Dickey: “Op een schoolfeest dronk ik voor het eerst, rond mijn veertiende. Drank hoorde erbij. Iedereen om me heen dronk. Ik kon goed drinken en ik kon er goed tegen. Ik heb geen slechte dronk, ik word juist vrolijk.
Met alcohol demp ik mijn ADHD. Ik heb een lichte vorm. Ik heb best een druk hoofd. Vooral thuis heb ik alcohol nodig, in vriendengroepen veel minder. Daar vermaak ik me wel. Alleen thuis zijn vind ik veel moeilijker.
Doorgaan op wilskracht
Dit ging jaren zo door, tot mijn toenmalige partner vroeg: kun je nog wel zonder? Ja, natuurlijk, dacht ik. Maar dat was eigenlijk niet zo. Ik dronk elke dag een derde liter wodka en een halve fles wijn. Ik studeerde verpleegkunde, ging naar mijn werk. Dat hoor je van veel verborgen alcoholisten: alles gaat gewoon door, op wilskracht. Maar ik wist natuurlijk wel dat het niet gezond is. Zeker niet als je elke dag drinkt. Ik heb ook nog diabetes type I.
Ik dronk niet op mijn werk, of als ik moest autorijden, of als ik met de kinderen was. Maar wél elke dag. Hier ben ik niet per ongeluk ingerommeld, realiseerde ik me. Nee, drank hoorde er altijd bij. Als ik thuis verslagen zat te maken voor mijn opleiding, maakte ik daar gezellig cocktails bij. Dat was mijn patroon.
Gewoontes doorbreken
Vanuit mijn studie kende ik de effecten van alcohol natuurlijk. Tja, veel artsen roken. Je weet dat het ongezond is, maar gewoontes doorbreken is ontzettend moeilijk.
Op mijn 44e ben ik naar Jellinek gegaan. Daar heb ik veel aan gehad. Ze waren vrij radicaal: met drinken is het alles of niets. In het begin was dat goed, daarna wilde ik vooral de momenten vieren waarop het mij lukte om niet te drinken. Bij Jellinek wilden ze echter graven in de moeilijke momenten. Dat paste niet zo bij mijn positieve insteek.
Empathischer en aardiger
De positieve effecten van niet drinken? Op feestjes werden mensen dronken, terwijl ik dacht: ik ga morgen lekker vroeg opstaan. Ik zag mensen steeds lawaaiiger worden, steeds meer bezig met zichzelf. Zonder drank werden de vervelende randjes van mijn persoonlijkheid steeds zachter. Ik werd empathischer, aardiger, kon beter naar anderen luisteren. Dat was fijn.
Twee jaar heb ik geen druppel gedronken. Het was een goede periode: ik voelde me fitter, frisser en kon er beter voor anderen zijn. En ik was trots op mezelf.
Momenteel drink ik weer, maar wel veel minder dan eerst. Geen sterke drank meer, alleen rode wijn met sinas. Ik maak een soort sangria voor mezelf. Ik moet niet meer aan sterke drank dénken.
‘Ik heb het nu zelf in de hand’
Er zijn tussenwegen mogelijk. Ik heb vorige week niet gedronken, deze week weer wel. En volgende week laat ik de drank weer even staan. Ik zeg niet dat ik nu de gezondste keuze maak, maar ik ben minder afhankelijk van alcohol. Ik heb het nu zelf in de hand.
Ik schaam me niet voor mijn relatie met alcohol. Ook op mijn werk ben ik er open over. Zo zien mensen dat er veel manieren zijn om met drank om te gaan. En iedereen heeft zijn eigen gevecht. Het is fijn om je patroon te doorbreken en jezelf te onderzoeken. Daar komt een hele hoop uit. Je kunt alles opnieuw leren voelen. Voor mij was dat alleen maar positief, en je hoort nooit dat mensen negatief terugkijken als ze gestopt zijn met alcohol.
Twee keer twee
Hoe ik deal met mijn ADHD als ik niet drink? Ik sport veel, ga wandelen, houd mezelf bezig. Alles kan zonder alcohol, maar ik zie het als een smeermiddel. Als je kunt stoppen bij twee drankjes is het eigenlijk best wel leuk. Twee keer per week twee drankjes, dat werkt goed voor mij.”
