te zijn, omdat een dagtaak aan planning en logistiek is weggevallen. Wat een opluchting!

Lieve mensen, ik hoop dat iedereen het vandaag redt, en vooral de mensen die het o zo moeilijk hebben. Dat van daarnet was een grap, maar ook de zuivere waarheid. Ook ik voelde me maandenlang bekaf, lusteloos, somber, opgejaagd door alles wat ik moest doen terwijl er niets uit mijn handen kwam.
Het goede nieuws is: het gaat over! Het minder goede nieuws is: het kost tijd. Maar hoeveel tijd hebben we al niet verloren, met jarenlang drinken, onszelf vergiftigen, relaties verpesten en ons werk niet naar behoren doen? Wat je in jaren afgebroken hebt wordt niet in een dag weer opgebouwd! Ons lichaam, onze geest en onze emoties hebben tijd nodig om te helen. Ik voel dat ik aan het genezen ben, iedere dag een stukje meer. En dat geeft me de motivatie om mezelf die tijd te geven.

Nachtrust hoort daar ook bij, en ik ben alweer te laat. Welterusten!

Nee, makkelijk is het niet om met al die dingen om te gaan en om alle dingen weer opnieuw aan te leren. Dingen die ik vroeger wel gewoon aankon, zonder dat ik er bij hoefde na te denken.
Emoties verwerken en ermee omgaan is een kunst die ik door het drinken verleerd ben.
Het verhaal van zwemmen verleer je niet gaat voor mij niet op wat betreft omgaan met emoties en gevoelens. Maar misschien leek het vroeger alleen maar of ik er mee kon dealen.
'k Weet het allemaal niet.

Ik kan het misschien een beetje verwoorden als ik zeg: de peper is een beetje uit mijn leven gehaald, en ik heb geen vervangend kruid....

Als het herstel te vergelijken valt met het herstellen van overspannenheid of burn out, heb ik nog heel wat jaren voor de boeg: 7 jaar.
Ik ga me die tijd gunnen en zonodig meer.

Die laatste keer dat ik dus toch onderuit was gegaan, ergens in november, had ik niet eens lol, en ging ik doorzuipen om het wel te krijgen maar met iedere slok werd ik ook weer kwader op mezelf... het lukte me niet om me te ontspannen, eigenlijk werd ik alleen maar gespannener.... toen was het voor mij duidelijk dat het niks meer bijdroeg. De lol was er inderdaad af... maar ik krijg er wel steeds meer vertrouwen in dat die lol wel weer terug gaat komen en dat nuchtere lol leuker is... toch???? dus tot die tijd drink ik nog maar even niet.

en ja Corinne, dat chatten houd me wel meer van de drankgedachten af... want ik ga dus echt niet chatten met drank op hihi, extra stimulans om donderdagmiddag geen gremlins te hebben of pas na het chatten en dan is het te laat om nog drank te gaan halen.

het lijkt net of het mij probleemloos afgaat zo maar dat is echt niet zo hoor, drank is nog steeds in mijn gedachten maar ik wil mezelf geen pijn meer doen en als ik ga drinken doe ik mezelf pijn omdat het altijd mateloos wordt en ik met drank over mijn grenzen ga en omdat ik de volgende dag ziek en depressief ben. Dat is het me niet meer waard.

Vie,
Die arme kleine.
Die jaren heb ik ook gekend dat een glas lekker was, maar niet per se hoefde.

Ik log toch weer even in om op je te reageren Corinne. Wat mijzelf betreft weet ik wel zeker dat ik nooit heb kunnen omgaan met mijn emoties en gevoel. Ja, tot een jaar of vier, maar daarna hield het op. Mij is vroeger geleerd dat mijn emoties niet klopten, en dat mijn gevoelens er niet mochten zijn. Dus leerde ik ze te onderdrukken en negeren.
Achteraf denk ik dat ik, toen ik destijds verliefd werd, niet eens wist wat liefde was. Ik verwarde liefde met blijdschap om aandacht en het gevoel dat iemand mij nodig had. Iemand die mijn gretigheid om te geven goed kon gebruiken, en die nam en nam en nam, tot er niets meer overbleef.

