Drinken sloop erin bij Liesanne (57 jaar) uit Zeeland. Het was geen probleem. Tot ze na een val in de tent door haar man op bed gelegd moest worden. De volgende ochtend wist ze niets meer. ‘Dit is het me niet waard. Ik wil de controle niet meer zo verliezen.’
‘Drinken hoorde er altijd bij,’ vertelt Liesanne. ‘Vroeger thuis ook al: het was er gewoon. En het mocht. Op vakantie gingen mijn zussen en ik met mijn ouders op een terrasje zitten. Ik was 14 of 15 toen ik achter mijn eerste drankje zat.’
De rem is eraf
Ook na haar jeugd bleef alcohol normaal: ‘Op de bank na het werk, of ’s avonds na de koffie, nam ik een wijntje. Het begon alleen in het weekend, maar drinken sloop erin: het is vrijdagavond, dat kan ook wel.’ Liesanne dronk samen met haar man, maar er was een verschil: ‘Hij kan stoppen na 2 wijntjes. Ik niet. Ik ga door. De rem is eraf. Ook al vroeg hij ‘Zou je dat nou wel doen?’ Dat sloeg dan niet meer aan.’
Kantelpunt
‘Het kantelpunt was 3 jaar geleden. Ik was op de camping en had veel gedronken. Toen ben ik gevallen in de voortent. Mijn man heeft me op bed gelegd. Hij moest me later vertellen wat er gebeurd was. De volgende dag had ik een grote bloeduitstorting op mijn rug, en ik had geen idee. Ik hoor hoe heftig dit klinkt, maar voor mij voelde het destijds niet zo, omdat ik er middenin zat.’
‘Na die val ben ik erg geschrokken. Zó dronken dat ik niet meer weet wat ik gedaan heb, dat wil ik niet meer. Toen ben ik gestopt. Driekwart jaar heb ik geen druppel gedronken.’
Je valt snel terug in je patroon, voor ik het wist stond de fles weer op tafel
Terug in je patroon
Niet drinken beviel Liesanne goed. Ze hield zelfs vol op moeilijke momenten: als ze chagrijnig was, moe, of een off-day op haar werk had gehad. ‘Toen kwamen de feestdagen. Gezellig met familie dronk ik 1 wijntje. Lekker, dacht ik, maar morgen doe ik het niet meer. Toch val je snel terug in je patroon. Zeker als je met familie bent. Voor ik het wist stond de fles weer op tafel.’
‘Ik baal ervan dat ik het niet bij 1 glas kan laten. Ik wil gewoon niet zoveel drinken. Het is niet goed voor je, het neemt je over. Naar de oude situatie wilde ik gewoon niet meer terug. Toen ben ik weer gestopt – op eigen kracht. Wat scheelde: ik wist dat ik het kon.’
Weekend vieren met thee
Vroeger luidde Liesanne samen met haar partner het weekend in, op vrijdagmiddag, met een fles bubbels. ‘Nu schenken we een kopje thee in. Ik heb een speciale theepot gekocht, en nieuwe glazen. De tv gaat uit. Mijn man doet gewoon mee. We gaan ervoor zitten en hebben een goed gesprek.’
Liesanne voelt geen sociale druk om toch alcohol te drinken. ‘Ik zeg gewoon: nee, ik drink niet. Ik heb gelukkig ook geen vriendenclub met wie ik elk weekend ga borrelen. Dat helpt.’
De keuze om niet te drinken gaat steeds meer vanzelf. ‘Ik vraag mezelf af: is het me dit waard? Dat kan natuurlijk wel, maar voor mij is dat niet meer zo.’ Ook niet bij bijzondere gelegenheden, zoals de verjaardag van haar overleden moeder, of Oud en Nieuw. ‘Afgelopen jaarwisseling heb ik 2 slokjes champagne genomen. Het was niet bijzonder genoeg. Nu is het klaar, dacht ik. Voor mij hoort alcohol er niet meer bij.’
