Hallo allemaal,

de titel zegt mijn vrouw is alcoholist, maar ik ben het ook, zij het in herstel. In 2021 hebben we samen hulp ingeroepen om te stoppen. Het is mij gelukt, ik drink niet meer maar mijn vrouw kan er niet afblijven. Ze drinkt stiekem en ik vind overal flessen en pakken wijn. Het zorgt voor heel veel ruzie en onbegrip. Vorig jaar ben ik ernstig ziek geworden en dat heeft haar ook niet geholpen. Ik heb alles gedaan. Praten met haar, De hulp van de huisarts ingeschakeld, bemoeizorg ingeschakeld. Maar ze wil per se geen hulp. Ik ga elke week nog naar een zelfhulpgroep en vraag mensen wat ik hier mee moet. Grenzen stellen word er gezegd. En dat heb ik na veel moeite gedaan. Afgelopen donderdag heb ik onze relatie op pauze gezet en ben uit huis vertrokken. Ik heb ontzettend veel verdriet maar ik kan niet anders nu. Liever lachend onder een viaduct dan nog 1 dag mijn thuissituatie. Wat maakt drank veel kapot zeg.

Hoi Rob. Net als jij ben ik ook een alcoholist in herstel en bezoek nog steeds een zelfhulpgroep.

Via mijn zelfhulpgroep en de organisatie daaromheen heb ik regelmatig contact met naasten. Grenzen stellen is inderdaad een handelswijze die vaak wordt geadviseerd en wordt toepgepast. Vooral om er als naaste voor te zorgen, dat je zelf nog een eigen leven kunt hebben. Daarbij kan het helpen om het voor de verslaafde duidelijk te maken, dat er iets moet gebeuren.

Grenzen stellen is moeilijk. Het beste lijkt mij om met kleine dingen te beginnen en je daar dan ook aan te houden.  En dan langzaam op te voeren. Als je daar de energie nog voor kunt vinden. En op een gegeven moment is het dan genoeg geweest en / of kun je het niet meer opbrengen. Zoiets zal bij jou zijn gebeurd.

Ik hoop dat je een andere plek voor jezelf kunt vinden en niet onder het viaduct terecht bent gekomen. Ben je van plan om toch nog wat contact te houden met haar?

Hé, dank voor je antwoord.

dit is natuurlijk een situatie wat al 1,5 jaar speelt en zo vreselijk veel frustratie heeft opgeleverd. Als een verslaafde niet wil luisteren of maar in de ontkenningsfase blijft zitten moet je op een gegeven moment harde grenzen trekken. Als ik niets doe word er over mij heen gelopen en lost er niets op. Sterker nog het word alleen maar erger.
ik ben uit huis gegaan en zie dit als tijdelijk. Paar weken / maand. Mijn hoop is dat ze tot bezinning komt en duidelijk maakt waar ze voor kiest, mij of de drank. Een combinatie is niet mogelijk. Ik sta nu op een camping maar kreeg gisteren een aanbod voor onderdak. Engelen bestaan! Echt.

Fijn dat je een tijdelijke plek aangeboden hebt gekregen! 
Ik help je hopen dat ze het licht zal zien en haar verslaving aan kan pakken. En tussen beloven niet meer te drinken en er daadwerkelijk mee stoppen, kan nogal wat verschil zitten. Zo was dat bij mij wel, in ieder geval.
succes, hou je goed.