Mijn partner is al jaren alcoholist. Ook heeft hij levercirrose. Het is dus vijf voor twaalf. Toch blijft hij door drinken en liegen. We doen eigenlijk niets meer samen. Ik voel me heel alleen. Iedereen zegt ga toch bij hem weg. Maar we hebben ook mooie tijden gehad samen. Vandaag is hij aan gehouden met de auto en hij kon mee naar het politiebureau waar zijn rij bewijs kon inleveren. Gek maar ik ben hier heel blij mee dat dit is gebeurd. Hij zit hier nu en ziet op dit moment in dat het zo niet verder kan. Maar goed dat heeft hij al vaker gezegd. Heeft iemand tips voor mij. Wat moet ik hier mee Wie leeft nog meer met een alcoholist? Hij is nooit agressief maar daar is dan ook alles mee gezegd. 

Nare situatie. De eerste stap lijkt mij om hulp te zoeken. Al eens met de huisarts erover gesproken? (lijkt me wel, gezien de vastgestelde levercirrose) Verslavingsinstanties? Mogelijkheden verkennen die zouden kunnen helpen om ermee te stoppen. Denk dan aan het lezen van boeken over dit onderwerp. Verdiepen in middelen die trek in alcohol weg kunnen nemen, of middelen die maken dat je niet kúnt drinken (antabus/refusal).

Welke stappen zijn in het verleden al eens genomen?

Bemoeizorg is er mee bezig omdat hij na de zoveelste ziekenhuis opname weigerde om bijv contact op te nemen met vincent van gogh. Hier is hij nader hand wel naar toe gegaan maar echt veel heeft het niet uit gemaakt. Zo lang hij zelf niet wil gaat het niets worden. Tja en nu is hij dus ook zijn rij bewijs kwijt. 

Weggaan kan een eye opener zijn. Tis maar net wat je zelf wil. Doorgaan samen niks te doen en dan ook nog taxi te gaan spelen, of een nieuw leven te beginnen? Leg hem de vraag voor en vraag hem wat hij zou doen in jouw positie.

Als het een knetterende ruzie wordt, dan zit er misschien nog een beetje passie achter de alcoholwalm. 

Op 3-4-2023 om 17:36 zei Erna:

Bemoeizorg is er mee bezig omdat hij na de zoveelste ziekenhuis opname weigerde om bijv contact op te nemen met vincent van gogh. Hier is hij nader hand wel naar toe gegaan maar echt veel heeft het niet uit gemaakt. Zo lang hij zelf niet wil gaat het niets worden. Tja en nu is hij dus ook zijn rij bewijs kwijt. 

Hoi Erna, 
Wat een nare situatie en 1 waar je geen kant en klare oplossing voor hebt helaas. 
maar je slaat de spijker op zijn kop; "Zo lang hij zelf niet wil gaat het niets worden". Je kan hem niet dwingen, hij moet het echt voor zichzelf willen en inzien dat deze weg niet de juiste is. 

Heel erg veel sterkte & wijsheid ! 

Op 3-4-2023 om 17:36 zei Erna:

Bemoeizorg is er mee bezig omdat hij na de zoveelste ziekenhuis opname weigerde om bijv contact op te nemen met vincent van gogh. Hier is hij nader hand wel naar toe gegaan maar echt veel heeft het niet uit gemaakt. Zo lang hij zelf niet wil gaat het niets worden. Tja en nu is hij dus ook zijn rij bewijs kwijt. 

Hoe naar het ook klinkt; zijn relatie met alcohol is op dit moment belangrijker voor hem dan zijn relatie met jou. Dit weet ik uit mijn eigen ervaring (ik was de alcoholist). Wellicht is jou kwijtraken wat hij nodig heeft om tot inzicht te komen. Je helpt hem niet door bij hem te blijven en zijn gebruik te accepteren. Een relatie draait om twee mensen, en dat lijkt uit jouw verhaal nu niet het geval. Raak jezelf niet kwijt hierin. Heel veel sterkte. 

Jeetje wat een nare situatie, ik kan je helaas geen advies geven maar wil je wel sterkte wensen en hopelijk accepteert hij zo snel mogelijk de hulp dit hem geboden wordt...

Hallo @Erna, ik zie dat jouw draadje is verplaatst naar het onderdeel van het forum dat voor naasten is bestemd. Best wel jammer dat dit onderdeel (nog) niet echt leeft. Eigenlijk is dat ook wat vreemd, omdat iedereen met een middelenprobleem (een verslaafde) waarschijnlijk meerdere naasten heeft, die daar last van hebben. Verder zijn er voor verslaafden meerdere vormen van ondersteuning te vinden; voor naasten is dat veel lastiger. 
Hoe gaat het nu met je?
 

