Ik ook, dat je dat gedaan hebt, Tina.

Ik ook, Tina. In de eerste plaats voor jou maar ook voor mij/ons!

Toch altijd weer prettig als 't na 20:00-en is. Rust. Maar foei, die aanhef, die tweestrijd, wel/niet, wel/niet. En waarom? 't kan niet meer. Nóóit meer! Voor de rest van m'n leven.

Idioot, niet? Toen 'k dronk wilde 'k voor eeuwig leven. Nu 'k gestopt ben, hoop 'k op 't wonder van inslapen en niet meer wakker worden. 't leven is nu één groot zwart gat. En elke dag wordt hij groter. Een onoverkomelijk obstakel, die keer op keer opdoemt en dreigt/op 't punt staat me op te slokken. Héél beangstigend.

Sorry, de zeur-knobbel is weer eens actief. Maar 't moet er uit. Ff wat nuttigs doen. Wasje draaien en kleding/handoeken vouwen en opbergen. Tot zo weer.

Dank jullie wel.

Het laatste wat ik wil is je benauwd maken

Bor my dear

Daar is geen reden voor

het leven is heerlijk zonder drank

maar het blijft altijd oppassen

Bekend is dat na 3 en 7 jaar

de vertwijfeling schijnt toe te slaan

zo van, ach, nu kan ik er wel eentje nemen

ik heb alles onder controle

die gedachte moet je onmiddellijk herkennen

als een valse gedachte

drank was een obsessie, is het niet meer

echt niet. Steeds scherper zie ik wat er met mensen

gebeurt, al na het eerste drankje, de lichte

ontremming, en dan denk

ik: dat wil ik niet en blij dat ik niet meer hoef

want ik heb toch wel ontdekt dat ik me prima kan amuseren

zonder drank.

Tina

Dat wat je schrijft over dingen niet opmerken

ook na het stoppen met drinken

herken ik zeker ook en ik denk

dat ik ook nog vele jaren nodig zal hebben

om die 'missers' te gaan zien.

Alf,

ik zie het als een programma

voor het leven.

Er blijven altijd leerpunten

en ook de valkuilen.

Mijn obsessie is ook geheel

verdwenen, allert zal ik altijd

blijven.

Ik blijf zeggen, mijn terugval

is één van de zwaarste periodes

uit mijn leven geweest.

Maar ook mijn meest leerzame.

Een programma voor het leven.

Zo voel ik het ook.

Misschien komt het omdat ik nog maar recent

ben opgestaan uit mijn diepe put,

dus nog op een roze wolk zit.

Dat ik me verheug op wat het programma me zal brengen,

omdat het me al zoveel gebracht heeft.

Alcoholisme is een progressieve ziekte, maar leven in herstel wordt

alleen maar mooier voor me.

Wijfie

Natuurlijk is het goed om wat te gaan doen

en vrijwilligerswerk lijkt me heel goed

zeker ook voor de contacten

En die lege momenten

ervaar je nu nog als leeg en

nauwelijks in te vullen

maar dat gaat veranderen

langzaam maar zeker.

Gunn

Toen ik nog dronk

was het leven een groot feest

in mijn beleving dan

maar wat ik aan de voorkant bouwde

werd aan de achterkant weer afgebroken

en dat heb je niet in de gaten

als je drinkt, de afbraak haalt je echter langzaamaan in

Ook ik dacht dat een leven zonder drank onbestaanbaar was

en de eerste maanden stoppen heb ik ook zo ervaren

als een zielloos, saai en grijs leven, alle kleur eruit.

maar net als bij een schilder, die de oude verf van zn doek krabt

moet er weer nieuwe verf op aangebracht worden

daar moet over nagedacht worden

daarom blijft het eerst nog een grauwe, vale plek

niet prettig om naar te kijken

inspiratie en bezieling ontbreken

maar dan worden voorzichtig de eerste streken

weer aangebracht, frissere kleuren ditmaal

en de voorzichtige penseelvoering

gaat langzamerhand over in trefzekere streken.

Ik denk dat mijn schilderij nu voor de helft af is

En Gunn, zeuren mag, je hebt net misschien gelezen

hoe ik als een zeur werd ervaren toentertijd..

Tina

alf

Ik ben er klaar mee! Weekend 2 droog doorstaan, weltrusten allemaal:)

Tina

Grappig dat je dat schrijft

van een programma voor het leven

Ik weet nog dat ik in het begin

direct resultaat verlangde

van het stoppen

het leven moest direct

beter worden

Ik werd er op dit forum al snel op gewezen

dat die verwachtingen irreëel waren

en dat daar toch wel meer tijd over heen zou

gaan, minstens een paar jaar.

Dat besef ik nu ook

maar nu lees ik bij jou

dat het een levenslange

opgave is.

Ik ga me daar op instellen..

OK Wijnand

Twee kruisjes op de lat

Welterusten

Gwen,

precies,

zo is het ook.

Het programma is ook voor het leven

en kan je veel geven.

Het werkt, als je eraan werkt.

En blijf jij maar op je roze wolk,

het is je gegund, zeker na waar

je vandaan komt en wat je in

een jaar hebt op gebouwd.

Natuurlijk, met behulp van

maar je doet het toch maar.

Ik heb ook wel euforische

momenten, zo blij ben ik dan dat

ik niet meer drink, ondanks alles wat

er te overwinnen valt.

En als ik dan iets heb overwonnen,

hoe klein soms ook ben ik extra dankbaar.

Anders weet ik het niet te benoemen.

Wijnand,

die heb je binnen.

Op naar de volgendnuchtere dag.

Tina

Een dankbaar hartje is het....

Alf,

een levenslange opgave wil ik het niet noemen.

wat dacht je van een nieuwe en andere manier van leven?

Een opgave klinkt zo zwaar,

je bent je bewust dat het anders kan

en daar is al zoveel mee gewonnen.

Laat het leven nu net een levenslange opgave zijn, je moet er van bakken wat er van te bakken is denk ik dan maar.

Met of zonder verslaving.

We verschillen niet van `normale` mensen wat dat betreft.

We hebben alleen een extra blok aan ons been.

En daar valt zeer goed mee te leven.

Doemdenken helpt daarbij niet.

Tina

Je hebt gelijk

ongelukkige woordkeuze

of ervaar ik het misschien toch nog als een opgave?

Onbewust zo gekozen...

Johan

Ik ken geen mensen die nooit hebben gedronken...

of wacht, ja toch een aantal moslims

en dat zijn mensen die het leven

best wel prettig vinden...

Log ik in voor VM is ze weg;(

Een hele goedenavond allemaal;)

Marcel

Ik ervaar het leven niet meer

als zou ik een blok aan mijn been hebben..

Juist niet, ik ervaar het leven als een bevrijding

van 'het blok' drank, maar ik heb er zolang

mee rondgelopen dat ik nog steeds niet

helemaal goed kan lopen.

Maar elke dag gaat het beter..

Dag Yajala..

Ik ken wel mensen die nooit drinken

én dat ook nooit gedaan hebben.

Zij kunnen zich met de beste wil van

de wereld niet voorstellen hoe ze

Quote"zich het blok aan mijn been"

moeten voorstellen.

En ik heb ze eigenlijk nooit gevraagd

of ze het leven één groot feest vinden.

Ik denk dat ook voor hen geldt

dat het geen groot feest is,

wellicht weten zij het leven op een

iets andere manier te hanteren.

En ik denk dat dat "zonder blok aan het been"

ook wat makkelijker gaat.

Zoiets?

Dag Alf;)

Das lang geleden zeg,

Hoe gaat het met meneer Alf?