Mijn moeder, ze is ook oma van een aantal kleinkinderen, is verslaafd aa alcohol. Ze wordt regelmatig opgenomen in het ziekenhuis. Ze is dan te zwak an moet aansterken. Inmddels is door de artsen de noodklok geluid en ook door ons. We hebben vanalles geprobeerd maar ze lijkt het probleem niet heel ernstig te vinden of iig niet ernstig genoeg. Haar organen laten het bij tijd en wijle al afweten maar dat wijt ze aan allerlei andere zaken dan alcohol. Ze is inmiddels bij verslavingszorg maar gezien de verslagen die we (stiekem) leze stelt ze daar dat het allemaal wel meevalt. Al tijden sober is en als ze een klankbord heeft bij een eventuele terugval dan zou ze wel inschakelen. Dat is niet het geval, we kunnen de terugval niet zien maar die is er gezien de genuttigde alcohol flessen en blikken die we in de vuilnisbak zien. Een opname is het beste lijkt ons maar ze wil niet. We weten niet zo goed meer wat we doen moeten.

Wat een verschrikkelijk lot om je moeder/oma zo af te zien glijden.
Helaas kunnen jullie weinig doen voor haarzelf, zolang ze niet zelf erkent dat ze een probleem heeft.
Wat jullie wel kunnen is haar laten zien/vertellen hoe jullie zelf eronder lijden.
Niet als/met verwijt, maar puur je eigen zorgen delen.
En intussen kun je bij bijv. Al Anon, of de afdelingen van de Jellinek/Tactus, voor jezelf hulp of lotgenotengroepen
opzoeken. Dat maakt het misschien wat minder eenzaam/pijnlijk allemaal. En kan handvatten geven of tips, waar
je iets aan hebt om dit aan te kunnen. Je wilt niet onverschillig of hard worden, maar je wilt er zeker niet aan onderdoor gaan, zoals zij nu wel doet. Soms is iets (een deel) loslaten een gezondere blijk van liefde dan willen helpen/iets doen.
Heel veel sterkte voor jou/jullie. En goed dat je hier komt als misschien wel de 1e stap voor jezelf.