Op 6-4-2023 om 03:47 zei Clivia:

Hoe naar het ook klinkt; zijn relatie met alcohol is op dit moment belangrijker voor hem dan zijn relatie met jou. Dit weet ik uit mijn eigen ervaring (ik was de alcoholist). Wellicht is jou kwijtraken wat hij nodig heeft om tot inzicht te komen. Je helpt hem niet door bij hem te blijven en zijn gebruik te accepteren. Een relatie draait om twee mensen, en dat lijkt uit jouw verhaal nu niet het geval. Raak jezelf niet kwijt hierin. Heel veel sterkte. 

Dank je. Aankomende woensdag komt bemoeizorg, kijken wat er wordt besproken. Ik heb mezelf 1,5 geleden al laten inschrijven bij de woningbouwvereniging (heel Limburg) kan op dit moment dus ook nog niet echt weg. Weet je het blijft zo moeilijk. als ik buitenstaander zou zijn zou ik meteen zeggen: Eruit met die vent" (maar zo ziet het helaas niet in elkaar). We hebben ook ontzettend fijne tijden gehad. 

3 minuten geleden zei MijnGerrit:

Hallo @Erna, ik zie dat jouw draadje is verplaatst naar het onderdeel van het forum dat voor naasten is bestemd. Best wel jammer dat dit onderdeel (nog) niet echt leeft. Eigenlijk is dat ook wat vreemd, omdat iedereen met een middelenprobleem (een verslaafde) waarschijnlijk meerdere naasten heeft, die daar last van hebben. Verder zijn er voor verslaafden meerdere vormen van ondersteuning te vinden; voor naasten is dat veel lastiger. 
Hoe gaat het nu met je?
 

Fijn dat je me hier volgt. Ja ongelofelijk dat er zo weinig naasten blijkbaar hulp zoeken. Zoals je al eerder schreef, misschien schaamte? Op dit moment voel ik me verdoofd. Heb mijn kinderen wel ingelicht over de situatie. Met 2e Paasdag zouden we de kinderen allemaal op bezoek krijgen maar ik heb alles afgezegd. Mijn kinderen (dus niet de zijne) steunen me ten alle tijden. In het begin vonden ze dat ik hem eruit moest gooien of weg moest gaan bij hem. Maar dat is nu anders. Ze respecteren mijn keuzes. wat dit ook mag zijn. Daarnaast heb ik een geweldige Romeense hond, die mij hondstrouw is. Zijn dochter is enigszins op de hoogte (omdat ik haar heb ingelicht). Aankomende woensdag komt bemoeizorg op gesprek, die ik dan maar weer heb ingeschakeld. Tja hij heeft op dit moment enorme spijt, maar ja wat moet ik nog geloven. Eigenlijk sta ik op dit moment al met een voet buiten de deur. Dat heb ik hem ook duidelijk gemaakt. Ben ook blij dat ik mijn werk nog heb. Ik werk notabene in de jeugdzorg. Dank je dat je me steun, tenminste ik voel het als een steun. 

Op 6-4-2023 om 09:52 zei Koala84:

Jeetje wat een nare situatie, ik kan je helaas geen advies geven maar wil je wel sterkte wensen en hopelijk accepteert hij zo snel mogelijk de hulp dit hem geboden wordt...

 

Dank je

3 uur geleden zei Erna:

Dank je. Aankomende woensdag komt bemoeizorg, kijken wat er wordt besproken. Ik heb mezelf 1,5 geleden al laten inschrijven bij de woningbouwvereniging (heel Limburg) kan op dit moment dus ook nog niet echt weg. Weet je het blijft zo moeilijk. als ik buitenstaander zou zijn zou ik meteen zeggen: Eruit met die vent" (maar zo ziet het helaas niet in elkaar). We hebben ook ontzettend fijne tijden gehad. 

Dat snap ik, als dat niet zo geweest zou zijn was je mogelijk al weg geweest. Maar op dit moment zijn het geen fijne tijden en is het denk ik tijd om te bedenken waar jullie allebei mee geholpen zijn. "Eruit met die vent" is wat kort door de bocht, maar afstand nemen kan wel goed werken voor hem in ieder geval om écht tot het besef te komen wat hij kwijt kan raken als hij zo doorgaat. Daarbij zou het jou misschien wat lucht geven (ik ken natuurlijk niet de hele situatie maar dat is wat ik denk). Ik kan me namelijk zo voorstellen dat je dagelijks op je tenen loopt zoals de situatie nu is. 

