Hallo, 

Mijn vriend is verslaafd aan ketamine, hij heeft hiervoor een afkick traject gevold bij Jelinek maar heeft de laatste tijd terugval na terugval, elke keer een excuus, elke keer een 'als ik dit en dit gedaan heb dan stop ik' en ondertussen veranderd er niets. Hij staat op de wachtrij voor een vervolg traject waarbij ze ook onderliggende trauma's gaan aanpakken die zijn gebruik veroorzaken, maar die wachtrij duurt steeds maar langer.

Als ik hem aanspreek op zijn gedrag ( zonder kwaad te worden, wel duidelijk te maken dat ik boos ben maar extreem kwaad worden deed zijn ex altijd en dat triggert hem heel erg) zijn zijn reacties altijd super lullig, heel defensief en op het gemene af. Hij bied daarna altijd zijn excuses aan, maar dan is het kwaad al geschied. Hij zegt dingen die echt vals en enorm kwetsend zijn, omdat ik dan te dichtbij kom. 

Is hier iemand die hetzelfde mee maakt en misschien tips heeft? Of wat herkenning kan bieden? 

Hallo @Virginia,

Ik ben geen naaste, maar iemand die veel heeft gedronken en dat al ruim negen jaar niet meer doet. Omdat ik al jarenlang deelneem aan zelfhulpgroepen waar ook naasten komen, daar gespreksleider ben en een telefonische hulpdienst heb gedraaid, heb ik wel wat ervaring opgebouwd met naastenproblematiek.

Terugval na terugval klinkt voor mij gewoon als gebruik; het klinkt misschien wat minder erg. Ook de valse reacties, de spijt achteraf maar wel doorgaan met gebruiken, horen bij verslaafd zijn. 

Veel mensen die met een verslaving kampen, hebben moeite om dat te doorbreken. De een lukt het in een keer, anderen hebben er vele pogingen voor nodig. Het stoppen met gebruik, dat ook volhouden en weer een leven opbouwen zonder je middel kan een zwaar en moeilijk proces zijn. En tijd vergen.

Omgaan met iemand waarvan je houdt, maar die verslaafd is, is een zware opgave. Het siert je dat je hem niet hebt losgelaten en nu hier komt vragen hoe je hiermee om kunt gaan.
Als naaste moet je goed in de gaten houden dat je zelf overeind blijft en je leven niet helemaal gaat inrichten rond je vriend en zijn verslaving. Door hem bijvoorbeeld te helpen met rommel opruimen, geld te geven of te lenen, te zorgen dat hij goed eet en allerlei andere zaken, kun je soms zeggen dat je zijn verslaving in stand houdt. En er zelf aan onderdoor gaat. 
Vaak wordt voor naasten geadviseerd om grenzen te stellen en te bewaken. En om dat geleidelijk op te bouwen. Denk aan het niet meer opruimen van zijn rommel, geen chauffeur meer spelen, geen afspraken afzeggen voor hem. Of niet meer langskomen als hij gebruikt heeft. Ik ken jullie situatie niet, dus moet het met wat algemeen voorbeelden doen. En als je zo’n grens hebt getrokken dan moet je die ook consequent toepassen, anders heeft het geen zin.

De bedoeling hiervan is tweeledig. Enerzijds voorkomt het dat je helemaal wordt meegezogen in zijn verslaving en je je eigen leven nog kunt leiden; anderzijds geeft het een boodschap af aan je vriend dat je zijn gedrag niet tolereert. Dat kan uitmonden in het uiteindelijk beëindigen van de relatie. Het ligt er natuurlijk aan hoever jij kunt gaan in het ondersteunen van hem en het wachten op het moment dat hij zijn verslaving kan doorbreken; en op wat je wel en niet (meer) wilt accepteren.

Het is een lastige materie. En in tegenstelling tot allerlei instanties en vormen van hulp voor verslaafden, komen naasten er erg karig vanaf. Hoewel dat wat aan het veranderen lijkt te zijn.

Er zijn zelfhulpgroepen voor naasten, waar je steun en advies kunt vinden en je verhaal kwijt kunt. Je hebt de Al-Anon op veel plaatsen in Nederland en de Intact zelfhulpgroepen in ruwweg het oosten van het land. Intact heeft zelfs cursussen voor naasten. Laatst las ik hier dat ook Brijder wat doet voor naasten; misschien Jellinek ook wel. In een aantal gemeenten wordt gewerkt aan “herstelpleinen” in het kader van preventieakkoorden en misschien is dat bij jou in de buurt ook wel.

Zorg goed voor jezelf.

Hallo, 

Bedankt voor de fijne reactie. Geld lenen doe ik sowieso niet, ruim zijn rommel niet op (op af en toe de tafel afruimen na) dus in die zijne houd ik hem geen hand boven het hoofd. Jellinek heeft inderdaad een programma voor naasten, ik heb daar contact met iemand maar ik ben helaas niet in de gelegenheid om hun programma te volgen vanwege mijn werk. Zij geeft wel advies en heb af en toe, als ik daar behoefte aan heb, een bel afspraak met haar. Toch vond/ vind ik het fijn om ook ervaringen te horen van mensen die dit ook leven. 

Hij hoort vandaag of hij geslaagd is voor zijn opleiding. Hij geeft aan dat dat de reden is voor zijn gebruik. Ik zei dat hij zo altijd een reden kan bedenken, dat hij toch op een punt zal moeten komen dat, ookal zijn er honderd redenen, hij op een andere manier met die druk moet leren omgaan. Dat ik hem daar bij wil helpen voor zover dat kan zonder mezelf voorbij te lopen of hierin te verliezen. Hij zei dat als de opleiding voltooid is, hij dan gaat stoppen maar in mijn hoofd zijn dat vooral mooie woorden. Ik hoop echt dat hij me het tegendeel bewijst. We hebben afgesproken om er vanavond, als we allebei tijd hebben, hier nog even over te praten.