Pas nu leer ik met vallen en opstaan en hulp om te voelen, en dat gevoel te durven vertrouwen. En dat is doodeng, maar ook spannend en opwindend! En leuk!
En ik ontdek dat ik alles wat ik met drank dacht aan te kunnen, ook inderdaad aan kan. Nuchter! Dat ik er drank bij nodig had was een vergissing, want dat is wat drank met je doet. Het laat je denken dat je het nodig hebt.

En nu ga ik echt slapen. Zelfs dat gaat inmiddels beter!

Ik wil jullie het boek van Deepak Chopra aanraden "Vrij van Verslaving" een spirituele benadering.
Heb het boek al eerder gelezen en de bijbehorende oefeningen gedaan in de jaren negentig...ik merk nu, ben er pas opnieuw aan begonnen dat het nu werkelijk tot me doordringt dat:

"verslaafden misleide zoekers zijn; zoekers naar genot, plezier en zelfs een spirituele ervaring. Er wordt op de verkeerde plaats gezocht waardoor het verlangen naar een vervullend leven in een verwrongen vorm naar buiten komt. Maar de impuls om op zoek te gaan naar meer levensvreugde is zeer waardevol, en kan het proces van innerlijke ontwikkeling in gang zetten"

"Chopra onderzoekt eerst wat verslaving nu precies is. Hoe komt het dat mensen bij het vervullen van hun behoeften vervallen in dwangmatigheid? Welk verband is er tussen lichaam en geest? Zijn er verschillende soorten verslaving of is er sprake van meerdere uitingsvormen van één verschijnsel? En: wat ervaar je bij verslaving? Via meditatie, oefeningen en een dieet rijkt hij de richtlijnen aan voor het herstellen van de balans tussen behoefte en bevrediging. Zo wil hij verslaafden terugbrengen naar het fundamentele antwoord op hun dwingende gewoonten: VREUGDE IN HET LEVEN"

"Deepak Chopra, arts en specialist op het gebied van Ayurveda weigert zich te conformeren aan de gangbare, eenzijdige benadering dat verslaving een 'zeer ernstig probleem' is dat te vuur en zwaard bestreden moet worden. De confrontatie en de angst werpen op de lange termijn geen vruchten af. Hij wil vanuit een positieve visie doordringen tot de kern van onvrijheid. Hoewel we het zullen hebben over echte fysieke en emotionele pijn, zal het voornamelijk een boek over gezondheid, vreugde, genot, rijkdom, liefde en hoop zijn"

Heb dit maar even van de kaft geplukt.

ISBN 90-6325-556-X Uitgever: Servire voor de geinteresseerden.

Ja Anna, zo voel ik het ook.

Albertina, het was weer een boeiende chat vanavond maar de gedragsregels gebieden mij in de chat niets over jullie te vertellen en andersom.

Wel is het zo dat na elke keer (we hebben nu drie keer gehad) ik voor mezelf bepaalde patronen weer nóg duidelijker zie worden, alsof het stof weer een beetje van mijn oude patronen geblazen wordt en ik ze steeds helderder ga zien. Daarvoor (om dat helderder te kunnen zien) is ook nodig dat je (dat zei Tapas ooit en het is zo waar) dat je in mildheid leert om te kijken naar jezelf.

En het zet de zaken weer eens goed op een rijtje voor me. Als mij gevraagd wordt waarom ik dronk of waarom ik gestopt ben, dan zijn dat onderwerpen waar ik niet meer dagelijks over nadenk maar die wel heel waardevol zijn om er tijd aan te besteden. Omdat het zo teruggaat naar de kern van je handelen, waarom deed je dat, als je thuiskwam die fles wijn grijpen, of vloeken als die leeg was en je had niets meer?
Het zet mij wel (in hoog tempo want ik word geacht snel antwoord te geven) verplicht aan het denken.

Het maakt de zaken dus weer eens extra duidelijk voor me, mijn keuzes zijn weer helder én, en dat is zo fijn, ik ben weer extra gemotiveerd. Een bijkomstigheid die ik niet had verwacht maar waar ik wel heel blij om ben.