Verscheidene hier zijn gestopt omdat hun relatie echt naar de kl ging. Of al gegaan was. Weggaan kan dus helpen stoppen met alcohol.

Hou er rekening mee dat je niet met een redelijk denkend iemand te maken hebt. Je hebt met de verslaving te maken. Het verslaafde brein zal er alles aan doen om gewoon door te drinken. Tenzij er ECHT IETS HEEEEL ONTZETTENDS GEBEURT. Alleen maar een beetje erop in praten zet echt geen zoden aan de dijk. De deur dicht knallen na een knetterende moeder van alle ruzies, dat kan werken. Of misschien niet eens. Het is geen leuke methode maar zeg er maar bij dat de bedoeling goed is 

@Erna, morgen bemoeizorg voor je vriend. Ik hoop dat het kwartje een keer valt bij hem.

Hou je goed.

Ook ik heb een partner met gezondheidsproblemen tgv alcohol. Een half jaar geleden begonnen de extreme klachten met enorm energie verlies, maag darm problemen en nog verder afvallen. Na de medische molen te hebben doorstaan bleek toch alcohol de oorzaak van alle ellende. Leververvetting, met als gevolg afwijkend bloedbeeld.  Oplossing: stoppen met alcoholgebruik.

Zowel bij HA als internist krijg je vervolgens geen ondersteuning meer. Het lijkt of ze zeggen: Alcohol is jou probleem, zoek het lekker zelf uit.

Paar maanden geleden is hij bij 2 verschillende GGZ instellingen aangemeld. De 1e in de buurt, wachttijd 5 mnd. De andere verder weg, binnen week tel intake. Advies: klinische behandeling. En dat is zn grote belemmering om verder te gaan .

Telkens als ik denk nudrinkt hij amper nog, komt er weer ergens een lege fles tevoorschijn. Eet de laatste weken nog amper tgv maagklachten. Slaapt veel 

Ik weet niet meer hoe ik hem nog pos kan helpen op de goeie weg naar herstel.

Hallo Marleen.
Dat klinkt allemaal best heftig, de klachten van jouw partner. Je zult daar zelf waarschijnlijk al langere tijd mee geconfronteerd zijn en hebt hem er misschien ook wel eerder op aangesproken.
Huisartsen en internisten hebben vaak niet de tijd en de expertise om iemand met een verslaving te behandelen, of te steunen. Soms doet een praktijkondersteuner bij een huisarts dat wel. Zelf ben ik geen naaste, maar iemand die al langere tijd gestopt is met drinken. Mijn huisarts wilde nog wel helpen, maar daar had ik zelf geen zin in.

De laatste keer dat ik stopte, nu ruim negen jaar geleden, wist ik dat ik een probleem had dat ik zelf niet kon oplossen. Een opname vond ik wel erg drastisch, ook omdat dat zo zichtbaar kan zijn voor je omgeving. Ik heb een internetbehandeling gevolgd; via een soort e-mailprogramma kreeg ik vragenlijsten en stukken tekst om te lezen en hield ik een soort dagboek bij. Omdat stoppen al vaak mislukt was, had ik ook een plan B (een soort deeltijdbehandeling) en C (opname). Ik heb het gered met de internetbehandeling, direct gevolgd door deelname aan een zelfhulpgroep.

Bij een klinische behandeling is het vrijwel onmogelijk om te blijven drinken. En stoppen met gebruik is een angstig idee voor iemand die verslaafd is. Dat zou voor hem de reden kunnen zijn dat hij niet opgenomen wil worden.
Misschien zou een detox wat voor hem zijn, een korte opname van een handvol dagen, waarbij je met medicatie om de ontwenningsverschijnselen tegen te gaan wordt ondersteund. Echter na zo'n korte periode ben je dan wel gestopt, maar moet je ook gestopt blijven. Dat is vaak een lastige.

Het is mooi dat je je partner wilt helpen, maar uiteindelijk is het niet jouw verantwoordelijkheid. Hij moet dat zelf doen. Je zult nu misschien het gevoel hebben, dat je op je kop kunt gaan staan en dat het helemaal niets uitmaakt. Als je hem niet tot stoppen en hulp kunt bewegen, dan moet je misschien wat afstand gaan nemen. Vooral om jezelf wat te beschermen; een verslaafde kan partner, kinderen, vrienden... helemaal meetrekken in de ellende.

Hou je goed.

Even administratief: deze "draad" is aangemaakt door Erna. Je zou ook je eigen draadje kunnen aanmaken door hierboven te kiezen voor "nieuwe discussie starten". Dan blijf je je berichten en de reacties daarop bij elkaar houden.